Blog

Ανεξαρτήτως της αποδοχής ή μη του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία» που δίνεται με τη συγκεκριμένη συμφωνία στην ΠΓΔΤΜ, το οποίο από άλλους απορρίπτεται άμεσα λόγω του ότι περιέχει τη λέξη Μακεδονία και από άλλους είναι ανεκτό υπό όρους, το περιεχόμενο της συμφωνίας έχει αρκετά σημεία, τα οποία ευλόγως δημιουργούν ερωτηματικά, τόσο για το γιατί συμφωνήθηκαν από ελληνικής πλευράς, όσο και για τις ειλικρινείς προθέσεις της απέναντι πλευράς.

Καταρχάς, όσον αφορά το «erga omnes», όλες οι χώρες του κόσμου, μηδεμιάς εξαιρουμένης, έχουν ένα όνομα για όλες τις χρήσεις, δηλαδή ισχύει για όλες το «erga omnes». Συνεπώς, αυτό δεν θα έπρεπε ούτε καν να αποτελεί θέμα διαπραγμάτευσης. Προφανώς, μπήκε έντεχνα στη διαπραγμάτευση, ήδη στη φάση προετοιμασίας, για να φανεί στο τέλος ότι κάπου υποχώρησαν τα Σκόπια. Και δυστυχώς, η ελληνική πλευρά θριαμβολόγησε για το αυτονόητο.

Παρά ταύτα, το  «erga omnes» δεν θα ισχύσει για κάποιες επιλεγμένες περιπτώσεις της συμφωνίας, οι οποίες μάλιστα είναι σημαντικές.

Συγκεκριμένα, στο άρθρο 1, παράγραφος 3β αναφέρεται, ότι:

«Η ιθαγένεια του Δεύτερου Μέρους θα είναι Μακεδονική/πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας, όπως αυτή θα εγγράφεται σε όλα τα ταξιδιωτικά έγγραφα».

«Εrga omnes» θα ήταν αν είχε συμφωνηθεί, ότι η ιθαγένεια του Δεύτερου Μέρους θα είναι «Βορειομακεδονική». Η συμφωνημένη διατύπωση με διευκρινιστική ουρά δίπλα στη λέξη «Μακεδονική», πέραν του αδόκιμου της έκφρασης, εξαιρείται από το «erga omnes» και αυτή η εξαίρεση προβλέπεται να ισχύει για όλα τα ταξιδιωτικά έγγραφα.

 

Στο άρθρο 1, παράγραφος 3γ αναφέρεται ότι:

«Η επίσημη γλώσσα του Δεύτερου Μέρους θα είναι η «Μακεδονική γλώσσα», όπως αναγνωρίσθηκε από την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων, που διεξήχθη στην Αθήνα το 1977, και περιγράφεται στο άρθρο 7(3) και (4) της παρούσας Συμφωνίας».

Δυστυχώς, στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι διαπραγματευτές δεν κατέφυγαν ούτε καν στην κατασκευή κάποιας «Βορειομακεδονικής γλώσσας», αλλά κατέφυγαν στο ψεύδος αναφέροντας μια δήθεν αναγνωρισμένη από την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ην. Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων «Μακεδονική γλώσσα». Επ’ αυτού επικαλούμεθα την επιστημονική γνώμη του καθηγητή Γλωσσολογίας και πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών,  Γιώργου Μπαμπινιώτη: «…..Γράφαμε, εξηγούσαμε, τεκμηριώναμε, επιχειρηματολογούσαμε και νομίζαμε ότι κάποιος από τους ιθύνοντες που διαπραγματεύονται και λαμβάνουν τις αποφάσεις για το σκοπιανό θέμα θα μας ακούσει. Τίποτε. Τώρα ο αφελής γράφων τις γραμμές αυτές καταλαβαίνει γιατί ο ευφυής υπουργός παρέπεμπε πεισματικά στο 1977. Γιατί επιζητείτο εκ των υστέρων δικαιολογία για τα αδικαιολόγητα. Είχε αποφασισθεί προφανώς μέσα στο δούναι και λαβείν της διαπραγμάτευσης να αναγνωριστεί και να προσφερθεί χαριστικά η ονομασία της σλαβικής γλώσσας των Σκοπιανών σαν «μακεδονική» και ανεζητείτο δήθεν «προηγούμενο» και δήθεν «ιστορικό έρεισμα». Έτσι το των Σκοπιανών διπλωματικό «επιχείρημα» (ρητά μόλις από το 1991 που αυτονομήθηκε η ΠΓΔΜ) πως τάχα η γλώσσα τους είναι η «μακεδονική», η χρήση δηλ. εκ μέρους των Σκοπιανών μιας ψευδώνυμης ονομασίας για μια γλώσσα η οποία δεν είναι παρά ένα βουλγαροσερβικό ιδίωμα, δηλ. μια σλαβική γλώσσα, που γι’ αυτό άλλωστε γράφεται με το σλαβικό κυριλλικό αλφάβητο όπως όλες οι σλαβικές γλώσσες, αναπαρήχθη κατά κόρον από γνωρίζοντες την αλήθεια και από άλλους μη έχοντες ιδέαν του θέματος ως μη ώφειλον. Εγώ να εξηγώ δημόσια [Protagon, Τα Νέα, Ελεύθερος Τύπος, πλήθος ραδιοφωνικών συνεντεύξεων και μια τηλεοπτική] τι συζητήθηκε το 1977, ένα τεχνικό θέμα πώς θα τυποποιηθούν αποκλειστικώς τα γεωγραφικά ονόματα χωρών με λατινικό αλφάβητο (όπως η Γιουγκοσλαβία τότε, αλλά και η Ελλάδα και η Κίνα και οι αραβικές χώρες και το Ισραήλ και οι χώρες της Σοβιετικής Ένωσης και πολλές άλλες χώρες), να εξηγώ ως συμμετασχών ότι αυτό ήταν το θέμα της 3ης Διάσκεψης την Ηνωμένων Εθνών στην Αθήνα («the standardization of geographical names») και κάποιοι επίσημοι (υπουργοί και βουλευτές της κυβέρνησης) να συνεχίζουν να μιλούν αυτοί -όχι οι Σκοπιανοί!- για δήθεν αναγνώριση εκ μέρους μας της γλώσσας των Σκοπίων ως «μακεδονικής»!…».

