Blog

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΓΑΖΑ . ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΧΑΜΑΣ.
ΑΝΑΛΥΣΗ – _ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ  

          Υπό: Υπτγου (ε.α.)  Ιωάννη Μπαλτζώη  Πρώην ΑΚΑΜ ΤΕΛ ΑΒΙΒ

 

 

Η ξαφνική επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα , εκείνο το πρωινό της 27ης Δεκ. 2008 , ξάφνιασε τον πολύ κόσμο , όχι όμως τους γνωρίζοντας τα τεκταινόμενα της περιοχής, οι οποίοι περίμεναν την αντίδραση του Ισραήλ. Αλλά γιατί την περίμεναν και τι έκαναν οι Παλαιστίνιοι της Γάζας θα διερωτηθούν άλλοι? Τι έπαθαν ξαφνικά οι Ισραηλινοί και  γιατί επιτέθηκαν μόνο στην Γάζα και όχι και στην Δ. Όχθη , όπου κατοικεί η πλειοψηφία των Παλαιστινίων? Γιατί δεν υπήρξαν αντιδράσεις από την ηγεσία των Παλαιστινίων , αλλά και των Αραβικών κρατών  , μαζικές διαδηλώσεις  και ταραχές στον Αραβικό κόσμο γενικότερα? Δεν υπάρχει ενιαία ηγεσία των Παλαιστινίων και αν ναι γιατί συμβαίνει αυτό? Και τέλος πάντων ποια είναι αυτή η ΧΑΜΑΣ , τι πιστεύουν , τι επιδιώκουν , τι δυνατότητες έχουν ? Τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον?
Πολλά είναι τα ερωτηματικά που γεννώνται ακόμη και σήμερα από εκείνη  την ¨Χριστουγεννιάτικη¨ σύρραξη στη Γάζα , η οποία μετά από 22 ημέρες τρόμου , φρίκης, αίματος και πόνου , στα οποία θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε  όσο μπορούμε πιο αντικειμενικά , χωρίς να παρασυρθούμε από συναισθήματα , ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε την πραγματική διάσταση του θέματος και να καταλάβουμε τι συμβαίνει στην περιοχή. Θα ξεκινήσουμε από την αρχή , με περιγραφή της ΧΑΜΑΣ , καθόσον αποτελεί το κλειδί των εξελίξεων στην περιοχή .

“Vox populi – vox Dei” , «η φωνή του λαού είναι η φωνή του Θεού» έλεγαν οι Ρωμαίοι, αλλά όπως κάθε χρησμός , μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους.  Αναφερόμαστε στα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών που έγιναν στην Παλαιστίνη τον Ιανουάριο 2006, με την νίκη της Χαμάς, που σχημάτισε την νέα κυβέρνηση της Παλαιστινιακής Αρχής (ΠΑ) και  προκάλεσαν σοκ στην Ευρώπη, στην Αμερική και φυσικά στο άμεσα ενδιαφερόμενο, το  κράτος του Ισραήλ.  Φονιάδες, τρομοκράτες, προπαγανδιστές του μίσους, δολοφόνοι, φονταμενταλιστές, βομβιστές αυτοκτονίας κλπ είναι μερικοί μόνον από τους  χαρακτηρισμούς που έχουν αποδοθεί στο κίνημα της Χαμάς. Έχουν γραφτεί πολλά για τις εξελίξεις  στην περιοχή,  στο παρόν όμως θα αναφερθούμε στο άγνωστο αυτό Παλαιστινιακό  Ισλαμικό κίνημα(παρά τις πρόσφατες αναφορές των ΜΜΕ κατά την διάρκεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων) , για να γνωρίσουμε ποια είναι η Χαμάς, τι πιστεύει, τι επιδιώκει  και πως  εμφανίσθηκε  στο πολιτικό προσκήνιο της Μέσης Ανατολής   και φυσικά στις εξελίξεις που ακολούθησαν την ανάληψη της εξουσίας στη Γάζα από τη Χαμάς και τελικά πως φθάσαμε στα τελευταία γεγονότα με τις αεροπορικές επιδρομές και τις χερσαίες επιχειρήσεις των IDF (Israel Defense Forces) , την εισβολή στην Γάζα και την τελική αποχώρηση, μετά την μονομερή ανακωχή που αποφάσισε το Ισραήλ στις 19 Ιαν. 2009.

Η Λωρίδα της Γάζας είναι μία στενή λωρίδα γης στο ΝΔ άκρο της Παλαιστίνης  ή του κράτους του Ισραήλ, που συνορεύει προς  Βορρά και Ανατολάς με το Ισραήλ, προς Νότο με την Αίγυπτο, μήκους 41 ΚΜ και πλάτους από 6-12ΚΜ περίπου, συνολικά 360 τετρ. ΚΜ. Οι κάτοικοί της ανέρχονται σε 1,4 εκατομμύρια   και πλέον με την οριστική αποχώρηση των Ισραηλινών το 2005 είναι μόνο Παλαιστίνιοι.

 

Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ.

Χαμάς στα αραβικά σημαίνει ζήλος  ή θάρρος και είναι το ακρωνύμιο για το Harakat Al Muqawima Al Islamiyya , δηλαδή Κίνημα Ισλαμικής Αντίστασης.  Η Χαμάς ιδρύθηκε στις 15 Δεκ. 1987, στη Γάζα,   αμέσως μετά την έναρξη της πρώτης Ιντιφάντα (1987-1992). Η δεύτερη παλαιστινιακή Ιντιφάντα  άρχισε τον Σεπ. 2000 και ουσιαστικά τελείωσε το 2005.  Ιδρύθηκε ως ένοπλη πτέρυγα του Ισλαμικού Φονταμενταλιστικού  Κινήματος των Αδελφών Μουσουλμάνων (Ikhwan al-Muslimin)  , το οποίο είχε ιδρυθεί στη Γάζα το 1946 . Οι ιδρυτές της Χαμάς ήσαν : Ο Σείχης Ahmad Yassin ιστορικός πνευματικός της ηγέτης , ο οποίος σκοτώθηκε το 2004 από Ισραηλινή αεροπορική επιχείρηση στη Γάζα, ο  Abd al-Fattah Dukhan, Muhammed Shama, ο Ibrahim al-Yazuri, ο Issa al-Najjar, ο Salah Shehadeh και ο  ‘Abd al-Aziz Rantisi.
Το σύνθημα της Χαμάς είναι ότι « ο Θεός είναι ο στόχος της , ο Προφήτης είναι το πρότυπό της, το Κοράνι είναι το Σύνταγμά της, η Τζιχάντ (Ιερός Πόλεμος) είναι η οδός της και ο θάνατος εις το όνομα του Θεού είναι η υψηλότερη επιθυμία της».

Η Σημαία της Χαμάς

Ο πρωθυπουργός Ισμαήλ Χανίγιε.

