Πόσο συχνά οι κυβερνήσεις και τα καθεστώτα χωρών όπως ΗΠΑ, Ρωσία, Ιράν, Τουρκία, Ιράκ, και Συρία συμφωνούν σε κοινή πολιτική ; Ποτέ μέχρι τώρα. Αλλά επί του παρόντος οι κυβερνήσεις τους ξεκινούν από το ίδιο σημείο για ένα γεγονός που προγραμματίσθηκε να λάβει χώρα σε λίγες μέρες. Όλοι προσπαθούν, και σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιούν απειλές, να σταματήσουν την Τοπική Κουρδική Κυβέρνηση( KGR-Kurdistan Regional Government ), την ημιαυτόνομη δηλαδή διοίκηση της Κουρδικής περιοχής στο Βόρειο Ιράκ, να διεξαγάγει ένα δημοψήφισμα ανεξαρτησίας για τις 25 Σεπτεμβρίου.
Η KGR δήλωσε ότι το δημοψήφισμα θα είναι δεσμευτικό-με άλλα λόγια, αν η πλειοψηφία των 5 εκατομμυρίων ψήφων ψηφίσει ανεξαρτησία, όπως ευρέως αναμένεται να γίνει, θα ξεκινήσουν τη διαδικασία της απόσχισης από το Ιράκ. Η Ιρακινή Σιιτική κυβέρνηση στη Βαγδάτη έκανε γνωστό ότι θα αναγνωρίσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αλλά δεν είναι σαφές κατά πόσο μπορούν να αποτρέψουν την απόσχιση και την Κουρδική ανεξαρτησία.
 Η απόφαση του ηγέτη του Ιρακινού Κουρδιστάν Μασούντ Μπαρζανί να μην αναβάλει το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της περιοχής είναι "πολύ λανθασμένη" δήλωσε χθες ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που διαβλέπει κινδύνους για την ακεραιότητα της χώρας του. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο τηλεοπτικό δίκτυο A Haber, ο Τούρκος ηγέτης διευκρίνισε ότι η Τουρκία θα ανακοινώσει την επίσημη θέση της σχετικά με το δημοψήφισμα μετά τη σύγκληση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και του υπουργικού συμβουλίου την 22α Σεπτεμβρίου. Νωρίτερα χθες  ο Μπαρζανί επισήμανε ότι η ψηφοφορία δεν θα αναβληθεί, παρά τις πιέσεις που ασκούν οι ΗΠΑ και άλλες δυτικές δυνάμεις.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Netanyahu δήλωσε επί του θέματος ότι παρά το γεγονός ότι το Ισραήλ βλέπει το Κουρδικό ανταρτικό PKK σαν μια τρομοκρατική οργάνωση, υποστηρίζει τις νόμιμες ενέργειες του κουρδικού λαού να αποκτήσουν το δικό τους κράτος. Είναι όμως προφανές ότι αν οι κούρδοι του Ιράκ ψηφίσουν στο δημοψήφισμα για ανεξαρτησία τον επόμενο μήνα το Ιράν και η Τουρκία θα εισβάλουν στο Βόρειο Ιράκ, ενώ Ισραήλ και ΗΠΑ είναι πιθανόν να τηρήσουν ουδέτερη στάση για να προστατεύσουν τους δεσμούς τους με την Τουρκία.
Η Αμερικανική εξωτερική πολιτική έχει τελευταία αποσταθεροποιηθεί, αποτέλεσμα της εσωτερικής ακαταστασίας, και το μεγαλύτερο πρόβλημα της εμφανίζεται με τη στάση του νέου προέδρου Donald Trump έναντι του Ιράν. Είναι ασαφές αν  ο Donald Trump ενεργεί με τον τρόπο που ενεργεί για να ακυρώσει ότι έχει πετύχει ο προηγούμενος πρόεδρος, ή επειδή κατευθύνεται από το Ισραηλινό lobby, που εν προκειμένω κυριαρχεί τόσο στο δημοκρατικό όσο και στο ρεπουμπλικανικό κόμμα. Σε κάθε περίπτωση ο νέος πρόεδρος φαίνεται να επιθυμεί να μη τηρηθεί και να παρακαμφθεί η κοινή συμφωνία (JCPΟA-Joint Comprehensive Plan of Action) που υπογράφηκε στο παρελθόν από το Ιράν και τους Δυτικούς συμμάχους, με πρωτοβουλία του πρώην προέδρου Barak Obama.
Να θυμηθούμε ότι ο σκοπός της συμφωνίας ( υπογράφηκε την 14 Ιουλ 2015 ) ήταν η ολοκληρωτική περίπου καταστροφή ( κατά  98% ) του αποθέματος του εμπλουτισμένου ουρανίου στο Ιράν, ο περιορισμός κατά τα 2/3 των εργοστασίων εμπλουτισμού του στα επόμενα δέκα τρία χρόνια, και η ακύρωση της κατασκευής εργοστασίου παραγωγής βαρέως ύδατος. Η Διεθνής Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας ανέλαβε την επίβλεψη της εφαρμογής της συμφωνίας, με απεριόριστη δυνατότητα επιθεωρήσεων των εγκαταστάσεων πυρηνικής ενέργειας. Με τη διαδικασία αυτή το Ιράν αποδέχθηκε περίπου ολοκληρωτική ήττα και απεμπόλησε κάθε δυνατότητα για ατομική βόμβα για τα επόμενα δέκα πέντε χρόνια.
Με το σκοπό να προωθηθεί η συμφωνία αυτή του Barak Obama  προβλέπεται ο εκάστοτε πρόεδρος των ΗΠΑ να ενημερώνει το Κογκρέσο κάθε 90 ημέρες για τη σταδιακή συμμόρφωση του Ιράν. Αλλά να θυμηθούμε ότι ο Νετανιάχου με μια οργισμένη δήλωση του πρόσφατα στην Ουάσινγκτον εξέφρασε την πλήρη αποδοκιμασία του Ισραήλ σ’ αυτή τη συμφωνία, και ότι η Γερουσία ομόφωνα τάχθηκε με τη θέση Νετανιάχου. Τώρα είναι πια  η σειρά του Donald Trump να τοποθετηθεί πάνω στο θέμα.
