Blog

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΣΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΑΓΩΓΕΣ ΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

 

Του Αντιστρατήγου ε.α. Μ. ΑΡΩΝΗ

Προσφάτως, κατά την περίοδο των κρίσεων των Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού κ. Θεοδωρουλάκης Γεώργιος υπέβαλε την παραίτησή του στον Υπουργό Εθνικής Αμύνης κ. Γιάννο Παπαντωνίου. Επικαλέσθηκε προς τούτο λόγους αρχής, αφού δεν συμφώνησε με την παρέμβαση του τελευταίου, σχετικά με προαγωγές και αποστρατείες Αξιωματικών του Κλάδου του. Το γεγονός σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από όλα γενικώς τα μέσα ενημερώσεως και έγινε αντικείμενο οξυτάτης πολιτικής αντιπαραθέσεως μεταξύ στελεχών της Κυβερνήσεως και της αντιπολιτεύσεως, γενικότερα.

Το θέμα τελικά έκλεισε με δηλώσεις τόσο του Κυβερνητικού Εκπροσώπου όσο και του Υπουργού Εθνικής Αμύνης ο οποίος δήλωσε, απαντών στον κ. Θεοδωρουλάκη, πως «οι κρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις γίνονται με βάση μια θεσμοθετημένη διαδικασία, η οποία ορίζεται από το Σύνταγμα και τους Νόμους της Χώρας, σύμφωνα με τους κανόνες της Δημοκρατίας. Στις Δημοκρατίες οι Κυβερνήσεις έχουν το δικαίωμα να διαμορφώνουν τη Στρατιωτική Ηγεσία της χώρας των».

Η άποψη αυτή δεν ακούγεται για πρώτη φορά. Είναι παλαιά και προβάλλεται σαν πάγια δικαιολογία από κυβερνητικούς παράγοντες σε παρόμοιες περιπτώσεις. Και εδώ γεννάται το ερώτημα. Μέχρι που μπορεί να φθάσει το δικαίωμα αυτό της διαμορφώσεως της Στρατιωτικής Ηγεσίας της χώρας ; Ιδίως στις Δημοκρατίες. Δεν υπάρχουν όρια και περιορισμοί στην άσκησή του ;

Την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα τη δίνει ο Νόμος 2439/1996 (ΦΕΚ 219/1), «Ιεραρχία και εξέλιξη των Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων και άλλες διατάξεις». Ο νόμος αυτός, στο άρθρο 15 και υπό τον τίτλο «Επιλογή Αρχηγών», ορίζει τα εξής : «Ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και οι Αρχηγοί Γενικών Επιτελείων Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας επιλέγονται από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥ.Σ.Ε.Α.), με πρόταση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας μεταξύ των Αντιστρατήγων, Αντιναυάρχων, Αντιπτεράρχων κ.ο.κ.». Και εδώ παύει ο ρόλος της πολιτικής ηγεσίας και φυσικά και του Υπουργού Εθνικής Άμυνας. Από το σημείο αυτό και πέρα, όλες οι κρίσεις οποιασδήποτε μορφής γίνονται από τα αρμόδια Υπηρεσιακά Συμβούλια. Κάθε περαιτέρω παρέμβαση για προαγωγές ή το ακόμη χειρότερο, για διατεταγμένες αποστρατείες Αξιωματικών είναι παράνομη και κατακριτέα. Κανένας Νόμος δεν προέβλεψε ποτέ και φυσικά, ούτε και σήμερα προβλέπει, την αποστολή σημειωμάτων προς τα Συμβούλια Κρίσεων για προαγωγές «ημετέρων» ή αποστρατείες «μη ημετέρων». Αυτό είναι σαφές και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.

Δυστυχώς όμως, παρά τη σαφήνεια και την κατηγορηματικότητα των νόμων, το φαινόμενο της παρεμβάσεως των πολιτικών εις τα πράγματα των Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν πάντοτε παρόν και δεν περιοριζόταν μόνον στο χώρο των κρίσεων προς προαγωγήν, που είναι και ο πλέον ευαίσθητος, αλλά επεκτεινόταν και σε άλλους χώρους όπως μεταθέσεις σε ευμενείς ή δυσμενείς φρουρές, τοποθετήσεις σε καίριες θέσεις, αποστολές στο εξωτερικό κ.α. Έχει δε εγκατασταθεί στη συνείδηση του Νεοέλληνα σαν κάτι το θεμιτό και νόμιμο. Σαν τέτοιο ασκείται χωρίς καμιά αναστολή τόσον από τους πολιτικούς μας, προκειμένου να εξυπηρετήσουν την εκλογική τους πελατεία, όσο και από τους ψηφοφόρους των, εκείνους οι οποίοι προσπαθούν δια της παρεμβάσεως να επιτύχουν ότι θα τους ήταν αδύνατο να επιτύχουν λόγω ελλείψεως προσόντων, αν και αμφότεροι οι παραπάνω γνωρίζουν ότι η παρέμβαση αυτής της μορφής είναι παράνομη και ηθικά απαράδεκτη.