Προφανώς, το άρθρο 1, παράγραφος 3γ, περικλείει ένα συνειδητό ψέμα περί δήθεν αναγνωρισμένης «Μακεδονικής γλώσσας». Το άρθρο αυτό παραπέμπει στο άρθρο 7 (3) και (4) της παρούσας συμφωνίας προκειμένου να «περιγραφεί» η «Μακεδονική γλώσσα».

Το άρθρο 7 (4) αναφέρει:

«Το Δεύτερο Μέρος σημειώνει ότι η επίσημη γλώσσα του, η Μακεδονική γλώσσα, ανήκει στην ομάδα των Νότιων Σλαβικών γλωσσών. Τα Μέρη σημειώνουν ότι η επίσημη γλώσσα και τα άλλα χαρακτηριστικά του Δεύτερου Μέρους δεν έχουν σχέση με τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, την κουλτούρα και την κληρονομιά της βόρειας περιοχής του Πρώτου Μέρους».

Ερωτάται: Γιατί λοιπόν δεν αναφέρεται μια και καλή η γλώσσα ως Σλαβομακεδονική, αλλά επιμένουν στο «Μακεδονική» με παραπομπές σε υποπαραγράφους άρθρων; Προφανώς αυτό αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι τους ενδιαφέρει το σκέτο «Μακεδονική», όπως και οι «μακεδονικές» εγγραφές στα ταξιδιωτικά έγγραφα. Συνεπώς είναι σαφές, ότι η συμφωνία δεν συντάχθηκε με καλή πίστη, αλλά οι γείτονες επιμένουν στα κλεμμένα και υποβόσκουν επεκτατικές προθέσεις τους εκτός των συμφωνούμενων «βορειομακεδονικών» συνόρων.

Επίσης, στο άρθρο 7 (3) αναφέρεται:

«Αναφορικά με το Δεύτερο Μέρος, με αυτούς τους όρους νοούνται η επικράτεια, η γλώσσα, ο πληθυσμός και τα χαρακτηριστικά τους, με τη δική τους ιστορία, πολιτισμό και κληρονομιά, διακριτώς διαφορετικά από αυτά που αναφέρονται στο άρθρο 7 (2)». (που αναφέρεται στη βόρεια περιοχή του Πρώτου Μέρους, δηλ. της Ελλάδος).

Ο όρος «διακριτώς διαφορετικά» είναι γενικός και αόριστος και οι ερμηνείες που θα δίδονται δεν είναι βέβαιο ότι δεν θα περιλαμβάνουν αιχμές σε βάρος της Ελληνικής Μακεδονίας. Επί πλέον, με τη λέξη «γλώσσα» ισχυροποιείται η αναγνωριζόμενη από το Πρώτο Μέρος και καθιερούμενη «Μακεδονική» και όχι «Βορειομακεδονική» ή «Σλαβομακεδονική» γλώσσα. Αντιθέτως, στο άρθρο 7 (2), το οποίο αναφέρεται στο Πρώτο Μέρος (Ελλάδα) δεν αναφέρεται η λέξη «γλώσσα» και ως προς το σημείο αυτό δεν υπάρχει ισορροπία στην περιγραφή των εκατέρωθεν αντιλήψεων για τους όρους «Μακεδονία» και «Μακεδόνας», ενώ οι λέξεις «ιστορία», «πολιτισμός» και «κληρονομιά» υπάρχουν και στο 7 (2) και στο 7 (3).

