Blog

Τώρα δυστυχώς είναι πολύ αργά για την ρεαλιστική τοποθέτηση των ελληνικών θεμάτων και της διεκδίκησης των λύσεων. Χάσαμε πολύτιμο χρονικό διάστημα που θα μπορούσαμε να ‘χτίσουμε’ θέσεις και να προβάλλουμε την αναγκαιότητα των λύσεων για το  χρέος. Παγιδευμένοι σε ακατανόητες υπεραισιοδοξίες που όμοιές τους είχαμε να δούμε από την εποχή του χρηματιστηρίου εγκλωβιστήκαμε  σε μια βραχυχρόνια στρατηγική.

Όταν όλος ο  κόσμος ψιθύριζε και ορισμένες φορές φώναζε ότι το πρόγραμμα δεν ‘βγαίνει’ μας διαβεβαίωναν ότι υπάρχει σχέδιο σωτηρίας. Όταν επικαλούμασταν την στοιχειώδη οικονομική γνώση για ορισμένες διορθώσεις στο πρόγραμμα μας κατηγορούσαν ως αντιευρωπαίους και όταν προσπαθούσαμε να  παρουσιάσουμε εναλλακτικά σενάρια μας έλεγαν  ότι με αυτό τον τρόπο οδηγούμε την χώρα στην  δραχμή.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο τώρα να πείσουμε εαυτούς και αλλήλους για την ορθότητα των  ελληνικών επιχειρημάτων όταν μέχρι χθές διαβεβαιώναμε εχθρούς και φίλους, αμερικάνους  και ρώσους ότι πολύ σύντομα η Χώρα θα πετύχει  την αναστροφή της ύφεσης και θα εισέλθει στην ανάπτυξη, ότι θα βγούμε στις αγορές ότι η ελληνική
οικονομία απογειώνεται και οι επενδυτές κάνουν ουρά στο Σύνταγμα, ότι την λύση του χρέους την έχουν έτοιμη οι Γερμανοί μετά τις γερμανικές εκλογές και τέλος ότι το μνημόνιο ολοκληρώνεται τον Μάιο του 2014 και έτσι δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα.
Ξαφνικά σήμερα ανακαλύψαμε ότι οι ευρωπαίοι δεν κάνουν το καθήκον τους; Λες και υπάρχουν  πολλά ιστορικά παραδείγματα Κρατών που στα πλαίσια του καθήκοντος χάρισαν δισεκατομμύρια σε άλλα Κράτη. Θυμάμαι τις δηλώσεις του τότε Υπ. Οικονομικών τον Μάρτιο του 2012 αλλά και τους  παιάνες μεγάλου καναλιού μετά την αναδιάρθρωση  του χρέους. Τότε το σύνθημα ήταν ότι σωθήκαμε και μας χάρισαν 100 δις προκειμένου σε σύντομο χρονικό διάστημα να βγούμε στις αγορές. Μάλιστα  το μεγάλο κανάλι είχε αφιερώσει για μια βδομάδα  το σύνολο των ενημερωτικών του εκπομπών για να  μας πείσει για το μέγεθος του σωσίματος.
Τον Δεκέμβριο του 2012 μετά την επαναγορά του  χρέους υπογράψαμε χωρίς καμμία επιφύλαξη τον οδικό χάρτη που σήμερα η τρόικα υποστηρίζει ότι πρέπει να υλοποιήσουμε. Και χρειάζεται να  υπενθυμίσουμε ότι αυτός ο οδικός χάρτης έλεγε ότι 
το 2014, 2015, 2016 θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα περίπου 10% του ΑΕΠ δηλαδή 18 δις  τον χρόνο δημοσιονομικό πλεόνασμα!! Aυτό το πλεόνασμα θα κάλυπτε και το μεγάλο μέρος των τοκοχρεωλυσίων άρα δεν υπήρχε χρηματοδοτικό κενό. Χρειάζεται πάλι να υπενθυμίσουμε ότι όποιος τότε αμφισβητούσε την εγκυρότητα αλλά και την
εφικτότητα αυτών των στόχων αυτόματα ήθελε το κακό της Χώρας. Μετά απ’ όλ’αυτά είναι πολύ αργά  να προβάλλουμε τα αιτήματά μας χωρίς να  προκαλέσουμε μια ουσιαστική ρήξη στις σχέσεις μας με τους ευρωπαίους εταίρους και όχι μόνο.