Blog

Η Κίνα δεν ακολουθεί ούτε θα ακολουθήσει στο μέλλον μία κλασσική στρατηγική ιμπεριαλιστικού τύπου, όπως έκαναν στο παρελθόν οι μεγάλες αποικιοκρατικές δυνάμεις της Δύσης. Η φιλοσοφία των Κινέζων βασίζεται στην κεντρική ιδέα της αργής και σταδιακής ωρίμανσης των πραγμάτων, όπως κανείς απλώς περιμένει να αναπτυχθεί και να ανθήσει από μόνο του ένα φυτό, και να συλλέξει τον καρπό του.
Οι Κινέζοι βλέπουν τις εξελίξεις μακροϊστορικά, δεν μετρούν δεκαετίες αλλά χιλιετίες. Όλοι θυμούνται ότι, όταν ρωτήθηκε το 1970 ο Τσου-εν-Λάϊ ποιά είναι η γνώμη του για την Γαλλική Επανάσταση, απάντησε ότι «είναι πολύ νωρίς για να κρίνουμε». Επομένως, την πορεία τους στην ιστορία οι Κινάζοι αντιμετωπίζουν με προοπτική που υπερβαίνει κατά πολύ την διάρκεια ζωής μίας κυβέρνησης ή και ενός καθεστώτος.
Η Κίνα υπήρξε η μακροβιότερη υπερδύναμη στην παγκόσμια ιστορία. Τις ΗΠΑ και τις άλλες σύγχρονες δυνάμεις τις αντιμετωπίζει ως πρόσφατες και στερούμενες ιστορικού βάθους. Την κατάπτωσή της και την αποικιοποίησή της κατά τον 19ο αιώνα την θεωρεί ατυχή στιγμή, το κομμουνιστικό καθεστώς ως φάση σιωπής και αναμονής, τις ραγδαίες εξελίξεις από την δεκαετία του ’70 και μετά ως επανεκκίνηση και την μελλοντική της κατίσχυση αναπόφευκτη, όχι επειδή θα την σχεδιάσει και θα την επιδιώξει, αλλά από αυτοματισμό λόγω των γεωγραφικών, δημογραφικών και οικονομικών μεγεθών που εκπροσωπεί.
Για τους παραπάνω λόγους, η κινεζική ηγεσία δεν διακατέχεται από σπουδή ούτε άγχος για το μέλλον. Κινείται αργά, δεν συγκρούεται και αφήνει τον χρόνο να επιλύει τα προβλήματα. Ας μην ξεχνάμε την κινεζική παροιμία: «Αν κάτσεις πολλή ώρα στην άκρη του ποταμού, θα δεις να περνάνε τα πτώματα των εχθρών σου.»
Φυσικά, η Κίνα ήταν, είναι και θα είναι ένα ανελεύθερο κράτος. Καταστολή, εκτελέσεις, διώξεις αντιφρονούντων, μονοκομματικό σύστημα, εργασιακός μεσαίωνας, απουσία ατομικών ελευθεριών, πλήρης έλεγχος της κοινωνίας από την κομμουνιστική γραφειοκρατία χαρακτηρίζουν την σύγχρονη Κίνα, όπως και τα προηγούμενα κινεζικά καθεστώτα, το κομμουνιστικό και το αυτοκρατορικό. Αλλά καλό θα ήταν οι δυτικοί αναλυτές να σκεφθούν ότι διαφορετικά θα ήταν αδύνατον να λειτουργήσει ως οργανωμένη κοινωνία, να επισιτισθεί και να συγκρατηθεί σε πλαίσια ένας πληθυσμός 1,6 δις ανθρώπων.
Όλα αυτά είναι σημαντικά ώστε εμείς οι άνθρωποι του δυτικού κόσμου να βλέπουμε την Κίνα με διαύγεια, και όχι με προβολή των δικών μας δυτικών αξιών σε ένα πανάρχαιο οικοδόμημα που δεν έχει τίποτε κοινό με την Δύση.