Blog

ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ
ΤΟΝ ΟΡΟ “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ” ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ
ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ

Του Υποναυάρχου ε.α Π. ΚΑΒΑΛΙΕΡΟΥ Π.Ν

Πολλές συζητήσεις γίνονται τελευταία αναφορικά με το Μακεδονικό ζήτημα το οποίο συνδέεται κυρίως με τις επίμονες προσπάθειες των αξιωματούχων των Σκοπίων, της νοτιώτερης Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας, να επιβάλουν στη διεθνή κοινότητα και ειδικότερα στην Ελλάδα τα ονόματα Μακεδονία και Μεκεδόνας για τον κρατικό και εθνικό τους προσδιορισμό.
Οι προσπάθειες άρχισαν τον Αύγουστο του 1944 όταν ανακηρύχθηκε η ίδρυση του πρώην ομοσπονδιακού κράτους της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας “Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας” και συνεχίζονται μέχρι και τώρα, σαν ανεξάρτητο κράτος, από το 1991.

Οι απόψεις της διεθνούς κοινότητος αναφορικά με τη στάση αυτή των Σκοπιανών Αξιωματούχων μπορούν να καταταγούν σε τρείς ομάδες :

• Τους Έλληνες και πολλούς ξένους, οι οποίοι, γνωρίζοντας ιστορικά γεγονότα και στοιχεία, θεωρούν αυτή τη στάση σαν παραποίηση της ιστορίας και αρνούνται τελείως να την αποδεχθούν.
• Ορισμένους ξένους οι οποίοι αγνοούντες ιστορικά γεγονότα και στοιχεία έχουν αποδεχθεί τις απόψεις των Σκοπιανών Αξιωματούχων χωρίς μελέτη ή αντίδραση.
• Εκείνους τους ξένους οι οποίοι έχουν εξαπατηθεί από παραπληροφόρηση, σχετικά με το θέμα, ή που δεν είχαν τη δυνατότητα να διαπιστώσουν την αλήθεια.

Ο σκοπός αυτής της μελέτης είναι να πείσει, ακόμη και τους πιο κακόπιστους με την παρουσίαση αδιάσειστων αποδεικτικών στοιχείων, ότι οι Σκοπιανοί αξιωματούχοι δεν έχουν, ούτε το ελάχιστο δικαίωμα, να οικειοποιηθούν τα Ελληνικά ιστορικά ονόματα “Μακεδονία” και “Μακεδόνας” που δεν έχουν καμμιά σχέση με αυτούς.

Η χρήση των ονομάτων “Μακεδονία”, “Μακεδόνας” και “Μακεδονικός” από το νέο κράτος ούτε κατάλληλη είναι ούτε μπορεί να γίνει αποδεκτή.

Οι κυριώτεροι λόγοι που υποστηρίζουν αυτήν την άποψη είναι οι ακόλουθοι :

• Δεν είναι σωστό μια χώρα, η οποία είναι τμήμα μιας γεωγραφικής περιοχής, να ορίζεται αυθαίρετα από μόνη της, με επίσημο τρόπο, εκπρόσωπος της όλης περιοχής.
• Δεν αντιπροσωπεύει ούτε εθνική ούτε πολιτική πραγματικότητα δεδομένου ότι τα ονόματα αυτά είναι καθαρά Ελληνικά, αναφορικά με την προέλευσή τους, και ότι δεν υπάρχει Μακεδονική φυλή. Η χρήση των ονομάτων αυτών στην αρχαία Ελλάδα, ακόμη και σε προσδιορισμούς όπως “Βασίλειο της Μακεδονίας του Φιλίππου του Β΄ή του Μεγάλου Αλεξάνδρου” έδειχνε γεωγραφική περιοχή και όχι εθνότητα. Οι Μακεδόνες όπως οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες, οι Θηβαίοι, Κύπριοι κ.λ.π. ήταν όλοι Έλληνες.
• Ήταν εφεύρεση του πρώην κομμουνιστού Προέδρου της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, ΤΙΤΟ, ο οποίος το 1944 άλλαξε το όνομα της περιοχής των Σκοπίων από Βαρντάρ Μπανοβίνα (Vardar Banovina) σε Μακεδονία (Macedonia) και εβάπτισε Μακεδόνες τους κατοίκους της. Η ενέργεια αυτή του ΤΙΤΟ είχε δύο στόχους, ο πρώτος ήταν να περιορίσει και να αδυνατίσει τη Σερβία, ο δε δεύτερος και σπουδαιότερος, να το χρησιμοποιήσει σαν μανδύα για την κομμουνιστική του εκστρατεία εναντίον της Ελλάδας. Ήταν γνωστές τότε σε όλους οι επιδιώξεις του ΤΙΤΟ να αποκτήσει τον έλεγχο της Βόρειας Ελληνικής Επαρχίας της Μακεδονίας, η οποία είχε ονομασθεί έτσι από το 1912 όταν απελευθερώθηκε η περιοχή από τον Τουρκικό ζυγό, και ιδιαίτερα της πολύ σημαντικής πόλης και λιμανιού, στο Αιγαίο, της Θεσσαλονίκης.
• Μπορεί να στηρίξει εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος γειτονικών χωρών, όπως συνέβηκε πολλές φορές μέχρι τώρα. Στο χάρτη που ακολουθεί, ο οποίος τυπώθηκε από Σκοπιανούς Αξιωματούχους το 1992, φαίνονται καθαρά οι εδαφικές διεκδικήσεις και οι προθέσεις τους:

