Blog

 

ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΠΟΤΡΟΠΗ.

  

Του Ιωάννη Αθ. Μπαλτζώη*

          Παρακολουθώντας τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή μας, το σύμπλοκο Βαλκανίων, Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής, διαπιστώνουμε ενδιαφέρουσες εξελίξεις, που τελικά διαμορφώνουν μια νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας, στον υπό διαμόρφωση πολυπολικό κόσμο,  όπου οι διάφοροι κρατικοί δρώντες λαμβάνουν θέση για την νέα κατάσταση που διαμορφώνεται. Δεν υπάρχει αμφισβήτηση πλέον,  ότι  η κυρία απειλή για την Ελλάδα, για την Κύπρο και άλλα κράτη,  έχει καταστεί η Τουρκία, η οποία συστηματικά έχει μεταβληθεί σε μια αναθεωρητική και επιθετική δύναμη, ένας  παγκόσμιος ταραξίας, πηγή κινδύνων για  ολόκληρη την περιοχή μας. Έτσι είναι επιβεβλημένο για την πατρίδα, η αλλαγή της εθνοκτόνου κατευναστικής πολιτικής, με μια νέα εθνική αποτρεπτική στρατηγική που θα έχει κυρίαρχη συνιστώσα την στρατιωτική ισχύ.   Στην πρόσφατη εξαιρετική και απαραίτητη Έκθεση Αμυντικού Υλικού  DEFEA συμμετείχαν 350 εταιρίες, από 29 χώρες, εκ των οποίων οι 97 ήταν Ελληνικές!!  Για να αντιληφθούμε καλύτερα την τεράστια σημασία της Αμυντικής Βιομηχανίας , στην εφαρμογή και υλοποίηση της εθνικής στρατηγικής αποτροπής θα αναφερθούμε εκτός της Ελλάδος και  σε δύο ιδιαίτερες περιπτώσεις.

 

ΙΣΡΑΗΛ.

Το Ισραήλ από την δημιουργία  κράτους (1948) και περικυκλωμένο από εχθρούς που επιζητούσαν την εξαύλωσή του, αντελήφθη την σπουδαιότητα της εγχώριας και χωρίς εξαρτήσεις  εθνικής στρατηγικής αποτροπής. Έτσι εκτός από την δημιουργία ισχυρών  Ενόπλων Δυνάμεων (IDF), ανέπτυξε παράλληλα ένα πλέγμα εγχώριων αμυντικών βιομηχανιών, δημοσίων και ιδιωτικών, που όχι μόνο εξοπλίζουν με μοναδικά και πρωτοπόρα οπλικά συστήματα τις IDF, αλλά και βοηθούν την ισραηλινή οικονομία με τις εξαγωγές των, κατατάσσοντας το Ισραήλ στην πέμπτη θέση εξαγωγών αμυντικού υλικού παγκοσμίως. Εταιρίες όπως η ΙΜΙ, η ΙΑΙ, η RAFAEL, η  ELBIT κλπ. κατέχουν δεσπόζουσα θέση στην πρωτοπορία, κατασκευή και διάθεση οπλικών συστημάτων. Και μάλιστα ηγετική θέση στις IDF, υπερέχοντας και των αμερικανικών. Πως γίνεται αυτό; Πολύ απλά στην πρόνοια του Ισραηλινού κράτους να πριμοδοτεί την εγχώρια αμυντική βιομηχανία και να επιβάλει  νομοθετικά   την υποχρέωση αγοράς από το δημόσιο και τις IDF,  προϊόντων  και οπλικών  συστημάτων υποχρεωτικά   από την εγχώρια βιομηχανία, έστω και 130% ακριβότερα από αντίστοιχα του εξωτερικού. Το επιχείρημα των Ισραηλινών είναι ότι το χρήμα σε «επτά στάσεις» (αφού διαμοιράζεται στο εσωτερικό, ομού με τους φόρους κάθε φορέα) επιστρέφει στα δημόσια ταμεία σε μεγαλύτερο ποσό!  Το αποτέλεσμα είναι το Ισραήλ να διαθέτει μια εκπληκτική στρατιωτική υποδομή και δύναμη, που μπορεί να λειτουργεί ανεξάρτητα και με αυτάρκεια, εξασφαλίζοντας αποτελεσματικά την ανεξαρτησία του, κυριαρχώντας ολοκληρωτικά στο περιβάλλον του.  

 

ΤΟΥΡΚΙΑ.

Η Τουρκία, την τελευταία δεκαετία, με σκοπό την υλοποίηση της  γεωστρατηγικών της επιδιώξεων, για ηγεμονία στο γεωπολιτικό σύμπλοκο Βαλκανίων, Ανατολικής  Μεσογείου και Μέσης Ανατολής και   εμφορούμενη  με την γεωπολιτική αντίληψη του Ζωτικού Χώρου (Lebensraum), έθεσε σε εφαρμογή για υλοποίηση του «Εθνικού Όρκου» (Misaak I Milli), της εθνικής ιδέας του Μουσταφά Κεμάλ για την μεγάλη Τουρκία, καθώς  και  την απίστευτη και πέραν από κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου «Γαλάζια Πατρίδα» (Mavi Vatan). Έτσι  εφαρμόζει την στρατιωτική της ισχύ, με θράσος, επιθετικότητα και σύγχρονο αναθεωρητισμό. Τούτο επιτυγχάνεται με την ιλιγγιώδη ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής της βιομηχανίας, όπου  επεξεργάζονται πάνω από 600 στρατιωτικά προγράμματα.   Σε ανάλυσή του το αμερικανικό κέντρο στρατηγικών μελετών Stratfor αναφέρει πως οι λόγοι που η Άγκυρα επιθυμεί να κτίσει μια μεγάλη και δυνατή αμυντική βιομηχανία είναι τρεις:

• Πρώτον  η επιθυμία της χώρας να εξοικονομήσει χρήματα τα οποία φεύγουν στο εξωτερικό και να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη της τουρκικής οικονομίας.
• Δεύτερον, η   επιθυμία της ηγεσίας της Τουρκίας να ενισχύσει την αυτάρκεια και την ανεξαρτησία της χώρας στον τομέα των στρατιωτικών εξοπλισμών.
• Τρίτον, η ενίσχυση των  εξαγωγών  αμυντικού υλικού, για ενίσχυση της εθνικής οικονομίας και ανάπτυξη στενών σχέσεων με χώρες ενδιαφέροντος της.  

