Blog

    Την 15η Ιουλίου παρελθόντος έτους, στην γείτονα Τουρκία εκδηλώθηκε αποτυχόν στρατιωτικό πραξικόπημα προς βίαιη   ανατροπή του  καθεστώτος. Τις πρωινές ώρες της επόμενης ημέρας (16-7-2016), ένα τουρκικό στρατιωτικό ελικόπτερο (Ε/Π) τύπου BLACKHOK, εισήλθε παράνομα στον ελληνικό εναέριο χώρο του Βορ. Αιγαίου, εξέπεμψε σήμα κινδύνου, και οδηγήθηκε από δύο  F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας μας στο διεθνές αεροδρόμιο «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» της Αλεξανδρούπολης. Οι επιβαίνοντες του Ε/Π, οκτώ (8) Τούρκοι στρατιωτικοί (3 Ταγματάρχες, 3 Λοχαγοί και 2 Αρχιλοχίες), συλληφθέντες, οδηγήθηκαν αρχικά στην Αστυνομική Διεύθυνση Αλεξανδρούπολης, ανέφεραν ότι διώκονται από την Χώρα τους ως πραξικοπηματίες και ζήτησαν πολιτικό άσυλο. Και ενώ το Ε/Π επεστράφη από την Ελλάδα στην Τουρκία με άλλο πλήρωμα, οι στρατιωτικοί κρατήθηκαν για να δικασθούν, κατά το ποινικό μέρος, με βάση την ελληνική και διεθνή νομοθεσία.

    Σύμφωνα με όσα κατέθεσαν οι «Oκτώ», ένα σύντομο  ιστορικό του εγχειρήματός τους έχει ως εξής : Άπαντες –  συν ένας άλλος συνάδελφός τους που προτίμησε να παραμείνει στην Τουρκία και έκτοτε χάθηκαν τα ίχνη του (!!) – υπηρετούσαν στην  τουρκική στρατιωτική  Βάση της Σαμάντρας και αποτελούσαν τα πληρώματα τριών στρατιωτικών Ε/Π του προαναφερθέντος τύπου, επιφορτισμένοι με αποστολές «Έρευνας και Διάσωσης». Μάλιστα παρόμοιες αποστολές είχαν αναλάβει υπό Νατοϊκή Διοίκηση στο Αφγανιστάν, το Κοσυφοπέδιο και αλλαχού. Την πρώτη ημέρα του πραξικοπήματος και χωρίς να γνωρίζουν (πάντοτε κατά τους ισχυρισμούς τους) τι ακριβώς συμβαίνει,  έλαβαν εντολή να απογειωθούν από την Βάση τους, να μεταβούν στην περιοχή της Κων/πολης , να παραλάβουν τραυματίες και να τους μεταφέρουν στην επίσης στρατιωτική Βάση Τοπ Κουλέ. Όταν προσέγγιζαν το σημείο παραλαβής των τραυματιών,  δέχθηκαν πυρά από την τουρκική Αστυνομία, άλλαξαν πορεία και    κατευθύνθηκαν προς Τοπ Κουλέ όπου και τελικά προσγειώθηκαν, χωρίς, φυσικά, τους τραυματίες. Επειδή, όμως, η Βάση δέχονταν προσβολές από επίγειες δυνάμεις, απογειώθηκαν κατά τη διάρκεια της νύκτας και επέστρεψαν στη βάση της Σαμάντρας. Από εκεί, εν αδυναμία αποκατάστασης επαφής με τους προϊσταμένους τους και θεωρώντας βέβαιη την σύλληψή τους και την  ζωή τους να τίθεται σε κίνδυνο, αποφάσισαν με το φως της ημέρας (16-7-2016), να πετάξουν προς Ελλάδα χρησιμοποιώντας ένα μόνο Ε/Π. Σύμφωνα με Ανακοίνωση του ελληνικού ΓΕΕΘΑ, την 11.51 τοπική ώρα προσγειώθηκαν στην Αλεξανδρούπολη.
  

