Blog

Χάσαμε τον λογαριασμό με τα ψέματα της κυβέρνησης και δεν καταλάβαμε γιατί διογκώθηκαν τόσο εκρηκτικά οι μεταναστευτικές ροές στην Ελλάδα την πρώτη χρονιά που κυβερνούν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Κάτι ψελλίζει η κυβέρνηση, ότι δηλαδή υπήρχε αυξητική τάση και πριν αναλάβει τα ηνία της μεταναστευτικής πολιτικής η κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου, αλλά αυτά είναι οι στατιστικές αλχημείες, οι οποίες –μαζί με τα ψέματα– είναι το μόνο κυβερνητικό έργο της πρώτης φοράς. Είναι αληθές ότι οι ροές μεταξύ 2013 και 2014 διπλασιάστηκαν: από 24.800 το 2013 στις 50.830 το 2014. Η αλήθεια όμως είναι ότι το 2013 υπήρχαν οι χαμηλότερες ροές από τότε που μετράει ο Frontex. Ο μέσος όρος των ροών στην Ελλάδα την περίοδο 2008-2014 ήταν γύρω στις 50.000 εισόδους ετησίως: 52.300 το 2008, 40.000 το 2009, 55.700 το 2010, 57.000 το 2011 και 37.200 το 2012. Ο διπλασιασμός δηλαδή μεταξύ 2013 και 2014 αποκατέστησε τις ροές στα φυσιολογικά τους επίπεδα.
Το ερώτημα λοιπόν είναι: γιατί 17πλασιάστηκαν οι ροές προς την Ελλάδα το 2015, «annus mirabilis» της πρώτης φοράς; Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι κάτι συνέβη στη Συρία –που δεν καταλάβαμε– ή ότι συνέπεσε κατά το εναρκτήριο έτος των Τσίπρα-Καμμένου να φτάσουν σε σημείο θραύσης οι καταυλισμοί των Σύρων στην Τουρκία, πώς εξηγείται το γεγονός ότι τον Ιανουάριο του 2015 εισήλθαν μόνο 16 Πακιστανοί και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους 3.733; Ή άλλαξε κάτι και στο Πακιστάν, το οποίο επίσης δεν μάθαμε;
Ιδεοληψίες
Οπως και στην οικονομία, έτσι και στο μεταναστευτικό η ιδεοληψία μαζί με την ανικανότητα της κυβέρνησης δημιούργησε ένα σοβαρό για όλο τον κόσμο πρόβλημα, εκρηκτικό για την Ελλάδα. Η ιδεοληψία εκφράστηκε με την κατάργηση των λίγων κέντρων κράτησης παράτυπων μεταναστών όπως ήταν αυτό της Αμυγδαλέζας. Φυσικά αυτά τα κέντρα δεν είναι ό,τι καλύτερο για μια χώρα, και η αβελτηρία των ελληνικών αρχών διοίκησης κατά τα προηγούμενα χρόνια τα έκανε πολύ χειρότερα. Η κυβέρνηση της πρώτης φοράς, αντί να βελτιώσει το σύστημα παροχής ασύλου (όπου επίσης η Ελλάδα είχε χαμηλές επιδόσεις) και αντί να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης στα κέντρα κράτησης, τα κατάργησε χωρίς να σκεφθεί τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς χαρτιά κι ελπίδα. «Εξαφανίζονται», είπε η πρώην υπουργός, αλλά το πρόβλημα για τη χώρα είναι ότι επανεμφανίστηκαν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δημιουργώντας ένα ντόμινο αρνητικών εξελίξεων για τη χώρα. Κυριάρχησε το δόγμα του «διαβατάρικου ανθρωπισμού». Το σήμα που έδωσε σε όλα τα κυκλώματα των δουλεμπόρων η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν «ανοίξαμε και σας περιμένουμε να περάσετε προς τη Γη της Επαγγελίας», η οποία είναι για κάθε μετανάστη ή πρόσφυγα ο ευρωπαϊκός Βορράς. Η αναστολή του Δουβλίνου ΙΙ από την Αγκελα Μέρκελ γίνεται τον Αύγουστο, αφού διά των «εξαφανίσεων» η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει τετελεσμένα στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης και ενισχύει έτι περαιτέρω το μεταναστευτικό κύμα.
