Blog

H ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ 28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντιστράτηγος ε.α. Επίτιμος ∆κτης της Σ.Σ.Ε.

Σήμερα, σύσσωμος ο Ελληνισμός εορτάζει την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Σήμερα και κάθε χρόνο από τότε το Ελληνικό έθνος ξαναζωνταντανεύει και ξαναζεί την αλησμόνητη εποχή του 1940-41. Από αρχαιοτάτων χρόνων στην Ελλάδα υπήρχε αποτροπιασμός για τον πόλεμο. Αλλά παράλληλα υπήρξε και ανύμνηση του πολέμου στην Ελληνική Ιστορία. Η ανύμνηση όμως αυτή αντικείμενο είχε το ήθος και την ανδρεία μέχρις αυτοθυσίας των πολεμιστών και όχι τον ίδιο τον πόλεμο και όχι οιουδήποτε πολέμου, αλλά του δικαίου, δηλαδή του Αμυντικού ή του απελευθερωτικού πολέμου. Ο πόλεμος ο δίκαιος, είναι συνυφασμένος με την Ιστορία του Ελληνισμού, καταξιωμένος στην συνείδηση των Ελλήνων. Το μαρτυρούν τα ∆ημοτικά τραγούδια, καθώς και το πολυθρύλητο σύνθημα: «Ελευθερία ή Θάνατος», συχνά βιούμενο βαθύψυχα. Στο ανά χείρας σας λίαν περιληπτικό επετειακό πόνημά μου, δεν θα εξιστορήσω τα δραματικά γεγονότα της εποχής εκείνης, ως και τους ανδρείους και ηρωϊκούς αγώνες της γενιάς του 1940 των Ελλήνων. Αλλά! στοιχειωδώς θ’ αναφέρω λεχθέντα των ηγετών και πρωταγωνιστών της εποχής εκείνης, για μια τελική αυτοκριτική που είναι η «λυδία λιθος» που ξεχωρίζει την σοβαρότητα από την φθήνεια, την ανθρώπινη ποιότητα από την ιδιοτέλεια και τη ναρκιστική ευτέλεια. Χρειάζεται σήμερα η αυτοκριτική περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. Επειδή στις ημέρες μας επισυσσωρεύονται σύννεφα πολέμου και επειδή σημαντική μερίδα του Ελληνικού λαού, ενώ αξιώνει να διασωθεί η ιστορική προσφορά των Ελλήνων, δεν μεταφράζει όμως την αξίωση αυτή σε ρεαλιστική πολιτική πράξη. Από της μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν ο Ελληνικός λαός και ιδιαίτερα η νεολαία μας υφίσταται την πλέον ακραία παραπληροφόρηση για τους ηγέτες που διεξήγαγαν τον ένδοξο πόλεμο της Ελλάδος εναντίον της Φασιστικής Ιταλίας του Μουσσολίνι και της Ναζιστικής Γερμανίας του Χίτλερ κατά το εξάμηνο 1940-41. Συγκεκριμένα διαγράφουν από τις σελίδες της ιστορίας την Ηγετική Τριάδα εκ των σημαντικοτέρων προσωπικοτήτων της πολιτικής, και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας της πολεμικής εκείνης περιόδου, τον ασκητή Βασιλέα Γεώριον Β΄, τον Αρχιστράτηγον της Νίκης, Αλέξανδρο Παπάγο, και κυρίως τον Εθνικό Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά. Πανελληνίως ακούγεται και προβάλλεται ότι το όνομα «Ιωάννης Μεταξάς» ισοδυναμεί με στυγνό δικτάτορα και επομένως είναι απαγορευτικό. Απίστευτο εν μέσω της διαφημιζομένης «πλέριας δημοκρατίας μας»! Λησμονείται βέβαια ότι ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν εκλεγμένος Πρωθυπουργός προτού, με την αποδοχή του Βασιλέα Γεωργίου, επιβάλλει την