Εκείνο όμως, που δεν φαίνεται να απασχολεί όλους αυτούς που, κατά οποιοδήποτε τρόπο, εμπλέκονται στο «ευγενές αυτό άθλημα» είναι οι επιπτώσεις και τα αποτελέσματά του, στους χώρους στους οποίους ασκείται. Η παρέμβαση αυτή, κομματική κατά κανόνα τα τελευταία χρόνια, συνιστά ένα από τα βασικότερα αίτια νοσηρότητας της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας, γενικότερα. Σε ότι δε αφορά τις Ένοπλες Δυνάμεις αποτελεί Εθνικό Κίνδυνο, διότι :

α. Συμβάλλει στην ανατροπή ολοκλήρου του συστήματος αξιών πάνω στις οποίες εδράζεται το οικοδόμημα των Ενόπλων Δυνάμεων.

β. Διαμορφώνει χαρακτήρες και συμπεριφορές ασυμβίβαστες με το πνεύμα και το γράμμα των «Περί Ιεραρχίας και Προαγωγών», «Περί Καταστάσεων Αξιωματικών» ως και άλλων γραπτών ή αγράφων νόμων.

γ. Προσβάλλει τους θεσμούς και εξαφανίζει την μεταξύ των Αξιωματικών ευγενή άμιλλα, δημιουργώντας έτσι στελέχη ελαχίστης προσπαθείας.

δ. Λέξεις όπως αξιοκρατία, διαφάνεια, πειθαρχία και μαζί με αυτές και η αξιοπρέπεια των Αξιωματικών χάνουν την έννοιά τους και καθίστανται λέξεις χωρίς περιεχόμενο.

ε. Ενώ «η προσφυγή σε πλάγια μέσα και γενικά η χρησιμοποίηση αθεμίτων μεθόδων για την εξέλιξη του Αξιωματικού καθώς και ο φατριασμός» θεωρούνται ως τα πρώτιστα και κυριότερα ελαττώματα για τον Αξιωματικό, σύμφωνα με το άρθρο 8 παρ. 11 του προαναφερθέντος νόμου (2439/6-9-1996), τελικά με την παρέμβαση, οποιασδήποτε μορφής, δικαιώνεται και επιβραβεύεται ο προσφεύγων στα πλάγια μέσα και, κατά συνέπειαν, παρανομών Αξιωματικός.

στ. Ματαιώνει φιλοδοξίες και απογοητεύει ένα σημαντικό μέρος Αξιωματικών, στους οποίους περιλαμβάνονται οι πλέον καταρτισμένοι και ταλαντούχοι, οι οποίοι έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και στα προσόντα τους αποστρέφονται την προσφυγή στον κομματισμό για την επαγγελματική τους ανέλιξη και μένουν συνήθως εκτός νυμφώνος ή καταφεύγουν στον πρόωρο αποχαιρετισμό των όπλων, υποβάλλοντας την παραίτησή τους.

ζ. Τελευταίο και σπουδαιότερο. Επιδρά δυσμενώς επί του ηθικού του συνόλου των Αξιωματικών, στοιχείου πρωταρχικής σημασίας για τη δημιουργία αξιομάχων και αξιοπίστων Ενόπλων Δυνάμεων.

Σταχιολόγησα και παρέθεσα παραπάνω ορισμένα και μόνον από τα αρνητικά αποτελέσματα της πολιτικής παρεμβάσεως στο χώρο των Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων. Τούτο βέβαια δεν σημαίνει, επ΄ουδενί λόγω, ότι το θέμα των πολιτικών παρεμβάσεων στις Ένοπλες Δυνάμεις, καλύφθηκε με τις προαναφερθείσες επισημάνσεις μου. Το θέμα είναι πολύ ευρύτερο οι δε συνέπειές του μπορεί να αποβούν ολέθριες για τη χώρα. Οι πολιτικοί μας ταγοί το καλύτερο που έχουν να κάνουν για να γίνουν πράξη οι, κατά καιρούς, υπέρ των Ενόπλων Δυνάμεων διακηρύξεις αυτών, περί του αξιομάχου, υψηλού φρονήματος, πνεύματος αυτοθυσίας κ.λ.π. είναι το να σταματήσουν τις παρεμβάσεις στο χώρο τους.