Blog

Κατά το άρθρο 49 του Συντάγματος, «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν ευθύνεται οπωσδήποτε για πράξεις που έχει ενεργήσει κατά την άσκηση των καθηκόντων του, παρά μόνο για εσχάτη προδοσία, ή παραβίαση, με πρόθεση, του Συντάγματος». Ορθώς λοιπόν ο συνταγματικός νομοθέτης απήλλαξε της ευθύνης τον ανώτατο άρχοντα, ώστε να εξασφαλίσει τη λειτουργία του κράτους. Όλοι οι άλλοι πολιτικοί παράγοντες όμως, υποτίθεται, ότι είναι υπεύθυνοι και για τις πράξεις και για τις παραλείψεις τους. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Οι διαδικασίες που προβλέπει το άρθρο 86 του Συντάγματος και ο σχετικός νόμος 3126 « περί ευθύνης υπουργών», εξασφαλίζουν τη δίωξη των υπαιτίως παραβατών του νόμου , πρωθυπουργού και υπουργών; Μπορεί να ξεχάσει κανείς ότι για να παραπεμφθούν στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας, ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, ο Γεώργιος Πέτσος και ο Δημήτρης Τσοβόλας το 1989, ήλθαν τα πάνω κάτω και χρειάστηκε να γίνει η ετερόκλητη εκείνη συνεργασία Ν. Δημοκρατίας με το ιδεολογικά, διαμετρικά αντίθετό και εγκληματικό ΚΚΕ; Ας έλθουμε όμως στα σημερινά.

Τα ξημερώματα της Κυριακής 10 Σεπτεμβρίου βούλιαξε ένα μικρό tanker, ελλιμενισμένο στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ Πειραιώς και Σαλαμίνας, με εξαιρετικές καιρικές συνθήκες, το οποίο σύμφωνα με τις δημοσιευθείσες πληροφορίες, περιείχε 2200 μετρικούς τόνους fuel oil και 370 μετρικούς τόνους gas oil, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου να χυθεί στη θάλασσα, να καταστρέψει όλο το οικοσύστημα του Σαρωνικού Κόλπου και να μολύνει όλες τις ακτές της Αθηναϊκής Ριβιέρας, με ανυπολόγιστες ζημίες, τόσο στους ασχολούμενους με θαλάσσιες εργασίες, κυρίως ψαράδες, oσο και στον τουρισμό γενικότερα. Το αλαλούμ που ακολούθησε δεν έχει προηγούμενο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί το 1972 και είχε χωρητικότητα 3.205 μετρικούς τόνους. Επρόκειτο δηλαδή για ένα γερασμένο, ταλαιπωρημένο και χιλιομπαλωμένο σκαρί, του οποίου οι σωληνώσεις, κατά την άποψη επιθεωρητών, ήταν μπαλωμένες και γεμάτες τρύπες. Το Πιστοποιητικό Αξιοπλοΐας του συγκεκριμένου πλοίου, το οποίο είχε εκδοθεί από τις υπηρεσίες του Υπουργείου Ναυτιλίας είχε λήξει από τις 27 Ιουλίου και είχε πάρει παράταση για δύο μήνες, χωρίς να έχει ελεγχθεί, αν οι παρατηρήσεις που είχαν σημειωθεί κατά την προηγούμενη επιθεώρηση είχαν επιδιορθωθεί. Κατά τις δημοσιευθείσες πληροφορίες οι πλοιοκτήτες του είχαν εμπλακεί κατά το παρελθόν σε υποθέσεις λαθρεμπορίας καυσίμου. Παραδόξως για όλους εμάς τους αδαείς περί τα ναυτιλιακά, ενώ το πλοίο δεν ήταν ασφαλισμένο, το φορτίο του καυσίμου , το οποίο προοριζόταν για τον εφοδιασμό πλοίων, είχε ασφαλισθεί. Ίσως αυτό να σημαίνει κάτι για τους διερευνητές του καταστροφικού δυστυχήματος. Αυτά λοιπόν σχετικά με το αντικείμενο του εγκλήματος. Ας δούμε στη συνέχεια τις συνθήκες του ναυαγίου και τις ευθύνες των εμπλεκομένων στο ατύχημα.
