Blog

Πειραιάς, 25 Απριλίου, 2016
Σε πολλά μέτωπα και σε επικίνδυνους ατραπούς πορεύονται τα προβλήματα της Χώρας μας, τα οποία λίγο ή πολύ άπτονται των Εθνικών διαστάσεων.

Οικονομία-Κοινωνία
Ένα από αυτά είναι το οικονομικό-κοινωνικό, το οποίον έχει πάρει σχεδόν τραγικές διαστάσεις σε όλη την έκταση της Ελληνικής κοινωνίας, συνεπεία του διχαστικού του φίλαρχου κατεστημένου των φορέων του κομματισμού, αλλά και της παγιωμένης άκαμπτης κομματικής, χωρίς κριτική, συνείδησης των πολιτών («οπαδοί»).
Όλα αυτά καλλιεργούν τις παθολογίες του κομματισμού ανακυκλούμενες μεταξύ των κομμάτων και πολιτών.
Αποτέλεσμα, όλοι μας να «κτίζουμε» καταστροφικά στο οικοδόμημα που λέγεται Ελλάδα …

Προσφυγικό
Δυστυχώς όμως στη συμφορά μας αυτή έρχεται και προστίθεται και το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα με χιλιάδες ξεριζωμένους και εξαθλιωμένους ανθρώπους, κυρίως από τη Συρία, συνεπεία του εκεί πολέμου, ο οποίος προκλήθηκε δυστυχώς  άστοχα από συμμάχους μας, οι οποίοι δεν δείχνουν και το πρέπον ενδιαφέρον και φροντίδα γι αυτούς τους ανθρώπους, που ζητούν κάποια σανίδα σωτηρίας.
Η Ευρώπη συντρέχει σε κάποιο βαθμό, πλην όμως το τεράστιο αυτό προσφυγικό-μεταναστευτικό ρεύμα, βρίσκει και αυτή αδύναμη, διαιρεμένη και ασυντόνιστη, μέχρι που αριθμός κρατών της να εμφανίζονται απρόθυμα να τους φιλοξενήσουν και άλλα να σηκώνουν φράκτες, ώστε να εμποδίσουν την πορεία τους προς τα κράτη αυτής.
Ακριβώς, αυτές οι συνθήκες εγείρουν θέμα για την Ελλάδα, προκειμένου να μη γίνει η Χώρα μας: όχι μόνο μία αποθήκη δυστυχισμένων ανθρώπινων ψυχών, αλλά συγχρόνως και μία εστία εκρηκτικών ταραχών εξαγριωμένων ανθρώπων, με απρόβλεπτες δυσάρεστες συνέπειες.
Επομένως το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα δεν έχει μόνον αξιοσέβαστη ανθρωπιστική διάσταση (την οποία τόσο πλούσια επέδειξε ο Έλληνας), αλλά έχει και αυτή την λίαν σοβαρή διάσταση, δηλαδή την ασφάλεια της Χώρας μας και της Κοινωνίας της.
Το θέμα, όχι μόνον είναι εξαιρετικά σοβαρό, αλλά απαιτεί την λίαν επείγουσα επίλυσή του, με την ανακατανομή των προσφύγων και στα άλλα Κράτη της Ευρώπης.
Να μην αναμένουμε την επίλυσή του από την Τουρκία, της οποίας είναι γνωστές οι επιδιώξεις αλλοίωσης του πληθυσμού της Ευρώπης και ιδιαίτερα της Ελλάδας.
Η δύναμη του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο όχι μόνο δεν έχει φέρει μέχρι τώρα τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αλλά και η δράση του αναδεικνύεται σε βάρος της Ελληνικής Επικράτειας.
Ούτε επίσης η επιστροφή των προσφύγων-μεταναστών στην Τουρκία λειτουργεί με τη συμφωνία Ευρώπης-Τουρκίας, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζονται οι ροές τους προς την Ελλάδα, έστω και μειωμένες προς το παρόν και ενώ επί πλέον η Τουρκία απειλεί την καταγγελία της συμφωνίας.
Επομένως, είναι δυνατόν να προκύψει η ανάγκη μονομερώς να αναληφθεί η πρωτοβουλία ασφαλείας των θαλασσίων συνόρων μας και προς τούτο πρέπει να υπάρχει η ετοιμότητα. Η οποία, πιθανόν εάν είχε ληφθεί αρχικά με τη συγκατάθεση ή όχι των εταίρων μας και παρά των οιωνδήποτε άλλων περιπλοκών, λόγω Τουρκίας, ίσως να μην ανέκυπταν τα προβλήματα αυτά συνεπεία του προσφυγικού-μεταναστευτικού τόσο στη Χώρα μας όσο και στην Ευρώπη.
Ίσως θα ήταν, φρονώ, και ωφελιμότερο για τους ίδιους τους πρόσφυγες-μετανάστες, οι οποίοι δεν θα υφίσταντο αυτήν την ταλαιπωρία, που και οι ίδιοι βιώνουν τώρα.
Διότι, εφόσον τα θαλάσσια σύνορά μας θα ήταν ασφαλισμένα δεν θα διακινδύνευαν να περάσουν το Αιγαίο ολόκληρες οικογένειες, οι οποίες εκτιμάται, ότι θα παρέμεναν στην Τουρκία, στην οποία θα έμενε και το πρόβλημα.
Παράλληλα όμως με τα παραπάνω και τα τόσα άλλα προβλήματα που την Χώρα μας ταλανίζουν, επί πλέον βρίσκονται σε πορεία εξέλιξης και συζητούνται και δύο άλλα εθνικών διαστάσεων θέματα.