 

Το  Ένταλμα που εξέδωσε η Εισαγγελία Κων/πολης τηρώντας την υπό  της Ευρωπαϊκής  Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ( ΕΣΔΑ, Ρώμη 1950), διαδικασία με αίτημα την Έκδοση των Τούρκων  στρατιωτικών, διαβιβάσθηκε από το τουρκικό Υπουργείο Δικαιοσύνης στην ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα που το προώθησε στις ελληνικές Αρχές. Οι κατηγορίες κατά των εκζητουμένων ήταν : Παράβαση του τουρκικού Συντάγματος με  βία και καταναγκασμό – Απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά του Προέδρου της τουρκικής Δημοκρατίας – Έγκλημα κατά του νομοθετικού οργάνου και της κυβέρνησης – Διακεκριμένη αρπαγή Ε/Π από κοινού και με οπλισμό. Πλέον αυτού, ο   Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μελβούτ Τσαβούσογλου, σχολιάζοντας το θέμα της Έκδοσης χαρακτήρισε του συμπατριώτες του ως “πραξικοπηματίες” και “προδότες” , όπερ σημαίνει ότι η επίσημη  Τουρκία είχε ήδη εκφράσει την περί αυτών ετυμηγορία  και   καταδίκη τους. Και ασφαλώς δεν θα υπάρξει κανένα τουρκικό δικαστήριο που θα τολμήσει να εκφράσει διαφορετική άποψη. Αυτό (ειρωνικά) το….. εγγυώνται οι τρείς χιλιάδες (3.000) Τούρκοι δικαστές που είναι ήδη κλεισμένοι στις φυλακές  (!!).    
Από πλευράς ελληνικής Εισαγγελίας, οι κατηγορίες εναντίον τους ήταν: Παράνομη είσοδος στην Ελλάδα – Διατάραξη των ομαλών σχέσεων μεταξύ των δύο Χωρών- Παράνομη πτήση για τον χειριστή του Ε/Π εντός του ελληνικού εναερίου χώρου και ηθική αυτουργία στην παράνομη πτήση για τους υπόλοιπους επτά. Μετά, όμως, από παρέμβαση της υπεράσπισης, το σκέλος της κατηγορίας για την διατάραξη των σχέσεων μεταξύ των δύο Χωρών, εξαλείφθηκε τελείως.

Στις αρχές Δεκεμβρίου 2016 το Αίτημα της Τουρκίας για την Έκδοση εισήχθη προς συζήτηση στο Εφετείο Αθηνών. Όμως το Συμβούλιο των Εφετών, παραδόξως, δίκασε μεν την υπόθεση στο σύνολό της αλλά ουσιαστικά την τριχοτόμησε λαμβάνοντας αντιθετικές Αποφάσεις. Συγκεκριμένα, για τους πέντε εκ των οκτώ στρατιωτικούς, δύο (2)  δικαστικά Συμβούλια διαφόρου συνθέσεως, με Βούλευμά τους αποφάσισαν ομόφωνα υπέρ της μη έκδοσής τους στην Τουρκία, ενώ για τους υπόλοιπους τρείς, ένα άλλο, (τρίτο) Συμβούλιο, έλαβε αντίθετη Απόφαση, δηλαδή, την έκδοσή τους, απορρίπτοντας συγχρόνως μια από τις τέσσερις κατηγορίες που τους αποδίδονταν από την Χώρα τους, δηλ. εκείνη που αφορούσε την απόπειρα ζωής κατά του Προέδρου της τουρκικής Δημοκρατίας. Κατά των Βουλευμάτων που αποφαίνονταν για την μη Έκδοση, ο Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Αθηνών κ. Αντ. Λιώγας άσκησε Έφεση με  το αιτιολογικό ότι το Συμβούλιο Εφετών «έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων» και απεφάνθη ότι  οι  Τούρκοι στρατιωτικοί θα έπρεπε να εκδοθούν στην  Χώρα τους. Έφεση, επίσης,  άσκησε ο κ. Λιώγας και κατά του Βουλεύματος υπέρ της Έκδοσης , αλλά μόνο για το σκέλος της απορριφθείσης από το Συμβούλιο κατηγορίας περί απόπειρας κατά της ζωής του Προέδρου, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω. 

