Blog

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΗΝ 6^Η ΗΠΕΙΡΟ

 

Ο Παραδοσιακός Πολίτης (Citizen) και ο «Σύγχρονος» Πολίτης του Διαδικτύου (Netizen)

 

Του Υποστρατήγου ε.α. Α. ΚΑΚΟΥΡΗ

Οικονομολόγου – Καθηγητου

Ο πληθυσμός της γης ξεπερνά τα 6 δισεκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι ζουν στο 29% αυτής, αφού το υπόλοιπο 71%, είναι νερό. Για να συνυπάρξουν όμως όλα αυτά τα δισεκατομμύρια ανθρώπων, σε μια Ανθρώπινη Κοινωνία, θα πρέπει να γίνουν μεγάλα βήματα, προς μια δικαιότερη και υγιέστερη κοινωνία. Τούτο, όμως, προϋποθέτει ότι οι άνθρωποι του «αύριο» εκτός από εξυπνότεροι πρέπει να γίνουν και πιο συνετοί, ώστε να μην ενδιαφέρονται μόνο για τις τεχνοοικονομικές εξελίξεις, αλλά για εξελίξεις, όπου θα υπάρχει μαζί και ηθικο-πνευματική πρόοδος.

Ο πρώτος Ηλεκτρονικός Υπολογιστής κατασκευάστηκε στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας των ΗΠΑ και ολοκληρώθηκε το 1945. Το Διαδίκτυο (Internet), ξεκίνησε και αυτό, από πού αλλού, παρά από την Αμερική, μετά την εκτόξευση στο διάστημα του Σοβιετικού δορυφόρου SPUTNIK, το 1957. Το Πρωτόκολλο του Τim Berners Lee το 1990 σηματοδότησε την αρχή του Παγκόσμιου Ιστού (World-Wide-Web), που δημιουργεί τη δυνατότητα σύνδεσης πολλών υπολογιστών μεταξύ τους, σε ολόκληρο τον κόσμο. Ένας χρήστης του Διαδικτύου, μέσα από τον υπολογιστή του, μπορεί να έχει πρόσβαση σε όλους τους υπολογιστές του Παγκόσμιου Ιστού, να συζητά ηλεκτρονικά με άτομα από όλο τον κόσμο κ.λ.π.

Το 1993, στην Έκθεση για την Παγκόσμια Υποδομή Πληροφοριών, εκλήθησαν στις ΗΠΑ, όλοι οι παράγοντες για να δημιουργήσουν τις παγκόσμιες υπερ-λεωφόρους πληροφοριών, με βάση το Διαδίκτυο, δημιουργώντας έτσι τον Παγκόσμιο Ιστό. Ο Παγκόσμιος Ιστός αναπτύχθηκε και αυτός στην Αμερική και έδωσε τη δυνατότητα στον καθένα να δημιουργήσει εύκολα κόμβους παροχής πληροφόρησης, που υποστηρίζουν όλες τις μορφές δεδομένων. Ο όρος Κοινωνία της Πληροφορίας (ΚτΠ) εμφανίσθηκε επίσημα, για πρώτη φορά, στη Λευκή Βίβλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που περιέγραφε τις θέσεις της Ευρώπης για την Ανάπτυξη, την Ανταγωνιστικότητα, και την Απασχόληση από τον J. Delors, το 1993. Ήταν η απάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις διακηρύξεις των ΗΠΑ, για τη δημιουργία της παγκόσμιας υποδομής πληροφοριών, με τις λεγόμενες Υπερ-λεωφόρους των πληροφοριών. Η σύγκλιση της Πληροφορικής και των Επικοινωνιών, δημιούργησε τον Κλάδο των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (Τ.Π.Ε.) που καλύπτουν όλο το φάσμα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, του πλανήτη μας, μετασχηματίζοντας, έτσι, την κοινωνία μας, σε μια κοινωνία της πληροφορίας. Άλλοι όροι που έχουν χρησιμοποιηθεί, για την κοινωνία μας, είναι : Κυβερνοχώρος, Τρίτο Κύμα, Ψηφιακή Επανάσταση κ.λ.π.