Άλλη μια απόδειξη των προθέσεών τους είναι η προκλητική ενέργεια των Σκοπιανών το 1992, να βάλουν το ελληνικό άστρο της Βεργίνας στη σημαία τους.

• Δεν υπάρχει ομοιογένεια στον πληθυσμό του νέου κράτους. Σύμφωνα με ένα άρθρο στο περιοδικό Christian Science Monitor, στις 28 Οκτωβρίου 1992, στη σελίδα 19, από τον C.M.WOODHOUSE, πολύ γνωστό ιστορικό και πρώην μέλος του Βρεττανικού Κοινοβουλίου ο οποίος υπηρέτησε τη Μεγάλη Βρετανία, στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια και μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο πληθυσμός αποτελείται από 40-45% Σλάβους, 30% Αλβανούς, 10% Έλληνες και 10% Τσιγγάνους και λοιπούς.
• Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί την παραποίηση της ιστορίας της Μακεδονίας στους ακόλουθους ψευδείς ισχυρισμούς/επιχειρήματα που έχουν κατασκευασθεί από τους Σκοπιανούς αξιωματούχους προκειμένου να υποστηρίξουν τις προσπάθειές τους να επιβάλουν τη χρήση του ονόματος Μακεδονία και των παραγώγων του :
  • Ότι οι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες αλλά μια ξεχωριστή εθνότητα.
  • Ότι η γλώσσα τους δεν είναι η Ελληνική, αλλά το ιδίωμα που ομιλείται στην περιοχή των Σκοπίων.
  • Ότι η Μακεδονία εκτείνεται προς Βορράν πολύ πέραν των ορίων της ιστορικής Μακεδονίας, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να περιλαμβάνει πραγματικές σλαβικές περιοχές που δεν είχαν υπάρξει ποτέ τμήματα της Μακεδονίας στην αρχαιότητα και οι οποίες στην πραγματικότητα ήταν τμήματα της αρχαίας Δαρδανίας.
  • Ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, αλλά ένα ξεχωριστό έθνος που είχε σχέσει με τους Ιλλυριούς και τους Θράκες.
  • Ότι όταν οι Σλάβοι κατέβηκαν στη Βαλκανική, κατά τη διάρκεια του 6ου και 7ου αιώνων μ.χ. συγχονεύθηκαν με τους μη Έλληνες απογόνους των αρχαίων Μακεδόνων και έτσι δημιουργήθηκε ένα νέο έθνος οι Σλαβο-Μακεδόνες.
  • Ότι οι απόγονοι αυτών των Σλαβο-Μακεδόνων του μεσαίωνα είναι οι σημερινοί Μακεδόνες των Σκοπίων.
  • Ότι στη Βουλγαρία και Ελλάδα υπάρχουν κάτοικοι οι οποίοι ανήκουν σ΄αυτό το “Μακεδονικό έθνος” οι οποίοι σχηματίζουν καταπιεσμένες μειονότητες των οποίων τα δικαιώματα πρέπει να αναγνωρισθούν.
  • Ότι οτιδήποτε αποκαλούμενο “Μακεδονικό”, ήθη, έθιμα, πολιτισμός κ.λ.π. δεν είναι Ελληνικό, αλλά δημιούργημα των Μακεδόνων του τύπου των Σκοπίων.