Τα υπερασπιστικά επιχειρήματα των εκζητουμένων ήταν: Η επιλογή της Ελλάδος ως τόπο απόδρασης έγινε διότι στη  Χώρα μας τα ανθρώπινα δικαιώματα γίνονται σεβαστά και η Δικαιοσύνη είναι  ανεξάρτητη – Άρνηση οποιασδήποτε εμπλοκής στο πραξικόπημα. Τα Ε/Π που χειρίζονταν εκτελούσαν ειρηνικές αποστολές και δεν είχαν καθόλου οπλισμό και πυρομαχικά, όπως, άλλωστε και οι ίδιοι. Εκείνο το μοιραίο βράδυ εκτελούσαν μόνο σωστική αποστολή στην περιοχή της Κων/πολης, ενώ  την ίδια ώρα ο  Ερντογάν τον οποίον υποτίθεται ότι θα δολοφονούσαν, βρίσκονταν στην Μαρμαρίδα, σε απόσταση 500 χιλιομέτρων – Απόκρουση των υπολοίπων κατηγοριών ως ψευδείς, ανυπόστατες και προσχηματικές – Ισχυρισμοί ότι σε περίπτωση Έκδοσής τους δεν θα έχουν «δίκαιη δίκη» από  ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο και ότι κινδυνεύουν να υποστούν βασανιστήρια, ακόμη και θάνατο. Οι ισχυρισμοί αυτοί επιτάθηκαν  από το γεγονός ότι η Τουρκία έχει ήδη αναστείλει την εφαρμογή της ΕΣΔΑ στην Επικράτειά της και ότι ο Τούρκος Πρόεδρος έχει δημόσια δηλώσει πριν και μετά την απόπειρα του πραξικοπήματος ότι σχεδιάζει την επαναφορά της θανατικής ποινής την οποία προτίθεται να εφαρμόσει και για τους πραξικοπηματίες, αδιαφορώντας αν θα προβλέψει   αναδρομική ισχύ σε ένα  νόμο καθαρά ποινικό, πράγμα που απαγορεύεται αυστηρότατα από το Διεθνές Ποινικό Δίκαιο, την ΕΣΔΑ και το άρθρο 38 του τουρκικού Συντάγματος. Επί του ιδίου θέματος υπάρχουν και  δηλώσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού Μπιναλί Γιλντιρίμ ότι «….μπορεί σήμερα να μην είναι σε ισχύ η θανατική ποινή, αν, όμως, στο μέλλον υπάρξει θέμα «νομικών ρυθμίσεων» θα συζητηθεί με τους υπόλοιπους ηγέτες της Εθνοσυνέλευσης…».

Μετά τις αντίθετες Αποφάσεις των τριών δικαστικών Συμβουλίων του Εφετείου, η υπόθεση των «Οκτώ» τριχοτομήθηκε και πάλι και διαβιβάσθηκε  στον Άρειο Πάγο, του οποίου το Νομικό Τμήμα σε τρεις διαφορετικές Συνεδριάσεις κατά τις ημερομηνίες 10η, 11η και 14η  Ιανουαρίου 2017 αντίστοιχα, επιλήφθηκε εκ νέου του Αιτήματος των τουρκικών Αρχών για την έκδοση τους και της Έφεσης του Εισαγγελέα Εφετών  κατά του εφετειακού Βουλεύματος με το οποίο αποφασίσθηκε η μη Έκδοσή τους. Σημειώνεται ότι οι  συνήγοροι τους, εκτιμώντας  ότι οι ξεχωριστά εκδικαζόμενες   υποθέσεις είναι συναφείς, κατέθεσαν Αίτηση στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου για συνεκδίκασή τους, την οποία θεώρησαν αναγκαία για την ανάδειξη της ορθής αποδεικτικής διαδικασίας, την διευκόλυνση των μαρτύρων και δικηγόρων και την αποφυγή έκδοσης αντιφατικών αποφάσεων από διαφορετικά Ποινικά Τμήματα του Αρείου Πάγου, πλην, όμως  η Αίτηση απορρίφθηκε.