Η ΚτΠ αναφέρεται σε μια μορφή κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, όπου η απόκτηση, η αποθήκευση, η επεξεργασία, η αποτίμηση, η μεταβίβαση και η διάχυση των πληροφοριών, οδηγεί στη δημιουργία γνώσης και κατ΄επέκταση στην ικανοποίηση αναγκών των ατόμων που σχετίζονται κυρίως με την ποιότητα της ζωής τους. Τα άτομα-μέλη της χρησιμοποιούν σε μεγάλο βαθμό την πληροφορία, είτε σαν καταναλωτές προϊόντων, είτε σαν εργαζόμενοι, είτε σαν πολίτες καταναλωτές πάσης φύσεως υπηρεσιών κ.λ.π. Όσο οι Τ.Π.Ε. εξελίσσονται, τόσο θα προσφέρουν καινούργιες δυνατότητες στην οικονομική και κοινωνική ζωή, την οικονομικά και τεχνολογικά, ανεπτυγμένων χωρών. Η ταχύτητα των αλλαγών που επιφέρουν οι παραπάνω τεχνολογίες, είναι τόσο μεγάλη, που δεν συγκρίνεται με τις ταχύτητες του παρελθόντος. Σήμερα η υπολογιστική ισχύς, που μπορούμε να αγοράσουμε με ένα Ευρώ, διπλασιάζεται περίπου κάθε 2 με 2,5 χρόνια. Κάθε μέλος της ΚτΠ έχει τη δυνατότητα να :

Διαχειρίζεται μεγάλες ποσότητες πληροφοριών

Κάνει τις όποιες συναλλαγές του εξ αποστάσεως

Επικοινωνεί, ενώ κινείται κ.λ.π.

Η κοινωνία μετασχηματίζεται, ανεξάρτητα, αν εμείς τα μέλη της δεν έχουμε συνειδητοποιήσει, στο βαθμό που θα έπρεπε τον μετασχηματισμό της, αφού καταργούνται τα σύνορα επικοινωνίας, επιβάλλονται νέα πρότυπα και διαμορφώνεται νέα καθημερινότητα, όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο :

Επικοινωνούμε και «Συναντιόμαστε» (Κινητή Τηλεφωνία, Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο, Τηλεδιασκέψεις κ.λ.π.)

Εργαζόμαστε (Τηλε-εργασία). Το 1998 οι τηλε-εργαζόμενοι στις ΗΠΑ ήταν 5,5 εκατομμύρια, ήτοι 4,5% του εργατικού δυναμικού της, στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν 4,5% και στην Ελλάδα 0,46% του εργατικού της δυναμικού.

Μαθαίνουμε (Προγράμματα της τηλε-εκπαίδευσης και τηλε-κατάρτισης).

Πληροφορούμαστε (Άμεση πρόσβαση σε πληροφορίες – ειδήσεις).

Ψυχαγωγούμαστε (Βίντεο κατά παραγγελία).

Καταναλώνουμε (Αγορές από το σπίτι).

Διαμορφώνεται, με άλλα λόγια, ένας νέος τρόπος που ζει, εργάζεται, συναλλάσσεται, μαθαίνει, επικοινωνεί και συναναστρέφεται ο «σύγχρονος» πολίτης του Διαδικτύου αποκαλούμενος «Netizen», σε σχέση με τον παραδοσιακό πολίτη τον «Citizen». Η νέα κοινωνία αλλάζει το τοπίο της ανάπτυξης, της απασχόλησης, της ευημερίας και της ποιότητας ζωής όλων των ανθρώπων και ειδικότερα των νέων, που η πληροφορία και η γνώση μεταφράζονται σε αυτούς, σε ισχύ. Οι οικονομικά, τεχνολογικά και στρατιωτικά, ισχυροί του πλανήτη, στοχεύουν στην κατάργηση κάθε περιορισμού στις συναλλαγές, χωρίς να τους ενοχλούν οι αρνητικές συνέπειες, που προκύπτουν από τους περιορισμούς και τις οποίες υφίστανται οι άνθρωποι και κυρίως οι κάτοικοι των φτωχότερων χωρών.