Μέχρι τώρα το Ιράν συμμορφώνεται με τη συμφωνία, αλλά η προεδρική ομάδα συμβούλων του Donald Trump έχει μεγάλη δυσκολία να πείσει τον πρόεδρο σε διαλλακτική στάση.O τελευταίος συνεχίζει να προφασίζεται όλο και περισσότερες κυρώσεις εναντίον του Ιράν.  Πρόσφατα μάλιστα, με πρόφαση τον πόλεμο στην Συρία, οι ΗΠΑ μονομερώς επαύξησαν τις κυρώσεις εναντίον του . Ο πρωθυπουργός του Ιράν Rohani που κέρδισε τις εκλογές για δεύτερη φορά και δείχνει ότι εξασφάλισε τη λαϊκή συναίνεση επί του θέματος δείχνει μέχρι τώρα αυτοσυγκράτηση, αλλά τελευταία  ο υπουργός του επί των εξωτερικών Mohammad Javad zarif δήλωσε ότι η υπομονή έχει τα όρια της. Είναι προφανές ότι αν η συμφωνία παρακαμφθεί και ακυρωθεί ο πρώτος που θα ικανοποιηθεί θα είναι η κυβέρνηση του Ισραήλ, που έχει σαν στόχο την αποπομπή της Hezbollah και του Bashar el Assad,όπως και η πλειοψηφία της Αμερικανικής Γερουσίας, αλλά οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες.
Ο λόγος είναι ότι η συμφωνία έχει υπογραφεί από τα πέντε κράτη μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και επιπλέον τη Γερμανία. Η έξοδος της Αμερικής απ’ αυτήν θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στην όλη αμυντική συμμαχία του ΝΑΤΟ, χωρίς να αναφερθούμε στην Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, που άρχισε να τοποθετείται όλο και περισσότερο τελευταία προς τη μεριά του νέου «δρόμου του μεταξιού» του Xi Jinping.
Είναι φανερό ότι Ρωσία και Κίνα, που εγγυώνται τη συμφωνία, διάκεινται συμπαθητικά προς το Ιράν και για την Δυτική συμμαχία παραμένει η πιθανότητα η Ευρώπη να θεωρήσει έγκυρη τη συμφωνία, ακόμη και μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ απ’ αυτήν. Αυτό θα μπορούσε να επιφέρει περαιτέρω ένταση τόσο με την Ουάσινγκτον όσο και με το Ισραήλ, που συνεχίζει να έχει σαν στόχο την αποπομπή της Hezbollah και του Bashar el Assad.
Το πρόβλημα στη Συρία αφορά την αποπομπή του υποστηριζόμενου από το Ιράν προέδρου Bashar  Assad. Τις τελευταίες μέρες ο Nikky Haley, πρεσβευτής της Αμερικής στον ΟΗΕ, δήλωσε ότι οι ΗΠΑ δεν θα ικανοποιηθούν μέχρις ότου δουν ένα σταθερό καθεστώς στη Συρία με την απομάκρυνση του Σύρου προέδρου Bashar Assad. Μετά δε την χημική επίθεση της Συρίας στην επαρχία Idlib και τις επικρίσεις της Δύσης εναντίον του Σύρου προέδρου, ο Αμερικανός πρόεδρος έφθασε στο σημείο να τον αποκαλέσει «ένα ζώο», πριν διατάξει αεροπορική προσβολή του  συριακού αεροδρομίου από το οποίο έγινε η χημική προσβολή.
  Η Δαμασκός αρνήθηκε ότι χρησιμοποιεί χημικά όπλα, και μάλιστα δηλώνει συνεχώς ότι τηρεί απαρέγκλιτα την συμφωνία που υπέγραψε με τις ΗΠΑ από το 2014. Από τη πλευρά του ο Σύρος πρόεδρος έχει στο παρελθόν δεσμευτεί για την ανακατάληψη όλης της συριακής επικράτειας. Η κυβέρνηση ελέγχει τα κύρια αστικά κέντρα στο δυτικό τμήμα της χώρας και τους τελευταίους μήνες έχει θέσει ξανά υπό τον έλεγχό της το περισσότερο μέρος της ανατολικής ερήμου που είχε καταλάβει το Ισλαμικό Κράτος.
Πριν λίγες μόνο μέρες η Μπουτάινα Σαμπάν, ανώτερη σύμβουλος του Bashar el Assad, δήλωσε ότι η συριακή κυβέρνηση θα πολεμήσει οποιαδήποτε δύναμη, ακόμη και εκείνες που φέρουν τη στήριξη των ΗΠΑ, στην εκστρατεία της να ανακαταλάβει ολόκληρη την επικράτεια της Συρίας.
 «Είτε είναι οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), είτε το Ισλαμικό Κράτος, είτε οποιαδήποτε άλλη παράνομη ξένη δύναμη στην χώρα… θα πολεμήσουμε και θα εργαστούμε εναντίον αυτών, ώστε η χώρα μας να ελευθερωθεί εντελώς από οποιοδήποτε επιτιθέμενο», τόνισε η Σαμπάν σε συνέντευξη που παραχώρησε στο τηλεοπτικό δίκτυο al-Manar, που ανήκει στη σιιτική ένοπλη οργάνωση του Λιβάνου, Χεζμπολάχ. Η σύμβουλος του σύρου προέδρου επισήμανε ότι οι υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ δυνάμεις  SDF έχουν καταλάβει περιοχές από το Ισλαμικό Κράτος «χωρίς να πολεμήσουν καθόλου», σε μια προφανή κατηγορία της για σύμπραξη των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων με τους τζιχαντιστές. Οι SDF «προσπαθούν να καταλάβουν περιοχές όπου υπάρχει πετρέλαιο… αλλά δεν πρόκειται να πάρουν αυτό που θέλουν», είπε και πρόσθεσε πως τα σχέδια για «διαίρεση» της Συρίας απέτυχαν, χωρίς να επεκταθεί.
Οι καιροί «ου μενετοί» στη Μέση Ανατολή, οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και επιτακτικές. Αν οι πολιτικές του Donald Trump θα ρίξουν βάλσαμο ή χολή στη γωνιά αυτή του πλανήτη θα το δούμε  πολύ σύντομα.-

*Ο Γιώργος Γκορέζης είναι υποστράτηγος ε.α., αρθρογράφος, συγγραφέας. Αποφοίτησε από  τη Σχολή Διοίκησης και Επιτελών του Αμερικανικού Στρατού, και διετέλεσε Διευθυντής πληροφοριών στη Νότια Πτέρυγα του ΝΑΤΟ ( AFSOUTH ).

Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα των δύο βουλευτικών εκλογών της Τουρκίας του 2015 διαπιστώνει κανένας ότι ο ελιγμός του Ερντογάν, της επανεκκίνησης δηλαδή της ένοπλης διαμάχης με τους Κούρδους, απέδωσε θετικά για αυτόν ούτε όμως για τους Κούρδους, ούτε για την Τουρκία.  Παρά τις διαφορές των δυο αναμετρήσεων, που ανέβασαν κάπως το κόμμα του Ερντογάν, το συμπέρασμα και από τις δύο εκλογές του Ιουνίου και του Νοεμβρίου, όπως προκύπτει από τους εκλογικούς χάρτες της χώρας, είναι ότι η Τουρκία ουσιαστικά αποτελείται από τρεις επικράτειες.

ΕΔΩ! η συνέχεια.

*Πρόεδρος της Ένωσης Εισηγμένων Εταιρειών. Μέλος ΔΣ της European Issuers (Ευρωπαϊκή Οργάνωση Εισηγμένων Εταιρειών), του Χρηματιστηρίου Αθηνών, του Γενικού Συμβουλίου του ΣΕΒ, του Συλλόγου Αποφοίτων του Harvard University καθώς και του Harvard Business School.

Comparing the results of the two parliamentary elections in Turkey of 2015 it is obvious that Erdogan’s resuming armed conflict with the Kurds, proved positive for him but has benefited neither the Kurds nor Turkey.  Despite their differences, the conclusion of both elections of June and November, as evidenced by the electoral maps (2 & 3) of the country, is that Turkey basically consists of three territories.

Continue Reading!

Παναγιώτης Γ. Δράκος
*Νυν Πρόεδρος της Ένωσης Εισηγμένων Εταιρειών. Μέλος ΔΣ της European Issuers (Ευρωπαϊκή Οργάνωση Εισηγμένων Εταιρειών), του Χρηματιστηρίου Αθηνών, του Γενικού Συμβουλίου του ΣΕΒ, του Συλλόγου Αποφοίτων του Harvard University καθώς και του Harvard Business School.

CurrentlyChairman and CEO of the Union of Listed Companies (EN.EIS.ET.),Board Member of European Issuers, and of the Athens Stock Exchange, Member of the Federation of Greek Industries, and Member and past Board Member of the Harvard and of the HBS Alumni Clubs.

Previously Managing Director, ELIG SARL, Corporate Finance, Drexel, Burnham & Lambert, Paris. Secretary General of SEV and IOBE and Board member.  Member of the Employers’ Group of the EE&SC in Brussels. Board Member of ELOT, ASPETE and AEDAK Social Security Organizations.CEO, IZOLA SA & P. G. DRACOS SA, a Family Group of Companies. 

THE BEGIN-SADAT CENTER FOR STRATEGIC STUDIES BAR-ILAN UNIVERSITY
Mideast Security and Policy Studies No. 117

Table of Contents
EXECUTIVE SUMMARY    7
INTRODUCTION : WHY THE MEDITERRANEAN MATTERS, 9
SEA-BORNE TRAGEDIES: FACING THE CONSEQUENCES OF CHAOS, 14
ENEMIES AT THE WATER’S EDGE: TOTALITARIAN ISLAMIST FORCES ON MEDITERRANEAN SHORES, 19
THE OTHER SIDE OF THE COIN: TRADE, INVESTMENT, AND ENERGY COOPERATION, 26
THE BUILDING BLOCKS: BILATERAL (AND TRILATERAL) LINKS IN THE EASTERN MEDITERRANEAN .... , 30

CEMENTING THE BRICKS: THE CULTURAL DIMENSION OF MEDITERRANEAN IDENTITY, 36
MEDITERRANEAN SECURITY ARCHITECTURES: WHERE DO WE GO FROM HERE?, 40

NOTES, 46 

EXECUTIVE SUMMARY
Dramatic events in 2015 have brought into focus two dangerous challenges - and an important opportunity - turning the Eastern Mediterranean into one of the key areas for global security:
•The refugee crisis due to chaotic conditions in Syria, Libya and beyond;
•The growing hold, upon Mediterranean shores, of totalitarian Islamism in its various forms - Iran’s camp; Islamic State; and the Muslim Brotherhood (with Turkey and Qatar as allies).
•The prospects for cooperation in the field of energy.
All of this is giving rise to closer cooperation within the Mediterranean framework, as demonstrated by the January 27 2016 tripartite summit of Israel, Cyprus and Greece (a parallel process already links Egypt and the two Hellenic countries). The Union for the Mediterranean is important as a symbol of cooperation, but weak and underfunded: thus, such building blocks are a step in the right direction.
Download HERE!

 “There's a huge pay-off  if we're able to move from non-democracy to democracy, particularly in the MENA region,. The growth rate in MENA would go from what is currently expected to be about 3.3% for the next four or five years to 7.3% as a result of democracy”- Shanta Devarajan, World Bank Chief Economist for the Middle East and North Africa region.
STORY HIGHLIGHTS
•In 2016, about 87 million people from four MENA countries directly affected by war—Iraq, Libya, Syria, and Yemen—represented about one third of the region’s population. Every aspect of people’s lives has been affected by the intensity of the fighting in these separate conflicts.
•If, hypothetically, MENA countries had shifted to democracy in MENA in 2015, GDP per capita could reach at 7.8% in five years, against 3.3% in its absence. This contrasts with estimates of an economic growth rate of 2.6% for MENA in 2015, and short-term prospects described as “cautiously pessimistic.”
Wars cause devastating human suffering as well as long-term damage to a country’s economy and its infrastructure. Sounds obvious, but just how bad are the consequences of conflict? Quantifying how much better-off people in parts of the Middle East and North Africa (MENA) would have been without today’s wars can give us some idea.
The latest MENA Quarterly Economic Brief analyses the far-reaching impact of war on human and physical capital, and explores how economic fortunes can be turned around if there is peace.