Η Χαμάς απορρίπτει «κάθε επαφή με το Ισραήλ, τις αποκαλούμενες ειρηνευτικές διαδικασίες και τις διεθνείς συνδιασκέψεις , ως ανίκανες να αποδώσουν δικαιοσύνη ή να αποκαταστήσουν τα δικαιώματα των καταπιεσμένων και πιστεύει ότι η λύση για το παλαιστινιακό ζήτημα υπάρχει μόνο μέσα από την συνεχή και αδιάλλακτη ένοπλη αντίσταση και αντιπαράθεση  (Τζιχάντ)  με τους ¨σιωνιστές¨ , οι οποίοι θα πρέπει να εκδιωχθούν από την ιερή γη της Παλαιστίνης» . Η Χαμάς θεωρεί ότι η γη της Παλαιστίνης , στην οποία συμπεριλαμβάνεται όλο το σημερινό Ισραήλ, χωρίς τα υψώματα του Γκολάν (που ανήκουν στην  Συρία και κατελήφθησαν από το Ισραήλ το 1973) είναι η Ισλαμική πατρίδα , Ιερή γη για τις επερχόμενες γενιές των Μουσουλμάνων μέχρι την Ημέρα της Κρίσεως, που δεν μπορεί να παραδοθεί ποτέ σε μη μουσουλμάνους. Υποστηρίζει ότι ο Τζιχάντ για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης από το Ισραήλ, που είναι κατακτητής αυτής της γης είναι θρησκευτικό καθήκον για κάθε μουσουλμάνο (και όχι μόνο για τους Παλαιστίνιους) και να εξαφανίσει το κράτος του Ισραήλ. Μάλιστα η Χαμάς όχι μόνο δεν αναγνωρίζει το Ισραήλ , ως κυρίαρχο κράτος , αλλά  αναφέρεται σε αυτό στην Διακήρυξη της , του 1988 , ως «σιωνιστική οντότητα».
Η Χαμάς είναι μια μαχητική οργάνωση αλλά συγχρόνως και ένα μαζικό κοινωνικό , πολιτικό και θρησκευτικό κίνημα   δομημένο σε  τρεις Πτέρυγες. Η πρώτη πτέρυγα είναι το πολιτικό σκέλος με επικεφαλής μέχρι το 2005     τον εκτελεσθέντα  Σεΐχη Αχμάντ Γιασίν(ο πολιτικός της ηγέτης σήμερα  είναι ο Μεσσάλα, που ευρίσκεται στην Συρία , για λόγους ασφαλείας) , που ασχολείται με την πολιτική γραμμή του κινήματος, την παραγωγή ενημερωτικών φυλλαδίων , την ανεύρεση οικονομικών πόρων (μεγάλος χρηματοδότης η Σαουδική Αραβία και τώρα το Ιράν) , την οργάνωση και λειτουργία φιλανθρωπικών οργανώσεων, το κτίσιμο Σχολείων, Τζαμιών, Νοσοκομείων και γενικά με φιλανθρωπίες  και κοινωνικά προγράμματα.  Η δεύτερη πτέρυγα είναι η υπηρεσία πληροφοριών , γνωστή ως Al – Majd (Δόξα) , η οποία εκτός από καθήκοντα εσωτερικής αστυνόμευσης στην Γάζα προέβαινε (και προβαίνει) σε εξουδετερώσεις (εκτελέσεις) παλαιστινίων ¨συνεργατών¨ με το Ισραήλ, καθώς και μια άλλη υπηρεσία «ηθικής» ασφάλειας,  που καταδιώκει όσους παραβιάζουν τον Ισλαμικό νόμο. Η Τρίτη πτέρυγα είναι η επιχειρησιακή τοιαύτη ,με τις γνωστές Ταξιαρχίες Ιζ Αλ Ντιμ Αλ Κασάμ (Izz al-Dim al-Qassam brigades), στη μνήμη του εν λόγω Σεΐχη , του πατέρα της σύγχρονης αραβικής αντίστασης που σκοτώθηκε από τους Βρετανούς το 1935. Οι Ταξιαρχίες είναι  υπεύθυνες για πολλές επιθέσεις αυτοκτονίας με τους Shahid της (μάρτυρες)  εντός του Ισραήλ, τη Δ. Όχθη και τη Γάζα και για  πολλές άλλες ενέργειες, που άλλοι ονομάζουν τρομοκρατικές και άλλοι πράξεις αντίστασης, εξαρτάται από ποια γωνία βλέπει κανείς τα γεγονότα, καθώς και ποιοι είναι οι στόχοι. Π.χ. αν ο στόχος είναι άμαχοι πολίτες, αθώα γυναικόπαιδα κλπ τότε θεωρούμε ότι είναι τρομοκρατική ενέργεια, ενώ αν είναι στρατιωτικά ένοπλα τμήματα τότε είναι πράξη αντίστασης.
Μέχρι το 2004 η δύναμη της Χαμάς περιοριζόταν σχεδόν μόνο στη λωρίδα της Γάζας, όπου είχε τον απόλυτο έλεγχο σε θέματα τάξης και ασφάλειας. Τον Μάιο 2005 η Χαμάς κέρδισε πάνω από το 1/3 των δημοτικών συμβούλων στη Γάζα και στη Δ. Όχθη παίρνοντας ουσιαστικά τον έλεγχο από τη Φατάχ, στέλνοντας το μήνυμα για τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις. Εξελίξεις που  άλλαξαν το σκηνικό στην περιοχή, όταν όπως προαναφέραμε τον Ιανουάριο 2006 κέρδισαν τις εκλογές και ανέλαβαν την διακυβέρνηση της Παλαιστινιακής Αρχής.  
Η Χαμάς  λαμβάνει  δωρεές από πολλά αραβικά κράτη και ιδιαίτερα από τα κράτη του κόλπου, από ιδιώτες χορηγούς και από μουσουλμανικά φιλανθρωπικά ιδρύματα της Σαουδικής Αραβίας , από παλαιστινίους εξόριστους, ακόμη και από αμερικανούς δωρητές.   Μόνο από το Ιράν, λαμβάνει  κατά ορισμένες πηγές περί τα 28 εκατομ. Δολάρια. Τα χρήματα αυτά χρησιμοποιούνται  για το φιλανθρωπικό και όχι μόνο έργο της, δηλαδή εκτός από τις διάφορες ανάγκες της και την εκτέλεση φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων της και  για αγορά όπλων , εκρηκτικών και πυρομαχικών.  Η Συρία παραμένει το κέντρο – κλειδί των επιχειρήσεων της Χαμάς και το καθεστώς Άσσαντ συνεχίζει να παρέχει υποστήριξη και προστασία στην ηγεσία της Χαμάς , που εδρεύει στη Δαμασκό και όχι στη Γάζα ή στη Δ. Όχθη , για λόγους ασφαλείας . Να σημειωθεί ότι οι σχέσεις του Αραφάτ και της Φατάχ με το Συριακό καθεστώς ήταν σχέσεις μίσους, ο δε Αραφάτ δεν πήγαινε στη Δαμασκό, ούτε επί Χαφέζ Άσσαντ , ούτε επί του υιού του,  Μπασάαρ Άσσαντ, Προέδρου της Συρίας.   
Η Χαμάς είχε διαφοροποιηθεί σε πολλά πράγματα σε σχέση με την PLO  και μετέπειτα ΦΑΤΑΧ,  του Γιάσερ Αραφάτ. Σε αντίθεση με τον Αραφάτ δεν υποστήριξε την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ και φυσικά δεν συμφώνησε με την Συνθήκη του Όσλο και ήταν από τους κύριες εκφραστές της άρνησης προς κάθε επαφή με το Ισραήλ. Στόχος της Οργάνωσης  είναι «να σηκώσει το λάβαρο του Θεού σε κάθε γωνιά της Παλαιστίνης και να εξαφανίσει το σιωνιστικό μόρφωμα (δηλαδή το Ισραήλ) και κάθε άλλο λαϊκό παλαιστινιακό κράτος που μπορεί να ιδρυθεί και να το αντικαταστήσει με μια Ισλαμική Δημοκρατία», όπως ξεκάθαρα  αναγράφεται στη Διακήρυξη του 1988.  Η πρώτη επίθεση αυτοκτονίας εναντίον του Ισραήλ έγινε το 1993 στο Τελ Αβίβ , ως έμπρακτη ενέργεια αντίθεσης με την συνθήκη του Όσλο.   Με την έναρξη της δεύτερης Ιντιφάντα , της επονομαζόμενης και Ιντιφάντα του Αλ Ακτσά,  η Χαμάς, στην πράξη οι Ταξιαρχίες της,  συμμετείχε ενεργά μόνη της , αλλά και συνεργαζόμενη με τις Ταξιαρχίες του Αλ Ακτσά της Φατάχ , σε πλείστες βομβιστικές επιθέσεις και επιθέσεις αυτοκτονίας  κατά του Ισραήλ με δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.  Το Ισραήλ καταδίκασε τα ηγετικά στελέχη της Χαμάς σε θάνατο και άρχισε έναν αγώνα επιλεκτικών εκτελέσεων των ηγετικών στελεχών των Παλαιστινιακών οργανώσεων που εμπλέκονταν σε βομβιστικές  επιθέσεις και άλλες μορφές βίας εναντίον του Ισραήλ. λόγους ασφαλείας. Η δημοτικότητα της Χαμάς αυξήθηκε ραγδαία και ιδιαίτερα στη Γάζα μετά την εκτέλεση  στις 22 Μαρτίου 2004 από την Ισραηλινή αεροπορία του πνευματικού της ηγέτη και εκ των ιδρυτών της Χαμάς ,  Σεΐχη Αχμάντ Γιασίν. Ο νέος ηγέτης της Χαμάς ο Αμπντέλ Ραντίσι εκτελέστηκε και αυτός  από την Ισραηλινή αεροπορία μετά από ένα μήνα από την ανάληψη της ηγεσίας . Κατόπιν στην ηγεσία της Χαμάς  επελέγη   ο Μαχμούτ Ζαχάρ , πλην όμως η επιλογή αυτή δεν ανακοινώθηκε ποτέ, για λόγους ασφαλείας.