Κυπριακό
Κυρίαρχο όμως όλων αυτών των θεμάτων είναι το Κυπριακό, το οποίον όπως λέγεται βαίνει προς τη λύση του.
Ευχόμεθα ολόθερμα να τελειώνει το θέμα αυτό, το οποίον τόσο πολύ έχει «ματώσει» το Ελληνικό γένος, αλλά με την βασική προϋπόθεση να υπάρξει μία λύση δικαία και για τις δύο κοινότητες, σύμφωνα με το Διεθνές δίκαιο, το Ευρωπαϊκό κατεστημένο και την ιστορική παράδοση της προαιώνιας παρουσίας των Ελλήνων στην Κύπρο, τουλάχιστον όσον αφορά την διοίκησή της.
Εάν όμως δε συντρέχουν οι παραπάνω προϋποθέσεις φρονώ, ότι δεν πρέπει να υπάρξει καμία βιασύνη για την επίλυσή του.
Διότι, σήμερα οι διεθνείς και οι γύρω από την Κύπρο συνθήκες έχουν μεταβληθεί σε βάρος της Τουρκίας, η οποία ανέκαθεν μέσω της Τουρκοκυπριακής κοινότητας, αφενός ήθελε να ελέγχει ολόκληρη την Κύπρο και τις ενεργειακές της πηγές και αφετέρου, μέσω αυτής, να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο.
Από την κάθοδο και την εδραίωση της Ρωσίας στη Συρία και γενικά σε χώρες της Εγγύς και Μέσης ανατολής, έχουν πλέον αποκλεισθεί και οι πρωταγωνιστικές φιλοδοξίες της Τουρκίας στις Χώρες αυτές.
Επίσης την ισχύ της Τουρκίας εξασθενίζει και η εξέγερση των Κούρδων, η οποία εκτιμάται, ότι στο άμεσο μέλλον θα είναι περισσότερο οργανωμένη και αποτελεσματική προκειμένου να επιτύχουν την αυτονομία τους, διότι τόσο η Ρωσία όσο και η Αμερική θα ήθελαν –βέβαια η καθεμία για τους δικούς της λόγους- να δημιουργηθεί το Κουρδικό Κράτος, όπως έχουν εξελιχθεί σήμερα τα πράγματα στην Εγγύς και Μέση Ανατολή.
Τέλος, η Τουρκία με την υπεροπτική συμπεριφορά της έχει προκαλέσει την δυσαρέσκεια της Αμερικής, ως επίσης και την εχθρότητα της Ρωσίας.
Η οποία εχθρότητα προς την Τουρκία εκτιμάται, ότι δεν έχει προσωρινό χαρακτήρα, αλλά μονιμότερο, διότι εφόσον η Ρωσία εδραιώθηκε ιδιαίτερα στη Συρία –δημιουργώντας εκεί στρατιωτικές βάσεις- θα επιδιώξει την αμεσότερη μαζί τους επικοινωνία, δημιουργώντας φιλικούς δρόμους, αλλά και φιλικό περιβάλλον ως προς αυτές.
Ακόμη δεν θα επιτρέψει να περάσει αγωγός υδρογονανθράκων προς την Ευρώπη από την Ανατολή, μέσω της Τουρκίας, για καθαρά ανταγωνιστικούς λόγους, ως αποκλειστικός προμηθευτής της Ευρώπης.
Αυτές οι εκτιμώμενες επιδιώξεις της ισχυρής πλέον Ρωσίας προς την Ανατολική Μεσόγειο φρονώ, ότι πρέπει σοβαρά να απασχολήσουν τον Ελληνισμό τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, για την ασφάλεια του Αιγαίου αλλά και της Κύπρου μας, έναντι των παράνομων απαιτήσεων και προκλήσεων που η Τουρκία ενεργεί σε βάρος μας.
Εκτιμάται, ότι είναι η πλέον κατάλληλη εποχή κατά την οποία συμπίπτουν αντικειμενικά τα συμφέροντα της Μεγάλης Ρωσίας με τη Μικρή Ελλάδα έναντι της ισχυρής Τουρκίας.
Ο χρόνος που πέρασε έδειξε, ότι δεν μπορούμε να βρούμε να δίκαιά μας έναντι της Τουρκίας όταν και οι δύο Χώρες βρίσκονται στους ίδιους Δυτικούς Συμμαχικούς Συνασπισμούς, στους οποίους πάντοτε κυριαρχούσε η αρχή:
«Εάν πρόκειται να ζημιωθεί η Τουρκία, είναι προτιμότερο να ζημιωθεί η Ελλάδα».