In 2016, about 87 million people from the four MENA countries directly affected by war—Iraq, Libya, Syria, and Yemen—represent about one third of the region’s population. In these countries, every aspect of people’s lives—home, clinic, school, work, food, water—has been affected by the intensity of the fighting in these separate conflicts.
The statistics are startling: about 13.5 million people need humanitarian aid in Syria; in Yemen, 21.1 million; in Libya, 2.4 million; and in Iraq, 8.2 million.
•In Yemen, 80% of the country’s population—20 million out of 24 million people—is now considered poor, an increase of 30% since April 2015, when fighting escalated.
•In Syria and Iraq, per capita income is 23% and 28% less respectively, or roughly a quarter, of what it might have been had conflict not broken out, with the direct effects of war accounting for 14% and 16% drops in per capita GDP respectively.
•Political tension between Saudi Arabia and Iran casts a shadow across the region.
Yet, five years ago, everyone hoped that new governments would move towards more equitable, inclusive growth, creating more jobs for MENA’s legions of young unemployed. Instead, the reverse has happened, with the region estimated to have lost as much as US$35 billion (measured in 2007 prices) in lost output or foregone growth because of the Syrian crisis—the equivalent to Syria’s GDP in 2007.
MENA’s wars have affected countries neighboring them. Turkey, Lebanon, Jordan, and Egypt, already constrained economically, have been under tremendous budgetary pressure. The World Bank estimates that the influx of more than 630,000 Syrian refugees in Jordan has cost it more than US$2.5 billion a year. This amounts to 6% of GDP, and one-fourth of the government’s annual revenues.
The conflicts in Syria have affected not just neighboring governments but their citizens, too, with average per capita incomes estimated to be 1.5% lower now than they would have been (without Syria’s turmoil) for many Turks, Egyptians, and Jordanians, and by 1.1% for many Lebanese.
Unemployment among Syrian refugees, especially women, remains high and, when there is work, pay is low. About 92% of Syrian refugees in Lebanon are without job contracts; more than half are paid weekly or by the day.  Syria’s war has displaced half its population—more than 12 million people—both internally and externally. A total of 6.5 million more have been internally displaced in Iraq and Yemen.  In Libya, about 435,000 people have been displaced, among them 300,000 children.
Although farmers and businessmen in Lebanon and Turkey may have been able to profit from cheap labor, local workers have lost out. Nor has Lebanon’s economy benefited from cheap oil prices because of the pressure of hosting more than 1 million Syrian refugees, with the Bank estimating a fall in real GDP growth of 2.9 percentage points each year from 2012–14, pushing more than 170,000 more Lebanese into poverty, and doubling the country’s unemployment rate to above 20%.
Despite all this, can the economic damage from the wars in the MENA region be reversed?
An end to the conflicts would improve macro-economic indicators. Shifting public resources from military spending to education and health lifts social indicators, too. The pace of recovery is altered by natural resources: Lebanon’s economy took 20 years to recover from war in the past, Kuwait’s only seven, and Iraq’s only one. Oil-rich economies recover more quickly because oil output is relatively easy to revive. But if oil prices remain low, and international help slight, Libya, Syria, Iraq and Yemen—all oil exporters —will find it harder to recover from their current situation. Private investment will be needed.
In this, property rights are key. They are also used as an indicator of economic freedom; the more solid and secure property rights are, the safer local and foreign investors will feel risking their money in war-torn economies. Permanent improvements in land and property rights are associated with per capita GDP increases of up to 1.7% a year later and, in time, by as much as 13.5%.
”Observing that these conflicts and wars followed the Arab Spring, and part of the Arab Spring was a desire for citizens in the Arab world to promote greater democracy in their societies,” said Shanta Devarajan, World Bank MENA chief Economist, “we asked the question: supposing there is peace, and they go back to trying to promote democracy and they achieve democracy, by how much will growth be higher then? What is the 'democracy dividend'?”
Switching from non-democracy to democracy would be likely to increase per capita GDP, largely by encouraging all the things war-ravaged nations need to get back on their feet—investment, schooling, economic reforms, the provision of public good. In the long run (about 30 years), GDP per capita will be about 20% higher in a nation with democracy than one without it. If, hypothetically, MENA nations had shifted to democracy in 2015, GDP per capita could have reached at 7.8% in five years, against 3.3% in its absence.
Instead, its estimated economic growth rate for 2015 is 2.6%, revised downwards from 2.8% last October, with “cautiously pessimistic” prospects in the short-term. Low oil prices, terrorist attacks, and wars have all played their part in this. Once the fighting stops, more democracy (and the economic freedoms it entails) may be the region’s best way out of economic decline.