Στα τέλη του 1999 πραγματοποιήθηκε στο Σιάτλ των ΗΠΑ Σύνοδος 135 κρατών-μελών του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, με αντικείμενο την απελευθέρωση των παγκόσμιων αγορών, χωρίς όρους, που προωθούσαν οι ΗΠΑ και άλλες μεγάλες χώρες. Η Σύνοδος αυτή απέτυχε. Η επόμενη, όμως ή οι επόμενες ;

Η Ελλάδα συμβάλλει στην ανάπτυξη της Κοινωνίας της Πληροφορίας, χρηματοδοτώντας τις διάφορες δραστηριότητες αυτής, με ποσό που υπερβαίνει τα 800 δις δραχμές, από το 3^ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, για την περίοδο 2000-2006. Στον Ελληνικό Δικτυακό Τόπο για την ΚτΠ, αναγράφεται : «Ζούμε σε μια εποχή που όλα αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς. ΟΙ τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών μεταβάλλουν ριζικά τον τρόπο εργασίας, ψυχαγωγίας, επικοινωνίας και συναλλαγών και τροποποιούν τις βάσεις του οικονομικού ανταγωνισμού. Δημιουργούν, διεθνώς, μια νέα Κοινωνία της Πληροφορίας, με νέα δεδομένα και νέες ευκαιρίες για την ανάπτυξη, την ευημερία και την ποιότητα ζωής. Η ισότιμη συμμετοχή της Ελλάδος σ΄αυτήν την Κοινωνία της Πληροφορίας αποτελεί κύρια Κυβερνητική επιλογή». Η Πληροφορική στο Ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα διδάσκεται :

Πιλοτικά, σε ορισμένα Δημοτικά.

Υποχρεωτικά στο Γυμνάσιο.

Με μαθήματα υποχρεωτικά ή επιλογής στο Ενιαίο Λύκειο.

Στην Α΄τάξη του 1^ου και 2^ου κύκλου όλων των τομέων των ΤΕΕ.

Το Α΄ έτος όλων των τμημάτων ΙΕΚ, ΤΕΙ και ΑΕΙ.

Σε Κέντρα «Πληροφοριακού Αλφαβητισμού».

Σε Επιμορφωτικά Κέντρα διαφόρων φορέων κ.λ.π.

Όμως, στην Κοινωνία της Πληροφορίας, το ηλεκτρονικό κουτί της Πανδώρας, φαίνεται να έχει ανοίξει για τα καλά. Ακόμη και οι πιο απλές διαδικασίες, π.χ. η κουβέντα με ένα φίλο κ.λ.π. φαίνεται να έχουν αποκτήσει μια επιπλέον διάσταση, την ηλεκτρονική, στην οποία όμως, λίγοι έχουν πρόσβαση μέχρι στιγμής. Αν μέχρι «χθες», στην καθημερινότητά μας, όπως την ζούσαμε, πριν το Διαδίκτυο και τον Παγκόσμιο Ιστό, υπήρχαν οι γνωστές κοινωνικές, οικονομικές και φυλετικές ανισότητες, σήμερα, με τις νέες τεχνολογίες, προστίθεται μια νέα η οποία διαμορφώνει δύο χωριστές κοινωνίες, μέσα στην ίδια την κοινωνία : Εκείνη που το κάθε μέλος της, θα έχει τη δυνατότητα πρόσβασης στις νέες τεχνολογίες, στη νέα ηλεκτρονική πραγματικότητα και εκείνη που δεν θα έχει, δηλαδή βρισκόμαστε μπροστά στη δημιουργία του Homo Electronics.Αυτή οδηγεί πλέον καθαρά στη δημιουργία νέου τύπου διακρίσεων, μεταξύ των ανθρώπων, σε πληροφοριο-πλούσιους, που κατέχουν την πληροφορία και στους πληροφοριο-φτωχούς, που δεν την κατέχουν, δηλαδή οδηγεί σε ένα νέο είδος αναλφαβητισμού.