Φυσικά όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί, σε καμμιά περίπτωση, δεν μπορούν να αντέξουν κριτική γιατί είναι τελείως αμφισβητήσιμοι τόσο με ιστορικά και εθνολογικά όσο και με πολιτιστικά ή κοινωνιολογικά κριτήρια.

Τα επιχειρήματα να μη χρησιμοποιηθούν τα ονόματα “Μακεδονία” και “Μακεδονικός” είναι ουσιώδη και σε σύγκριση με τους ισχυρισμούς των Σκοπιανών είναι συντριπτικά και αποφαστιστικά.

Οι κατασκευασμένοι από τους Σκοπιανούς ισχυρισμοί, που προαναφέρθηκαν, προβάλλονταν και προβάλλονται συνεχώς από τους αξιωματούχους των Σκοπίων όχι μόνο τότε που ήταν ομόσπονδο κράτος αλλά ιδιαίτερα και πιο επίμονα τώρα που είναι ανεξάρτητο κράτος. Μολονότι δεν αντέχουν ακόμη και στοιχειώδη κριτική δεδομένου ότι είναι ψευδείς και αδικαιολόγητοι, τα ακόλουθα αποδειτικά στοιχεία θα αποδείξουν ότι τα αντικρούοντα αυτούς επιχειρήματα είναι ουσιαστικά, συντριπτικά και αποφασιστικής σημασίας.
Η Μακεδονία από μόνη της, με τις χιλιετίες της παλιάς της δόξας, δεν θα επιτρέψει την αλλαγή της ιστορίας. Μόνο το άκουσμα των ονομάτων του Αριστοτέλη και του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η συνεισφορά τους στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, του πρώτου με τη σοφία του και του δεύτερου με την πολεμική του αρετή, την ανδρεία, την εξαίρετη πολιτική και τη μεγαλοσύνη του, θα έπρεπε να είναι αρκετά για να επαναφέρουν στα λογικά τους όλους αυτούς που προσπαθούν να παραποιήσουν την ιστορία της.
Η Μακεδονία υπήρξε πάντοτε και εξακολουθεί να είναι ακόμη η πιο προχωρημένη έπαλξη και ο προμαχώνας της Ελλάδας.
Όλες οι ιστορικές πηγές συμφωνούν αναφορικά με τη γεωγραφική θέση της αρχαίας Μακεδονίας της οποίας τα όρια ήταν τα ακόλουθα :

• Το Αιγαίο Πέλαγος και τα βουνά Καμβούνια, Πιέρια και Όλυμπος προς νότον.
• Οι λίμνες Οχρίδα και Πρέσπα και τα βουνά Βαμβούνα, Σκόμιο και Ροδόπη προς βορράν.
• Ο ποταμός Νέστος προς ανατολάς και τα βουνά Γράμμος και Πίνδος προς δυσμάς.

Οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, οι Μακεδόνες, ανήκαν σε μια από τις αρχαιότερες Ελληνικές φυλές. Οι πλησιέστεροι συγγενείς τους ήταν οι Θεσσαλοί και ειδικότερα οι Μαγνήσιοι με τους οποίους μοιράζονταν την Αιολική καταγωγή.
Η γλώσσα που μιλούσαν ανήκε στους αρχαιότερους τύπους της Ελληνικής και είχε συγγένεια με τις διαλέκτους της Αιολικής, Αρκαδικής, Κυπριακής και Μηκυναϊκής.
Η θρησκεία των Μακεδόνων ήταν η ίδια με τη θρησκεία των άλλων Ελλήνων οι δε μύθοι και παραδόσεις τους ήταν τα ίδια που συναντούσες σε όλο τον Ελληνικό κόσμο.
Ο Βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος ο Β΄και ο γιός του Αλέξανδρος ο Μέγας – στον οποίο οι Σκοπιανοί προσπαθούν επισταμένα να προσδώσουν “Σλαβομακεδονική” ταυτότητα – ενεργούσαν όχι απλώς σαν Έλληνες αλλά σαν Πανελλήνιοι Αρχηγοί με την έννοια ότι έκαναν πράξη την παλιά ιδέα του σχηματισμού ενός ενιαίου Ελληνικού κράτους με τη συγχώνευση των Ελληνικών πόλεων-κρατών.
Στις χρονικές περιόδους που ακολούθησαν, και ειδικότερα μετά την εμφάνιση στη Βαλκανική των Σλάβων και των Βουλγάρων (6ο και 7ο αιώνα μ.χ)η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας όπως προσδιορίσθηκε προηγουμένως εξακολούθησε να είναι η έπαλξη και ο προμαχώνας του Ελληνισμού όπως ακριβώς ήταν και κατά την αρχαιότητα.
Η Παλαιά Διαθήκη, οι αρχαίοι συγγραφείς, σύγχρονοι ερευνητές, αμέτρητες επιγραφές σε αγάλματα, τάφους, στήλες με Ελληνικά ονόματα και αναθήματα, χιλιάδες νομίστατα, όχι μόνο στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και σε χώρες του εξωτερικού όπως στη Λιβύη, την Αίγυπτο και την Ασία, μέχρι τις Ινδίες, επιβεβαιώνουν κατηγορηματικά ότι, οι Μακεδόνες σαν Έλληνες είχαν τους ίδιους θεούς, τις ίδιες θρησκευτικές λατρείες, και ότι ήταν αυτοί που διέδωσαν τη γλώσσα τους, που ήταν η Ελληνική, και το Ελληνικό πνεύμα σε όλο το γνωστό τότε κόσμο.
Επειδή όλα αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία είναι αμέτρητα θα παρουσιασθούν μόνο ορισμένα από αυτά.
Η Παλαιά Διαθήκη περιλαμβάνει ακαταμάχητα και αδιάσειστα αυτούσια στοιχεία στα κείμενά της. Σε ένα από αυτά, ο Προφήτης Δανιήλ, 200 περίπου χρόνια πριν από τη γέννηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, προέβλεψε ότι “Ο Βασιλιάς των Μήδων και των Περσών θα κατατροπωθεί από έναν Έλληνα Βασιλιά και ότι αυτόν τον πρώτο μεγάλο Βασιλιά θα τον διαδεχθούν τέσσερις Βασιλιάδες από το ίδιο Βασίλειο”.
Οι Αρχαίοι συγγραφείς και ιστορικοί δίνουν επίσης αμέτρητα αποδεικτικά στοιχεία.
Η πρώτη ιστορική αναφορά δίνεται από τον Όμηρο ο οποίος στην Ιλιάδα μνημονεύει τα ονόματα διαφόρων Πελασγικών και Ελληνικών φυλών που ζούσαν στη Μακεδονία.
Ο Στράβων αναφέρει “φυσικά η Μακεδονία είναι μέρος της Ελλάδας”.
Ο Ηρόδοτος γράφει : “Οι απόγονοι του Περδίκα, του πρώτου Βασιλιά των Μακεδόνων, είναι Έλληνες, όπως οι ίδιοι το θέλουν και όπως εγώ ο ίδιος το ξέρω”.
Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι “οι Μακεδόνες αποτελούνται από διάφορες ελληνικές φυλές κάτω από διάφορους Βασιλιάδες”.
Ο Πολύβιος λέει : “Οποία και πόσο μεγάλη τιμή πρέπει να ανήκει στους Μακεδόνες οι οποίοι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους δεν έπαψαν ποτέ να μάχονται εναντίον των Βαρβάρων για την ασφάλεια των Ελλήνων”.
Ο Αρριανός, στο βιβλίο του “Ανάβαση του Αλεξάνδρου” αναφέρει ότι μετά τη μάχη του Γρανικού ο Αλέξανδρος έκανε τα εξής : Έστειλε στην Αθήνα, την πρώτη πόλη όλων των Ελλήνων, και όχι στην Πέλλα που ήταν η πρωτεύουσα της Μακεδονίας, τριακόσιες πανοπλίες και άλλα Περσικά λάφυρα, για να ανατεθούν στην πολιούχο Αθηνά με την αφιέρωση “Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων, από των Βαρβάρων των την Ασίαν οικούντων”. Επίσης λέει ότι 2000 Έλληνες μισθοφόρους των Περσών, που συνέλαβε αιχμαλώτους, τους έστειλε δέσμιους στη Μακεδονία για να εργασθούν εκεί σαν δούλοι “ότι παρά τα κοινά δόξαντα τοις Έλλησιν, Έλληνες όντες, εναντία τη Ελλάδι υπέρ των Βαρβάρων εμάχοντο¨.
Με τις ενέργειές του αυτές ο Αλέξανδρος, εκτός από την απογοήτευσή του για τη μη συμμετοχή των Σπαρτιατών στην Πανελλήνια εκστρατεία εναντίον των Περσών και για τις πολύ λίγες περιπτώσεις που Έλληνες πολέμησαν στο πλευρό των Περσών, δείχνει κυρίως πόσο περήφανος αισθανόταν για την Ελληνική καταγωγή του, ότι το επίτευγμά του το θεωρούσε καθαρά Ελληνικό και ότι το ίδιο θα έπρεπε να αισθάνονταν και οι άλλοι Μακεδόνες αφού ο Αλέξανδρος δεν έκανε καμμιά ξεχωριστή αναφορά σ΄αυτούς.
Ο Παυσανίας επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες ήταν μέλη των Δελφικών Αμφικτυονιών λέγοντας “Την εποχή μου οι Αμφικτυονίες ήταν τριάντα. Οι περιοχές της Νικόπολης, της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας έστειλαν η κάθε μια από έξι αντιπροσώπους” δεδομένου ότι, όπως είναι γνωστό σε όλους, μόνο Έλληνες ήταν μέλη Αμφικτυονιών. Επίσης ο Παυσανίας επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες συμμετείχαν στου Ολυμπιακούς αγώνες, όπου μόνο Έλληνες μπορούσαν να αγωνιστούν, με πολλές συμμετοχές και πολλούς νικητές.
Ο Γιόχαν Γουσταύος Ντρόϊζεν, διαπρεπής Γερμανός φιλόλογος και ιστορικός στην ιστορία που έγραψε για το Μέγα Αλέξανδρο τονίζει ότι “και οι δυο, και ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος μετέφεραν και μετέδωσαν στους λαούς της Ασίας όχι το Μακεδονικό πολιτισμό, γιατί δεν υπήρξε ποτέ ανεξάρτητος, αλλά τον Ελληνικό πολιτισμό”.
Μερικές από τις αμέτρητες Ελληνικές επιγραφές σε αγάλματα, τάφους και στήλες και τις χιλιάδες νομίσματα φαίνονται στις επόμενες φωτογραφίες:

Όταν οι χάρτες αποκαλύπτουν την αλήθεια.

Οι προσπάθειες που έχουν γίνει από τους Σκοπιανούς να παρέξουν αποδεικτικά στοιχεία για τους ισχυρισμούς τους, με την κατασκευή πλαστών χαρτών, δεν απέδωσαν. Όσο σκληρά και να προσπαθήσει κάποιος δεν θα βρει, πουθενά σ΄όλο τον κόσμο, χάρτες εκτυπωμένους πριν από το 1944 οι οποίοι να εμφανίζουν τη λέξη “Μακεδονία” σε οποιαδήποτε άλλη χώρα εκτός από την Ελλάδα. Το 1944, οι πρώτοι χάρτες που εκτυπώθηκαν από τους Γιουγκοσλάβους έδειχναν τη νότια Σερβία σαν “Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας”. Οι χάρτες αυτοί επανεκτυπώθηκαν αργότερα με παράλειψη των λέξεων “Σοσιαλιστική Δημοκρατία της” και διαγραφή της λέξης “Μακεδονία” από την Ελλάδα. Το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα ήταν προφανώς όλοι αυτοί που θα χρησιμοποιούσαν αυτούς τους χάρτες να σχημάτιζαν τη γνώμη ότι η “Μακεδονία” βρισκόταν μόνο μέσα στη Γιουγκοσλαβία και ότι κατά συνέπεια υπήρχε και Μακεδονικό έθνος που μιλούσε τη δική του γλώσσα.
Το πόσο αβάσιμα είναι τα επιχειρήματα των Σκοπιανών στην προσπάθειά τους να προβάλουν τους ισχυρισμούς τους ότι υπάρχει “Μακεδονικό έθνος” αποδεικνύεται από τους παρακάτω εθνολογικούς και ιστορικούς χάρτες :

