Blog

«ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ»

Του Κ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Εφέδρου Αξιωματικού – Δικηγόρου Αθηνών

Μετά από ένα πόλεμον, ο οποίος λέγεται ότι είναι πατέρας των πάντων, οι σώφρονες πολίτες ομονοούντες οικοδομούν και επουλώνουν τις πληγές τις οποίες κατέλειπε ο πόλεμος. Στην Ελλάδα όμως συνέβη το πλέον ασυνήθιστο και πρωτοφανές. Μια μερίδα του λαού η οποία δεν ξεπερνούσε το 10% αιματοκύλισε τον τόπον και προσπάθησε εκμεταλλευόμενοι το αδύνατον της κεντρικής κρατικής εξουσίας να επιβάλλει την δικτατορία του προλεταριάτου. Έτσι η Ελλάδα ευρέθη εκτός τραπέζης μοιράσματος των ωφελημάτων της Συμμαχίας κατά του Άξονος. Ούτε τα προ του πολέμου υπεσχημένα δεν μας εδόθησαν. Έτσι η Ελλάδα εζημιώθη πολλαπλασίως και εκινδύνευσε σε πρώτο γύρο να ευρεθεί στο χώρο του λεγομένου ΣΙΔΗΡΟΥ ΠΑΡΑΠΕΤΑΣΜΑΤΟΣ.
Μετά ταύτα η Ελλάδα προχώρησε στην ανασυγκρότηση με γνωστά Σχέδια οικονομικής ανασυγκροτήσεως (ΤΡΟΥΜΑΝ, ΜΑΡΣΑΛ) και επούλωσε τις πληγές της κατά το δυνατόν. Όμως οι ηττημένοι του πρώτου γύρου δια την ανατροπήν του Συνταγματικού Πολιτεύματος και με έξωθεν υποκίνηση και βοήθεια επεχείρησαν αιματηρότερον ΔΕΥΤΕΡΟΝ γύρον δια την ανατροπήν του συνταγματικού καθεστώτος και την επιβολήν στυγνού δικτατορικού καθεστώτος του Προλεταριάτου κατά το πρότυπον των Σοσιαλιστικών (άνευ δημοκρατίας)καθεστώτων και μονοκομματικής φυσικά εξουσίας με τα γνωστά αποτελέσματα και την προ ετών κατάρρευσή των.
Ο πόλεμος αυτός με απόφαση των Ηνωμένων Εθνών ονομάστηκε ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΣ και ξενοκίνητος και είχε θυσία αίματος υπέρ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ της πατρίδος ΕΛΛΑΔΟΣ και της ακεραιότητος αυτής :
α. Αξιωματικοί πεσόντες 1.198.
β. Οπλίτες 14.771.
γ. Κατασφαγέντες κληρικοί 165.
δ. Άμαχοι εκτελεσθέντες υπό κομμουνιστοσυμμοριτών 63.966.
ε. Αρπαγή παιδιών (παιδομάζωμα) 28.500.
στ. Τραυματίες Αξιωματικοί 2.457.
ζ. Τραυματίες οπλίτες 40.091.
η. Συμμοριόπληκτοι 750.000.
Η περίοδος αυτή, η οποία είναι μαύρη σελίδα στην λαμπρή των Ελλήνων Ιστορία αρχίζει το 1946 και τελειώνει την 29 Αυγούστου 1949 με την περιφανή ΝΙΚΗ του Εθνικού Στρατού μας στο Γράμμο και Βίτσι. Εγράφη εκεί στις κορυφές του Γράμμου και Βιτσίου μια των πλέον λαμπρών αγώνων ΝΙΚΗ του Ελληνικού λαού, της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της ακεραιότητος της Ελλάδος μας διότι διεσώθη η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας.
Οι θυσίες και το αποτέλεσμα ήταν εκείνοι οι οποίοι : «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» έπεσαν υπέρ Πατρίδος, ακρωτηριάστηκαν κ.λ.π. Δια τούτο ο τότε Πρωθυπουργός διεκήρυξε και υπεσχέθη : «Εις την συνείδησιν των ερχομένων γενεών, αιωνία θα είναι η μνήμη των αθανάτων νεκρών» δια να καταλήξουμε σήμερα όταν γίνεται στον τόπον του μαρτυρίου ιερόν μνημόσυνον υπέρ των ψυχών των ΑΘΑΝΑΤΩΝ μας ΝΕΚΡΩΝ να αποκαλείται χλευαστικώς από την μεριά των ηττημένων «εορτή μίσους». Αιδώς Αργείοι !!
Μετά το 1974 άρχισε μία πορεία διαστρεβλώσεως των γεγονότων και αλλοιώσεως της ουσιαστικής Ιστορικής αλήθειας επικαλούμενοι οι πολιτικοί την ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ. Όμως η Ιστορία ουδέν ψεύδος λέγει, ουδέν αληθές σιωπά. Όλοι μας θέλομε την συμφιλίωση η οποία μετά τα τραγικά γεγονότα και το φως της ιστορικής αλήθείας το οποίο φωτίζει αυτά, περνάει μέσα από την αμφίπλευρη ΛΗΘΗ, η οποία είναι μια διαδικασία γρήγορη δια το πρόσφατο και πιο αργή δια το μακρινό παρελθόν.
