Blog

Ο ΗΓΕΤΗΣ ή γεννιέται, ή γίνεται. Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης όμως, ΗΓΕΤΗΣ ούτε γεννήθηκε, ούτε έγινε. Έτσι η χώρα σε όλη αυτήν την περίοδο, επιδόθηκε συστηματικά και παρατεταμένα, στον υπερδανεισμό, στη διαπλοκή, στη διαφθορά και προπάντων στη λεηλασία, αυτού του δανεισμένου πλούτου, ενώ συρρίκνωσε δραματικά την εγχώρια παραγωγή και δημιουργία.
Οι «κυβερνήτες» μολονότι γνώστες της καταστροφικής πορείας της χώρας, το μόνο που έκαναν ήταν σπασμωδικούς και επιτήδειους ελιγμούς για να καθυστερήσουν απλώς την καταστροφή, ώστε να μην βρίσκονται οι ίδιοι στο τιμόνι τη στιγμή της συντριβής. Από αυτούς λοιπόν τους «κυβερνήτες» που τιμήθηκαν, χειροκροτήθηκαν και εξυμνήθηκαν καθ’ υπερβολήν, δεν βρέθηκε ούτε ένας να ανορθώσει ΗΓΕΤΙΚΟ ανάστημα, να ενημερώσει υπεύθυνα το λαό, να ενεργοποιήσει το συναγερμό, να πατήσει το φρένο, να στρίψει το τιμόνι, να κάνει κάτι για να σώσει τη χώρα από την καταστροφή. Ούτε ένας…
Και η καταστροφή συντελέστηκε με εκκωφαντικό θόρυβο που ενόχλησε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά και προκάλεσε ανήκεστη βλάβη στη χώρα, η οποία αθροιστικά συνοψίζεται στην καταστροφή της εθνικής οικονομίας, στο διεθνή διασυρμό της πατρίδος, στην πρωτοφανή ταπείνωση ολόκληρου του έθνους, στην εξαθλίωση του λαού, στη «σκουπιδοποίηση» των ονείρων των νέων της σημερινής, αλλά και των επόμενων γενιών των ελλήνων.
Και όλα αυτά σε μια περίοδο πρωτόγνωρης πολιτικής ομαλότητας και πρωτοφανούς εισροής κεφαλαίων στη χώρα, που αποτελούσαν μοναδική ευκαιρία να βγει η χώρα οριστικά από τη μιζέρια, και να πορευθεί αταλάντευτα το δρόμο της ανάπτυξης και της ευημερίας, της σημερινής αλλά και των επόμενων γενιών των Ελλήνων. Δεν αξιοποιήθηκε όμως αυτή η ευκαιρία διότι έλλειπαν οι ΗΓΕΤΕΣ.
Στον πυρήνα της ευθύνης λοιπόν γι’ αυτό το έλλειμμα ΗΓΕΤΩΝ, αλλά και για την οικονομική και διοικητική αποδιοργάνωση όλων των λειτουργιών του κράτους (υγείας, παιδείας, δικαιοσύνης, άμυνας, δημόσιας διοίκησης κλπ κλπ), βρίσκεται αναμφισβήτητα το πολιτικο-κομματικό σύστημα της χώρας.
Αυτό το σύστημα που έχει αγκαλιάσει χρόνια τώρα τη χώρα, συνθλίβει και απομυζά κάθε ικμάδα δημιουργικής δραστηριότητας στη δημόσια, αλλά και στην ιδιωτική ζωή και χρησιμοποιεί κάθε δομή της σαν εργαλείο για την εξυπηρέτηση του κόμματος και των ατόμων που το αποτελούν. Η πατρίδα τέθηκε στην υπηρεσία του κόμματος (του κάθε πολιτικού κόμματος) και όχι το κόμμα στην υπηρεσία της πατρίδος! Το πολιτικό κόστος είχε αναγορευθεί, σε κυρίαρχο κριτήριο για τo χειρισμό των μικρών, αλλά και των μειζόνων εσωτερικών και εξωτερικών ζητημάτων της χώρας. Και μάλιστα, ακόμα και τώρα που η πατρίδα σπαρταράει αιμορραγούσα, επιζητώντας εναγωνίως την έξοδό της από την πιο βαθειά κρίση της ιστορίας της, αυτό το ίδιο πολιτικό-κομματικό σύστημα που την έριξε σε αυτή την κρίση, αυτό αποτελεί και το κύριο εμπόδιο για την σωτηρία της. Και όλα αυτά χωρίς καμία συνέπεια για τους υπαίτιους.
Από τους κομματικούς σωλήνες λοιπόν αυτού του πολιτικού συστήματος βγήκαν οι «κυβερνήτες» της πατρίδος, κατ’ εικόνα και ομοίωση της νοοτροπίας και των δυνατοτήτων του συστήματος που τους ανέδειξε, που καμιά σχέση δεν έχουν με τους πραγματικούς ΗΓΕΤΕΣ.