Οι επιμέρους οικονομίες και κοινωνίες μεταμορφώνονται έτσι, από τον ισχυρό ή τους ισχυρούς της γης, ώστε να στηρίζονται όλο και περισσότερο στην παραγωγή, διανομή και χρήση της γνώσης και της πληροφορίας, αφήνοντας την καθαυτό παραγωγή των προϊόντων, στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, αφού εξασφαλίζουν παράλληλα τον πλήρη έλεγχο σε όλη την αλυσίδα παραγωγής τους. Το νέο κυρίαρχο στοιχείο της ΚτΠ είναι ότι η ΔΥΝΑΜΗ πλέον βρίσκεται στα χέρια αυτών που κυριαρχούν σε μη υλικούς πόρους, π.χ. επιστημονική γνώση, πακέτα λογισμικού, πληροφορία, επικοινωνία κ.λ.π. και όχι σε αυτούς που κατέχουν ή δημιουργούν υλικά στοιχεία, φυσικούς πόρους, μηχανήματα κ.λ.π. Η συγκέντρωση, όμως, της νέας εξουσίας στα χέρια του ενός ή των ολίγων, ίσως δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις και συνθήκες για χειραγώγηση της κοινής γνώμης και των θεσμικών της εκδηλώσεων.

Η αλληλεξάρτηση όλων σχεδόν των οικονομιών είναι δεδομένη, εντυπωσιακή και εκφράζεται με το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης, η οποία εμπνεύσθηκε, υλοποιείται και «πλοηγείται» από τις ΗΠΑ, που είναι παγκόσμια δύναμη : Οικονομική, τεχνολογική, επιστημονική, ερευνητική, στρατιωτική κ.λ.π. Δύο είναι τα βασικά της χαρακτηριστικά : Ο διαρκώς αυξανόμενος παγκόσμιος χαρακτήρας των οικονομικών δραστηριοτήτων, διεθνές εμπόριο, παγκόσμιο εμπόριο ελεύθερο χωρίς περιορισμούς και οι απεριόριστες δυνατότητες που προσφέρουν οι τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών, για την προώθηση και διεύρυνσή της. Δηλαδή ο πλανήτης μας μετατρέπεται, σταδιακά, σε μια ενιαία αγορά αγαθών, κεφαλαίων και υπηρεσιών.

Στην χαραυγή του 21^ου αιώνα, ο πολίτης του Διαδικτύου (Netizen), αποτελεί μέρος της νέας ηλεκτρονικής πραγματικότητας. Φυσικά θα συνεχίσει να ζει στα όρια ενός κράτους. Ο Πρόεδρος Αμερικανικής εταιρείας κατασκευής ολοκληρωμένων ηλεκτρονικών κυκλωμάτων, chips, λέει ότι : «Σήμερα δεν απέχουμε από το να συμπληρωθεί ο αριθμός των 1.000.000.000 διασυνδεδεμένων υπολογιστών, σε όλο τον κόσμο», που σημαίνει ότι σήμερα προσδιορίζεται το εύρος και η σημασία της δημιουργίας μιας νέας οντότητας, που δεν είναι άλλη από την νέα ηλεκτρονική πραγματικότητα, την νέα Ήπειρο του Διαδικτύου. Είναι η 6^η Ήπειρος που δημιουργείται στον πλανήτη Γη, που έννοιες όπως, σύνορα, χρονικοί και γεωγραφικοί περιορισμοί, δεν έχουν νόημα. Είναι μια ιδεατή περιοχή, που καλύπτει σχεδόν, όλο τον πλανήτη, που οι συναλλαγές θα γίνονται 24 ώρες το 24ωρο, συνεχώς, χωρίς καμία διακοπή, με μόνο απαραίτητο εφόδιο έναν υπολογιστή με διαβατήριο για το Διαδίκτυο. Κάθε πολίτης του Διαδικτύου θα μπορεί να διοχετεύει τις ιδέες και τις απόψεις του, τις οποίες θα θεωρεί σημαντικές ή λιγότερο σημαντικές στο Διαδίκτυο και έτσι γίνεται άμεσα ο αυτόματος κινητήριος μοχλός και η αξιόλογο πηγή, που θα ανανεώνει τον παγκόσμιο πλούτο γνώσεων, με απίστευτη ταχύτητα. Έτσι, ενώ ο παραδοσιακός πολίτης (Citizen) αντιμετωπίζει δυσκολία στην πρόσβαση και ανάκτηση πληροφοριών, που του δημιουργεί κενά στη γνώση και στη συνολική αντίληψη για την ζωή και την κοινωνία, η οποία τελικά τον οδηγεί σε κοινωνική υστέρηση. Αντίθετα ο «σύγχρονος» πολίτης (Netizen) του Διαδικτύου, λόγω της αδυναμίας οργάνωσης, ταξινόμησης και, ως εκ τούτου, αξιοποίησης του τεράστιου όγκου της πληροφορίας, που προσφέρεται κατά τρόπο ανεξέλεγκτο, συμβάλλει στη δημιουργία μιας πληροφοριακής Βαβέλ. Στα πλαίσια αυτής η πνευματική και νοητική σύγχυση, ως αποτέλεσμα του πληροφοριακού σοκ, θεωρείται αναπόφευκτη και, ίσως, του προκαλέσει αρνητική αντίδραση στη θέλησή του, για διαρκή μάθηση.

Στην μεταπολεμική περίοδο, το μοντέλο απασχόλησης, που αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ, χαρακτηρίζεται από ευέλικτες μορφές εργασίας που αφορούν τις προσλήψεις, τις απολύσεις, τα κατώτατα όρια αμοιβών, την οργάνωση του χρόνου εργασίας, τις άτυπες μορφές απασχόλησης, το ασφαλιστικό καθεστώς συντάξεων και παροχών ενέργειας κ.λ.π., που οδήγησε σε συνθήκες πλήρους απασχόλησης με υψηλά ποσοστά μερικής απασχόλησης και περιορισμένη κοινωνική προστασία της εργασίας. Αντίθετα, στην Ευρώπη αναπτύχθηκε ένα δύσκαμπτο μοντέλο, που χαρακτηρίζεται από υψηλό επίπεδο κοινωνικής προστασίας, αλλά και από υψηλά ποσοστά ανεργίας κ.λ.π. Οι συνέπειες στης Αμερικανοκρατούμενης παγκοσμιοποίησης, ήδη, έχουν φθάσει και στη Χώρα μας, ως καινοτομίες. Ο όρος «εργασία» μεταλλάσσεται σε απασχόληση. Τα ευέλικτα ωράρια, που θα αυξομειώνονται οι ώρες εργασίας από τις επιχειρήσεις, ανάλογα με τις ανάγκες τους, η επέκταση εφαρμογής των άτυπων μορφών απασχόλησης δηλαδή μερική απασχόληση, μείωση του ωραρίου εργασίας κ.λ.π. Πάνω από 180.000 άτομα υπολογίζονται στη χώρα μας ότι έχουν μερική απασχόληση, που φθάνει στο 4,6% του εργατικού δυναμικού, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση φθάνει στο 14%.

Η ΚτΠ κινείται με βάση τις επιταγές της παγκόσμιας ομοιομορφίας, κατά το Αμερικάνικο πρότυπο και αντιμετωπίζει τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, με όρους προσφοράς και ζήτησης. Ίσως, δεν θα ήταν υπερβολή, να λεχθεί ότι, η παγκοσμιοποίηση στοχεύει στην, κατά κάποιο τρόπο, «Αμερικανοποίηση» του πληθυσμού της γής, (κοινωνικά, οικονομικά, πολιτισμικά κ.λ.π), να ζει, να σκέπτεται, να δρα, να συμπεριφέρεται και να διασκεδάζει, κατά τα Αμερικάνικα πρότυπα. Προβάλλει σαν κυρίαρχο ανθρώπινο πρότυπο, το πρότυπο του ατόμου-καταναλωτή προϊόντων και υπηρεσιών, διαχέουσα αρνητική και ισοπεδωτική αντίληψη. Αυτό όμως, διευκολύνει την πνευματική αποστέωση και την πολιτισμική απαξίωση του ανθρώπου. Καταργεί το σύστημα ηθικών αξιών και αρετών. Διαγράφει το παρελθόν του, την παράδοση, την ιστορία του. Και καθιερώνει ένα νέο σύστημα αξιών βασισμένο στην ύλη, στις υλικές απολαύσεις, που γίνονται όχι μόνο τρόπος ζωής, αλλά και αυτοσκοπός, παραγνωρίζοντας, έτσι, τον άνθρωπο-δημιουργό των πνευματικών αξιών και αρετών. Θα μπορέσει, άραγε, να υπάρξει ποιότητα στην πληροφόρηση; Μάλλον αυτό θα αποτελέσει, για την ΚτΠ, το νέο, σύγχρονο και ΑΛΥΤΟ ΓΟΡΔΙΟ ΔΕΣΜΟ. Το μέλλον ασφαλώς θα δείξει.