Κατ’ αρχήν προκαλεί εύλογο ερώτημα σε επαΐοντες και μη, πως ένα πλοίο αγκυροβολημένο και με απόλυτη νηνεμία, πλημμυρίζει από νερά και βουλιάζει. Δεύτερο και σοβαρότερο ερώτημα είναι γιατί, ενώ το πλοίο είναι έμφορτο, που κατά τους σχετικούς κανονισμούς πρέπει να βρίσκεται on board το μεγαλύτερο μέρος του πληρώματος, την ώρα του ναυαγίου επέβαιναν του πλοίου μόνο δύο μέλη πληρώματος, ενώ απουσίαζε ο πλοίαρχος και ο μηχανικός, οι οποίοι και συνελήφθησαν την επομένη ημέρα. Τρίτο ερώτημα είναι ότι ενώ το ναυάγιο έλαβε χώρα στις 2:45 ώρα της Κυριακής, χρειάστηκαν πέντε ολόκληρες ημέρες για την πλήρη στεγανοποίηση του πλοίου, με αποτέλεσμα μεγάλη ποσότητα μαζούτ να ρυπαίνει τη θαλάσσια περιοχή του Σαρωνικού ακατάπαυστα επί όλο αυτό το διάστημα.
Κλείνοντας , χωρίς την παραμικρή δόση υπερβολής , πρέπει να λεχθεί ότι οι χειρισμοί του θέματος από τον καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργό κ. Παν. Κουρουμπλή υπήρξαν εντελώς άστοχοι και επέτειναν στην έκταση της καταστροφής. Κατ’ αρχήν κατά την ημέρα του ναυαγίου ο κ. Κουρουμπλής απουσίαζε στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να πλαισιώσει τον Πρωθυπουργό, ο οποίος στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του στην Έκθεση Θεσσαλονίκης, έδινε συνέντευξη τύπου.
Προφανώς ο Υπουργός Ναυτιλίας δεν φέρει ευθύνη, επειδή δεν προέβλεψε το ναυάγιο και δεν ήταν στην Αθήνα την ημέρα που αυτό συνέβη. Αναμφίβολα όμως φέρει βαρύτατες ευθύνες, επειδή υποβάθμισε τη σοβαρότητά του, καθυστέρησε αρκετά να ενημερωθεί και να συντονίσει τις ενέργειες των αρμοδίων υπηρεσιών για τον περιορισμό της ρύπανσης και το κυριότερο, διότι την Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου, εγκαταλείποντας τα πάντα στο έλεος του Θεού, μετέβη στο Λονδίνο για υπόθεση ρουτίνας του Υπουργείου του. Χαρακτηριστικό της αδράνειας του κ. Κουρομπλή είναι και το ότι η αίτηση της Ελλάδος προς τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Θαλάσσιας Ασφάλειας (EMSA) υπεβλήθη αργά το βράδυ της 12ης Σεπτεμβρίου, ήτοι 75 περίπου ώρες αργότερα. Σύμφωνα δε με την εκπρόσωπό του κ. Ραντίνα Ρούσεβα, ο εν λόγω Μηχανισμός είχε 16 πλοία σε ετοιμότητα.
Πέραν όμως των αστόχων ενεργειών του, ατυχείς και άστοχες ήσαν και οι δηλώσεις του άσχετου με τα θαλάσσια πράγματα Αιτωλοακαρνάνα Υπουργού κ. Κουρουμπλή. Αναλυτικότερα, την 12 Σεπτεμβρίου μιλώντας στο ραδιόφωνο του Real FΜ, ο περί ου ο λόγος υπουργός ανέφερε, « ότι από το δεξαμενόπλοιο δεν υπάρχει κίνδυνος περαιτέρω διαρροής», ενώ ως γνωστόν, η πλήρης στεγανοποίηση του πλοίου έγινε δύο ημέρες αργότερα. Επίσης στις 14 Σεπτεμβρίου ο κ. Κουρουμπλής απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου του τηλεοπτικού σταθμού SKAΙ, αν ο κόσμος μπορεί να κάνει μπάνιο στη θαλάσσια περιοχή του ναυαγίου είπε χαρακτηριστικά. « Γιατί να μην κάνει μπάνιο ο κόσμος». Τρεις ημέρες αργότερα, όταν πλέον είχαν μαυρίσει οι ακτές του Πειραιά, του Φαλήρου, της Γλυφάδας και της Βούλας, ζήτησε συγγνώμη γι αυτή του τη δήλωση.