Βεβαίως σε έναν άλλο κόσμο –ένθα απέδρα πάσα οδύνη, κόστος και στεναγμός– η Ουγγαρία δεν κυβερνάται από τον Βίκτορ Ορμπαν, η Αυστρία θα μπορούσε να δεχθεί πλέον των 800.000 προσφύγων και μεταναστών, στη Γερμανία δεν θα υπήρχαν οι πιέσεις από τους Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας και θα ζούσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα. Ομως στον πραγματικό κόσμο δεν γίνονται έτσι τα πράγματα. Υπάρχουν οι δικαιολογημένοι ή αστήρικτοι φόβοι των πληθυσμών, υπάρχουν ακροδεξιοί που κερδίζουν εκλογές χτυπώντας εθνικολαϊκιστικά νταούλια, υπάρχουν κοινωνίες οι οποίες νιώθουν ότι οι αλλαγές της παγκοσμιοποίησης είναι τόσο έντονες που δεν μπορούν να τις απορροφήσουν. Τα τελευταία μαντάτα είναι εξαιρετικά ανησυχητικά: το φασιστικό κόμμα «Λαϊκό Κόμμα – Η Σλοβακία Μας», που οργάνωνε πορείες εναντίον της μειονότητας των Ρομά, μπήκε στη Βουλή και πήρε 8% των ψήφων, ποσοστό σχεδόν τριπλάσιο από αυτό που προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις. Με την αβελτηρία της η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βάζει το λιθαράκι της να αλλάξει η Ευρώπη. Προς το χειρότερο…
200.000 εγκλωβισμένοι
Με τις ασυναρτησίες, τις μεγαλοστομίες, τις εξυπνάδες η κυβέρνηση της πρώτης φοράς δεν χαντάκωσε μόνο την οικονομία. Ανεπαισθήτως κλείνει τη χώρα από τον κόσμον έξω, που θα ’λεγε ο ποιητής. Η Ελλάδα μπήκε στο επίκεντρο μιας ακόμη ευρωπαϊκής κρίσης και το διπλωματικό κεφάλαιο που δαπάνησε για να κάνει τη «διαπραγμάτευση» με τα πουκάμισα έξω δεν της επιτρέπει πια να διεκδικήσει ούτε τα ελάχιστα. Τα σύνορα κλείνουν, οι μετανάστες και πρόσφυγες εγκλωβίζονται εδώ και το ερώτημα είναι ποιος θα διαχειριστεί αυτή την κρίση; Και μπορεί ο ιστορικός (και συμπαθών του ΣΥΡΙΖΑ) κ. Αντώνης Λιάκος να έχει δίκιο ότι «η Ελλάδα άντεξε ενάμισι εκατ πρόσφυγες με πέντε εκατ. πληθυσμού το ’22, άντεξε άλλο ένα εκατ. εσωτερικών προσφύγων στον Εμφύλιο και επίσης άλλο ένα, περίπου, εκατ. πρόσφυγες από τις ανατολικές χώρες τη δεκαετία του ’90. Ολες αυτές οι ροές σε 20 χρόνια αφομοιώνονται… Επομένως, όχι μόνο 50.000 Σύροι αλλά ακόμη και 200.000 είναι αντιμετωπίσιμο μέγεθος πληθυσμού, παρά την κρίση. Αρκεί να υπάρχει σχέδιο, απόφαση υλοποίησής του και όραμα. Οι προσφυγικές ροές δεν απειλούν την ελληνική κοινωνία, την εμπλουτίζουν. Πρέπει να στήσουμε σχολεία για τα προσφυγόπουλα και δομές παραγωγικής απασχόλησης αυτού του πληθυσμού. Ούτε ξενοφοβία ούτε φιλανθρωπία. Πολιτική υποδοχής και εν δυνάμει ένταξης» (Facebook 7.3.2015).
Η απόφανσή του δεν απαντά ένα σημαντικό ερώτημα: περιμένει κανείς από μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να χωρίσει δύο συνιστωσών άχυρα, να έχει «σχέδιο, απόφαση υλοποίησής του και όραμα» για να διαχειριστεί ένα τόσο εκρηκτικό πρόβλημα όπως είναι ο εγκλωβισμός δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην ελληνική επικράτεια, χώρα στην οποία δεν θέλουν να μείνουν; Εδώ ο κ. Τσίπρας υποσχέθηκε 50.000 καταλύματα για προσωρινή στέγαση των προσφύγων και, πέντε μήνες μετά, η κυβέρνησή του δεν έκανε τίποτε, θα μπορέσει να διαχειριστεί 200.000 πρόσφυγες και μετανάστες;
Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι η «ισλαμοποίηση της χώρας», όπως φοβούνται πολλοί από την Ακροδεξιά, αλλά το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι θα έχουν ανάγκες τις οποίες το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να ικανοποιήσει ούτε για τους ιθαγενείς• θα θέλουν να φύγουν, που σημαίνει ότι θα δημιουργηθούν εγκληματικές οργανώσεις δουλεμπορίας και στην Ελλάδα και, τελικώς, κανείς δεν θα μπορεί να τους σταματήσει με αποτέλεσμα να συνεχίσουν να πλημμυρίζουν τα κέντρα των ευρωπαϊκών πόλεων, προκαλώντας νέα προβλήματα στις σχέσεις μας με την Ευρώπη. Θα δημιουργηθούν εντάσεις που η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να διαχειριστεί, οι οποίες θα τροφοδοτήσουν τη ρητορεία της Χρυσής Αυγής. Η πολιτική του «βλέποντας και κάνοντας» λειτουργεί προσωρινά και διογκώνει τα προβλήματα. Δυστυχώς, όπως αποδείχθηκε και με την οικονομία, αυτή είναι η μόνη πολιτική που έχει τούτη η κυβέρνηση.

Αναδημοσίευση Καθημερινή Κυριακής, 20/3/2016