Ακατανόητη, ομολογουμένως, είναι η τριχοτόμηση μιας ενιαίας υπόθεσης. Διότι,  σε περίπτωση που τα τρία Συμβούλια αποφανθούν διαφορετικά επί των αυτών πραγματικών γεγονότων θα δημιουργηθεί πολιτικό αδιέξοδο. Επί παραδείγματι, αν ένα Συμβούλιο απορρίψει το Αίτημα των τουρκικών Αρχών (δεν κάνει αποδεκτή την Έκδοση), τότε ως προς τους αντίστοιχους εκζητούμενους το ζήτημα τερματίζεται και  δεν υπάρχει καμία δυνατότητα Έκδοσής τους, αφού, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 452 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (Κ.Πολ.Δ) ο εκάστοτε Υπουργός Δικαιοσύνης δεσμεύεται απόλυτα από μια τέτοια Απόφαση (δεν μπορεί να αποφασίσει διαφορετικά). Αν, πάλι, ένα άλλο Συμβούλιο ταχθεί υπέρ της Έκδοσης, η τύχη των αντιστοίχων εκζητουμένων εναπόκειται, πλέον, στη κρίση του Υπουργού Δικαιοσύνης ο οποίος, πάντοτε κατά την ανωτέρω διάταξη, μπορεί να την διατάξει (την Έκδοση)  αλλά και  μπορεί  να την αρνηθεί. Και εδώ εύλογα γεννάται το ερώτημα:  Αν ο Υπουργός, κρίνοντας κατά συνείδηση, αρνηθεί την Έκδοση, κατά πόσο  θα τον στηρίξει ο Πρωθυπουργός ο οποίος, μάλιστα, φέρεται  πρόσφατα να έχει δώσει προς τον Τούρκο ομόλογό του την επαμφοτερίζουσα υπόσχεση ότι «θα τηρηθούν όλοι οι κανόνες της νομιμότητας»;

Περαιτέρω μια ενδεχόμενη Έκδοση  θα προσέκρουε και στις παρακάτω διατάξεις: Την περ.γ΄ του άρθρου 438 του Κ.Πολ.Δ που απαγορεύει ευθέως την έκδοση αλλοδαπών υπηκόων όταν αυτή  «ζητείται για λόγους πολιτικούς». Εδώ δεν χρειάζεται περισσότερη διευκρίνιση ότι οι λόγοι είναι αμιγώς πολιτικοί – Το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ που διαθέτει «υπερνομοθετική ισχύ» και απαγορεύει τα βασανιστήρια που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ψυχικές και σωματικές κακώσεις σε άτομα ή κοινωνικές ομάδες. Και είναι διεθνώς  αποδεκτό ότι το ολοκληρωτικό καθεστώς του Ερντογάν εφαρμόζει  τα χειρότερα των βασανιστηρίων ή άλλη εξευτελιστική μεταχείριση,  κατά χιλιάδων Τούρκων πολιτών και στρατιωτικών –  Το καθεστώς της «επικουρικής προστασίας» που στηρίζεται στη Σύμβαση της Γενεύης και μεταξύ άλλων αφορά στην προστασία των προσώπων εκείνων που διατρέχουν τον κίνδυνο να τους επιβληθεί η θανατική ποινή.

Κύριο μέλημα των Αεροπαγιτών που διεξάγουν τις εν εξελίξει τρεις δίκες προκειμένου να καταλήξουν στις Αποφάσεις τους είναι να πεισθούν τι πιθανότητες υπάρχουν για τους εκζητούμενους, αν εκδοθούν, να έχουν δίκαιη δίκη και όχι τι αδικήματα αποδίδει σε αυτούς η Χώρα που ζητά την Έκδοσή τους. Και, ασφαλώς,  μετά από τον πακτωλό των παρουσιασθέντων επ΄ ακροατηρίω  τεκμηρίων, δεν είναι δύσκολο να πεισθούν ότι οι πιθανότητες αυτές είναι όχι απλώς μηδαμινές αλλά ανύπαρκτες. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό, ίσως και καθοριστικό για την τελικές Αποφάσεις, ότι και οι τρεις αντίστοιχοι Εισαγγελείς πρότειναν την απόρριψη του Αιτήματος της Τουρκίας, δηλώνοντας την βεβαιότητα ότι αν οι «Οκτώ» εκδοθούν « αποκλείεται γι΄ αυτούς δίκαιη δίκη». Η φράση ενός των Εισαγγελέων «να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας για το τι συμβαίνει στην Τουρκία» κάλυψε τα πάντα με τρόπο απλό και πειστικό.