Τα γεγονότα στην καυτή περιοχή της Μέσης Ανατολής συνεχίζουν να εξελίσσονται με ραγδαίους και άγριους ρυθμούς, που συχνά επικαλύπτουν άλλα σημαντικά που συμβαίνουν σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Το τελευταίο διάστημα είχαμε τρία πολύ σημαντικά γεγονότα , που σαφώς  θα επηρεάσουν   τις επερχόμενες εξελίξεις και ίσως να οδηγήσουν την κατάσταση σε επικίνδυνους για την παγκόσμια ασφάλεια ατραπούς.  Αυτή η Σουνιτικο-Σιϊτική διαμάχη των Τιτάνων της Μέσης Ανατολής που διεξάγεται σε όλη την ανατολική πλευρά του αραβικού κόσμου αφορά το Ιράν και την Σαουδική Αραβία και αυτά που συνέβησαν οδηγούν  τις νέες γεωπολιτικές εξελίξεις που αναμένονται  στο άμεσο μέλλον.
Το πρώτο και  πιο  σημαντικό γεγονός φυσικά  είναι η άρση των κυρώσεων της παγκόσμιας κοινότητας κατά του Ιράν. Ως μέρος μιας διαδικασίας που ξεκίνησε όταν υπεγράφη η συμφωνία για το πυρηνικό του πρόγραμμα, για  το Ιράν είναι η  θριαμβευτική επιστροφή του στην διεθνή κοινότητα και νομιμότητα,  με την  αμερικανική σφραγίδα έγκρισης ως μεγάλης πλέον  περιφερειακής   δύναμης στην περιοχή. Το γεγονός αυτό  ήταν μια σαφής δικαίωση  των Ιρανών, που προσδίδει τεράστια  σημασία,  δύναμη, ιστορικό υπόβαθρο, αναγνώριση των σημαντικών επιτευγμάτων στο Ιράν και τοποθέτηση του Ιράν στην θέση που ιστορικά του αξίζει. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Ιρανοί δεν είναι Άραβες, αλλά Πέρσες, με χιλιετίες στην περιοχή και αξιοθαύμαστη ιστορία.  Η σημασία της άρσης των κυρώσεων σημαίνει, ότι από τώρα και στο εξής, το Ιράν θα γνωρίσει μια  ραγδαία οικονομική εκτόξευση   και   θα καταστεί ο νέος ισχυρός γεωπολιτικός πυλώνας σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή, προς μεγάλη απογοήτευση  Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ, που έχουν ενοχληθεί σφόδρα και προσπαθούν συνεταιριζόμενοι (απίστευτο για άλλοτε ορκισμένους εχθρούς) να αντιδράσουν και να προλάβουν τις εξελίξεις.  Εδώ να αναφέρουμε κάποια οικονομικά δεδομένα για να αντιληφθούμε τις σπουδαίες οικονομικές εξελίξεις που αναμένονται και την δημιουργία ενός γιγαντιαίου Ιράν, κυρίαρχου πλέον στην Μέση Ανατολή, προς μεγάλη θλίψη των εχθρών του. Το Ιράν, με πληθυσμό 80 εκατομμυρίων και ετήσιο ΑΕΠ 400 δις. δολαρίων, είναι η μεγαλύτερη οικονομία που θα επανενταχθεί στο διεθνές σύστημα εμπορίου μετά την διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης πριν από δύο δεκαετίες,γι' αυτό η επαναφορά του σε αυτή δημιουργεί μεγάλες οικονομικές ευκαιρίες σε πολλούς τομείς.
Το ΔΝΤ υπολογίζει ότι η ετήσια ανάπτυξη της χώρας θα εκτοξευτεί στο 5% από σχεδόν μηδέν σήμερα, ενώ τα έσοδα από το πετρέλαιο, παρά τις χαμηλές τιμές, θα αυξηθούν κατά 10 δισ. δολάρια
Η Airbus ήδη έλαβε μια τεράστια παραγγελία για 114 αεροπλάνα από τον κρατικό αερομεταφορέα Iran Air. Σύμφωνα με τους ειδικούς στις αερομεταφορές, θα ακολουθήσουν και άλλες, καθώς υπολογίζεται ότι η χώρα θα χρειαστεί γύρω στα 600 καινούργια αεροπλάνα την επόμενη δεκαετία. Το Νότιο Παρς είναι το μεγαλύτερο κοίτασμα φυσικού αερίου στον κόσμο και μεγάλο μέρος του βρίσκεται στα ιρανικά ύδατα
Η ιρανική κυβέρνηση αναμένει «τσουνάμι τουριστών» ως αποτέλεσμα της άρσης των κυρώσεων. Εκτός από τους διάσημους τουριστικούς προορισμούς - Περσέπολη, Σιράζ και Ισφαχάν, υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα τουριστικά και ιστορικά μέρη που θα προσελκύσουν τουρίστες.
Έτσι μετά την πρόσφατη μεγάλη συμφωνία με την Κίνα για την προμήθεια υδρογονανθράκων αξίας 600 δις $, όλοι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι από όλο τον κόσμο σπεύδουν να εγκαθιδρυθούν στο Ιράν μετά την άρση των κυρώσεων σε βάρος της χώρας. Ενδεικτικά αναφέρονται:  Η γαλλική CMA CGM και η ταϊλανδική Evergreen, η ιταλική Saipem, οι εταιρίες Ansaldo Energia, Fincantieri και η Itinera, η Volkswagen, η δεύτερη μεγαλύτερη γερμανική τράπεζα, η Commerzbank, η Daimler Benz, η British Airways, η ιταλική Danieli & C Officine Meccaniche, ο κρατικός όμιλος αλουμινίου της Ινδίας (NALCO), η γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία Peugeot, η νοτιοκορεάτικη Posco  και πολλές πολλές άλλες. Δηλαδή μια οικονομική κοσμογονία που θα καταστήσει το Ιράν τον ισχυρότερο οικονομικό παράγοντα της περιοχής.
Τελευταίο αλλά πολύ σημαντικό για μας, που έχουμε μακροχρόνιες εξαιρετικές σχέσεις με το Ιράν,  να αναφέρουμε ότι  ο όμιλος των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛΠΕ) συμφώνησε την περασμένη εβδομάδα την προμήθεια αργού πετρελαίου από το Ιράν, την μόνη χώρα που πριν τις κυρώσεις της Ε.Ε. μας προμήθευε πετρέλαιο με πίστωση!!!
Το  δεύτερο πιο σημαντικό γεγονός ήταν η αντίδραση  της Σ. Αραβίας για την άρση των κυρώσεων.  Το απολυταρχικό φονταμελιστικό  Ουαχαμπιστικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας,   σε μια ακραία πολιτική αντίδραση,  εκτέλεσε δια αποκεφαλισμού τον Σιίτη θρησκευτικό ηγέτη Νιμρ Μπάκερ αλ-Νιμρ,  τον ηγέτη των Σιιτών στην χώρα,  ο οποίος είχε φυλακιστεί μετά από μια δίκη (η ποινή εκδόθηκε ένα και ενάμιση χρόνο πριν), που δεν είχε καμιά σχέση με την τρομοκρατία, μόνο που  καυτηρίαζε το απολυταρχικό καθεστώς των Σαούντ,  για να στείλει ένα σαφές μήνυμα προς τους Ιρανούς, καθώς και στους  δικούς  τους συμμάχους καθώς και σε όλο το Σουνιτικό Ισλάμ, ότι το Ριάντ θα δεν εγκαταλείψει  τον αγώνα της κατά των Ιρανών Σιιτών.  Η απόφαση αυτή , έργο και αυτή του ισχυρού άνδρα της Σαουδικής Αραβίας, όχι του βασιλιά Σαλμάν, αλλά του υιού του Μωχάμεντ και Υπουργού Άμυνας της χώρας, ενός φιλόδοξου , άπειρου και πολύ επικίνδυνου ανθρώπου με υπερβολική εξουσία στα χέρια του, σύμφωνα με απόρρητη έκθεση της ΒΝD (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών της Γερμανίας).