• Ο εθνογραφικός χάρτης των εθνοτήτων στη Μακεδονία την περίοδο 1912-1926 ο οποίος εκτυπώθηκε το 1970 από το New Campridge Modern History.
• Ο εθνογραφικός χάρτης του Kieport που εκτυπώθηκε στο Βερολίνο το 1818.
• Ο εθνογραφικός χάρτης που έφτιαξε ο Ιταλός Amendore Vergili το 1908 με βάση την Τουρκική απογραφή που είχε διεξαχθεί από τον Hilmi Pasha.
• Ο χάρτης του Standford.
• Ο ιστορικός χάρτης της Ελλάδας που εκδόθηκε στη Βαλτιμόρη από τον E.Z. Coal το 1824, στο υπόμνημα του οποίου ο εκδότης περιγράφει τη Μακεδονία σαν τμήμα της Ηπειρωτικής Ελλάδας ενώ σημειώνει ότι τα βόρεια σύνορά της βρίσκονται πέραν της πόλης του Μοναστηρίου.
• Ο χάρτης που εκδόθηκε από το φημισμένο Ιστορικό-Γεωγράφο ORTELIUS το 1579, που αναφέρεται στα ιεραποστολικά ταξίδια του Αποστόλου Παύλου, όπου η ελληνική επικράτεια εμφανίζεται ενιαία συμπεριλαμβάνουσα τη Μακεδονία.
• Ο εθνογραφικός χάρτης των Βαλκανίων που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1878 ο οποίος δείχνει τη μεγάλη υπεροχή του Ελληνικού πληθυσμού, έναντι όλων των άλλων εθνοτήτων χωρίς καμμιά ένδειξη των αυτοαποκαλουμένων Μακεδόνων.

Κανείς από αυτούς τους χάρτες, ή οποιοσδήποτε άλλος που εκδόθηκε πριν από το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν κάνει καμμιά αναφορά σε ξεχωριστό “Μακεδονικό έθνος” για τον απλό λόγο ότι δεν υπήρξε τέτοιο έθνος πριν το εφεύρει ο ΤΙΤΟ.
Οι τρεις τελευταίοι από αυτούς τους χάρτες φαίνονται στη συνέχεια.

Δεν υπάρχει Μακεδονική γλώσσα.

Οι προσπάθειες των Σκοπιανών να παρουσιάσουν αποδεικτικά στοιχεία ότι η αποκαλούμενη “Μακεδονική γλώσσα” είναι το ιδίωμα που ομιλείται στην περιοχή των Σκοπίων δεν μπορούν να πείσουν κανένα. Η γλώσσα τους, η οποία εμπεριέχει αυτοτελή Σλαβική γλώσσα, ήταν τελείως άγνωστη μέχρι το 1944. Και όσο πολύ και αν προσπαθήσει κάποιος δεν θα βρει τίποτε που να αποδεικνύει την ύπαρξή της. Η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι Σλαβόφωνοι κάτοικοι της νότιας Γιουγκοσλαβίας και της Νοτιοδυτικής Βουλγαρίας ήταν γνωστή σαν ένα γλωσσικό ιδίωμα της Βουλγαρικής.

Μετά τη δημιουργία της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, για προφανείς πολιτικούς λόγους, ένας πολύ μεγάλος αριθμός φιλολόγων και υποτρόφων της φιλολογίας στρατολογήθηκε προκειμένου να δημιουργήσει μια ξεχωριστή γραπτή γλώσσα.

Αφού πήραν το ήδη ομιλούμενο Βουλγαρικό γλωσσικό ιδίωμα σαν σημείο εκκίνησης και αφού δανείστηκαν ευρύτατα από την Ελληνική, τη Σερβική, τη Ρωσική και άλλες Σλαβικές γλώσσες, δημιούργησαν μια φιλολογική γλώσσα την αποκαλούμενη “Μακεδονική γλώσσα” η οποία αναγνωρίστηκε από το Γιουγκοσλαβικό Σύνταγμα σαν μια από τις τρεις επίσημες γλώσσες της χώρας. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένα κείμενο, ούτε μια επιγραφή σε αυτή τη γλώσσα πριν από το 1944 αποδεικνύει, χωρίς αμφιβολία, ότι δεν έχει καμμιά σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες και τους απογόνους τους που μιλούσαν πάντοτε Ελληνικά.

Το γεγονός ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες μιλούσαν την ίδια γλώσσα με τους άλλους Έλληνες φαίνεται και στο έργο του Ρωμαίου ιστορικού Livy, ο οποίος γράφει ότι τη συνέλευση των Ελλήνων στην Αιτωλία το 200 π.χ. την παρακολούθησαν “αντιπρόσωποι από τους Αιτωλούς, τους Ακαρνάνες και τους Μακεδόνες, οι οποίοι μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα.