Όσοι είμαστε της θέσεως ότι οι θυσίες έγιναν με διαταγή της συντεταγμένης πολιτείας η οποία αντιτάχθηκε στο ξενοκίνητο, οι δε πεσόντες καθαγιάσαντες με το τίμιον αίμα των τον τόπον της θυσίας : «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» πρέπει να αξιώσουμε ΛΗΘΗ αμφίδρομη, χωρίς να απωλέσωμε την ΜΝΗΜΗ μας. Την μνήμη η οποία είναι η ικανότητα του εγκεφάλου μας να διατηρεί γνώσεις ή εντυπώσεις και να τις ανακαλεί όταν θέλει ή πρέπει. Ας σημειωθεί ότι δεν πάσχομε από ΑΜΝΗΣΙΑ και δια τούτο λυπούμεθα δια όσα νομοθετούνται χάριν του ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ καταστρατηγώντας την Ιστορική αλήθεια και μέσα από τις νομοθετικές διατάξεις και ρυθμίσεις με την εξίσωση ΘΥΜΑΤΩΝ και θυτών προβάλλομε κακά προς μίμηση παραδείγματα στις ερχόμενες γενεές.
Πιο συγκεκριμένα. Με τον Ν 1863/1989 (ΦΕΚ 204 – Τεύχος Α) της 18-9-1989 με τον περισπούδαστον τίτλον : «Άρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου 1944/1949» στο κείμενο του άρθρου 1 δίδονται ορισμοί. Έτσι :
α. Η περίοδος από την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής μέχρι 31-12-1949 αναγνωρίζεται ως «Περίοδος Εμφυλίου Πολέμου».
β. Ο όρος «Συμμοριτοπόλεμος» αντικαθίσταται με τον όρον «Εμφύλιος Πόλεμος» και
γ. Όπου «Συμμορίτες» με τον όρον «Δημοκρατικός Στρατός».
Επίσης στο άρθρον 3 του αυτού ως άνω Νόμου οι του «Δημοκρατικού Στρατού» τυγχάνουν συντάξεως και τιμών και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες. ΘΥΜΑΤΑ και Θύτες εξομοιώνονται. Αιδώς Αργείοι !!
Ο αντικειμενικός παρατηρητής σημειώνει ότι :
α. Εμφύλιος Πόλεμος υπάρχει όταν υπάρχει ένοπλη σύγκρουση, οξύτατη διαμάχη και αντιπαράθεση ατόμων ή ομάδων που ανήκουν στο αυτό ή ευρύτερο σύνολο (φυλή, έθνος, κράτος). Οι συμμορίτες δεν αγκαλιάστηκαν με ξένους και μάλιστα υποκινητές στους οποίους υπεσχέθησαν και εδάφη της Ελλάδος μας.
β. Όταν χαρακτηρίζονται οι συμμορίτες «Δημοκρατικός Στρατός» συνειρμικά ο νους μας πηγαίνει σε αντίπαλο φασιστικό, χουντικό κ.λ.π. στρατό. Και όμως ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ διέσωσε την ακεραιότητα της Χώρας, διαφύλαξε την Δημοκρατία και Ελευθερία μας, είχε τα θύματα : «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» και τώρα με πολλή, περισσή αναίδεια η επίσημη πολιτεία, μη σεβόμενη ούτε τα ψηφίσματα του ΟΗΕ εξισώνει Θύματα και Θύτες.
Εκτιμώ ότι η Πολιτική Ηγεσία του τόπου αδικεί εκείνους οι οποίοι θυσιάστηκαν δια την Πατρίδα δια το βίωμά των, ακράδαντος πίστη των ήταν πως θνήσκοντες επιβεβαίωναν ότι μεγαλύτερη των τιμών της ΖΩΗΣ των ήταν η ΘΥΣΙΑ των δια την Ελλάδα μας. Και όχι μόνον αυτό με την αλλοίωση της Ιστορίας και την εξίσωση με τιμές ΘΥΜΑΤΩΝ και ΘΥΤΩΝ παρέχει στους νεωτέρους κακά παραδείγματα. Η λήθη είναι επιβεβλημένη και αναγκαία δια την κοινή πορεία όλων των Ελλήνων. Όμως λήθη και μάλιστα μονόπλευρη της θυσίας εκείνων, οι οποίοι έπεσαν με διαταγές της Νομίμου Συνταγματικής Κυβερνήσεως, δεν επιτρέπεται. Είναι σαν να πεθαίνουν δια παντός οι ΗΡΩΕΣ αυτοί, που πρέπει χάριν της ΕΛΛΑΔΟΣ μας, της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας να τους έχομε στην καδιά μας δια πάντα και :
…… ακοίμητο κανδήλα ή μια δάδα
να καίμε γι΄αυτούς για πάντα
γιατί θυσιάστηκαν για την ΕΛΛΑΔΑ.