Είναι ο ίδιος άνθρωπος που έπεισε τον πατέρα του τον Βασιλιά Σαλμάν να εμπλακεί η χώρα του σε έναν πόλεμο χωρίς ουσία και προοπτική στην Υεμένη  κατά των Χούτις, τους οποίους οι Σαουδάραβες  θεωρούν  πράκτορες του Ιράν(!!). Η Σαουδική Αραβία έχει αλλάξει αναμφίβολα συμπεριφορά υπό τον νέο βασιλιά της, τον γηραιότατο   Σαλμάν μπιν Αμπντούλ-Αζίζ Αλ Σαούντ, καθόσον την πραγματική εξουσία ασκεί ο υιός  του και θα λέγαμε ότι αυτό σημαίνει ότι η Σαουδική Αραβία πλέον αναλαμβάνει  κινδύνους και  αναμένεται να καταβάλλει τιμήματα ,όχι μόνο οικονομικά,  που δεν ήταν διατεθειμένη να καταβάλει στο παρελθόν. Στην περίπτωση αυτή, η τιμή της  άφρονης αυτής πράξης ήταν η άμεση διακοπή των σχέσεων με το Ιράν, με ότι αυτό συνεπάγεται για την περιοχή. Και είδαμε τις συνέπειες με την πυρπόληση της σαουδικής πρεσβείας στην Τεχεράνη και τις αντιδράσεις των Σουνιτικών κρατών, φίλων και συμμάχων της Σαουδικής Αραβίας, όπως  τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κουβέιτ, το Κατάρ, το Μπαχρέιν και το Σουδάν και να διακόψουν διπλωματικές σχέσεις με το Ιράν, κάνοντας έτσι την περιοχή του Περσικού κόλπου ένα καζάνι έτοιμο να εκραγεί. Οι Σαουδάραβες είναι η αιχμή του δόρατος των Σουνιτών στην αέναη διαμάχη με τους Σιίτες, που εκπροσωπούνται από το Ιράν και χαρακτηριστικά θα λέγαμε ότι τα αποτελέσματα αυτής της σύγκρουσης σήμερα  είναι σαφή στο Ιράκ και το Λίβανο, και είναι η βασική αιτία του  συνεχιζόμενου πολέμου στη Συρία και τη σύγκρουση στην Υεμένη.
Το τρίτο γεγονός που διέλαθε της προσοχής των πάντων  και γλίστρησε κάτω από τα ραντάρ των περισσότερων ΜΜΕ ήταν μια ανακοίνωση-σοκ  του Πακιστάν που έγινε  κατά την επίσκεψη στη χώρα αυτή του ισχυρού άνδρα και ΥΕΘΑ της Σαουδικής Αραβίας του πρίγκιπα Μωχάμεντ.  Ο οικοδεσπότης Πακιστανός , δήλωσε ότι το Πακιστάν θα απαντήσει σε οποιαδήποτε σοβαρή επίθεση κατά της Σαουδικής Αραβίας, από οιαδήποτε χώρα,  κάνοντας χρήση όλων των στρατιωτικών δυνατοτήτων του, εννοώντας σαφώς το Ιράν και την πιθανή χρήση πυρηνικών όπλων.  Η δήλωση αυτή είναι υψίστης σημασίας, δεδομένου ότι το Πακιστάν  είναι η μόνη μουσουλμανική χώρα που διαθέτει πυρηνικά όπλα. Είναι  γνωστό άλλωστε,  ότι το Πακιστάν έχει μια ιδιαίτερη υποχρέωση στη Σαουδική Αραβία στον τομέα των πυρηνικών όπλων, διότι η Σαουδική Αραβία χρηματοδότησε ένα μεγάλο  τμήμα των διεργασιών  του Πακιστάν στην ανάπτυξη  πυρηνικής βόμβας.
Έτσι η πακιστανική απειλή περιλαμβάνει πλέον  μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Μέχρι τώρα  τα πυρηνικά όπλα του Πακιστάν έχουν καταγραφεί  ως ένα στοιχείο της μακροχρόνιας   αντιπαράθεσης ανάμεσα στο Πακιστάν και την Ινδία,  που είναι και αυτή πυρηνική  και ως ο κύριος αποτρεπτικός παράγοντας για μια ευρεία πολεμική αντιπαράθεση των δύο χωρών. Τώρα τα δεδομένα αλλάζουν για την περιοχή της Μέσης Ανατολής. Τα πυρηνικά όπλα μπαίνουν  με άγριο και συνάμα επικίνδυνο για την παγκόσμια ασφάλεια τρόπο στην Μέση Ανατολή  και δη  στο συγκρουσιακό πεδίο Σουνιτών και Σιϊτών, που εκπροσωπούνται από την Σαουδική Αραβία και το Ιράν αντίστοιχα. Αυτή είναι μια πραγματική αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων σε όλη τη Μέση Ανατολή και συνάμα η πλέον επικίνδυνη.  Αν τo Πακιστάν κινείται από μια  χρονική δήλωση, στην ειλικρινή διάθεση για  πραγματική παρέμβαση σε αυτές τις διαμάχες, η περιφερειακή ισορροπία δυνάμεων θα αλλάξει δραστικά  και επικίνδυνα την περιοχή.
Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις της εντεινόμενης διαμάχης; Για το Ιράν είναι σαφές ότι δεν θα είναι εύκολο να ασχοληθεί με τον πόλεμο στη Συρία ακόμη πιο ενεργά. Είναι γνωστό ότι ο φοβερός αυτός  πόλεμος δεν είναι μόνο ένας εμφύλιος πόλεμος μεταξύ διαφορετικών φατριών της συριακής κοινωνίας. Είναι ένας πόλεμος μεταξύ Σιϊτών και Σουνιτών, με το Ιράν να στέκεται πίσω από τη μία πλευρά και την  Σαουδική Αραβία, τα κράτη του Κόλπου και την Τουρκία από την άλλη. Ακόμη,  με την έναρξη των συνομιλιών για το Συριακό στην Γενεύη, η  Σαουδική Αραβία  και η Τουρκία με διάφορα προσχήματα θα επιδιώξουν,  ώστε ο πόλεμος στη Συρία να συνεχιστεί. Το Ιράν  θα επιδιώξει να «κτυπήσει»  το μαλακό υπογάστριο της Σαουδικής Αραβίας,  πιθανώς μέσω των πολλών Σιϊτών που υπάρχουν στην χώρα και ευρίσκονται στις Ανατολικές περιοχές και ΒΑ περιοχές, όπου ευρίσκονται και τα τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων, επηρεάζοντάς τους και υποκινώντας τους  καθώς  και σε ορισμένες χώρες του Κόλπου, που  ευρίσκονται στο φιλικό τους φάσμα. Οι δε  Σαουδάραβες θα ανταποκριθούν με όλες τους τις δυνάμεις, κυρίως μέσω της οικονομικής τους δύναμης και επιρροής καθώς και με  άλλες μορφές επεμβάσεων σε οποιονδήποτε στη Μέση Ανατολή, που  αντιτίθεται  στους Σιϊτες . Βέβαια η αναμενόμενη οικονομική ανάπτυξη του Ιράν καθιστά το έργο της Σαουδικής Αραβίας δύσκολο στον τομέα αυτό, μετά την ραγδαία πτώση των τιμών πετρελαίου που η ίδια ευθύνεται και τώρα πληρώνει, καθόσον για πρώτη φορά φέτος, ο προϋπολογισμός της είναι ελλειμματικός.
Η πιθανότητα ότι ένα πυρηνικό έθνος  ενδέχεται  να εμπλακεί  σε μια πικρή διαμάχη  στην Μέση Ανατολή, μας δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα και μας προκαλεί  μεγάλες ανησυχίες για τις συνέπειες, δεδομένου ότι είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθεί η να χειραγωγηθεί μια κατάσταση που εμφορείται και χρωματίζεται από θρησκευτικές αντιπαραθέσεις. Έτσι η πρόθεση του Πακιστάν να  κινηθεί  στην καρδιά της Μέσης Ανατολής,  δεν αποτελεί καλό οιωνό για μια ήδη σύνθετη και συγκρουσιακή  περιοχή, με τόσα προβλήματα και περίπλοκες καταστάσεις.  Εν τω μεταξύ, μέχρι τώρα,  φαίνεται να είναι ένα συμβάν εφάπαξ και όχι ένα σημείο καμπής στις εξελίξεις της Μέσης Ανατολής, ακόμη και αν  αυτό καθεαυτό είναι σημαντικό από μόνο του και αυτό είναι ενθαρρυντικό, μέσα στα τόσα θλιβερά που συμβαίνουν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Και ας ευχηθούμε οι συνομιλίες της Γενεύης, για το μέλλον της Συρίας και όλης της περιοχής θα ευοδωθούν τελικά, μετά από τόσα χρόνια ανθρωποσφαγής!
*Ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης είναι Αντγος  (ε.α.) , πρώην ΑΚΑΜ Τελ Αβίβ και ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής. Πηγές: BESA Center, Israel,  Εφημερίδα «Το Βήμα»

