Blog

TA ΣΚΟΠΙΑ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

 

Του Αντιστρατήγου ε.α. Γ. Κοράκη

Μέλους Δ.Σ/ΕΛ.Ε.Σ.ΜΕ

 

 

            Με καθυστερήσεις και τραγικά λάθη πολλών ετών το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ επανήλθε στο τραπέζι προεκλογικά και συνεχίζεται αυτή την περίοδο με εντατικές διαβουλεύσεις.

            Το χρονικό διάστημα από το 1990 που προέκυψε το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ μέχρι σήμερα μπορούμε να τα διαχωρίσουμε σε τρεις φάσεις.

            Στην πρώτη φάση που είναι η περίοδος του εμπάργκο, η ελληνική πλευρά έστειλε το μήνυμα της «απόρριψης των εκβιασμών». Μολονότι στην αρχική εφαρμογή του εμπάργκο τα πράγματα δυσκόλεψαν τη γειτονική χώρα, εν τούτοις το μέτρο αυτό στην πράξη δεν ήταν αποτελεσματικό διότι τα σύνορα της FYROM ήταν ανοικτά από όλες τις πλευρές και επομένως η συνέχισή του δεν εξυπηρετούσε τις αρχικές προβλέψεις.

            Από το 1995 η Ελλάδα ανακάλεσε το «εμπάργκο» και προσχώρησε στην υπογραφή της ενδιάμεσης συμφωνίας, επταετούς διάρκειας. Αρχίζει η δεύτερη φάση με «χαμηλωμένο τον πήχυ». Το μεγάλο μειονέκτημα της ενδιάμεσης συμφωνίας είναι ότι δεχθήκαμε την διπλή ονομασία, δηλαδή παράλληλα με την ονομασία FYROM να χρησιμοποιείται το «Δημοκρατία της Μακεδονίας» σε εμπορικές και λοιπές δοσοληψίες με τις άλλες χώρες αλλά και στην πράξη και με εμάς.

            Από το 2002 που έληξε η ενδιάμεση συμφωνία, αρχίζει η τρίτη φάση με σιωπηλή παράταση της συμφωνίας αφού κανένα από τα δύο μέρη δεν την κατήγγειλε. Στα δώδεκα χρόνια (1995-2007) διεξάγονται διαπραγματεύσεις Αθηνών-Σκοπίων υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για μια ονομασία κοινής αποδοχής. Τα Σκόπια κωλυσιεργούν στις διαπραγματεύσεις χρησιμοποιώντας ελάχιστα την ονομασία FYROM και ευρύτατα τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

            Οι απόψεις των «αλαζονικών τριανταπεντάρηδων και κάτι» με σύγχρονη Αμερικανική παιδεία στο πολιτικό management που κατέχουν τα ύπατα κυβερνητικά αξιώματα σήμερα στην κυβέρνηση της FYROM είναι γνωστές και χαρακτηρίζονται από έπαρση, υπεροψία και ηρωϊκές μεγαλοστομίες. Η αδιαλλαξία της πολιτικής ηγεσίας των Σκοπίων τροφοδοτείται από την στήριξη της υπερδύναμης. Αυτή η ηγεσία έχει εξασφαλίσει «τα νώτα της» με σχετικό νόμο που ισχύει στη χώρα αυτή που απαγορεύει οποιαδήποτε συζήτηση δημόσια γύρω από το θέμα της «κρατικής οντότητας» παρά μόνο μέσω πολύ περιορισμένου αριθμού ιδρυμάτων που ελέγχονται από το κράτος. Παραβιάζει το σχετικό νόμο εάν κανείς μιλήσει στην τηλεόραση, ή αρθρογραφήσει σε εφημερίδα και εκφέρει την άποψή  του για το θέμα της ονομασίας που συζητείται στα Ηνωμένα Έθνη. Η έλλειψη ενημέρωσης, που είναι βαθειά αντιδημοκρατική συμπεριφορά, δεν επιτρέπει στον πολίτη της χώρας αυτής να πληροφορηθεί ότι μπορεί ασφαλώς μια χώρα να ονομασθεί όπως θέλει αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ως όνομα ένα γεωγραφικό προσδιορισμό όπως είναι το «Μακεδονία».