Γεγονότα τα οποία δε δικαιολογούν άγνοια.

Εκτός από τα αποδεικτικά στοιχεία υπάρχουν γεγονότα τα οποία δε δικαιολογούν άγνοια και δεν επιτρέπουν την παραποίηση της Μακεδονικής ιστορίας.

Δεν υπάρχει επίσημο κείμενο ούτε στο πρόσφατο ούτε στο απώτερο παρελθόν στο οποίο να γίνεται μνεία για “Μακεδονία” ή για “Μακεδόνες”. Ούτε η συνθήκη του Βερολίνου ούτε η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου κάνουν κάποια αναφορά σ΄αυτό το ενδεχόμενο. Η επίσημη Τουρκική απογραφή του 1905 δίνει αριθμητικά στοιχεία για τους πληθυσμούς της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, η οποία ήταν διηρημένη στα Βιλαέτια της Θεσσαλονίκης και του Μοναστηρίου, δείχνει μεγάλη υπεροχή των Ελλήνων ενώ δεν κάνει καμμιά αναφορά σε “Μακεδόνες” για τον απλό λόγο ότι κανένας από τους ερωτηθέντες δεν εδήλωσε τέτοια καταγωγή.

Ένα γεγονός που έχει γίνει αποδεκτό ακόμη και από Σλάβους ιστορικούς είναι ότι η εγκατάσταση των Σλάβων στα Βαλκάνια έλαβε χώρα τον 6ο αιώνα μ.χ. και ότι η πολιτιστική τους ιστορία αρχίζει κατά τη διάρκεια του 10ου αιώνα μ.χ. Οι θεμελιωτές της πολιτιστικής ιστορίας των Σλάβων, ήταν δύο Έλληνες μοναχοί από τη Θεσσαλονίκη, ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του 9ου αιώνα, με σημείο εκκίνησης τη Μακεδονία, δίδαξαν τους Σλάβους τη βασισμένη στα Ελληνικά Κυριλλική γραφή και τη Χριστιανική πίστη της Ελληνο-ορθόδοξης Εκκλησίας. Έτσι οι πρώτες ουσιώδεις πηγές της πολιτιστικής ζωής και της ιστορίας τους είναι Ελληνικές του Βυζαντίου.

Αυτό και μόνο το γεγονός αποστερεί από τους Σλάβους το δικαίωμα να διεκδικήσουν οιονδήποτε ιστορικό δεσμό με τα Βαλκάνια πριν από τον 6ον αιώνα μ.χ. και οιονδήποτε πολιτιστικό πριν από το 10ο αιώνα. Η θερωρία των Σκοπιανών ότι ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος ήταν Σλαβομακεδόνες, η οποία είναι τουλάχιστο αστεία, δέχθηκε ένα ισχυρό ράπισμα από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ, ο οποίος στις 31 Δεκεμβρίου 1980 διένειμε σε όλη την καθολική εκκλησία τη διακήρυξη ότι ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος “οι Έλληνες Αδελφοί” καθιερώνονται ως οι προστάτες της Ευρώπης, η οποία φαίνεται στη συνέχεια.

Το γεγονός ότι ο Απόστολος Παύλος άρχισε τις αποστολικές του περιοδίες από τη Μακεδονία.

Η εξήγηση είναι ότι επειδή ο Μέγας Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του είχαν διαδώσει στο εξωτερικό τον Ελληνικό πολιτισμό και την Ελληνική παιδεία, στο σπίτι του Παύλου μιλούσαν την Ελληνική και ο ίδιος είχε διδαχθεί Ελληνικές επιστήμες.

Ο Holzner στο βιβλίο του που αναφέρεται στον Παύλο γράφει : “Κάποτε από τη Μακεδονία ήλθε ο νεαρός ήρωας (Αλέξανδρος) με τα 22 του χρόνια και έφερε τα δώρα της Δύσης, την Ελληνική γλώσσα και Φιλοσοφία, στην Ανατολή. Τώρα η Δύση αξίωσε το πιο πολύτιμο δώρο από την Ανατολή, τη διδασκαλία του Ναζωραίου………”

Το πολύ γνωστό γεγονός ότι η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε για πρώτη φορά στην Ελληνική.