Σεμινάριο περί Διεθνών Εξελίξεων Εθνικού Ενδιαφέροντος

Μετά την απόλυτα θετική ανταπόκριση στο σεμινάριο που διοργάνωσε το ΕΛΙΣΜΕ το φθινόπωρο του 2015 με θέματα Στρατηγικής και Άμυνας, το Ελληνικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών διοργανώνει Σεμινάριο περί Διεθνών Εξελίξεων Εθνικού Ενδιαφέροντος στα γραφεία του (Νίκης 11, 4^ος Όροφος, Σύνταγμα), διάρκειας 25 ωρών κάθε Τρίτη ή/και Πέμπτη (όπως φαίνεται παρακάτω) 18.00 – 20.30, από 5 Απριλίου, έως και την Τρίτη 7 Ιουνίου 2016.

Κατεβάστε ΕΔΩ! το φυλλάδιο του Σεμιναρίου!

Κατεβάστε ΕΔΩ! την Αίτηση Εγγραφής στο Σεμινάριο!

Τα επί μέρους αντικείμενα του Σεμιναρίου, είναι τα ακόλουθα:

01. Άνοδος Κίνας, συσχετισμός ισχύος στην άπω ανατολή (Β. Μαρτζούκος) και γεωπολιτικές εξελίξεις στην Αρκτική-Τρίτη 05 Απριλίου (Ι. Δασκαλάκης).

02. Ευρωατλαντικές σχέσεις- Πέμπτη 07 Απριλίου  (Χ. Ζιώγας).

03. Κρίση Ουκρανίας – σχέσεις Ρωσίας και Δύσεως-Τρίτη 12 Απριλίου   (Ι. Δασκαλάκης).

04. Τα Βαλκάνια στη σκιά του χθες- Τρίτη 19 Απριλίου  (Γ. Δουδουμης).

05. Η ισλαμική τρομοκρατία στο πλαίσιο του παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος ασφαλείας- Τρίτη 10 Μαΐου  (Δ. Στεργίου).

06. Εξελίξεις στην Μέση Ανατολή και εμφύλιος πόλεμος στη Συρία- Πέμπτη 12 Μαΐου (Ι. Μπαλτζώης).

07.Ενέργεια και Ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο υπό το πρίσμα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων- Τρίτη 17 Μαΐου (Β. Κοψαχείλης).

08. Δημογραφία και Μετανάστευση οδηγούν στο τέλος την Ελληνική ταυτότητα- Τρίτη 24 Μαΐου (Α. Λαυρέντζος).

09. Διεθνεις διαστασεις και επιπτωσεις του μεταναστευτικου ζητηματος στο γεωπολιτικο σύμπλοκο της Ν.Α. Μεσογειου και της ΕΕ. Μια ολιστικη προσεγγιση- Τρίτη 31 Μαΐου (Ν. Δενιόζος).

10. Κυπριακό: Ιστορικό - εξελίξεις και οι επιπτώσεις μιας βιαστικής λύσεως- Τρίτη 05 Ιουνίου (Π. Γκαρτζονίκας).

Η διάρκεια κάθε συνεδρίας είναι: 2 ώρες και 15 λεπτά. Η 1^η Περίοδος: 75 λεπτά και Διάλειμμα: 15 λεπτά. Η 2^η Περίοδος: Ερωτήσεις – Σχόλια: 45 λεπτά.

Οι Εισηγητές του Σεμιναρίου

Τις εισηγήσεις αναλαμβάνουν καταξιωμένα μέλη του Ινστιτούτου όπως ανώτατοι Αξιωματικοί, εν αποστρατεία, των τριών κλάδων των ΕΔ, καθώς και έγκριτοι αρμόδιοι καθηγητές. Συνοπτικά Βιογραφικά Σημειώματα των εισηγητών (Χ. ΖΙΩΓΑΣ, Π. ΓΚΑΡΤΖΟΝΙΚΑΣ, Ι. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ, Ν. ΔΕΝΙΟΖΟΣ, Γ. ΔΟΥΔΟΥΜΗΣ, Β. ΚΟΨΑΧΕΙΛΗΣ, Α. ΛΑΥΡΕΝΤΖΟΣ, Β. ΜΑΡΤΖΟΥΚΟΣ, Ι. ΜΠΑΛΤΖΩΗΣ, Δ. ΣΤΕΡΓΙΟΥ) μπορείτε να διαβάστε στη Βάση των ΒΣ των αρθρογράφων και συνεργατών του Ινστιτούτου ΕΔΩ!.

Οδηγός Σπουδών και Πιστοποιητικά Παρακολούθησης

Προ της ενάρξεως του σεμιναρίου θα δίδεται στους σπουδαστές εισαγωγικό έντυπο με κατάλληλη εκπαιδευτική ύλη (οδηγός σπουδών). Μετά το πέρας του σεμιναρίου, θα χορηγηθεί στους σπουδαστές πιστοποιητικό παρακολουθήσεως, καθώς και σχετικό CD-ROM (powerpoint εισηγήσεων, βιβλιογραφία και συναφή κείμενα).

Δαπάνες

Οι σπουδαστές αντί διδάκτρων, καταβάλλουν στο ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ. 50€ προκειμένου να καταστούν μέλη του Ινστιτούτου επί ένα έτος (εντός του έτους αυτού, προβλέπεται η δωρεάν χορηγία του τριμηνιαίου περιοδικού μας «ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ» και πρόσκληση συμμετοχής στις εκδηλώσεις μας), καθώς και 20€ επιπλέον για το σύνολο της γραμματειακής υποστηρίξεως καθώς και παροχής καφέ και αναψυκτικών. Μέλη του Ινστιτούτου δύνανται να παρακολουθήσουν το Σεμινάριο έναντι καταβολής 50 €, ως δωρεάς προς το ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ..

Επικοινωνία και Εγγραφές

Οι δηλώσεις συμμετοχής θα πρέπει να γίνουν από την 1^η έως τις 31 Μαρτίου, είτε στην γραμματεία στο τηλ. 210-8211025 (Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη από 09.30 έως 14.00), είτε ηλεκτρονικά στο This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Περισσότερα για το ιστορικό, τους σκοπούς και την δραστηριότητα του ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ., αναγράφονται στην ιστοσελίδα του www.elisme.gr

Η φιλοδοξία μας

Το Σεμινάριο περί Διεθνών Εξελίξεων Εθνικού Ενδιαφέροντοςτου ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ. φιλοδοξεί να αναδείξει σημαντικές παραμέτρους όπως: τα εθνικά συμφέροντα, οι εθνικοί σκοποί, τα εθνικά θέματα, οι Ευρωατλαντικές σχέσεις και η Ελλάδα, οι σχέσεις Ρωσίας και Δύσεως, τα θέματα των Βαλκανίων, το Ισλάμ και η ισλαμική τρομοκρατία,οι εξελίξεις στην Μ. Ανατολή και ο εμφύλιος της Συρίας, η ενέργεια και η ασφάλεια στην Α. Μεσόγειο,το μεταναστευτικό και δημογραφικό ζήτημα, η Μεταναστευτική ευρωπαϊκή και ελληνική πολιτική και το Κυπριακό θέμα.

Το Σεμινάριο προσφέρεται για πτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές, αξιωματικούς των ΕΔ, μαθητές ΑΣΕΙ, καθώς και για κάθε ενεργό πολίτη.

Με μεγάλη μας χαρά θα σας συναντήσουμε στις διαλέξεις μας και σας παρακαλούμε να ενημερώσετε και τα γνωστά σας πρόσωπα που ενδιαφέρονται για μια αντικειμενική και αξιόπιστη ενημέρωση!