Τέλος και το θέμα της παραιτήσεώς του, το οποίο ετέθη από σύσσωμη την αντιπολίτευση, χειρίστηκε κατά άθλιο τρόπο τόσο ο κ. Κουρουμπλής, όσο και ο κακή τη μοίρα Πρωθυπουργός της χώρας. Όταν λοιπόν όλοι οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως έθεσαν το θέμα της παραιτήσεώς του, ο κ. Κουρουμπλής περιερχόμενος τα διάφορα ΜΜΕ δήλωνε « έχω θέσει την παραίτησή μου στη διάθεση του Πρωθυπουργού». Όταν όμως ο κ. Τσίπρας του διεμήνυσε εκ Θεσσαλονίκης να θέσει τέρμα σε αυτό το τροπάριο, ο κ. Κουρουμπλής ανέκρουσε πρύμνα. Προφανώς οι υπουργοί που έχουν αξιοπρέπεια και αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων και των παραλείψεών τους υποβάλλουν οι ίδιοι τις παραιτήσεις τους και δεν περιμένουν να τους παραιτήσει ο προϊστάμενός τους. Δυστυχώς στη χώρα μας η ανάληψη ευθύνης αποτελεί είδος υπό εξαφάνιση. Όσο δε η άσκηση της πολιτικής αποτελεί προσοδοφόρο επάγγελμα, ανάληψη ευθυνών και υποβολή παραιτήσεως από υπουργό της χώρας μας δεν πρόκειται να δούμε. Το παράδειγμα που ακολουθεί εν συνεχεία προσδιορίζει απλώς πόσο απέχει το διεφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα από το αντίστοιχο των πολιτισμένων χωρών.
Πριν 25-30 χρόνια ένα αεροπλάνο Boeing – 747 (Jumbo) της Japan Airlines, λόγω αποκοπής ενός τμήματος του πηδαλίου ανόδου-καθόδου, κατέπεσε και συνετρίβει, με συνέπεια τον ακαριαίο θάνατο 229 επιβατών. Η διερεύνηση απέδειξε ότι η πτώση του αεροπλάνου οφείλετο σε αστοχία του υλικού και η ευθύνη βάρυνε αποκλειστικά την κατασκευάστρια Εταιρία BOEING. Συνεπώς ούτε κύρια, ούτε έμμεση ευθύνη έφερε ο Ιάπωνας Υπουργός Μεταφορών. Κι όμως ο Υπουργός αυτός δεν παραιτήθηκε απλώς, αλλά αυτοκτόνησε. Δεν περιμέναμε ασφαλώς να επιδείξει μια τόσο μεγάλη ευθιξία ο κ. Κουρουμπλής, αλλά να μας δουλεύει περιερχόμενος τα κανάλια και δηλώνοντας ότι έχει θέσει την παραίτησή του στον Πρωθυπουργό, εν γνώσει του ότι ο κ. Τσίπρας δεν πρόκειται να ικανοποιήσει το αίτημα της αντιπολιτεύσεως, πάει πολύ. Άλλωστε η ιστορία έχει δείξει, ότι σπανίως έχουν υπάρξει περιπτώσεις αναλήψεως ευθυνών από Έλληνες Υπουργούς.
Το συμπέρασμα λοιπόν που αβίαστα προκύπτει απ’ όλα τα παραπάνω είναι το εξής. Όσο το πολιτικό μας σύστημα παραμένει διεφθαρμένο, ματαίως θα αναζητούμε υπεύθυνο υπουργό, όσες παραβατικές πράξεις ή παραλείψεις κι αν διαπράξει κατά την άσκηση των καθηκόντων του, όσες καταστροφές κι αν προκαλέσει η άθλια διαχείρισή του. Ουδείς παραιτείται και ουδείς διώκεται.