Blog

Καταστροφή (αραβιστί Νάκμπα) είναι όχι μόνο η βίαιη Έξοδος των 700.000 Παλαιστινίων από την γη τους το 1948 αλλά κυρίως το συστηματικό σχέδιο απώλειας της πατρίδας τους με μια μακροχρόνια διαδικασία ήδη από τον 19ο αι. Η Καταστροφή των Παλαιστινίων ωστόσο δεν ολοκληρώθηκε το 1948. Είναι ένα συνεχές δράμα που βιώνουν τόσο οι Παλαιστίνιοι των Κατεχομένων όσο και οι εξόριστοι της διασποράς μέχρι σήμερα. Είναι ένα διαρκές δράμα ενώπιον του οποίου η Δύση στέκεται απλός θεατής.

Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών στο Παλαιστινιακό μόνο ελπιδοφόρες δεν είναι για την προοπτική μόνιμης και βιώσιμης ειρήνης στην περιοχή. Η εκλογή του συντηρητικού προέδρου Τραμπ στις ΗΠΑ έχει τροφοδοτήσει με βάσιμες προσδοκίες το Τελ Αβίβ ότι θα μπορέσει όχι μόνο να συντηρήσει αλλά και να αυξήσει την παράνομη πολιτική εποικισμών στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη. Παράλληλα η υφαρπαγή παλαιστινιακής γης από το Τελ Αβίβ αυξάνεται διαρκώς με την ανοχή της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας. Η φιλολογία περί μεταφοράς της πρεσβείας των ΗΠΑ από το Τελ Αβίβ στα κατεχόμενα Ιεροσόλυμα αλλά και η προσπάθεια του Τραμπ να ορίσει τον άκρως συντηρητικό διπλωμάτη Ντέιβιντ Μ. Φρίντμαν ως πρέσβυ των ΗΠΑ στο Τελ Αβίβ ρίχνουν απλώς λάδι στην φωτιά και οξύνουν τα πνεύματα σε τέτοιο βαθμό ώστε να τίθεται εν αμφιβόλω η ειρήνη στην περιοχή.

Σε αυτό το κλίμα η παλαιστινιακή πολιτική ηγεσία αναζητά τρόπους να επουλώσει τις πληγές της δεκαετούς διαίρεσής της. Είναι δεδομένο ότι η διάσταση μεταξύ της Φάταχ και Χαμάς ευνοεί μόνο το Τελ Αβίβ και κάτι τέτοιο γίνεται ορατό μέρα με τη μέρα. Όσο η Ραμάλλα και η Γάζα θα είναι διαιρεμένες δεν θα είναι σε θέση να αντιπαραταχθούν στην υφαρπαγή παλαιστινιακής γης και στους παράνομους εποικισμούς του Τελ Αβίβ. Οι τρέχουσες εξελίξεις, λοιπόν, φέρουν τους Παλαιστινίους προ διλήμματος για το τι πρέπει να κάνουν ώστε να βγουν από το αδιέξοδο: Να διατηρήσουν το status quo και τα κεκτημένα τους ή να τολμήσουν ρηξικέλευθες αλλαγές υψηλού κινδύνου απώλειας κεκτημένων με στόχο την άρση της γεωπολιτικής ανισορροπίας που υπάρχει μεταξύ των Παλαιστινίων και του Τελ Αβίβ.

Η ιστορία έχει δείξει ότι όπου υπάρχει δράση, υπάρχει και αντίδραση. Κάθε αδιέξοδο αίρεται, όταν υπάρχει βούληση και σχέδιο από τον αδύνατο. Μέχρι σήμερα κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και γεωπολιτικής ισορροπίας έχει αρθεί στο Παλαιστινιακό σε βάρος των Παλαιστινίων. Αυτό που αναμένεται είναι η κρίσιμη χρονική στιγμή κατά την οποία οι Παλαιστίνιοι θα μετατρέψουν την Καταστροφή τους (Νάκμπα, 1947-1949) σε οδηγό για την ανασυγκρότησή τους. Ο γαρ καιρός εγγύς…