To αμερικανικό Υπουργείο των  Εξωτερικών παραδέχθηκε ότι έχουν κλαπεί περί τους 15.000 πυραύλους  για φορητά α/α όπλα (MANPADS), όπως το εικονιζόμενο Igla από στρατιωτικές αποθήκες στη Λιβύη.

Αναδημοσίευση από το 'Περί Αλός'!

Διαβάστε ΕΔΩ! τη συνέχεια.

Έχοντας συνάψει αμοιβαίες και διεθνείς επιχειρηματικές συμφωνίες, πολύ δραστήρια οικονομική διπλωματία και στρατηγικό μάρκετινγκ, η Τουρκία εξασφαλίζει επιπλέον οφέλη και την ανοχή πολλών μεγάλων δυνάμεων για τις τολμηρές έως παράνομες αποφάσεις της. Μια τέτοια απόφαση αποτελεί η αποστολή και παραμονή του σκάφους «Barbaros» στην Κυπριακή ΑΟΖ.

ΕΔΩ! η συνέχεια.

Το 1871, μετά την συντριβή της Γαλλίας  από την Πρωσσία, και ενώ το Παρίσι επολιορκείτο από τα πρωσσικά στρατεύματα, στα ανάκτορα των Βερσαλλιών ανακηρύχθηκε η Γερμανική Ομοσπονδιακή Αυτοκρατορία (το πρώτο ενωμένο γερμανικό Ράιχ) και ο βασιλιάς της Πρωσσίας Γουλιέλμος ονομάστηκε Αυτοκράτορας (Kaiser). O Όττο φον Μπίσμαρκ, ο αρχιτέκτων αυτής της εντυπωσιακής επιτυχίας, διορίστηκε καγκελάριος της αυτοκρατορίας.

Το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται αμείωτο στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και  όλος ο υπόλοιπος κόσμος να διερωτάται τι συμβαίνει, πως σκέφτονται  και που πάμε. Στο παρόν δεν θα ασχοληθούμε με τα φρικτά και παράλογα που συμβαίνουν στο Ιράκ, στην Λιβύη  και στην Συρία, αλλά με τα απίθανα και τα παράλογα της Γάζας. Και να πάλι για μια ακόμη φορά η κατάπαυση του πυρός  έσπασε, με επίθεση ρουκετών από την Γάζα και ανταπάντηση των Ισραηλινών με αεροπορικούς βομβαρδισμούς.

Διαβάστε ΕΔΩ! τη συνέχεια.

Το διεθνές δίκαιο παραβιάζεται συστηματικά και απροκάλυπτα στην Γάζα. Ξεκάθαρα είναι δυσανάλογη η απάντηση του Ισραήλ στις επιθέσεις του πυροβολικού της Χαμάς με εκατόμβες νεκρών αμάχων Παλαιστινίων. Δεν υπάρχει στο διεθνές δίκαιο το δικαίωμα στην ασφάλεια το οποίο να σημαίνει δικαίωμα στην κατοχή και δικαίωμα στη σφαγή. Με την στρατηγική του το Ισραήλ δρα ενάντια στην προοπτική ειρήνευσης και την ακεραιότητα και ύπαρξη του παλαιστινιακού λαού. Ούτως ή άλλως δεν είναι δυνατόν να υπάρχει συλλογική τιμωρία ενός λαού για την στάση της κυβέρνησής του.
Ενώ το ίδιο το Ισραήλ προσπαθεί να διατηρήσει την δική του ασφάλεια σε ένα εχθρικό για αυτό περιβάλλον, καταδικάζεται το ίδιο από την πολιτική του στην παγίωσή του ως στρατοκρατούμενου κράτους. Η χερσαία εισβολή του Ισραήλ στην Γάζα είναι αδιέξοδη και αίρει την πρωτοπόρο και ρεαλιστική πολιτική Σαρόν, επιστρέφοντας σε ένα ατελέσφορο παρελθόν. Παράλληλα η πολιτική του Ισραήλ στην Γάζα αφήνει εκτεθειμένο και ευάλωτο τον Μαχμούντ Αμπάς στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό των Παλαιστινίων στην Δυτική Όχθη, η έσωθεν αποσταθεροποίηση της οποίας δεν είναι πλέον μακρινή.
Η Ελλάδα με την ιδιαίτερη σχέση της τόσο με την Παλαιστίνη και τον μουσουλμανικό κόσμο όσο και με το Ισραήλ καλείται να δράσει γρήγορα και να συμβάλει στην άρση του αδιεξόδου στο πλαίσιο της διεθνούς κοινότητας. Η Ελλάδα πρέπει να δικαιολογήσει την ιδιαίτερη θέση της στον παγκόσμιο χάρτη των λαών που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την πολιτική ανεξαρτησία των λαών και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία τόσο στην ΕΕ και τον ΟΗΕ όσο και σε περιφερειακό διμερές επίπεδο για να ευαισθητοποιήσει την σχετικά αδιάφορη διεθνή κοινότητα και να σταματήσει το εν εξελίξει ειδεχθές έγκλημα. Η κινητοποίηση της διεθνούς δικαιοσύνης αποτελεί ζητούμενο αυτή την στιγμή. Αναμφίβολα η σιωπή είναι συνενοχή.

Η συμφωνία μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας για την παράδοση του χημικού οπλοστασίου της Συρίας μέχρι τα μέσα του 2014, αποτελεί νίκη της διπλωματίας σε βάρος της στρατιωτικής διαχείρισης κρίσεων καθώς και επικράτηση του Μπαράκ Ομπάμα επί των φιλοπόλεμων κύκλων της Δύσης.

Η κατάσταση στην Γάζα και στο Ισραήλ φαίνεται πως εξελίσσεται σε  'θέατρο του παραλόγου' με τις ανθρώπινες ζωές να χάνονται σε καθημερινή βάση, καθώς οι τελευταίες εξελίξεις  δημιουργούν αντιφάσεις, αντιθέσεις, παραλογισμό,  πείσμονες πρακτικές και αντιλήψεις και κανένα σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Δείτε τις τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή και θα καταλάβετε.
Διαβάστε ΕΔΩ! τη συνέχεια.

Στο διάγραμμα, παρουσιάζονται τα πιθανά σενάρια για τη Συρία. Εξετάζεται η περίπτωση που διεξαχθεί η στρατιωτική ενέργεια κατά των συριακών ενόπλων δυνάμεων ή και κατά του συριακού χημικού οπλοστασίου (περιορισμένης ισχύος ή ισχυρό πλήγμα). Επίσης, εξετάζεται η περίπτωση, που για κάποιους λόγους, η Ουάσιγκτον αποφασίσει να αναβάλει ή τελικά να μην διεξάγει την επιχείρηση. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις παρουσιάζονται οι πιθανές ορατές εξελίξεις, χωρίς να αποκλείονται και άλλες πιθανές περιπτώσεις, που δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθούν στην παρούσα φάση.