Τελικά η Απόφαση του Αρείου Πάγου θα ανακοινωθεί την 23η Ιανουαρίου 2017. Ο γράφων πιστεύει ακλόνητα ότι η ολότητα του  μεγαλόψυχου Ελληνικού Λαού, του κληρονόμου ενός περίλαμπρου ελληνο-χριστιανικού και ουμανιστικού πολιτισμού που επί αιώνες τώρα καταυγάζει την Ανθρωπότητα,  θα θεωρήσει ως εθνική νίκη και τίτλο τιμής για την Χώρα μας την άρνηση Έκδοσης των οκτώ στελεχών του τουρκικού στρατού και την λύτρωση τους από φρικτά βασανιστήρια και βέβαιο θάνατο. Ως προελέχθη, αν  ο Άρειος Πάγος αρνηθεί την Έκδοση  το πρόβλημα λύνεται θετικά και αμετάκλητα για κάθε πλευρά. Αν όμως, μη γένοιτο, αποφασίσει το αντίθετο, τότε την τελική ευθύνη της Έκδοσης θα την αναλάβει η ελληνική Κυβέρνηση η οποία θα βρεθεί ενώπιον του εξής φοβερού πολιτικού  διλήμματος: Είτε να υποκύψει στους εκβιασμούς και τις παντοειδείς  απειλές  της Τουρκίας, αποδεχόμενη την Έκδοση και αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τον αφανισμό των εκζητουμένων (πράξη η οποία θα δημιουργήσει εις βάρος της υπαρξιακά προβλήματα στο εσωτερικό και θα την διασύρει- για μια ακόμη φορά –  στο εξωτερικό), είτε να αρνηθεί την  Έκδοση, οπότε θα πρέπει να έχει τον δυναμισμό και την θέληση να αποκρούσει όλες τις πιθανές αντιδράσεις της Τουρκίας (στο προσφυγικό, κυπριακό, μουσουλμανική μειονότητα κλπ)  και την εκδικητική οργή του «Σουλτάνου»  Ερντογάν.
    Στην αποφώνησή του, το παρόν άρθρο θα υπενθυμίσει σε όλους τους πολιτικούς της Ελλάδος, νεότερους και παλαιότερους, ότι ο Λαός και η Πατρίδα δεν θα ανεχθούν πλέον τρίτο εξευτελισμό. Ο πρώτος  έγινε με αφορμή την κρίση  στα Ιμια, τέλη Ιανουαρίου 1996, όταν η τότε κυβέρνηση Σημίτη, με ΥΠΕΞ τον Θ. Πάγκαλο, ανενδοίαστα αποδέχθηκε ότι οι βραχονησίδες αποτελούν γκρίζες ζώνες και χωρίς την ελάχιστη εθνική εντροπή, αποδέχθηκε και πραγματοποίησε την απόσυρση της ελληνικής Σημαίας από τα Ίμια, παραχωρώντας, με αυτό τον τρόπο, κυριαρχία επί  εθνικού εδάφους, την οποίαν απαγορεύει αυστηρότατα το Σύνταγμα  «χωρίς ειδικό νόμο». Ο δεύτερος προέκυψε τον Φεβρουάριο  1999,  με Πρωθυπουργό και ΥΠΕΞ τα ίδια πρόσωπα, όταν   ουσιαστικά παραδώσαμε αλυσοδεμένο στα χέρια της τουρκικής ΜΙΤ τον αρχηγό του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος Αμντουλάχ Οτσαλάν, χωρίς καμία δίκαιη δίκη και χωρίς την τήρηση καμίας από τις προβλεπόμενες τυπικές διαδικασίες. Όμως η 23η Ιανουαρίου είναι πολύ κοντά. Οψόμεθα.