Σύμφωνα  με την  τουρκική εφημερίδα STAR ,  η Τουρκία,   πέτυχε στον αμυντικό τομέα το ποσοστό των εγχώριων προϊόντων της από 18% που ήταν, να ανέλθει  σε 15 χρόνια, στο 70% και ο προϋπολογισμός που ήταν 5,5 δισ. δολάρια να κάνει «άλμα» στα 60 δισ. δολάρια. Τα πιο γνωστά  οπλικά συστήματα που αναπτύσσονται είναι τα UAVs  BAYRAKTAR και ANKA, τα οποία τελικά αποδείχθηκαν  “game changer” στις σύγχρονες επιχειρήσεις που έλαβαν μέρος, όπως στον πόλεμο του Ναγκόρνο Καραμπάχ, στην Συρία και στην Λιβύη. Συνεχίζουν την ανάπτυξη, το  επιθετικό  ελικόπτερο Atak, το εθνικό άρμα μάχης ALTAY, το  εθνικό τυφέκιο πεζικού MPT76, το  Εθνικό  Πλοίο (MİLGEM), το  ελικόπτερο T-625, το τουρκικό αεροσκάφος TF-X κλπ. Μόνο στην παρούσα φάση η  επιδεινούμενη τουρκική οικονομία,  ως και του «εμπάργκο» ορισμένων βασικών εξαρτημάτων από διάφορες χώρες ,  για καλή μας τύχη,  τα πλείστα εξ αυτών καθυστερούν και ίσως τελικά ματαιωθούν.

 

ΕΛΛΑΔΑ.

  Διαπιστώθηκε στην έκθεση DEFEA, ότι η    Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία (ΕΑΒΙ), παρά την αδιαφορία της πολιτείας και την υπερδεκαετή εξοπλιστική αδράνεια των ΕΔ, κατόρθωσε όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά και να αναπτυχθεί σε σημαντικούς τομείς και μάλιστα σε πρωτοποριακά εντυπωσιακά προϊόντα, που αποδεικνύουν τις υψηλές ικανότητες και δυνατότητες της. Έτσι για να είναι υλοποιήσιμη και σε βάθος χρόνου αποτελεσματική και διαρκούσα η ελληνική αποτροπή,  θα πρέπει η ΕΑΒΙ να συμμετέχει ουσιαστικά σε όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα των Ε.Δ. και όχι μόνο. Τούτο επιτυγχάνεται  δια της συμμετοχής της ΕΑΒΙ  στην παγκόσμια στρατιωτική και εμπορική  εφοδιαστική αλυσίδα των μεγάλων κατασκευαστών και όχι μόνο για την ελληνική αγορά. Ακόμη δια της ανάληψης , συνολικώς ή μερικώς, της υποστήριξης των διαφόρων οπλικών συστημάτων των  Ε Δ. Η ανάληψη της υποστήριξης είναι σημαντικότατη, καθόσον έτσι εξασφαλίζεται η διάρκεια και ασφάλεια του εφοδιασμού των Ε.Δ.   ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων, αποτελώντας έτσι στρατηγικό στόχο υψηλής εθνικής σημασίας, επιφέροντας   εκτός της ασφάλειας και λειτουργικότητας των οπλικών μας συστημάτων και  πολλαπλά οφέλη στη οικονομία, την ανάπτυξη και την απασχόληση. Ιδιαίτερα σήμερα, που η ελληνική κυβέρνηση έχει ανακοινώσει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα εξοπλισμού των Ε.Δ., προσπαθώντας να συμπληρώσει τα υφιστάμενα στρατιωτικά κενά, προϊόντα εγκληματικής αδιαφορίας προηγουμένων κυβερνήσεων και αντιλήψεων, περί εθνικής αποτροπής.  Η ΕΑΒΙ είναι παρούσα και έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις άμυνας και ασφάλειας της χώρας, το απέδειξε με την εκπληκτική παρουσία της στην DEFEA  και δεν πρέπει να χαθεί αυτή η ευκαιρία. Μπορεί να έχουν αποσυρθεί τα «αμαρτωλά Αντισταθμιστικά Οφέλη» και να μην υπάρχει η δυνατότητα νομοθεσίας όπως του Ισραήλ (αγορά έστω και 130% ακριβότερα από την εγχώρια βιομηχανία), αλλά σίγουρα υπάρχουν τρόποι για την στήριξη της ΕΑΒΙ. Οπότε απαιτείται αρμονική συνεργασία του ΥΕΘΑ και του ΣΕΚΠΥ (Σύνδεσμος Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού), για την εύρεση τρόπων και στήριξης της ΕΑΒΙ, για το καλό της πατρίδας. 

*Ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης είναι Αντγος (ε.α.) , M.Sc. στην Γεωπολιτική και πρόεδρος του ΕΛΙΣΜΕ.