Blog

    Η προχθεσινή κατάληψη της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης του Ιράκ, της Μοσσούλης,  με πληθυσμό δύο εκατομμυρίων και κέντρου τεράστιων πετρελαϊκών κοιτασμάτων, από τους μαχητές της οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε» (πρώην Αλ-Κάϊντα του Ιράκ), άφησε άφωνη την παγκόσμια κοινή γνώμη και τα ισχυρά κέντρα αποφάσεων της Δύσης. Την κατάληψη-σοκ της Μοσσούλης ακολούθησε η κατάληψη της Τικρίτ, γενέτειρας του Σαντάμ Χουσεΐν, και των διϋλιστηρίων του Μπαϊτζί, των μεγαλύτερων του Ιράκ. 

    Ήδη εδώ και μήνες, υπό τον έλεγχο των ακραίων ισλαμιστών βρίσκονται περιοχές των επαρχιών Κιρκούκ και Σαλαχεντίν, ηΦαλούτζακαθώς και περιοχέςτηςεπαρχίας αλ–Άνμπαρ. Ταυτόχρονα μαίνονται οι μάχες μεταξύ των κρατικών δυνάμεων ασφαλείας του Ιράκ και των ισλαμιστών σε νοτιότερες περιοχές.

    Η κυβέρνηση του Νούρι-αλ-Μαλίκι αποδείχθηκε εντελώς ανίκανη να αναχαιτίσει την μεσαιωνικού τύπου προέλαση των μαχητών της «τζιχάντ», που επιδιώκουν να μεταβάλουν το Ιράκ σε ισλαμικό θεοκρατικό κράτος.

    Την κρίση περιέπλεξε η αιχμαλωσία 80 Τούρκων υπηκόων, μεταξύ των οποίων και του Τούρκου πρόξενου της Μοσσούλης, γεγονός που προκάλεσε την έκτακτη σύγκληση, κατόπιν τουρκικού αιτήματος, του ΝΑΤΟ και την απειλή του Νταβούτογλου γιά αντίποινα.

   Η (υπαρκτή πλέον) προοπτική να αποκτήσει μία ακραία οργάνωση αποσχισθείσα από την Αλ-Κάϊντα εδαφική βάση, αλλάζει άρδην τα δεδομένα στην Μέση Ανατολή. Οι ισλαμιστές έχουν βαρύ οπλισμό, ανταπόκριση στην κοινή γνώμη, συνεχή εισροή εθελοντών και αποφασιστικότητα. Τον θάνατό τους στην μάχη τον θεωρούν μιά μικρή λεπτομέρεια μπροστά στον κοινό τους στόχο. Είναι  βέβαιο ότι θα επιχειρήσουν να προελάσουν στην Βαγδάτη και να αναβιώσουν το  μεσαιωνικό χαλιφάτο.

    Η πρόσκτηση έστω και περιορισμένης εδαφικής βάσης θα τους δώσει την δυνατότητα να γίνουν παγκόσμιο σημείο αναφοράς των ομοϊδεατών τους, να εγκαταστήσουν επιχειρησιακό κέντρο και να αποκτήσουν σημείο εξόρμησης προς όλες τις κατευθύνσεις. Το κυριώτερο, θα αφυπνίσουν αρχέγονες μνήμες στον μουσουλμανικό κόσμο και θα προσδώσουν ρεαλιστική διάσταση στις φιλοδοξίες του.

    Ασφαλώς υπάρχουν σοβαροί αντίπαλοι. Η Τουρκία φιλοδοξεί να παίξει η ίδια τον ρόλο της ηγέτιδος των απανταχού μουσουλμάνων. Το σιιτικό Ιράν δεν θα επιτρέψει εύκολα την εγκαθίδρυση ανταγωνιστικού ισλαμικο;y καθεστώτος στο μαλακό του υπογάστριο. Η Σαουδική Αραβία θα αποσταθεροποιηθεί πολιτικά από μία πολιτικοθρησκευτική ριζοσπαστικοποίηση του  πληθυσμού της. Φυσικά την μεγαλύτερη απειλή αισθάνεται το Ισραήλ, που περικυκλώνεται πλέον από φανατικά ισλαμικά καθεστώτα.

    Επίσης αυξάνεται σοβαρά η πιθανότητα αμερικανικής εμπλοκής. Ήδη ο Ομπάμα έθεσε στην διάθεση του Αλ-Μαλίκι κάθε δυνατή στρατιωτική  βοήθεια.

    Αλλά όλα αυτά, τελικά, οδηγούν σε όξυνση της παγκόσμιας πόλωσης μεταξύ του Δυτικού κόσμου και του Ισλάμ. Μία δυτική εμπλοκή θα εξαγριώσει περαιτέρω τους Μουσουλμάνους, από το φλεγόμενο Πακιστάν μέχρι τις μουσουλμανικές συνοικίες των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, απʼ όπου φεύγουν, ως εθελοντές του ισλαμικού ιερού πολέμου, μη αφομοιωμένοι μουσουλμάνοι με ευρωπαϊκά διαβατήρια.

    Στην περίπτωση που η Δύση «αναθέσει» στην Τουρκία να εκκαθαρίσει το τοπίο του βορείου Ιράκ, θα προκληθεί χωρίς απολύτως καμμία αμφιβολία γενική ανάφλεξη στην Εγγύς και στην Μέση Ανατολή. Σε κάθε περίπτωση, η εξέλιξη αυτή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.