Όλα αυτά που πολύ περιληπτικά αναφέρονται παραπάνω, αφορούν τον «μικρόκοσμο», δηλαδή τον οικονομικά και τεχνολογικά ανεπτυγμένο κόσμο, που βιώνει την ΚτΠ. Αυτός ο «μικρόκοσμος» που δεν φθάνει το 1,5 δισεκατομμύριο ανθρώπους, είναι ένα μικρό ευνοημένο κομμάτι του παγκόσμιου πληθυσμού, που αποτελείται, βασικά, από τους κατοίκους των ΗΠΑ, Καναδά, των χωρών της Δυτικής Ευρώπης και της Ιαπωνίας. Αντίθετα, το μεγάλο συντριπτικά κομμάτι του παγκόσμιου πληθυσμού, 4,5 δισεκατομμύρια περίπου, βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση και στερείται της ικανοποίησης βασικών του αναγκών. Μεταξύ των δύο αυτών κόσμων, που συγκατοικεί στον ίδιο πλανήτη, τη Γη, υπάρχει τεράστια απόσταση, ψηφιακό χάσμα λέγεται σήμερα, που η μεν μειοψηφία (ελίτ) οδεύει ολοταχώς στην ψηφιακή οικονομία και η πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού, που δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ του τηλεφωνική συσκευή, μένει εκτός αυτής.

Ο Καναδός Οικονομολόγος Μ. Chossudovsky, σε σχετική μελέτη, επισημαίνει : Ο αριθμός των τρισεκατομμυριούχων στις ΗΠΑ, στο μεσοδιάστημα 1982-1996 αυξήθηκε από 60 σε 149. Η Ένωση τρισεκατομμυριούχων του πλανήτη, με 450 μέλη, διαθέτει σήμερα πλούτο που ξεπερνά το ΑΕΠ της ομάδας των φτωχών χωρών, που αντιπροσωπεύουν το 56% του πληθυσμού του πλανήτη. Η περιουσία των τριών πλουσιοτέρων ανθρώπων του κόσμου των : Μπιλ Γκέϊτς, Γουόρεν Μπάφετ και Πωλ Άλεν, είναι μεγαλύτερη από το συνολικό ΑΕΠ των 48 πτωχότερων χωρών του κόσμου.

Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, το 1995 σε 4,5 δισεκατομμύρια ανθρώπους, τα 3/5 αυτών δεν διέθεταν οικιακές τουαλέτες, τα 2/3 δεν έχουν καθαρό νερό, το 1/4 δεν διαθέτει ανεκτό επίπεδο στέγης, το 1/2 περίπου δεν διαθέτει ηλεκτρικό ρεύμα, τα 3/6 δισεκατομμύρια υποφέρουν από έλλειψη σιδήρου και 850 εκατομμύρια είναι αναλφάβητοι.

Αντίθετα, η Αμερική θεωρείται ως η πιο καταναλωτική χώρα στον κόσμο. Οι καταναλωτικές δαπάνες, σε ετήσια βάση, για :

Καλλυντικά στις ΗΠΑ, ανέρχονται σε 8 δις δολάρια, ενώ για να αντιμετωπισθούν οι βασικές ανάγκες εκπαίδευσης στον κόσμο, απαιτούνται 6 δις δολάρια.

Αρώματα στην Ευρώπη και ΗΠΑ, ανέρχονται σε 12 δις δολάρια, ενώ για να αντιμετωπισθούν οι ανάγκες νερού και αποχέτευσης στον κόσμο απαιτούνται 12 δις δολάρια.