Ο ιδρυτής της Χαμάς Σείχης Γιασίν

Μαχητής της Χαμάς

Μετά τον θάνατο του Γιάσερ Αραφάτ , Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής εξελέγη αρχές του  2005 ο Μαχμούτ Αμπάς (Αμπού Μάζεν) αναλαμβάνοντας  την ηγεσία της Φατάχ και της PLO. Τότε όλες οι Παλαιστινιακές οργανώσεις και της  Χαμάς συμπεριλαμβανομένης   συμμετείχαν τον Μάρτιο  του 2005 στην Διάσκεψη του Καΐρου , όπου αποφασίστηκε η ¨Ταχαντίγιε¨, δηλαδή η αναστολή των επιθέσεων εναντίον του Ισραήλ, καθόσον διέβλεπαν το αδιέξοδο του αγώνα. Όντως μετά την διάσκεψη αυτή οι βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας εναντίον του Ισραήλ μειώθηκαν δραστικά (σχεδόν μηδενίστηκαν) και οι ελπίδες  για την επανέναρξη των ειρηνευτικών διαδικασιών αναθερμάνθηκαν. Η απόφαση του τότε πρωθυπουργού του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν για μονομερή και οριστική αποχώρηση από την λωρίδα της Γάζας και η λεπτή, πρωτοφανής  και παράδοξη επιχείρηση της απομάκρυνσης 7.500 Ισραηλινών εποίκων, ακόμη και με τη βία  από τη Γάζα από τον Ισραηλινό Στρατό τον Αύγουστο του 2005, δημιούργησε περαιτέρω ελπίδες για καλύτερες προοπτικές στο παλαιστινιακό .   Μετά από αυτές τις εξελίξεις η Χαμάς αποφάσισε να συμμετάσχει στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές της Π.Α. του Ιανουαρίου 2006 , όπου κάνοντας την μεγάλη έκπληξη και πετώντας στο καλάθι των αχρήστων όλες τις δημοσκοπήσεις κέρδισε   τις εκλογές. Έτσι ο Πρόεδρος της Π.Α. Μαχμούτ Αμπάς ανέθεσε τον σχηματισμό της κυβέρνησης στην Χαμάς , η οποία ορκίστηκε περί τα τέλη Μαρτίου 2006,  με πρωθυπουργό τον Ισμαήλ Κανίγιε. Η συνεργασία των δύο ανδρών , του Προέδρου Αμπάς και του πρωθυπουργού Χανίγιε ξεκίνησε με καλές προοπτικές , πλην όμως την πορεία εμφανίστηκαν οι μεγάλες διαφορές απόψεων για τα εθνικά θέματα και τη ακολουθούμενη πολιτική.

Ο ηγέτης της Χαμάς Kahled Meshal στη Συρία

Μεσάλ και και Πρόεδρος του Ιράν Αχμαντιμετζάν

 Ο μετριοπαθείς Πρόεδρος Αμπάς ήταν ο μόνος αποδεκτός εκπρόσωπος της παλαιστινιακής πλευράς και μόνιμος συνομιλητής με το Ισραήλ , τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. και γενικά την διεθνή κοινότητα , ενώ η Χαμάς δεν αναγνωριζόταν και παρέμεινε στο περιθώριο , αποκλεισμένη και απομονωμένη , μη κάνοντας ούτε βήμα πίσω στις αδιάλλακτες θέσεις και απόψεις της,  η δε ιδεολογία της παραμένει αμετακίνητη στην Διακήρυξη του 1988.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

 Εγκλωβισμένη η Χαμάς στις αδιάλλακτες διακηρύξεις της και μη θέλοντας καμία επαφή με το «Σιωνιστικό μόρφωμα», όπως αποκαλεί το Ισραήλ άρχισε τότε ένα πόλεμο χαμηλής έντασης με το Ισραήλ,  εκτοξεύοντας πυραύλους τύπου ΚΑΣΑΜ εναντίον του Ισραήλ και προβαίνοντας και σε άλλες τρομοκρατικές ενέργειες , όπως επιθέσεις βομβιστών αυτοκτονίας , παγιδεύσεις δρόμων κλπ.   Με τους πυραύλους ΚΑΣΑΜ και ΚΑΣΑΜ 2 (αυτοσχέδιοι πύραυλοι ουχί μεγάλης ακρίβειας και μικρής σχετικά εκρηκτικής ύλης ) έπληττε  τις κοντινές στη Γάζα Ισραηλινές πόλεις, ιδιαίτερα δε την πόλη Σντερότ, που ήταν δίπλα στα σύνορα της Γάζας.

