Blog

Μπροστά στο πρωτοφανές, ιστορικών διαστάσεων κύμα μετακίνησης πληθυσμών προς τα δυτικά, η Ευρωπαϊκή Ένωση «κόπηκε» στις εξετάσεις. Στα εύκολα λειτουργεί αποτελεσματικά, στα δύσκολα όμως υπερίσχυσαν οι μικρο-εθνικές λογικές, η περιχαράκωση, η επαρχιωτική λογική.
Φράχτες υψώνονται, εθνικοί στρατοί ενεργοποιούνται, ο καθένας μεριμνά για τον εαυτό του, όλοι αδιαφορούν για όλους και η Συνθήκη Σένγκεν αποτελεί ήδη μνημείο της ευρωπαϊκής ιστορίας. Μεθοριακές χώρες, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, αφήνονται να μεταβληθούν σε αποθήκες ανθρώπων, με προφανή κίνδυνο αποσταθεροποίησης. Η επί δεκαετίες καλλιεργούμενη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη εξατμίσθηκε. Ο δε ανθρωπισμός έδειξε τα όριά του. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Αλλά δεν είναι μόνον η απαράδεκτη στάση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και η κατάρρευση κάθε απόπειρας συλλογικής αντιμετώπισης του μεγαλύτερου προβλήματος που αντιμετωπίζει η ευρωπαϊκή ήπειρος μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι και η εξίσου απαράδεκτη αδράνεια και αδιαφορία μπροστά στην πηγή του προβλήματος.
Οι δυστυχείς που σωρεύονται στα νησιά του Αιγαίου, μετά στον Πειραιά και κατόπιν επιχειρούν να προωθηθούν δυτικά, δεν εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους για τουρισμό ή έστω για μία καλύτερη τύχη. Αλλά για να αποφύγουν τον αποκεφαλισμό, τον λιθοβολισμό, την σταύρωση, την υποδούλωση από τους τζιχαντιστές και την επιστροφή στον Μεσαίωνα, και να γλυτώσουν τα παιδιά τους από την δουλεία και τον πόλεμο.
Η μόνη πραγματική λύση του προβλήματος είναι η Δύση (ΗΠΑ και ΕΕ), που διαθέτει πραγματική δύναμη πυρός και οικονομικούς πόρους, πρώτον να παρέμβει άμεσα για να σταματήσει την αιματοχυσία, να αποκαταστήσει την εθνική ακεραιότητα και κάποιον στοιχειώδη μηχανισμό διακυβέρνησης στην Συρία και στο Ιράκ. Και, δεύτερον, να χρηματοδοτήσει σε πρώτη φάση την επιβίωση και σε δεύτερη φάση την ανάπτυξη των λαών σε αυτές τις χώρες.
Αυτό ασφαλώς προϋποθέτει μία εξωστρεφή στροφή της αμερικανικής πολιτικής, που «έχει καεί με τον χυλό και φυσάει και το γιαούρτι», και την ενεργοποίηση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Επίσης σε αυτήν την προσπάθεια πρέπει να υπάρξει στενή συνεργασία ολόκληρου του δυτικού κόσμου με την Ρωσσία.
Δεν πρόκειται για φιλανθρωπία ούτε για αποικιοκρατία, αλλά για την διάσωση της παγκόσμιας ειρήνης και ασφαλώς την επιβίωση της ίδιας της Ευρώπης.