Πατριαρχείο
Συναφές με τις παραπάνω σκέψεις είναι και το δεύτερο εθνικών διαστάσεων θέμα, το οποίον άπτεται των φιλικών σχέσεων του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως με τα άλλα Ορθόδοξα Πατριαρχεία και Εκκλησίες, έναντι της διακηρυγμένης Πανορθόδοξης Συνόδου.
Η οποία, όπως γράφεται και λέγεται, παρουσιάζει πολλούς προβληματισμούς και διαφωνίες μεταξύ των Εκκλησιαστικών παραγόντων σε δογματικά και θεσμικά θέματα της Ορθοδοξίας, ώστε να τίθεται σε αμφιβολία η επιτυχία της Πανορθόδοξης Συνόδου, η οποία έχει προγραμματισθεί για τον Ιούνιο του 2016 στην Κρήτη.
Ορισμένες μάλιστα από τις διαφωνίες αυτές έχουν και πολιτικές προεκτάσεις που άπτονται των γεωπολιτικών των Χωρών μέσω Θρησκειών.
Ιδιαίτερα αυτήν την εποχή που έχει αναπτυχθεί ο Τζιχαντισμός και λαμβάνουν χώρα στον Μουσουλμανικό κόσμο πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ Σουνιτών και Σιϊτών, η Ορθοδοξία πρέπει να επιδείξει ενότητα και αγάπη μεταξύ των Εκκλησιών της και των Πατριαρχείων της, παραμερίζοντας την πολιτική μέσω της Ορθοδοξίας.
Μία τέτοια ιστορική ευκαιρία για την ενότητα και την αγάπη μεταξύ των Ορθοδόξων παρέχεται με την Πανορθόδοξη Σύνοδο, η οποία οργανώνεται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και θα διεξαχθεί τον Ιούνιο του 2016 στην Κρήτη.
Η Πανορθόδοξη αυτή Σύνοδος, η οποία προετοιμάζεται, όπως έγινε γνωστό, με επιμέλεια από χρόνια, έχει καθαρά Θεολογικό χαρακτήρα για δογματικά θεσμικά θέματα λειτουργίας της Ορθοδοξίας και άπαντες οι συμμετέχοντες πρέπει να δώσουν με επιτυχία την παρουσία τους.
Είναι αναγκαίο να συζητηθούν και να αποφασισθούν καταλλήλως αυτά τα θέματα για την προσαρμογή της λειτουργίας της Ορθοδοξίας, κυρίως διότι η σημερινή μας εποχή χαρακτηρίζεται από την αμφισβήτηση των παραδοσιακών μας Αξιών.
Σε αυτήν την χαρακτηριζόμενη από ρευστότητα περίοδο ήταν ορισμένες προσωπικές σκέψεις και εκτιμήσεις, πάντα με αγαθή προαίρεση.

Καλή Ανάσταση
Με εκτίμηση
Άρης Διαμαντόπουλος
Υποστράτηγος ε.α – Ψυχολόγος, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας