Blog

Ν Ε Ο Σ Ψ Υ Χ Ρ Ο Σ Π ΟΛ Ε Μ Ο Σ Του Αντιστρατήγου ε.α. Σ. Παναγοπούλου

Τα πρόσφατα γεγονότα του Καυκάσου, που δηµιούργησαν µεγάλη κρίση η οποία ακόµη δεν έχει καταλαγιάσει, έδειξε ότι ορθά οι Ευρωπαίοι ηγέτες, απέρριψαν την πρόταση των ΗΠΑ για ένταξη στο ΝΑΤΟ της Γεωργίας και της Ουκρανίας κατά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής στο Βουκουρέστι, διότι σήµερα θα υπήρχε µεγάλη πιθανότητα να είχε ζητηθεί η εφαρµογή του άρθρου 5 περί “Συλλογικής Άµυνας” και έτσι η κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ευρώπης µετά της Ρωσίας να έχουν λάβει δραµατική µορφή. Η κατάσταση που επικράτησε στην περιοχή της Γεωργίας αµέσως µετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως και µετά από συγκρούσεις, οδήγησε στην αυτονοµία τη Ν. Οσετία και Αµπχαζία (επαρχίες αµφότερες της Γεωργίας), η οποία δεν αναγνωρίστηκε από την Γεωργία. Ο Οργανισµός για την Ειρήνη και Ασφάλεια στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) ανέλαβε, µε απόφασή του, την επίβλεψη της ειρήνης που επιτεύχθηκε στη Ν. Οσετία µε Κυανόκρανους από τη Ρωσία, Ν. Οσετία και Γεωργία ενώ το αυτό έγινε για την Αµπχαζία µε ειρηνευτικές δυνάµεις από Ρωσία, Αµπχαζία και Γεωργία και µε παρατηρητές που διατέθηκαν από τον ΟΑΣΕ, στους οποίους συµµετείχαν και Έλληνες αξιωµατικοί. Την 7η Αυγούστου 2008 και παρά την Ολυµπιακή Εκεχειρία, δυνάµεις της Γεωργίας εισέβαλαν µε υπερβολική ισχύ πυρός στη Ν. Οσετία, καταστρέφοντας την πρωτεύουσα της Τσιχνβάλι και προκαλώντας την αντίδραση της Μόσχας, η οποία µε ισχυρές και άρτια συντονισµένες κινήσεις των στρατιωτικών δυνάµεών τους, όχι µόνο εκδίωξαν και κατέστρεψαν τις Γεωργιανές δυνάµεις που είχαν εισβάλει στη Ν. Οσετία, αλλά συνεχίζοντας την προέλασή τους προς νότο, κατέλαβαν µεγάλα τµήµατα του Γεωργιανού εδάφους, φθάνοντας έξω από την πρωτεύουσα της χώρας Τυφλίδα. Τι προκάλεσε όµως την ενέργεια αυτή της Γεωργίας, η οποία κατέληξε σε τραγωδία γι΄αυτήν; Θα µπορούσε κάποιος να δείξει χωρίς ενδοιασµούς τον Πρόεδρο της χώρας Μιχαήλ Σαακασβίλι, ένα αµερικανοτραφή, υπερφίαλο και µαξιµαλιστή νεαρό ηγέτη, ο οποίος όµως στήριξε τις ενέργειές του στις ΗΠΑ, των οποίων είναι ενεργούµενο για τη διείσδυσή του στον Καύκασο και οι οποίες εγνώριζαν τις προθέσεις του. Ουσιαστικά η Ν. Οσετία και τα γεγονότα που διαδραµατίσθηκαν έδειξαν ότι η Ρωσία, οικονοµικά εύρωστη πλέον, επιστρέφει στο διεθνές προσκήνιο, διεµβολίζουσα τον µονοπολισµό που προσπάθησαν να στηρίξουν οι νεοσυντηρητικοί των ΗΠΑ και ότι δεν είναι διατιθεµένη να αποδεχθεί άλλο έλεγχο στις χώρες του εγγύς ενδιαφέροντός της. Το µήνυµα αυτό έγινε ορατό στην Ουκρανία, οδηγώντας σε πολιτική κρίση και περιορίζοντας τον φιλοδυτικό Πρόεδρό της σε πολιτική µοναξιά. Μετά το πέρας του Ψυχρού Πολέµου, ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ και πατέρας του σηµερινού, είχε µιλήσει για Νέα Τάξη Πραγµάτων, η οποία εστηρίζετο στην παγκόσµια ισχύ των ΗΠΑ που την οδηγούσε στη φιλοσοφία του µονοπολισµού και την παγκοσµιοποίηση της οικονοµίας µέσω της νεοφιλελεύθερης φιλοσοφίας γι΄αυτήν, ώστε να υφίσταται παγκόσµιος έλεγχός της. Τα πράγµατα όµως δεν εξελίχθηκαν έτσι, καθόσον η ενεργειακή κρίση κυρίως ως προς τις τιµές των καυσίµων, ο πόλεµος των αγωγών µεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή του Καυκάσου, οι µεγάλοι ρυθµοί αναπτύξεως της Ρωσίας, της Κίνας, των Ινδιών και Βραζιλίας κ.λ.π., δηµιούργησαν µία νέα δυναµική, που, αφ’ ενός διεµβόλισε την φιλοσοφία του µονοπολισµού, αλλά και επέφερε µεγάλες οικονοµικές ζηµίες στις ίδιες τις ΗΠΑ. Το ερώτηµα που γεννάται είναι εάν οδηγούµεθα πλέον σε µία νέα ψυχροπολεµική κατάσταση. Υπό τις σηµερινές συνθήκες και την πολιτική που ακολουθείται, µπορούµε να πούµε ναι. Συµφέρει όµως η κατάσταση αυτή τον δυτικό κόσµο; Όχι, είναι η απάντηση, καθόσον η κατάσταση αυτή δεν συµφέρει πρωτίστως τις ΗΠΑ µε τα πολλά ανοικτά µέτωπα, σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Μέση Ανατολή και Ιράν, καθώς και ολόκληρη τη δύση (βλέπε Ευρώπη), από πολιτικής, κοινωνικής και οικονοµικής πλευράς. Εποµένως απαιτείται αλλαγή πολιτικής κυρίως από πλευράς των ΗΠΑ, οι οποίες πρέπει να δείξουν πολιτικό ρεαλισµό, δηλαδή οι ΗΠΑ ως παγκόσµια υπερδύναµη, αντί της αντιπαραγωγικής στρατηγικής για την “προληπτική ανάσχεση” της Ρωσίας, πρέπει να αξιοποιήσουν την ανάπτυξη σχέσεων στρατηγικής συνεργασίας µε την µετασοβιετική Ρωσία. Αυτό σηµαίνει σύνεση και διορατικότητα και ότι η πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ πρέπει να απογαλακτισθεί από τα διάφορα “λόµπυ” ή Ινστιτούτα, ιδιοτελούς επιρροής, επηρεασµένων από ψυχροπολεµικά ιδεολογήµατα. Περαιτέρω τα γεγονότα του Καυκάσου, οδήγησαν στην κήρυξη της ανεξαρτησίας των Αµπχαζίας και Ν. Οσετίας, η οποία αναγνωρίσθηκε από τη Ρωσία και στο προσεχές µέλλον και από άλλες χώρες φίλα προσκείµενες προς τη Μόσχα. Η αντίδραση της δύσεως, δεν δικαιολογείται διότι είχε Νπροηγηθεί η αναγνώριση από αυτήν (ΗΠΑ, Ηνωµένο Βασίλειο, Καναδάς, Γαλλία και Γερµανία) του Κοσσόβου σε βάρος της Σερβίας και παρά το σχετικό ψήφισµα του Συµβουλίου Ασφαλείας (ΙΑ) του ΟΗΕ. Έτσι δηµιουργείται µία νέα κατάσταση στις διεθνείς σχέσεις που δεν συνάδει µε τις αρχές του διεθνούς δικαίου, σε βάρος πάντοτε των ηττηµένων και των µη ισχυρών κρατών. Για το θέµα αυτό ο Στρατηγός ε.α., Επίτιµος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και Ακαδηµαϊκός κ. ∆ηµήτριος Σκαρβέλης, στην εµπνευσµένη οµιλία του κατά το 5ο ∆ιεθνές Συνέδριο “ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ 2007” της ΕΛ.Ε.Σ.ΜΕ είχε πεί ότι : “Το διεθνές σύστηµα είναι άναρχο και όλα τα κράτη που το συνιστούν είναι ισότιµα πολιτικά, µε τη διαφορά ότι η ισότητά τους υπονοµεύεται από τους ισχυρούς. Οι διεθνείς σχέσεις διέπονται από την ισχύ και τα συµφέροντα των κρατών µε συνέπεια να παράγεται αστάθεια και συγκρουσιακές καταστάσεις”. Οι θέσεις αυτές έχουν επιβεβαιωθεί από τα γεγονότα και αποδεικνύουν ότι η νέα τάξη πραγµάτων που είχαν ευαγγελισθεί οι ΗΠΑ δεν ήταν καθόλου νέα, αλλά επανάληψη της φιλοσοφίας για το δίκαιο του ισχυροτέρου. Η Ελλάδα ανήκει στους δυτικούς οργανισµούς, πλην όµως έχει και στρατηγικά συµφέροντα στη συνεργασία της µε την Ρωσία. Ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να εµπλακεί στις στείρες αντιπαραθέσεις που επαναφέρουν την ψυχροπολεµική θεώρηση και σε κάθε περίπτωση να µην προβεί σε αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου καθώς επίσης των Αµπχαζίας και Ν. Οσετίας που θα βάλει ταφόπλακα στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού. Γεωγραφικά Στοιχεία * Η Νότια Οσετία έχει έκταση 3.900 km2, ευρίσκεται στα βόρεια της Γεωργίας. Είναι ορεινή περιοχή χωριζόµενη από τη βόρεια Οσετία από τον ποταµό Mthvazi. Σύµφωνα µε την απογραφή του 1989 ο πληθυσµός της ανέρχεται σε 99.000 κατοίκους (Οσέτιοι 65.200 ήτοι το 66,2%, Γεωργιανοί 28.700 ήτοι το 29,0%, Ρώσοι 2.128 ήτοι 2,1%, Αρµένιοι 871 ήτοι 1,21%, Εβραίοι 648 ήτοι 0,9%, λοιπά 5.100 ήτοι 4,8%). Εκτιµάται ότι το 70% των κατοίκων έχουν λάβει Ρωσική υπηκοότητα και διαβατήρια. * Η Αµπχαζία ευρίσκεται Β∆ της Γεωργίας, έχει έκταση 8.600 km2 και πληθυσµό 215.972 κατοίκους (Γεωργιανοί 45.953 ήτοι 21,3%, Αµπχάζιοι 94.606 ήτοι 43,8%, Ρώσοι 23.420 ήτοι 10,8%, Αρµένιοι 44.870 ήτοι 20,8% και Έλληνες 1.486 ήτοι 0,7%) σύµφωνα µε την απογραφή του 2003. Το 80% των κατοίκων της, έχουν Ρωσικά διαβατήρια.