Βέβαια οι επιθέσεις αυτές δεν προκαλούσαν τόσο θύματα ή ζημίες μεγάλης έκτασης , πλην όμως δημιούργησαν ένα κλίμα ανασφάλειας και φόβου στους Ισραηλινούς κατοίκους  των περιοχών αυτών. Το ψυχολογικό αποτέλεσμα ήταν φοβερό και η πίεση προς την Ισραηλινή κυβέρνηση ήταν τεράστια και συνεχής.   Μάλιστα με την έναρξη  δε της Ισραηλινής επίθεσης στη Γάζα,   η Χαμάς έκανε και επίδειξη των αυξημένων πυραυλικών δυνατοτήτων της , αφού έπληξε και άλλες πόλεις, όπως η Ασκελόν, το δεύτερο λιμάνι του Ισραήλ το Ασντότ,  καθώς και την πόλη της ερήμου την Μπεερ Σέβα,  περίπου 45 ΚΜ απόσταση από τα σύνορα της Γάζας και μάλιστα με πυραύλους Κατιούσα, που μέχρι τότε δεν είχαν εμφανιστεί στο προσκήνιο (προφανώς δώρο από το Ιράν ή την Χεζμπολά του Λιβάνου).
Το Ισραήλ στην αρχή ανέστειλε την διάθεση των κονδυλίων που αντιστοιχούν στους φόρους (ΦΠΑ) των προϊόντων που διατίθενται  στα παλαιστινιακά εδάφη και προέβη σε αποκλεισμό της Γάζας , ανοίγοντας και κλείνοντας τις διαβάσεις που συνέδεαν την Γάζα με το Ισραήλ κατά βούληση. Ακόμη τόσο  οι ΗΠΑ,  όσο  και η Ε.Ε. σταμάτησαν την διάθεση οικονομικής βοήθειας προς την Π.Α. για την αδιάλλακτη στάση της Χαμάς και την μη αναγνώριση του Ισραήλ. Στην ουσία σταμάτησε η χρηματοδότηση προς τη Χαμάς και τους κατοίκους της Γάζας και τα χρήματα πήγαιναν στην διοίκηση της  Δ. Όχθης,   στον Πρόεδρο της Π.Α. Μαχμούτ Αμπάς και την ΦΑΤΑΧ.  Στην ουσία η μόνη δίοδος ανεφοδιασμού της Γάζας ήταν ο διάδρομος Φιλαδέλφεια μεταξύ Γάζας και Αιγύπτου και φυσικά τα υπόγεια τούνελ κάτω από το αμμώδες έδαφος του διαδρόμου.  Η κατάσταση οδηγήθηκε σε αδιέξοδο και στη συνέχεια χειροτέρεψε. Το πρώτο γεγονός ήταν η απαγωγή ενός Ισραηλινού στρατιώτη τον Ιούλιο του  2006 , που ακόμα κρατείται αιχμάλωτος από τη Χαμάς και κατόπιν η σύλληψη τριών Ισραηλινών στρατιωτών από την «αδελφή» οργάνωση των Χεζμπολά του Λιβάνου, που οδήγησε το Ισραήλ στον δεύτερο πόλεμο του Λιβάνου τον Ιούλιο 2006 , όπου το Ισραήλ επί 33 ημέρες σφυροκοπούσε τον Λίβανο (βασικά με τα αεροπορικά της μέσα και με  χερσαίες επιχειρήσεις περιορισμένου βάθους), όπου   κατόρθωσε στην ουσία να ηρωοποιήσει την Χεζμπολά και να μην επιτύχει τίποτα το ουσιαστικό σε στρατιωτικό επίπεδο, με αποτέλεσμα στο Ισραήλ να συγκροτηθεί επιτροπή με πρόεδρο τον δικαστή Βίνογκραντ , η οποία στο πόρισμά της επέρριψε τις ευθύνες στην τότε ηγεσία , δηλαδή τον   πρωθυπουργό κ. Εχούντ Όλμερτ,  τον Υπουργό Άμυνας κ Πέρετζ  και τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Αντιπτέραρχο Ντάνι Χαλούτζ, για ελλειπή  πληροφόρηση , ατελή προετοιμασία και έλλειψη στρατηγικών στόχων και μη επίτευξη των στρατιωτικών ΑΝΣΚ. Το δεύτερο γεγονός που αξίζει να αναφερθεί είναι τα γεγονότα του καλοκαιριού του 2007 , όπου στην Γάζα είχαμε την απαρχή του εμφυλίου σπαραγμού και το τέλος της παρουσίας της ΦΑΤΑΧ και του μετριοπαθή Προέδρου της Π.Α. Μαχμούντ Αμπάς στη Γάζα. Οι μάχες μεταξύ των μαχητών της Χαμάς και των ανδρών της Φρουράς της  Παλαιστινιακής Αρχής κατέληξαν συντριπτικά υπέρ της Χαμάς , οι δε συλληφθέντες άνδρες της Π.Α. , πιστοί στον Πρόεδρο Αμπάς σφαγιάσθηκαν δημόσια , ως προδότες του παλαιστινιακού αγώνα. Στιγμές θλιβερές και απαράδεκτες για τον παλαιστινιακό αγώνα με Παλαιστίνιους να εκτελούν Παλαιστίνιους αιχμαλώτους και μαύρη σελίδα  στο Παλαιστινιακό!!!! Από τότε η διαίρεση της Παλαιστίνης έλαβε την μορφή δύο κυβερνήσεων σε δύο περιοχές, τη Δ. Όχθη με την Φατάχ και τον Πρόεδρο Αμπάς και τη Γάζα με τη Χαμάς και τον πρωθυπουργό Χανίγιε!
Μετά τα προαναφερθέντα αυτά γεγονότα και με τις ρουκέτες από τη Γάζα να πλήττουν συνεχώς τα συνορεύοντα εδάφη του Ισραήλ και τους Ισραηλινούς κατοίκους να είναι σε κατάσταση παραφροσύνης και να πλέουν μένεα για την ανικανότητα της κυβέρνησής των να τους προστατέψει, το Ισραήλ αφού έκανε κάποιες κινήσεις πανικού , όπως κόβοντας το ρεύμα και κλείνοντας όλες τις εισόδους προς τη Γάζα, αποκόπτοντας την Γάζα από κάθε μορφής τροφοδοσία , χωρίς να επιτύχει  απολύτως τίποτα , τότε όποιος γνωρίζει την κατάσταση στην Μ. Ανατολή και την νοοτροπία του Ισραήλ ήταν σίγουρος  για την  αντίδρασή του αργά ή γρήγορα. Και η αντίδραση του Ισραήλ είναι δυστυχώς μία και μοναδική,  Πόλεμος.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΧΑΜΑΣ.

Μετά την μονομερή αποχώρηση των Ισραηλινών από την Γάζα το καλοκαίρι του 2005, η Χαμάς δημιούργησε Στρατό με Ιεραρχική δομή και οργάνωση, με επικεφαλής τον  Ahmed Ja’abri, που θεωρείται ότι είναι ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, αντικαθιστώντας τον  Muhammad Deif. Η Χαμάς έχει διαιρέσει την Γάζα σε πέντε τομείς ,  στον Βορρά  , στο κέντρο, στην πόλη της Γάζας και δύο στον Νότο. 
Η στρατιωτική δομή και διάταξη της Χαμάς στη λωρίδα της Γάζας είναι όπως παρακάτω:
Σύμφωνα με αξιόπιστες δυτικές πηγές, καθώς  και στοιχεία του Ισραηλινού Γενικού Επιτελείου  , υπολογίζεται ότι η ένοπλη δύναμη της Χαμάς ανέρχεται τουλάχιστον σε 16.000 άνδρες , συνολικά δε ανέρχεται   σε 20.000, αν συνυπολογιστούν και οι μαχητές των λοιπών Παλαιστινιακών Οργανώσεων όπως ο Islamic Jihad, η  Popular Front for the Liberation of Palestine, και η  Popular Resistance Committees,  οργανωμένη σε 8 Ταξιαρχίες. Δύο Ταξιαρχίες είναι αναπτυγμένες κατά μήκος των συνόρων και  άλλες έξη εντός της Γάζας,  με αποστολή την κατασκευή και τοποθέτηση βομβών, ναρκών, αντιαρματικών και αντιαεροπορικών πυρών και την προστασία των τούνελ σύνδεσης Γάζας – Αιγύπτου. Υπολογίζεται ότι το οπλοστάσιό των διαθέτει 32.000 τυφέκια Καλάσνικοφ ΑΚ-47 , 2.000 ρουκέτες , 4.000 RPGs, 120 τόνους εκρηκτικών , 200-300 παγιδευμένα τούνελ (που εκρήγνυνται όταν παραβιαστούν), 15 ΤΟΜΠ και άλλα ΤΘ οχήματα διαφόρων τύπων, δεκάδες οχήματα τύπου τζιπ με πολ-λα   και εκατοντάδες βλήματα όλμων 120 χιλ. Οι περιοχές που δραστηριοποιείται στρατιωτικά η Χαμάς και οι κύριες Παλαιστινιακές πόλεις  και καταυλισμοί  στην λωρίδα της  Γάζας είναι οι παρακάτω:

Εδώ να διευκρινίσουμε τα εξής: Ο διάδρομος της Φιλαδέλφειας είναι ζωτικής  σημασίας για την Γάζα. Ενώ τα υπόλοιπα σύνορα της Γάζας, καθώς και αυτά με την  της Αίγυπτο είναι υπό τον απόλυτο έλεγχο του Ισραηλινού Στρατού , ο διάδρομος αυτός απολαμβάνει ειδικού καθεστώτος και οι Παλαιστίνιοι από την πλευρά της Γάζας έχουν την αποκλειστική ευθύνη και ασκούν πλήρη έλεγχο , χωρίς οι Ισραηλινοί να μπορούν να επεμβαίνουν. Στην περιοχή αυτή καταλήγουν σχεδόν όλα τα υπόγεια τούνελ που έχουν κατασκευάσει οι Παλαιστίνιοι από την Γάζα προς το Σινά και έτσι έχουν στην ουσία σπάσει τον ασφυκτικό αποκλεισμό των Ισραηλινών από στεριά , θάλασσα και αέρα. Έτσι μπορούν να περνούν ανενόχλητα από τη Γάζα στην Αίγυπτο και αντίστροφα και να μεταφέρουν τρόφιμα  και εφόδια (αν υπάρχει αποκλεισμός από Ισραήλ) , καθώς επίσης και οτιδήποτε άλλο θελήσουν και συνήθως χρησιμοποιούνται και για εισαγωγή όπλων και πυρομαχικών, καθώς  και κάθε μορφής λαθρεμπόριο. Ακόμη να διευκρινίσουμε ότι οι προσφυγικοί καταυλισμοί , που στην ουσία είναι πλήρης πόλεις , διατηρούν αυτό το καθεστώς , καθόσον έτσι παραμένουν υπό την φροντίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ (με βοήθεια σε τρόφιμα, φάρμακα κλπ), οπότε συμφέρει να ισχύει το καθεστώς του προσφυγικού καταυλισμού .

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ.

Όπως προαναφέραμε το Ισραήλ επιτέθηκε ξαφνικά στην Γάζα την 27η Δεκ. 2008, με ανηλεείς βομβαρδισμούς επί επταήμερο. Κατόπιν έγινε η εισβολή των χερσαίων δυνάμεων στην λωρίδα της Γάζας με Μονάδες μηχανοκινήτου Πεζικού και Αρμάτων.

Οι Ισραηλινές δυνάμεις προήλασαν μέχρι τις παρυφές των κυριοτέρων πόλεων και εκεί έγινε η περίσφιξη και η αποκοπή αυτών. Όπου ήταν δυνατόν εισήλθαν στα περίχωρα των πόλεων, σε όση απόσταση τους εξασφάλιζε ασφάλεια και από εκεί προσπάθησαν να καταστρέψουν στρατιωτικές βάσεις, αποθήκες όπλων και πυρομαχικών και γενικά να προκαλέσουν τη μεγαλύτερη φθορά στους μαχητές της Χαμάς. Δεν προσπάθησαν βέβαια να εισέλθουν εντός των πόλεων και των προσφυγικών καταυλισμών στη Γάζα, καθόσον οι επιχειρήσεις και η εκκαθάριση κατοικημένων τόπων είναι από τις πλέον δύσκολες επιχειρήσεις και οι Ισραηλινοί το πλήρωσαν στο Τζενίν το 2002. Δηλαδή επιχειρησιακά οι χερσαίες δυνάμεις έκαναν επίδειξη της παρουσίας των στα περίχωρα των πόλεων και απέκοψαν τις οδούς επικοινωνιών μεταξύ των πόλεων, κάτι που το επιτυγχάνουν και οι Έλληνες αγρότες, όταν καταλαμβάνουν τους εθνικούς δρόμους.

Και όταν πέρασαν 22 ημέρες και αφού βομβάρδισαν στρατιωτικούς  στόχους , σχολεία και ¨ΟΗΕδες¨ και πλησίαζε η ώρα για την ορκωμοσία  του νέου Αμερικανού Προέδρου, η Ισραηλινή ηγεσία έκρινε ότι επετεύχθησαν οι στόχοι και αποφάσισαν μονομερώς την κατάπαυση του πυρός, το πέρας των εχθροπραξιών και σε λίγες ημέρες αποσύρθηκαν από την Γάζα. Τις επιχειρήσεις στην Γάζα διεξήγαγε η Southern Command , μεγάλος Σχηματισμός μεγέθους Σώματος Στρατού.

 

Η Southern Command ενισχυμένη με την Ταξιαρχία Golani, με εμπειρία από τον πόλεμο του Λιβάνου διαθέτει δύο ΤΘ Μεραρχίες ( στην Εφεδρεία) και δύο Μεραρχίες ΠΖ , την Μεραρχία GAZA (Southern Foxes) , με δύο Ταξιαρχίες ΠΖ την Ταξιαρχία  ¨Katif¨ και την Ταξιαρχία  ¨Gefen¨ , καθώς και την 80 Μεραρχία EDOM , με δύο Ταξιαρχίες ΠΖ, την Ταξιαρχία  ¨ Arava¨ και την Ταξιαρχία  ¨Sagi¨. Φυσικά με όλες τις προβλεπόμενες Μονάδες Υποστήριξης και Διοικητικής Μέριμνας.  Οι απώλειες  από τον πόλεμο στην Γάζα είναι για μεν τους Παλαιστινίους επισήμως ΝΕΚΡΟΙ: 1.315 , ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ: 5.340, μεταξύ αυτών πολλά παιδιά και γυναίκες,  των δε  Ισραηλινών  είναι πολύ μικρές, λίγο πάνω από δέκα νεκρούς.  

 

ΓΙΑΤΙ?

 

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.