Το άρθρο 1, παράγραφος 3ε εξαιρείται επίσης από το «erga omnes» δεδομένου ότι εναρμονίζονται μόνον οι κωδικοί της χώρας για τις πινακίδες αυτοκινήτων, ενώ για όλους τους άλλους σκοπούς οι κωδικοί της χώρας παραμένουν ως έχουν αποδοθεί από τον Διεθνή Οργανισμό Τυποποίησης, ο οποίος σημειωτέον αυτοορίζεται ως μη κυβερνητική οργάνωση.

Το άρθρο 1, παράγραφος 10, που «αφορά την εγκυρότητα των υφισταμένων εγγράφων και υλικού, που εκδόθηκαν από τις Αρχές του Δεύτερου Μέρους, τα Μέρη συμφωνούν ότι θα υπάρξουν δυο μεταβατικές περίοδοι, μία «τεχνική» και μία «πολιτική».

Με το άρθρο αυτό εξασφαλίζεται μια πέραν μιας εύλογης προθεσμίας χρονική άνεση, ώστε η ΠΓΔΤΜ να συνεχίζει να εμφανίζεται ως «Μακεδονία» και όχι με το συμφωνημένο όνομα «Βόρεια Μακεδονία», ώστε να εμπεδώνεται στους τρίτους, κράτη και πολίτες, ότι πρόκειται για τη «Μακεδονία» και να βοηθήσουν έτσι στο να ατονήσει αργότερα η καθιέρωση της «Βόρειας Μακεδονίας».

Συγκεκριμένα, σε ότι αφορά την «τεχνική» μεταβατική διάταξη, θα αφορά όλα τα επίσημα έγγραφα και υλικό της Δημόσιας Διοίκησης του Δεύτερου Μέρους για διεθνή χρήση και εκείνα για εσωτερική χρήση που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο εξωτερικό (π.χ. διαβατήρια, έγγραφα πρεσβειών και προξενείων με εθνόσημα και τίτλους καθώς και πινακίδες πρεσβειών και προξενείων) και θα έχει διάρκεια πέντε ετών από την έναρξη ισχύος της παρούσας συμφωνίας.

Ερωτάται: Γιατί επιθυμούν μια πενταετία για μια προσαρμογή που μπορεί να γίνει σε λίγους μήνες;

Σε ότι αφορά την «πολιτική» μεταβατική περίοδο (αφορά το εσωτερικό της χώρας), στο άρθρο 1 παράγραφος 10β αναφέρεται:

«Η «πολιτική» μεταβατική περίοδος θα αφορά όλα τα έγγραφα και υλικό αποκλειστικά για εσωτερική χρήση στο Δεύτερο Μέρος. Η έκδοση των εγγράφων και υλικού που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία σύμφωνα με το Άρθρο 1(3) θα ξεκινά στο άνοιγμα κάθε διαπραγματευτικού κεφαλαίου της ΕΕ στο συναφές πεδίο, και θα ολοκληρωθεί εντός πέντε ετών από τότε».

Πέραν του γεγονότος ότι το «ξετύλιγμα» αυτή της ιδιόρρυθμης διαδικασίας θυμίζει έντονα αναλογίες στα περιλαμβανόμενα στο διαβόητο Σχέδιο Αννάν, όπως και άλλα σημεία της παρούσας συμφωνίας (γεγονός που «δένει» με τα περιλαμβανόμενα σε ανάλυση της Αμάντας Σλοτ, βοηθού υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα, για το Ινστιτούτο Brookings της Ουάσινγκτων, ότι: «η κυβέρνηση Τραμπ αξίζει να επαινεθεί για την αθόρυβη εμπλοκή της που βοήθησε στο να καλυφθεί η τελική ευθεία…Οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν σε μια αθόρυβη διπλωματία τους τελευταίους μήνες, με επικεφαλής τον υφυπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Γουές Μίτσελ και με την υποστήριξη των πρεσβευτών στην Αθήνα και τα Σκόπια…»), παρατηρείται ότι η συγκεκριμένη παράγραφος προβλέπεται να εξαιρεί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα το «erga omnes» στο εσωτερικό της χώρας. Δηλαδή, όσο η «Βόρεια Μακεδονία» θα βρίσκεται εκτός ΕΕ και όσο τα σχετικά κεφάλαια π.χ. της Δικαιοσύνης δεν θα έχουν ανοίξει, συν πέντε χρόνια, όλα τα σχετικά επίσημα έγγραφα και υλικά (από την πινακίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης μέχρι όλα το έντυπα αρμοδιότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης) θα είναι τα σημερινά ισχύοντα της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» και αν εν τω μεταξύ η Ευρωπαϊκή Ένωση καταργηθεί ή αποφασίσει να μην εντάξει στους κόλπους της τη «Βόρεια Μακεδονία», στο εσωτερικό της η χώρα θα λειτουργεί ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