            Στον ευρωπαίο διπλωμάτη που λέγει : «Πώς κάνετε έτσι εσείς οι Έλληνες για ένα όνομα;»,  έδωσε απάντηση ο έμπειρος πολιτικός συντάκτης καθημερινής εφημερίδας Σταύρος Λυγερός λέγοντάς του : «Αφού λέτε ότι κάθε χώρα έχει το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού, πώς θα σας φαινόταν εάν η Ελλάδα αποφάσιζε να αλλάξει το όνομά της και να λέγεται Ευρώπη;». Αφού γεωγραφικά είναι στην Ευρώπη όπως είναι στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας η FYROM, εθνολογικά οι Έλληνες είναι Ευρωπαίοι όπως και Μακεδόνες είναι και οι Σκοπιανοί. Δεν μπορεί μόνο η Ελλάδα να λέγεται Ευρώπη ούτε μόνο οι Έλληνες να λέγονται Ευρωπαίοι.

            Η πολυτέλεια της αδιαλλαξίας σήμερα ανήκει στην άλλη πλευρά. Το μειονέκτημα της  πείρας είναι ότι έρχεται πάντοτε καθυστερημένα. Το όνομα της ΠΓΔΜ συμφωνήθηκε ως προσωρινή λύση. Έμεινε όμως τόσα χρόνια γιατί από το 1995 οι Σκοπιανοί μετέτρεψαν τη διαπραγμάτευση στο πλαίσιο του ΟΗΕ σε προσχηματική διαδικασία. Διευκολύνθηκαν πολύ όλα αυτά τα χρόνια από τη δική μας στάση που βολευθήκαμε με την ενδιάμεση συμφωνία και αποφύγαμε να διαταράξουμε τα λιμνάζοντα ύδατα. Δεν σκεφθήκαμε να καταγγείλουμε την ενδιάμεση συμφωνία που είχαμε το δικαίωμα που η ισχύς της έχει προ πολλού εκπνεύσει με το βασικό επιχείρημα ότι αρνούνται τα Σκόπια να διαπραγματευθούν ουσιαστικά. Οχυρωθήκαμε πίσω από την προσωρινή ονομασία που έχει καταντήσει φύλλο συκής και από αναποτελεσματική διαμεσολάβηση του ειδικού μεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς.

            Οι ρητορικές συστάσεις προς τα Σκόπια της ελληνικής πλευρά δεν λειτούργησαν αποτρεπτικά. Αντίθετα γίνονται δεκτές με ειρωνεία και μερικές φορές και με χλευασμό.

            Η ξεκάθαρη θέση που η ελληνική πλευρά «αναγκάσθηκε προεκλογικά υπό την πίεση της κοινής γνώμης να πάρει» φαίνεται πως έχει αρχίσει να γίνεται αποδεκτή ακόμη και από ορισμένους που έχουν αναγνωρίσει το κράτος αυτό ως «Μακεδονία». Η σκλήρυνση της πολιτικής μας στάσης με ρεαλισμό και όχι θρησκευτικό ή εθνικιστικό πατριωτισμό, μπορεί, ενώ επιμένουμε σε αυτήν, να επιφέρει έστω και αργά κάποια θετικά αποτελέσματα και να αποφύγουμε μια δύσκολη περιπέτεια. Μηνύματα θετικά λαμβάνονται. Τέτοια στάση ίσως θα έπρεπε να τηρήσουμε και έναντι της Τουρκίας στο Κυπριακό αντί αυτής που ακολουθούμε, δηλαδή να είμαστε πάντα τα «καλά παιδιά» και να βολεύεται η Τουρκία και να προχωρά στην κατάκτηση των στόχων της.

            Κανένας δεν κέρδισε εάν δεν διεκδικήσει δυναμικά και δυναμικά δεν είναι πάντοτε ο πόλεμος, είναι και η διπλωματία που εξυπηρετείται καλύτερα όταν προβάλλεται με την ανάλογη στρατιωτική και οικονομική δύναμη.