Τα ερωτήματα που αναφύονται μετά από όλα αυτά είναι πολλά με κυρίαρχο γιατί οι Παλαιστίνιοι ψήφισαν Χαμάς, διότι οι εξελίξεις ήταν προβλέψιμες. Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις επ΄ αυτού. Όπως αναφέρθηκε η Χαμάς είναι  ένα κίνημα που εκφράζει  θρησκευτικά όλους τους Μουσουλμάνους με τις καθαρές θρησκευτικές της θέσεις, ιδιαίτερα δε τους μουσουλμάνους φονταμενταλιστές . Η φιλανθρωπική της δράση και το κοινωνικό της έργο την καθιστούσαν εξαιρετικά δημοφιλή , ιδιαίτερα στην λωρίδα της Γάζας, όπου στην κυριολεξία κυριαρχούσε και κυβερνούσε με δικά της ένοπλα τμήματα που ήλεγχαν την κατάσταση και επέβαλλαν την τάξη και όχι μόνο. Ο αλυτρωτισμός που εξέφραζε και διακήρυττε με λόγια και με έργα αντιπροσώπευε την συντριπτική πλειοψηφία του παλαιστινιακού λαού. Οι ¨Σαχίντ¨ (μάρτυρες ) με τις επιθέσεις αυτοκτονίας, γίνονταν ήρωες στα μάτια του απλού παλαιστίνιου , που ζούσε ανεκπαίδευτος και αμαθής στην ανέχεια και σε μια ζωή με μέλλον το τίποτα. Ο Γιάσερ Αραφάτ με το κόμμα του τη Φατάχ , από ιστορικός ηγέτης  και μπροστάρης του παλαιστινιακού αγώνα μετατράπηκε (όταν έγινε Πρόεδρος της Π.Α. μετά την συνθήκη του Όσλο) σε έναν διεφθαρμένο σατραπίσκο , χωρίς ρεαλιστικά οράματα και προοπτικές για το μέλλον του λαού του. Η κυβέρνησή του διοριζόμενη και παυόμενη κατά το δοκούν από τον ίδιο, με συγγενείς και ευνοουμένους του  , ήταν βουτηγμένη στον βούρκο της διαπλοκής και της διαφθοράς σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και οι υποστηρικτές του να την καταδικάζουν. Οι αποκαλύψεις  για την προσωπική περιουσία του Γιάσερ Αραφάτ, μετά τον ανεξήγητο και με πολλά ερωτηματικά θάνατό του , προξένησε θλίψη (αν είναι αληθές ) για το ιλιγγιώδες ποσό που αποκαλύφτηκε.  Οι καθαρές , υγιείς και ρεαλιστικές  παλαιστινιακές φωνές, όπως του σημερινού μετριοπαθή ηγέτη και προέδρου της Π.Α. Μαχμούτ Αμπάς (που είχε τεθεί τότε στο περιθώριο)  πνίγονταν από το καθεστώς  με απειλές ή  ακόμη και με χρήση βίας.
Όλα τα παραπάνω ήταν σε γνώση του παλαιστινιακού λαού και συσσωρευόταν συνεχώς μέσα του. Έτσι οι παλαιστίνιοι που έχουν δημοκρατική συνείδηση ζώντας  επί πολλές δεκαετίες με τους Ισραηλινούς ψήφισαν ελεύθερα και συνειδητά το άλλο , το διαφορετικό , το επαναστατικό , το βίαιο από το στάσιμο, το βρώμικο, το διεφθαρμένο κατεστημένο, που δεν δικαίωσε τις προσδοκίες των για την δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, έστω και αν ρίσκαραν με την επιλογή τους. Πίστευαν  ότι η σκληροπυρηνική Χαμάς θα διαπραγματευτεί (όποτε θα διαπραγματευόταν)  καλύτερα από τη Φατάχ, τα δικαιώματά των,  τα δίκαιά των. Γνωρίζουν ότι κινδυνεύουν να χάσουν περισσότερα με την σκληρή και μέχρι τώρα αδιάλλακτη στάση της Χαμάς , από την μετριοπαθή και σώφρων  πολιτική   του Προέδρου Μαχμούντ Αμπάς , αλλά προτίμησαν το ρίσκο από την τελμάτωση. Το ρίσκο που επαληθεύτηκε με τον πόλεμο της Γάζας, που ναι μεν δεν κέρδισαν(και πως θα μπορούσε να γίνει αυτό) πλην όμως  δεν είναι ηττημένοι . Αισθάνονται και είναι δικαιωμένοι ηθικά, έχουν κερδίσει την γενική συμπάθεια και συμπαράσταση και τσαλαπάτησαν το προφίλ του Ισραήλ γενικά και τώρα περιμένουν με τον νέο πλανητάρχη Μπαράκ Ομπάμα να αποκομίσουν  τα οφέλη. Οι ανθρώπινες απώλειες δεν τρομάζουν τον Παλαιστινιακό λαό, ουδέποτε τις έλαβαν υπόψη. Η γενναία αντιμετώπιση του θανάτου είναι εκτός των άλλων και απόρροια της θρησκευτικής των αντίληψης περί θανάτου, οπότε δεν στέκονται στον αριθμό των απωλειών. Έτσι στο ερώτημα που θέσαμε γιατί η Χαμάς έκανε όλα αυτά προκαλώντας το Ισραήλ, νομίζουμε ότι η απάντηση έρχεται αβίαστα. Είναι θέμα ιδεολογίας,  θρησκευτικής αντίληψης και ¨φιλοσοφικής αντίληψης¨ περί ζωής, περί έννοιας δικαίου, περί εθνικού αγώνα, περί εχθρού κλπ. Έτσι ο νεαρός Παλαιστίνιος που ζει μέσα στην ανέχεια και στην εξαθλίωση (και σε αυτό εκτός από το Ισραήλ ευθύνεται και ολόκληρη η διεθνής κοινότητα) το μόνο που έχει να χάσει είναι οι αλυσίδες του και για αυτό γίνεται καμικάζι , για να βρει και τον παράδεισο που του υποσχέθηκαν οι Μουλάδες.      Όταν η ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ του Αλ ΑΚΤΣΑ βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη με πολλές απώλειες από την Παλαιστινιακή πλευρά, ο Γιάσερ Αραφάτ είχε δηλώσει μια αλήθεια που εμείς στον Δυτικό κόσμο δεν αντιλαμβανόμαστε και έτσι δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την συμπεριφορά των λαών στην Μ. Ανατολή. Είπε ο Αραφάτ «εμείς μπορούμε να αντέξουμε πολλές ανθρώπινες απώλειες , πολλές χιλιάδες , αυτοί (δηλαδή οι Ισραηλινοί) μπορούν»?  Έτσι το θέμα για αυτούς δεν είναι πόσες απώλειες είχαν , αλλά τι πέτυχαν ή έστω τι δεν έχασαν. Και σίγουρα δεν έχασαν την μαχητική τους ισχύ και ικανότητα, η Χαμάς δεν επλήγη σε μεγάλο βαθμό, δεν καταστράφηκε ή δεν μειώθηκε η δύναμή της στην Γάζα (αντιθέτως συσπείρωσαν τον Παλαιστινιακό λαό).  Ακόμη η Χαμάς έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο και όχι μόνο αυτό. Οι ¨τρομοκράτες¨ πλέον έγιναν συμπαθείς, ο αγώνας των δίκαιος και εθνικοαπελευθερωτικός!! Και ακόμη ακόμη από την διεθνή  απομόνωση  που ήταν,  βρέθηκαν να συνομιλούν πλέον με ισχυρά κράτη και να ακούγεται ο λόγος των και οι απόψεις των. Η διεθνής κοινότητα ¨ανακάλυψε¨ πλέον την Χαμάς και την τοποθέτησε στο τραπέζι των συνομιλιών για το Παλαιστινιακό, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά. Τώρα δεν υπάρχει μόνο μία Παλαιστινιακή εκπροσώπηση για το Παλαιστινιακό ο Πρόεδρος Μαχμούτ Αμπάς , αλλά λόγο και θέση στις συνομιλίες για το Παλαιστινιακό και το μέλλον του Παλαιστινιακού λαού  έχουν και οι ¨αιρετικοί¨ της Γάζας, οι ηγέτες της Χαμάς. Αν αυτό δεν είναι νίκη , τότε τι είναι για την Χαμάς και την πολιτική της πορεία και εξέλιξη.  Μα θα πει κάποιος για τις ανθρώπινες απώλειες. Εξηγήσαμε πιο πάνω ότι αυτές δεν υπολογίζονται και είναι εκτός Παλαιστινιακής ¨κουλτούρας¨ και είναι μέρος του στρατηγικού των σχεδιασμού, όσο και αν ακούγεται περίεργο ή και μακάβριο. Σε ότι αφορά  τις υλικές ζημίες εκεί είναι που η Χαμάς πέτυχε  ολοκληρωτική νίκη. Η διεθνής κοινότητα ζήτησε από το καθεστώς της Χαμάς να κάνει μια αποτίμηση των ζημιών για να δοθεί οικονομική βοήθεια για την ανοικοδόμηση της  Γάζας. Η Χαμάς αποτίμησε τις ζημίες σε 3,5 δις Δολάρια  και η Διεθνής κοινότητα αποφάσισε και ενέκρινε τελικά ποσό 4,5 δις δολαρίων!!!