 Αυτό σημαίνει, ότι η γειτονική χώρα θα έχει δικαίωμα που θα απορρέει από τη συμφωνία αυτή να είναι στο εσωτερικό της, ίσως και για δεκαετίες, η «Δημοκρατία της Μακεδονίας» με τη συμφωνία περί Βόρειας Μακεδονίας να είναι σε ισχύ. Αυτό όμως αντιστρατεύεται άλλα άρθρα της συμφωνίας που απαγορεύουν συμπεριφορές που θίγουν το πρώτο Μέρος (την Ελλάδα).

Τουλάχιστον περίεργη είναι η διατύπωση του άρθρου 6, παράγραφος 2, που αναφέρει, ότι «Έκαστο μέρος θα λάβει αμελλητί αποτελεσματικά μέτρα για να αποθαρρύνει και να αποτρέψει την εκδήλωση πράξεων από ιδιωτικούς φορείς που πιθανόν υποδαυλίζουν τη βία, το μίσος ή την εχθρότητα εναντίον του άλλου Μέρους…».

Επίσης, στην παράγραφο 3 του άρθρου 6 υπάρχει ανάλογη γενική απειλή για ιδιωτικούς φορείς που πιθανόν υποδαυλίζουν τη βία, το μίσος ή την εχθρότητα..».

Και οι δύο πιο πάνω παράγραφοι δείχνουν τουλάχιστον προχειρότητα.

Στο άρθρο 8, παράγραφο 5, προβλέπεται η συγκρότηση Επιτροπής «για να εξετάσει την αντικειμενική, επιστημονική ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων βασισμένη σε αυθεντικές, στοιχειοθετημένες και επιστημονικά στέρεες ιστορικές πηγές και αρχαιολογικά ευρήματα….και εφόσον θεωρήσει κατάλληλο, θα αναθεωρήσει οιαδήποτε σχολικά εγχειρίδια και βοηθητικό σχολικό υλικό όπως χάρτες, ιστορικούς άτλαντες, οδηγούς διδασκαλίας που χρησιμοποιούνται σε έκαστο από τα Μέρη, σύμφωνα με τους σκοπούς της ΟΥΝΕΣΚΟ και του Συμβουλίου της Ευρώπης».

Η παράγραφος αυτή προκαλεί μειδιάματα αλλά και οργή λαμβανομένου υπόψη ότι είναι τοις πάσι γνωστόν, ότι έχουμε να κάνουμε με ένα κράτος το οποίο είναι τεχνητό κατασκεύασμα και στηρίζεται στο ψεύδος και στην πλαστογράφηση της Ιστορίας από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα, τόσο έναντι της Ελλάδος όσο έναντι και της Βουλγαρίας κατά ένα μέρος. Περαιτέρω σχόλια επ’ αυτού κρίνονται περιττά.

Επίσης, συμφωνήθηκε να συγκροτηθεί το 2019 επιτροπή, η οποία θα εξετάσει τη χρήση εμπορικών σημάτων εντός μιας τριετίας. Αφού η ΠΓΔΤΜ θα έχει μεταμορφωθεί σε κράτος με επίσημο όνομα Βόρεια Μακεδονία, η ελληνική διαπραγματευτική θέση για τη χρήση εμπορικών σημάτων προϊόντων της ελληνικής Μακεδονίας θα υστερεί διότι η θέση θα είναι πιασμένη από άλλον και θα μας λένε, ότι τα προϊόντα σας είναι ελληνικά και συνεπώς δεν χρειάζεται να τα λέτε και μακεδονικά, εφόσον ένα θα είναι το μακεδονικό κράτος: αυτό με πρωτεύουσα τα Σκόπια.

Συμπερασματικά και εν ολίγοις, ο κ. Κοτζιάς φαίνεται να κόμισε χάντρες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς, ενώ οι γείτονες έλαβαν γλώσσα και ταυτότητα. Τα Σκόπια αποκτούν επισήμως (και με την άδεια της αστυνομίας) μακεδονική γλώσσα, ενώ οι βουλγαρικής καταγωγής και μέχρι πρόσφατα Νοτιοσλάβοι (=Γιουγκοσλάβοι) αποκτούν τη χρυσή βίζα που γράφει: Μακεδονική Εθνότητα!