Η Άλωση είναι διαρκές ενδεχόμενο. Να ξυπνήσουμε, οι Τούρκοι επιδιώκουν σταθερά την εξάλειψη του ελληνικού έθνους από το ιστορικό προσκήνιο…
Η Άλωση είναι διαρκές ενδεχόμενο. Να ξυπνήσουμε, οι Τούρκοι επιδιώκουν σταθερά την εξάλειψη του ελληνικού έθνους από το ιστορικό προσκήνιο…
Η επέτειος της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως στις 29 Μαΐου 1453 δεν είναι μόνον το τέλος του ελληνορθόδοξου Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους ούτε μόνον η αρχή της ζοφερής Τουρκοκρατίας. Αποτελεί ταυτόχρονα την κορύφωση μίας διαχρονικής υπαρξιακής απειλής για τον Ελληνισμό.
Μετά την μάχη του Μαντζικέρτ το 1071 και την (οφειλόμενη σε προσεκτικά σχεδιασμένη προδοσία) καταστροφή του βυζαντινού στρατού, εισήλασαν στην Μικρά Ασία οι εξισλαμισμένοι Σελτζούκοι Τούρκοι συνοδευόμενοι από δερβίσηδες και χιλιάδες τουρκομάνους νομάδες και αποδύθηκαν σε μείζονα επιχείρηση αφομοίωσης διά της βίας ή εξάλειψης του ελληνικού πληθυσμού.
Αποτέλεσμα της μακραίωνης αυτής επιχείρησης εθνοκάθαρσης, που περιγράφει ο καθηγητής του Harvard Σπύρος Βρυώνης στο εμβληματικό του έργο “Η παρακμή του μεσαιωνικού Ελληνισμού και ο εξισλαμισμός της Μικράς Ασίας”, είναι η εντυπωσιακά μεγάλη παρουσία ελληνικού γονιδιώματος στους σημερινούς κατοίκους της Τουρκίας.
Ο Αλέξιος Κομνηνός (1081-1118) έκανε αυτό που καλείται στο αγγλοσαξονικό managment “damage control”. Στο Φιλομήλιον το 1116 συνέτριψε τους Σελτζούκους και τους περιόρισε στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας.
Ο εγγονός του Μανουήλ επεχείρησε να τους εξοβελίσει τελείως από την Μικρά Ασία, αλλά ο στρατός του καταστράφηκε στο Μυριοκέφαλον το 1169 και έκτοτε οι Τούρκοι μονιμοποιήθηκαν στην περιοχή. Στις αρχές του 14ου αιώνος ένα άλλο τουρκομογγολικό φύλο, οι Οθωμανοί Τούρκοι, εισέβαλαν στην Μικρά Ασία, εγκαταστάθηκαν στην Βιθυνία και το 1361 πέρασαν στην Θράκη, εκμεταλλευόμενοι εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των Βυζαντινών Ελλήνων.
- Το 1401 η Κωνσταντινούπολη απειλείται για πρώτη φορά και τελικώς καταλαμβάνεται το 1453. Ακολουθεί μακρά περίοδος Τουρκοκρατίας, διακοπτόμενη από συνεχή ελληνικά επαναστατικά κινήματα.
Το 1770 πραγματοποιείται η μεγάλη επανάσταση των Ορλωφικών, το 1821 η Ελληνική Επανάσταση και το 1830 η Απελευθέρωση, απαρχή της διάλυσης του οθωμανικού κράτους.
Το 1854 ο Κριμαϊκός πόλεμος, κατά τον οποίον επιχειρήθηκε (ανεπιτυχώς λόγω παρέμβασης των Αγγλογάλλων) η ολοκλήρωση του ανολοκλήρωτου 1821, το 1897 ο «ατυχής» ελληνοτουρκικός πόλεμος (που ευτυχώς διεκόπη λόγω σωτήριας παρέμβασης των Συμμάχων), το 1912-3 οι Βαλκανικοί πόλεμοι κατά τους οποίους η Ελλάς συνέτριψε την Οθωμανική αυτοκρατορία και απελευθέρωσε την Μακεδονία, την Θράκη, την Ήπειρο, την Κρήτη και το Αιγαίο.
Το 1919-22 επιχειρήθηκε η ολοκλήρωση της Μεγάλης Ιδέας με την ενσωμάτωση της Μικράς Ασίας, αλλά το εγχείρημα για πολλούς λόγους (εθνικός διχασμός, φιλοτουρκική στάση των Μεγάλων Δυνάμεων) κατέληξε στην Μικρασιατική Καταστροφή.
Μετά το 1922 εγκαθιδρύθηκε μία σχετική ισορροπία δυνάμεων με επιδιαιτητή την Δύση, την οποία οι Τούρκοι παραβίασαν συστηματικά προκαλώντας σοβαρά πλήγματα στον Ελληνισμό, καταστρέφοντας το 1955 την Ελληνική Κοινότητα της Κωνσταντινούπολης και εισβάλλοντας το 1974 στην βόρεια Κύπρο.
Από το 1976 οι Τούρκοι αποδύθηκαν σε κλιμακωτή αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στην Δυτική Θράκη και στο Αιγαίο. Το 2020 Ελλάς και Τουρκία έφθασαν στα όρια του πολέμου, τον οποίον απέτρεψαν οι σεισμοί στην Τουρκία στις αρχές του 2023.
- Συμπέρασμα: η ελληνοτουρκική διαμάχη μαίνεται αδιάκοπη επί χίλια χρόνια, οι δε Τούρκοι επιδιώκουν σταθερά την εξάλειψη του ελληνικού έθνους από το ιστορικό προσκήνιο. Το εγχείρημα αυτό ακυρώθηκε λόγω της διαρκούς αντίστασης των Ελλήνων επί Τουρκοκρατίας.
Η μόνη στάση η οποία απέτρεψε την ολική εξαφάνιση των Ελλήνων από το ιστορικό προσκήνιο υπήρξε η αδιάλλακτη άρνηση «διαπραγμάτευσης» για την ελευθερία και την ανεξαρτησία, όπως αυτή αποτυπώνεται στο “Μολών Λαβέ” των Θερμοπυλών, στην “Προς Μαρδόνιον Αθηναίων Απάντησιν”, στο “Την Πόλιν σοι δούναι ουκ εμόν εστίν” του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, στο “Ελευθερία ή Θάνατος” του 1821, στο “Έλληνες σήμερα γεννηθήκαμε και σήμερα θα πεθάνουμε για την Πατρίδα” του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια και στο “Λόρδε μου εμείς συμβιβασμόν δεν κάνουμε” επίσης του Κολοκοτρώνη στον Λόρδο Χάμιλτον, στο ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά και ολόκληρου του ελληνικού λαού το 1940.
Η μετακίνηση από την γραμμή της αδιαλλαξίας στην γραμμή του κατευνασμού, του φοβικού συνδρόμου, των διαπραγματεύσεων για τα ίδια τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, των υποχωρήσεων στο Αιγαίο με το σκεπτικό ότι «η Τουρκία έχει μεγάλη ακτογραμμή» κλπ. κλπ. υπηρετεί την εξάλειψη του ελληνικού έθνους και την μετακίνησή του στον κάδο απορριμμάτων της παγκόσμιας ιστορίας.
*Μελέτης Η. Μελετόπουλος
Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης – Από τις εκδόσεις Παπαζήση κυκλοφορεί το βιβλίο του ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ
https://hellasjournal.com/