Blog

            Κατά τη Σύνοδο Υπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ του ΝΑΤΟ (NAC) το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου 2009 στις Βρυξέλλες, η Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Clinton σε συνέντευξη που παραχώρησε, παρουσίασε σε γενικές γραμμές την εξωτερική πολιτική που προτίθεται να ακολουθήσει η νέα διοίκηση των ΗΠΑ. Από τη μελέτη της συνεντεύξεως διαπιστώνεται εύκολα ότι η νέα πολιτική δεν είναι νέα αλλά η ωραιοποιημένη παλαιά, καθόσον οι στόχοι της είναι οι ίδιοι σ΄ότι αφορά την τρομοκρατία, την επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, την ενεργειακή ασφάλεια, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Αραβο-Ισραηλινή διένεξη, το Ιράκ, το Ιράν, το ΝΑΤΟ κ.λ.π.
Η κύρια βελτίωση στη νέα εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι, η επανέναρξη της λειτουργίας των διμερών επαφών μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, ώστε να επέλθει συμφωνία και συνεργασία μεταξύ ΗΠΑ/ΝΑΤΟ-Ρωσίας, σε ήσσονος σημασίας θέματα, καθόσον οι διαφορές μεταξύ των δύο δυνάμεων σ΄ότι αφορά τον Καύκασο, την ενέργεια και τις ζώνες επιρροής κ.λ.π. παραμένουν.
Παράλληλα και με την επίσκεψη της κ. Clinton στην Τουρκία, άμεσα υπήρξε εκ μέρους των ΗΠΑ αναγνώριση αυτής ως περιφερειακής δύναμης και στρατηγικός εταίρος των στην περιοχή, με τον οποίο θα συντονίσει τις ενέργειες για επίλυση των μειζόνων προβλημάτων που υφίστανται όπως Αραβο-Ισραηλινή και Ισραηλο-Παλαιστινιακή διένεξη, ενεργειακή ασφάλεια, Ιράκ, Ιράν κ.λ.π.
Ιδιαιτέρας μνείας και σ΄ότι αφορά τα ελληνικά ενδιαφέροντα οι τοποθετήσεις της κ. Clinton, υποστηρίζουν πλήρως τις θέσεις της Τουρκίας καθόσον :

Η εξέλιξη αυτή είναι δυσμενής για την Ελλάδα, αλλά σε ότι αφορά τα θετικά στοιχεία που αποκόμισε η Τουρκία, αυτά οφείλονται στη συνέχεια και συνέπεια που έχει η τουρκική πολιτική και της εξ αυτής απορρέουσας αξιοπιστίας της, στην ισχυρή γεωστρατηγική της θέση, την υψηλή παραγωγικότητά της που την έχουν κατατάξει 17η στην παγκόσμια οικονομία και τις ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις της, σε αντίθεση με μας όπου τα θέματα της γεωστρατηγικής πολιτικής της χώρας δεν κατευθύνονται από τους Εθνικούς Αντικειμενικούς Σκοπούς και Συμφέροντα αλλά από προσωπικές επιλογές με έντονα στοιχεία επικοινωνιακής εκμεταλλεύσεως για αυτοπροβολή και ψηφοθηρία.