ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΡΚΙΑΣ Του Αντιστρατήγου ε.α. Σ. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Του Αντιστρατήγου ε.α. Σ. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
| …Τα πρόσφατα γεγονότα στη θαλάσσια περιοχή Νότια του Καστελόριζου και Νότια Δυτικά της Πάφου, κατά τα οποία η Τουρκία με ερευνητικό πλοίο Νορβηγικής Εταιρείας, που συνοδεύετο από πολεμικό πλοίο προέβη σε έρευνα επί της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας στην πρώτη περίπτωση και με προκλητική – επιθετική ενέργεια με πολεμικά πλοία και αεροσκάφη κατά ερευνητικού πλοίου που ενεργούσε έρευνα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου και για λογαριασμό της, με συνέπεια να το εκδιώξει, στη δεύτερη περίπτωση αποδεικνύει για μία εισέτι φορά το ότι η ανοχή και η συνεχής υποχωρητική στάση έναντι του πολιτικο-εθνικού μαξιμαλισμού της γείτονος, μάλλον της δίδει λάθος μηνύματα και την οδηγεί διαρκώς σε σκλήρυνση και πολεμικές επιδείξεις –προκλήσεις. Οι όποιες προσπάθειες έχουν αναληφθεί για την πολιτική προσέγγιση με την Τουρκία από όλες τις πολιτικές ηγεσίες της χώρας, έχουν αποτύχει και τα θέματα με την Τουρκία παραμένουν ανοικτά, ενώ το δέλεαρ της Ευρωπαϊκής προοπτικής της, φαίνεται ότι δεν την συγκινεί. Αυτό όμως το αυταπόδεικτο δεν το κατανοούν αρκετοί διότι πώς είναι δυνατόν να δικαιολογηθεί το ότι η Ελλάς συναίνεσε η Τουρκία να γίνει μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ) του ΟΗΕ, καθ΄ήν στιγμή παρανόμως και σύμφωνα με αποφάσεις του αυτού οργάνου, στο οποίο την βοηθήσαμε να γίνει μέλος, κατέχει και διατηρεί με στρατεύματά της, το βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτή η συναίνεσή μας τι αντίκτυπο είχε στην πολιτική φιλοσοφία της Τουρκίας; Κανένα. Η Τουρκία γνωρίζει ότι κάθε ημέρα εδραιώνεται ως περιφερειακή δύναμη, καθόσον έγινε μέλος της G-20, διαμεσολαβητής μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν καθώς και Συρίας-Ισραήλ, έχει παρακαταθήκες στα Βαλκάνια μέσω Αλβανίας και ΠΓΔΜ, στον Καύκασο δια του Αζερμπαϊτζάν, είναι στρατηγικός ενεργητικός κόμβος (υπέγραψε ήδη συμφωνία για φυσικό αέριο και με το Ιράν), ενώ ταυτόχρονα, στηριζόμενη στη δική της εκσυγχρονισμένη πολεμική βιομηχανία, προωθεί τον εκσυγχρονισμό και εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεών της, μέσω ενός ιδιαίτερα θηριώδους προγράμματος, ώστε όλες οι μελλοντικές διαπραγματεύσεις της να γίνονται από θέσεως ισχύος. Παράλληλα, και παρά τα πολιτικά προβλήματα του θέρους του 2007 και του αντιστοίχου του 2008, έχουμε πλέον μια σταθερότητα στην Τουρκία, λόγω του ότι η νέα ηγεσία των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (Στρατηγός Ισκέρ Μπασμπουκ) και του βαθέως τουρκικού κράτους, ήλθε σε συνεννόηση με τον Ερντογάν (πολλοί βέβαια μιλούν για μετάλλαξη του τελευταίου) με συνέπεια, να υπάρχει πλέον σύμπλευση σε όλα τα θέματα και κυρίως στα θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Εθνικής Ασφάλειας. Η Τουρκία έχει διακηρύξει ότι το διεθνές δίκαιο, οι διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις δεν την δεσμεύουν όταν θίγονται ή πρόκειται να θιγούν τα κυριαρχικά της δικαιώματα ή συμφέροντα και έχει αποδειχθεί πολλάκις ότι στην περίπτωση αυτή, δεν διστάζει να εφαρμόσει την πολιτική των κανονιοφόρων. Οι τελευταίες ενέργειες της Τουρκίας στις θαλάσσιες περιοχές Καστελόριζου και Κύπρου, στόχευαν στο να δείξει ότι αμφισβητεί, την ελληνική υφαλοκρηπίδα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, την Κυπριακή Δημοκρατία και το ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδος-Κύπρου (που δυστυχώς με ενέργειες των Αθηνών και Λευκωσίας έχει υποβαθμισθεί). Το πρόβλημα στην όλη υπόθεση δεν είναι η Τουρκία αλλά η μυωπική πολιτική μας, που αφ΄ενός παρατείνει την όποια λύση των προβλημάτων με την Τουρκία για το μέλλον και αφ’ ετέρου της δίδει το δικαίωμα να μας εκλαμβάνει ως παραλύτους, ενώ η κατάσταση απαιτεί σοβαρές σκέψεις και διαδικασίες, που να στηρίζονται στην Εθνική Ισχύ (οικονομία, εξωτερική πολιτική, αμυντική ισχύς) που στην περίπτωση που παρουσιάζει υστέρηση, πρέπει να αποκατασταθεί. |