Σε ότι αφορά την Ισραηλινή πλευρά και παρά τους πανηγυρισμούς και τις μεγαλοστομίες των ηγετών των, περί επίτευξης των στόχων και ότι είναι οι νικητές,  θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί σε ότι αφορά τα οφέλη του πολέμου. Οι Ισραηλινοί επικαλέστηκαν την ασφάλεια των περιοχών και απεφάσισαν τις αεροπορικές προσβολές και την εισβολή στην Γάζα. Βομβάρδισαν πόλεις και χωριά, έριξαν βόμβες επί δικαίων και αδίκων, με μεγάλο αριθμό θυμάτων σε αμάχους , προκαλώντας την  διεθνή κατακραυγή  και μήνη.  Η απάνθρωπη πλευρά των επιχειρήσεων του Ισραήλ στη Γάζα έχει πια αποτυπωθεί ανεξίτηλα στη μνήμη όλων. Οι εικόνες φρίκης έχουν εξουδετερώσει το βασικό  επιχείρημα των Ισραηλινών ότι οι κάτοικοι στο νότιο Ισραήλ ζουν υπό καθεστώς τρόμου στις περιοχές όπου η Χαμάς ρίχνει τις ρουκέτες της. Άλλο όμως να ομιλείς περί τρόμου και άλλο να βλέπεις κάθε βράδυ στο σπίτι σου  τη φρίκη και το θάνατο που σπέρνουν αδιάκριτα οι δικές σου βόμβες. Στον τομέα της προπαγάνδας το Ισραήλ έχει υποστεί στρατηγική ήττα ,  παρά την τεράστια επιρροή που ασκεί στα διεθνή ΜΜΕ

Είναι η δεύτερη ήττα του Ισραήλ στον τομέα της προπαγάνδας, μετά την καταστροφική στρατιωτική επιχείρηση στο Λίβανο και την αδυναμία του να νικήσει οριστικά και κατά κράτος  τη Χεζμπολά.  Ούτε καν τους τρεις στρατιώτες του δεν απελευθέρωσε, οι οποίοι παραδόθηκαν στο Ισραήλ  μετά δύο χρόνια μέσα σε φέρετρα.    Και τότε, προ τριών περίπου  ετών, το ίδιο σκηνικό φρίκης από τους βομβαρδισμούς, που  προκάλεσε την αντίδραση της (δυτικής) κοινής γνώμης,  έτσι ώστε όχι μόνο να αποκαλυφθεί η αδυναμία του Ισραήλ στο στρατιωτικό πεδίο αλλά να εμφανιστεί και ως ανάλγητος θύτης. Και τώρα ξανά το ίδιο λάθος, το ίδιο αποτυχημένο στρατιωτικό σενάριο, λες και την ηγεσία του Ισραήλ το διακατέχει διαχρονικά μια κατάρα να διαπράττει τα ίδια λάθη και αυτό φανερώνει πολλά, αν και τώρα φαίνεται να του έκλεισαν πονηρά το μάτι για επιχειρήσεις προς εξάλειψη της Χαμάς, οι ΗΠΑ (ακυβέρνητες στην ουσία μέχρι αναλήψεως των καθηκόντων του Μπαράκ Ομπάμα), η Ε.Ε. η Παλαιστινιακή Αρχή και τα Αραβικά κράτη, που όλοι ήθελαν την εξουδετέρωση της Χαμάς.   Φανερώνει αδυναμία επιλογής στρατηγικών στόχων, δίκαιης αντίληψης των εθνικών σου θεμάτων,  αδυναμία λήψης γενναίων αποφάσεων έστω και κόντρα στις ακραίες εθνικιστικές φωνές και αντιλήψεις, με όραμα και προοπτική, πίστη και θέληση για ειρήνη στην περιοχή. Αργά, ίσως, αλλά σταθερά το Ισραήλ καταφέρνει το φαινομενικά αδύνατον. Να αντιστρέψει την εικόνα του θύματος που με κόπο είχε χτίσει πάνω στο υπαρκτό όσο και τραγικό γεγονός του Ολοκαυτώματος. Ακόμη και αν έχει δίκαιο, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση με την Χαμάς, το έχασε στο τέλος με την υπέρμετρη βία που επέδειξαν στις επιχειρήσεις.  Η αποστροφή της κοινής γνώμης υποχρέωσε  τις δυτικές κυβερνήσεις να παρέμβουν με αποτέλεσμα η ισραηλινή επιχείρηση, ακόμα και στο στρατιωτικό σκέλος της, να μείνει ημιτελής. Το Ισραήλ βομβαρδίζοντας σωρηδόν αμάχους, εξομοιώνεται με όσους αποκαλεί τρομοκράτες, τους απελπισμένους, αδαείς και θρησκόληπτους  καμικάζι,  που ζωσμένοι εκρηκτικά σκορπούν το θάνατο για την επουράνια απόλαυση και τον παράδεισο με τις 72 παρθένες για τον καθένα . Αν το Ισραήλ «επιτύχει» (και μάλλον φθάνει στον τελικό του στόχο) να μεταστρέψει την εύνοια της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης σε αδιαφορία (αν όχι σε αντιπάθεια) τότε τη στιγμή της τελικής λύσης θα πληρώσει υψηλό τίμημα. Θα υποχρεωθεί στη χειρότερη λύση.
Το Ισραήλ, λένε, ήθελε  μια ολοκληρωτική νίκη πριν να αναλάβει ο Ομπάμα, ως Πρόεδρος των ΗΠΑ,  ώστε να επιβάλλει τους όρους της ειρήνης, εξοβελίζοντας τη Χαμάς ως παράγοντα διαπραγματεύσεων. Ολοκληρωτική νίκη σημαίνει, όμως, Κατοχή της Γάζας και ακολούθως ταχύτατη κατάρρευση της Χαμάς, καταστρέφοντας ολοκληρωτικά την στρατιωτική της δομή,    επειδή το αντάρτικο δεν εξαφανίζεται με την κατάληψη του εδάφους. Ήδη, όμως, η αποτυχία στο Λίβανο απέναντι στη Χεζμπολά προδιέγραφε ότι η ολοκληρωτική νίκη ήταν εξωπραγματικός στόχος. Και όμως το Ισραήλ το διέπραξε ξανά επαναλαμβάνοντας τα λάθη του.  Λύση, λοιπόν, χωρίς συμφωνία πλέον της Χαμάς,  τώρα φαίνεται αδύνατη και ως εκ τούτου το Ιράν που τη στηρίζει παραμένει ισχυρός (αφανής) παίκτης. Ούτε νίκη , ούτε Κατοχή, ούτε καταστροφή ή κατάρρευση της Χαμάς σημαίνει αποτυχία του Ισραηλινού σχεδιασμού. Δεν κέρδισαν οι Ισραηλινοί , δεν έχασαν οι Παλαιστίνιοι, ούτε η Χαμάς, που παραμένει ισχυρότατος πλέον   παίκτης στην περιοχή και αργά η γρήγορα θα κληθεί να καθίσει και αυτή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, κάτι που δεν ήθελε το Ισραήλ , ούτε η Π.Α. με τον Πρόεδρο Μαχμούτ Αμπάς, ούτε τα περισσότερα Αραβικά κράτη. H Χαμάς εκτιμάται ότι έχει χάσει περί τους 500-700 μαχητές της , ενώ έχουν τραυματιστεί μερικές χιλιάδες, οι οποίοι σύντομα οι περισσότεροι θα ξαναπιάσουν το όπλο τους. Είχε και κάποιες απώλειες σε ηγετικά στρατιωτικά στελέχη, πλην όμως οι νεότεροι ηγέτες είναι ήδη έτοιμοι. Μικρό το κακό για τη Χαμάς. Στο Ισραήλ μετά τις θριαμβολογίες έρχεται ο σκεπτικισμός για το μετά. Λοιπόν τι έχουμε μετά? Η Χαμάς είναι ακόμα εκεί, θριαμβολογεί και αυτή και ανασυντάσσεται, ξαναφτιάχνει τα βομβαρδισμένα τούνελ και τα Αραβικά κράτη και η Διεθνής κοινότητα (Ε.Ε. , ΗΠΑ , Ρωσία)  τους διαθέτουν 4,5  δις $ για την ανοικοδόμηση της Γάζας. Στο Ισραήλ,  η νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Βενιαμίν Νετανιάχου, του δεξιού κόμματος Λικούντ που συγκρότησε τελικά κυβέρνηση πρόσφατα, καλείται πλέον να αντιμετωπίσει και να λύσει  τα δύο κυριότερα προβλήματα του Ισραήλ, το Παλαιστινιακό και το θέμα των πυρηνικών του Ιράν, που δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ.