            Η είσοδος της FYROM στο ΝΑΤΟ με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» πρέπει να αποκλεισθεί. Για τις ΗΠΑ το όνομα της ονομασίας της χώρας δεν τους ενδιαφέρει διότι δεν θίγει τα συμφέροντά τους. Επίσης η άμεση είσοδος της χώρας αυτής στο ΝΑΤΟ δεν λειτουργεί ενισχυτικά υπέρ των ΗΠΑ αφού τα προσδοκόμενα οφέλη τα έχουν από τώρα στη διάθεσή τους. Η χώρα αυτή ανήκει στην «συμμαχία των προθύμων». Το ΝΑΤΟ από την άλλη πλευρά δεν επιθυμεί να αποκτήσει ένα επιπλέον μέλος με «βαρίδια». Η εκπεφρασμένη βούληση του κράτους αυτού για συνεργασία και «υπακοή» στο ΝΑΤΟ έχει καταγραφεί και γι΄αυτό το λόγο δεν θα δείξει υπερβάλλοντα ζήλο το ΝΑΤΟ να καταστεί η ΠΓΔΜ μέλος του πριν απαλλαγεί από το πρόβλημα της ονομασίας του.

            Τα επιχειρήματα που επικαλείται η ελληνική πλευρά φαίνεται ότι «αγγίζουν» χώρες μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που έχει αναγνωρίσει τη FYROM με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Εφ΄όσον τα ισχυρά κράτη μέλη της ΕΕ όπως φαίνεται αποδέχονται τις θέσεις μας ή τουλάχιστον δεν τις απορρίπτουν χωρίς συζήτηση θα υπάρξει θετική κατάληξη.

            Με βάση τις παραπάνω σκέψεις ως πιο πιθανό σενάριο φαίνεται η αναβολή της πρόσκλησης για ένταξη στο ΝΑΤΟ (γιατί τα κριτήρια δεν έχουν επιτευχθεί στο βαθμό που επιβάλλεται) συνοδευομένη και από την έκφραση της ευχής για σύντομη επίλυση της διαφοράς και αποκατάσταση της καλής γειτονίας με τα άλλα κράτη μέλη (Ελλάδα). Αυτή η εξέλιξη διπλωματικά δικαιολογείται, όμως τα κλαδιά θα ξεραθούν εάν κοπεί η ρίζα που είναι το όνομα. Είναι προς το συμφέρον της χώρας μας να μείνουμε σταθεροί και αμετακίνητοι στην άποψη ότι δεν αποδεχόμαστε τη Λέξη Μακεδονία στην ονομασία του κράτους αυτού. Υπάρχουν σήμερα 16 κράτη τα περισσότερα μάλιστα από αυτά είναι και μέλη του ΟΗΕ που ονομάζονται με την ονομασία της πρωτεύουσας. Αυτά είναι το Λουξεμβούργο, Ο Άγιος Μαρίνος,το Βατικανό, το Μονακό και η Ανδόρα στην Ευρώπη, το Κουβέϊτ και η Σιγκαπούρη στην Ασία ο Άγιος Θωμάς, η Αλγερία,Το Τζιμπουτί, η Τυνησία στην Αφρική,και η Βραζιλία, η Γουατεμάλα, η Δομενικανή Δημοκρατία, το Ελ Σαλβαντόρ, το Μεξικό και ο Παναμάς στην Αμερική. Μια λογική πρόταση που πιστεύω ότι θα έχει ευρύτερη αποδοχή είναι η ονομασία Δημοκρατία των Σκοπίων Σε αυτή την πρόταση οφείλει η Ελλάδα να επιμείνει και να τη στηρίξει με όλες τις δυνάμεις της. Τη σύνθετη ονομασία που θα περιέχει τη λέξη Μακεδονία η  μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού την απορρίπτει και με την ψήφο του θα αποστείλει στα σπίτια τους εκείνους που θα την αποδεχθούν. Ελπίζω η πολιτική μας ηγεσία να πήρε το μήνυμα τη μη επανεκλογής της πρώην Υπουργού παιδείας. Ο λαός γνωρίζει πώς να «τιμωρεί» τους επιλήσμονες. Ίδωμεν.