Τροφή κατοικίδιων ζώων στις ΗΠΑ και Ευρώπη, ανέρχονται σε 17 δις δολάρια, ενώ για αντιμετώπιση αναγκών βασικής υγείας και διατροφής στον κόσμο, απαιτούνται 13 δις δολάρια.

Τσιγάρα στην Ευρώπη δαπανώνται 50 δις δολάρια και 105 δις δολάρια για αλκοολούχα ποτά.

Αναψυχή στελεχών επιχειρήσεων στην Ιαπωνία δαπανώνται 3,5 δις δολάρια, ενώ για αντιμετώπιση αναγκών κυοφορίας και τοκετών, για όλες τις γυναίκες του κόσμου, απαιτούνται 12 δις δολάρια.

Εξάλειψη της φτώχειας, σε παγκόσμιο επίπεδο, απαιτείται η διάθεση του 1% του παγκόσμιου εισοδήματος, το συνολικό ύψος του οποίου φθάνει τα 40 τρις δολάρια.

Επισημαίνεται ότι, στις επτά πλουσιότερες χώρες του κόσμου, οι άνθρωποι που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας είναι : Αμερική 13,8%. Καναδά 17,8%, Αγγλία 20%, Ιταλία 17%, Γερμανία 13% και Γαλλία 17%. Υπογραμμίζεται, επίσης ότι, κάθε 3,6 δευτερόλεπτα πεθαίνει από την πείνα ένας άνθρωπος. Από αυτούς το 75% είναι παιδιά κάτω των 5 ετών. Αυτοί είναι οι δύο κόσμοι, που αποτελούν τον κόσμο μας. Ο κόσμος που ζει στην 3^η χιλιετηρίδα μ.Χ., ο κόσμος της μειοψηφίας και ο κόσμος της πλειοψηφίας. Ο κόσμος της «ελίτ» και ο κόσμος των «άσημων». Ο κόσμος που η πλειοψηφία «κυβερνάται» από την μειοψηφία. Και, ίσως, όλοι να πιστεύουμε ότι ο ανθρωπινότερος τρόπος διακυβέρνησης είναι ο Δημοκρατικός.

Σήμερα όλοι πιστεύουμε ότι κάτι αλλάζει στη ζωή μας και κάτι αλλάζει και σε μας. Ίσως, οι περισσότεροι, δεν έχουμε αντιληφθεί τι ακριβώς αλλάζει, την έκταση της αλλαγής, πού και πώς θα καταλήξει και πότε θα καταλήξει. Πάντως η Αυτοκρατορική και πολιτισμική αντίληψη των ΗΠΑ, για ομοιομορφοποίηση των λαών του πλανήτη, ισοπεδώνουσα τα πάντα και αγνοούσα, τις ηθικο-πνευματικές δυνάμεις του ανθρώπου, δεν θα επιβιώσει, εάν προηγουμένως δεν «εξανθρωπισθεί». Δεν μπορεί και δεν πρέπει η σημερινή παντοδύναμη παρουσία της υπερδύναμης, που αριθμεί 500 χρόνια ιστορίας και πολιτισμού, να διαγράψει το παρελθόν, την ιστορία, τον πολιτισμό, την παράδοση των λαών εκείνων, που αν δεν είχαν προϋπάρξει αυτής και δεν είχαν δημιουργήσει το «ΦΩΣ», ακόμη θα ζούσε στο σκοτάδι και στη βαρβαρότητα. Χρειάζεται «εξανθρωπισμός».

Ο άνθρωπος, τεχνολογικά, έφθασε ψηλά, πολύ ψηλά, στο φεγγάρι και είδε από εκεί ψηλά, από το διάστημα, πάνω από τα μαύρα σύννεφα που σκεπάζουν αυτόν τον παραδεισένιο και κυανοπράσινο πλανήτη, τη Γη, που πράγματι είναι φανταστική από ψηλά. Μόνο, όμως από εκεί ψηλά, που δεν φαίνονται τα φρικτά δρώμενα, κάτω από τα σύννεφα, το οποία ολοένα και περισσότερο μαυρίζουν και πληθαίνουν.