Blog

Ελάχιστες πλέον ημέρες μας χωρίζουν από την ημέρα που θα βρεθούμε μπροστά από την κάλπη για την ενάσκηση της επικαλούμενης ως ύψιστης λειτουργίας της δημοκρατίας. Παράλληλα καλούμαστε να επιβραβεύσουμε ή να καταδικάσουμε την πολιτική ανευθυνότητα της πλειονότητας των πολιτικών παρατάξεων και των αντιπροσώπων τους και την αδυναμία επίτευξης μιας ελάχιστης συναίνεσης προ του γκρεμού. Το οξύμωρο και παράλληλα τραγικό της καταστάσεως είναι ότι καλούμαστε, από τους κυρίους υπευθύνους και συνυπεύθυνους της σημερινής δραματικής καταστάσεως, να επιλέξουμε μεταξύ φόβου και οργής. Οι πολιτικοί μας, για άλλη μια φορά, με αδυναμία άρθρωσης πειστικού ορθολογικού λόγου, απευθύνονται στο θυμικό μας, αποφεύγοντας επιδεικτικά να αναγνωρίσουν τα σφάλματα τους και να επιδείξουν μια ελάχιστη πραγματική διάθεση σεβασμού των θυσιών και ανησυχιών μας. Παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους ως τους μοναδικούς γνώστες της υπέρτατης αλήθειας και τις θέσεις τους ως θέσφατες που θα μας οδηγήσουν στην ανώδυνη σωτηρία αδυνατούν να επιχειρηματολογήσουν, να συνομιλήσουν, να κατανοήσουν και πολύ δε περισσότερο να προχωρήσουν σε συνδυαστικές λύσεις που απαιτούν ώριμη και δημιουργική σκέψη, αμοιβαίες παραχωρήσεις και αποφυγή άσκοπης και ανούσιας αντιπαράθεσης.
Αυτούς ακριβώς τους ανεπίδεκτους βελτίωσης πολιτικούς παράγοντες καλούμαστε να επιβραβεύσουμε πάλι μεθαύριο εφαρμόζοντας τη γνωστή ρήση «το μη χείρον βέλτιστον». Και πραγματικά η ρήση αυτή είναι σήμερα δυστυχώς –εν μέρει- ορθή, μέσα από το αδιέξοδο που οι ίδιοι (και με την πρόθυμη και αμέριστη συμπαράσταση μας) επιμελώς δημιούργησαν τα χρόνια της ανέμελης έως και ανεύθυνης μεταπολίτευσης. Ο χρόνος σήμερα δεν επαρκεί για τη δημιουργία νέων υπεύθυνων παρατάξεων, οι δε ελάχιστες προσφάτως εμφανισθείσες και μη εν τη πράξει δοκιμασθείσες, συναντούν τις δικαιολογημένες αμφιβολίες μας ή παραμένουν στην αφάνεια από ένα πλήρως διαπλεκόμενο σύστημα τεραστίων διαστάσεων και παρασιτικά προσκολλημένο στους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς καλύπτει το σύνολο της καθημερινότητας.
 Η μοναδική μας αντίδραση (όχι πλήρως εγγυημένη) μπροστά στην κάλπη και στα πιεστικά χρονικά δεδομένα και διλήμματα των παρατάξεων είναι η επιλογή προσώπων και όχι κομμάτων. Αξιοκρατική επιλογή ικανών, έντιμων προσώπων, με επαγγελματική σταδιοδρομία και καταξίωση στο στίβο της πραγματικής ζωής, ανεξαρτήτως παρατάξεων και όχι απόρριψη δημιουργημάτων κομματικών σωλήνων, απογόνων «επιφανών» οικογενειών και γνωστών «τηλεπερσόνων». Και εάν ακόμη, τυφλωμένοι από τις πολιτικές μας αντιλήψεις και μικροσυμφέροντα αδυνατούμε να «ξεκολλήσουμε» από τη μεσσιανική εθνοσωτήρια ή οικονομικά πολλά υποσχόμενη πολιτική μας παράταξη, τουλάχιστον ας επιλέξουμε τον πλέον άξιο-άξια εκπρόσωπο της. Στα περιορισμένα πλαίσια της εκλογικής μας περιφέρειας έχουμε τη δυνατότητα μιας αξιόπιστης σύγκρισης των υποψηφίων και μιας αντικειμενικής επιλογής. Αύριο μπροστά στην κάλπη δεν χρειάζεται ούτε φόβος ούτε οργή, χρειάζεται μόνο ευθύνη και επιλογή της βέλτιστης υπάρχουσας λύσης, δηλαδή της υπερψήφισης των καλύτερων δυνατών προσώπων χωρίς κομματικές παρωπίδες. Τουλάχιστον αυτούς έχουμε ακόμη τον απαιτούμενο ελάχιστο χρόνο αλλά και την ευθύνη και την υποχρέωση να τους εντοπίσουμε και να τους επιλέξουμε.