Και δεν είναι μόνο ότι, αυτό το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να δώσει ΗΓΕΤΕΣ στο πολιτικό επίπεδο, αλλά αποτελεί φρένο και φραγή για την ανάδειξη και κάθε άλλης ηγετικής προσωπικότητας στους λοιπούς τομείς της δημόσιας ζωής (στρατιωτικό, δικαστικό, εκπαιδευτικό, πνευματικό κλπ). Και αυτό, όχι μόνο διότι η επιλογή των επικεφαλής αυτών των τομέων δεν γίνεται με αξιοκρατικά κριτήρια, αλλά και διότι, ακόμη και όταν κάποιος επιδείξει ηγετικές
ικανότητες, περνάει από την προκρούστια κομματική κλίνη και είτε προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του συστήματος για να μπορέσει να επιβιώσει, είτε εξοστρακίζεται για πάντα. Έτσι έχει αποκλεισθεί κάθε ελπίδα ανάδειξης των ηγετικών μορφών που έχει ανάγκη η πατρίδα.
Για το κατάντημα αυτό της χώρας, ασφαλώς δεν είναι άμοιρος ευθύνης και ο λαός με τις επιλογές του και μόνο ελαφρυντικό την πιεστική παραπληροφόρηση που υφίσταται συστηματικά από τα μέσα ενημέρωσης. Τουλάχιστον αυτός πληρώνει δυσανάλογα τα λάθη του, όταν οι κύριοι υπαίτιοι της συμφοράς μένουν στο απυρόβλητο.
Η χώρα ωστόσο χρειάζεται επειγόντως ΗΓΕΤΗ για να διανύσει την οδύσσεια διαδρομή που θα την βγάλει από την κρίση. ΗΓΕΤΗ πραγματικό και όχι «κομματικό ακροβάτη» και «τακτικιστή». Και η ευθύνη γι’ αυτό πέφτει πια στους ώμους του κάθε έλληνα ψηφοφόρου ξεχωριστά. Αυτός είναι που πρέπει να καταλάβει ότι όσο προσέρχεται στην κάλπη με απενεργοποιημένη την κρίση, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. ΗΓΕΤΗ δεν πρόκειται να εκλέξει. Διότι όπως έλεγε ο Αϊνστάϊν: «Ο ορισμός της ανοησίας είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα και να περιμένεις ένα διαφορετικό αποτέλεσμα».
Για να μπορέσει λοιπόν η πατρίδα να αναδείξει τον ΗΓΕΤΗ της, μια επιλογή της μένει. Να εξυγιάνει ολόκληρο το πολιτικό της σύστημα που αποτελεί και τον «μεγάλο ασθενή» της δημοκρατίας μας. Και αυτό, μαζί με άλλες παρεμβάσεις, μπορεί να γίνει θεσμικά:
1. Όταν τεθούν αυστηρά τυπικά και ουσιαστικά κριτήρια εκλογιμότητας των βουλευτών, για να απομακρυνθούν οι ακατάλληλοι που ζημιώνουν τη χώρα «βιδωμένοι» στα βουλευτικά έδρανα χρόνια τώρα.
2. Όταν θεσμοθετηθεί αυστηρή Συνταγματική υποχρέωση των κομμάτων να τηρούν μετεκλογικά, το πρόγραμμα που εξήγγειλαν προεκλογικά, για να αποθαρρυνθούν οι δημαγωγοί και να αποτραπούν οι απατεώνες.
3. Όταν η αξιοκρατία στη δημόσια διοίκηση, κατοχυρωθεί νομοθετικά και περιφρουρηθεί πρακτικά από τις Αρχές και τον Λαό, ως κορυφαία επιλογή και απαράβατη πρακτική, για να ανοίξει ο δρόμος στους ικανούς.
4. Όταν οι ψηφοφόροι προσέρχονται στην κάλπη «μελετημένοι» και απελευθερωμένοι από την κομματική αιχμαλωσία, για να μπορούν έτσι να αξιοποιούν τη «φοβερή δύναμη» της ψήφου των, που είναι η μόνη ικανή να απαλλάξει τη χώρα από αυτούς που την ταπείνωσαν, να τους αντικαταστήσει με ΗΓΕΤΕΣ, που θα ξαναφέρουν την ελπίδα στο λαό και θα αποκαταστήσουν την εθνική του υπερηφάνεια.
Η αναζήτηση του ΗΓΕΤΗ, δεν είναι πράξη ούτε κομματική, ούτε πολιτική, είναι πράξη εθνική. Ήδη λόγω της κακοδαιμονίας που κατατρέχει τη χώρα, εγείρονται απειλητικά και εξωτερικοί κίνδυνοι. Αν δεν αντιστραφεί έγκαιρα η υπάρχουσα κατάσταση, η ζημιά για ολόκληρο το έθνος, θα είναι μη αναστρέψιμη. Για την αντιστροφή της λοιπόν, αναζητείται ΗΓΕΤΗΣ.