Η Χριστιανική θρησκεία εκμεταλεύτηκε το γεγονός που η Ελληνική γλώσσα, χάρη στον Αλέξανδρο και τους διαδόχους του, είχε γίνει παγκόσμια και τη χρησιμοποίησε σαν το κυριώτερο μέσο για τη διάδοσή της ώστε να γίνεται κατανοητή από τα διάφορα έθνη.

Τα τρία Ευαγγέλια και οι Πράξεις των Αποστόλων γράφηκαν εξ αρχής στην Ελληνική, ενώ το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, το οποίο γράφηκε στην Αραμαϊκή, μεταφράστηκε πολύ νωρίς στην Ελληνική.

Ένα άλλο γεγονός είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής αντιτάχθηκαν στη χρήση του ονόματος Μακεδονία από τον ΤΙΤΟ το 1944 όταν ο τότε Υπουργός Εξωτερικών τους Edward R. Stetinius Jr δήλωσε στις 26 Δεκεμβρίου : “Η Κυβέρνηση αυτή θεωρεί ότι οποιαδήποτε αναφορά σε “Μακεδονικό Έθνος”, “Μακεδονική Πατρίδα” ή “Μακεδονική Εθνική Συνείδηση”, είναι αδικαιολόγητη και δημαγωγική, δεν αντιπροσωπεύει εθνική ή πολιτική πραγματικότητα ενώ διαβλέπει στην παρούσα αναβίωσή της πιθανό μανδύα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας. Η επίσημη πολιτική αυτής της Κυβέρνησης είναι να αντιταχθεί σε οιανδήποτε αναβίωση του Μακεδονικού θέματος επειδή σχετίζεται με την Ελλάδα”.

Οι δηλώσεις αυτές αποδείχθηκαν προφητικές δεδομένου ότι ο ΤΙΤΟ και ο ΣΤΑΛΙΝ πράγματι ξεκίνησαν επιθετική ενέργεια εναντίον της Ελλάδας στην οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες αντέδρασαν με το Δόγμα Τρούμαν και βοήθεια προς την Ελλάδα το 1947 προκειμένου να προστατευθεί η εδαφική της ακεραιότητα από κομμουνιστική κατοχή.

Επίσης η Ευρωπαϊκή Κοινότητα το Δεκέμβριο του 1991 και τον Ιούνιο του 1992 στις προϋποθέσεις που καθόρισε για την αναγνώριση του νέου κράτους των Σκοπίων περιέλαβε τον όρο να μη χρησιμοποιηθεί η λέξη Μακεδονία στο όνομά τους.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ελπίζεται ότι ο σκοπός αυτής της παρουσίασης να πείση, ακόμη και τους κακόπιστους, ότι οι Σκοπιανοί αξιωματούχοι δεν έχουν ούτε το ελάχιστο δικαίωμα να υφαρπάξουν τα ιστορικά Ελληνικά ονόματα Μακεδονία, Μακεδόνας και Μακεδονικός, επιτεύχθηκε.
Η παρουσίαση θα τελειώσει με ένα χαρακτηριστικό τμήμα ενός όρκου που δόθηκε από το Μέγα Αλέξανδρο στην πόλη ΟΜΠΙΣ το 324 π.χ. σε συμπόσιο, μπροστά σε πολυεθνικό ακροατήριο από 9.000 αξιωματούχους και προύχοντες κάθε φυλής, Έλληνες, Πέρσες, Μήδες το οποίο αποδεκνύει την Ελληνική του καταγωγή και το Ελληνικό του πνεύμα.

“………Δεν χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και Βαρβάρους. Δε μ΄ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ή η φυλετική τους διάκριση. Τους κατατάσσω με ένα μόνο κριτήριο, την Αρετή. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από Βάρβαρο…”.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

• Νικόλαος Κ. ΜΑΡΤΗΣ. “Η παραποίηση της Μακεδονικής Ιστορίας”.
• Ινστιτούτο Διεθνών Πολιτικών και Στρατηγικών Μελετών. “Το Μακεδονικό ζήτημα”.
• ΑΝΤΕΝΝΑ – ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, Έκδοση-Λεύκωμα. “Μακεδονία, 4000 χρόνια ιστορία με τη συμπλήρωση 90 χρόνων από την έναρξη του Μακεδονικού αγώνα”.