Ο γράφων προσπάθησε να παρουσιάζει τα γεγονότα και τις εξελίξεις στην περιοχή , αντλώντας στοιχεία από την εμπειρία του επί τρία έτη , κατά την διάρκεια της δεύτερης ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ (2000-2003). Προσπάθησε να απαριθμήσει γεγονότα και να εξηγήσει συμπεριφορές , αφήνοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και ενδεχομένως προκαταλήψεις, προσπαθώντας να βρεθεί στη μέση και να προσπαθήσει να εξηγήσει τα τεκταινόμενα στην Μ. Ανατολή και δη στο Παλαιστινιακό, με ψυχραιμία και νηφαλιότητα , όσο μπορεί να έχεις σε περιπτώσεις πολέμου. Είναι εύκολο να δαιμονοποιήσουμε τους Ισραηλινούς και να αγιοποιήσουμε τους Παλαιστινίους, ιδιαίτερα  με την συναισθηματική φόρτιση των πρόσφατων  γεγονότων και των φρικτών εικόνων, που αντικρίσαμε από τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Όπως προαναφέραμε οι Ισραηλινοί δεν κέρδισαν, ούτε οι Παλαιστίνιοι έχασαν. Το μόνο που χάθηκε είναι η ανθρωπιά και η αίσθηση του μέτρου. Και φυσικά πολλές αθώες ψυχές . Και τότε γιατί έγινε αυτός ο πόλεμος? Καλό το ερώτημα, η απάντηση πρέπει να δοθεί από αυτούς (και από τις δύο πλευρές)  που προκάλεσαν , έσπειραν θύελλες, θέρισαν ανέμους, πήραν λάθος αποφάσεις, δεν είχαν όραμα, δεν είχαν προοπτική, άγονται και φέρονται από ιδεολογίες, ιδεοληψίες, θρησκευτικές αντιλήψεις, προκαταλήψεις, φανατισμό, εχθρότητα προς τον αντίπαλο, υπεροψία, υποτίμηση της άλλης πλευράς, έλλειψη στρατηγικής και τακτικής.        Κατά την άποψή μας οι ευθύνες ανήκουν σε όλες τις πλευρές, φυσικά όχι στον ίδιο βαθμό. Ευθύνες ακόμη έχει η διεθνής κοινότητα, που δεν μπόρεσε να βοηθήσει τα δύο έθνη να βρουν μια λύση και να ζήσουν πλάι πλάι με ειρήνη. Ευθύνες έχει και  ο Αραβικός κόσμος, που μόνο μεγαλοστομίες και κραυγές άνευ ουσίας εκστομίζει, που όχι μόνο δεν βοήθησε τον Παλαιστινιακό λαό να κάνει επιτέλους κράτος , αλλά αντιθέτως σε πολλές περιπτώσεις τορπίλισε την ειρηνευτική διαδικασία και απέτρεψε την σύναψη συμφωνίας για την δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους, όπως τον Ιούλιο του 2000 , στις συνομιλίες του  Καμπ Ντέιβιντ. Ευθύνες φυσικά έχουν και οι ακραίες φωνές και αντιλήψεις, που παρασύρουν τον λαό και από τις δύο πλευρές όχι προς   το εφικτό και δίκαιον, αλλά προς το ανέφικτο,   το μη ρεαλιστικό,  το απραγματοποίητο, την ουτοπία. Και τέλος ευθύνες έχουν οι ηγεσίες και των δύο λαών, που δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, αλλά υποτάχθηκαν στις ακραίες φωνές, στις ακραίες εθνικιστικές αντιλήψεις, στον εύκολο  δρόμο της συναίνεσης και δεν  έλαβαν τις γενναίες, δίκαιες και εφικτές  αποφάσεις.

ΓΙΑΤΙ?

Τελειώνοντας θα προσπαθήσω να δώσω μια εξήγηση, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, για την αντίδραση των Ισραηλινών με υπέρμετρη βία και σφοδρότητα, αν και τα βιώματα από το Ολοκαύτωμα θα έπρεπε, κατά ορισμένους, να τους είχε κάνει πιο ήπιους κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις. Κατά την άποψή μου, που δεν διεκδικεί την απόλυτη αλήθεια, πλην της εμπειρία τριών ετών στην περιοχή, οι Ισραηλινοί, λαός ταλαιπωρημένος, επί χιλιετίες στην διασπορά και συνεχώς διωκόμενος, ζούσαν με το όραμα και το όνειρο   της δημιουργίας Ισραηλινού κράτους. Κινδύνεψαν πολλές φορές να αφανιστούν, ιδιαίτερα με το Ολοκαύτωμα, το οποίο ήταν και η Λυδία λίθος,  για την δημιουργία Ισραηλινού κράτους. Έτσι οι Ισραηλινοί αισθάνονται μεγάλη ανασφάλεια και θέλοντας να διατηρήσουν το μονάκριβό τους όνειρο, σε συνδυασμό με την στρατιωτική υπεροχή τους και την εθνική υπεροψία που τους διακατέχει(ακόμη πιστεύουν ότι είναι ο εκλεκτός λαός) εκδηλώνουν αυτή την ανασφάλεια  με υπέρμετρη βία. Είναι κρίμα όμως , διότι έτσι δεν λύνονται τα προβλήματα, αλλά τα διατηρούν και τα αυξάνουν. Σε ότι αφορά τον Παλαιστινιακό λαό (κατά την άποψή μου από τα πιο έξυπνα και ικανά έθνη στην περιοχή και όχι μόνο), που τόσο έχει υποφέρει και τόσο αίμα έχει χύσει θα πρέπει η διεθνής κοινότητα και ο Αραβικός κόσμος να τον βοηθήσει  να κάνει  επιτέλους Παλαιστινιακό  κράτος, γιατί πρέπει και του το χρωστάνε από καιρό και να μην τον αφήσουνε ξανά να επηρεάζεται   και  να ποδηγετείται  από φανατικές , ¨θρησκοληπτικές¨ και ακραίες εθνικιστικές  αντιλήψεις, με τα γνωστά αποτελέσματα.