δικτακτορία. Γιατί όμως! για να οργανώσει τον Ελληνικό Στρατό και ν’ ανεβάσει το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων, διαβλέπων, τα σύννεφα του πολέμου, που επικίνδυνα άρχισαν να συσσωρεύονται στον γαλάζιο Ελληνικό ουρανό μας. Αυτός ο μεγάλος ηγέτης μόνος του εις τις τρεις το μεσονύκτιο της 28ης Οκτωβρίου ανέτεινε την ιστορική και καταλυτική απάντηση στο ιταμό τελεσίγραφο του Gracci “Allors c’ est la guerre”. Το μεγάλο όχι, όπως έγραψε ο εκδότης της «Καθημερινής» Γεώριγος Βλάχος εις κύριο άρθρο του και έκτοτε έτσι αποκαλείται. Όταν απεβίωσε εις τον κολοφώντα της δόξης του, την 29ην Ιανουαρίου 1941, σύσσωμος ο λαός προσήλθε αυθορμήτως κατά χιλιάδας εις την κηδεία του. Με την ανακοίνωση του θανάτου του ο Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Άντονι Ήντεν, εδήλωσε: «Σήμερα θρηνούμε διά τον θάνατον ενός σημαντικού και γενναίου ηγέτου, του στρατηγού Ιωάννου Μεταξά. Η δήλωση αυτή έγινε στο BBC την 29ην Ιανουαρίου 1941, ενώ συγχρόνως εκηρύχθη εθνικό πένθος με την αγγλική σημαία να κυματίζει μεσίστιος επί τριήμερον εις τα δημόσια καταστήματα της Βρετανίας. Παρόμοια τιμή έγινε μόνον για τον Γάλλο Στρατάρχη Φώς του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τον Καναδό Πρωθυπουργό Μακένζι. Στην συνέχεια θ’ αναφέρω δηλώσεις και απόψεις πρωταγωνιστών πολιτικών και Στρατιωτικών ηγετών της εποχής εκείνης για τους ηρωϊκούς αγώνες των Ελλήνων στον Ελληνοιταλικό και Ελληνογερμανικό πόλεμο: Ο ΧΙΤΛΕΡ, μιλώντας με ιδιαιτέρως κολακευτικά λόγια για τους Έλληνες πολεμιστές του 1940-41, είπε μεταξύ άλλων στη διάσημη κινηματογραφήστρια φίλη του Leni Riefenstahl, που είχε προσκαλέσει στην κατοικία του την 30 Μαρτίου 1944: «Η είσοδος της Ιταλίας στον πόλεμο, αποδείχτηκε καταστροφική για μας. Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και δεν χρειάζονταν τη βοήθειά μας, ο πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσουμε το Λένιγκραντ και τη Μόσχα, πριν μας πιάσει το ρωσικό ψύχος». Είπε επίσης : «Χάριν της ιστορικής αλήθειας οφείλω να διαπιστώσω ότι εξ όλων των αντιπάλων μόνον οι Έλληνες μας αντιμετώπισαν, επολέμησαν με παράτολμο θάρρος και υψίστην περιφρόνηση προς τον θάνατο» (Από λόγο που εκφώνησε την 4ην Μαΐου 1941 στο Ραιχσταγκ). ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ, πρώτος Λόρδος του Βρεταννικού Ναυαρχείου, στις 28/10/41 επεσήμανε: «∆εν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Ελλάδα ανέτρεψε το σύνολο των σχεδίων της Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν να αναβάλει για έξι εβδομάδες την επίθεση κατά της Ρωσίας. ∆ιερωτώμαστε ποια θα ήταν η θέση της Σοβιετικής Ένωσης χωρίς την Ελλάδα». Α. ΗΝΤΕΝ, υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρεταννίας, ετόνιζε στις 24/9/42: «Ασχέτως προς ό,τι θα πουν οι Ιστορικοί του μέλλοντος, εκείνο το οποίο μπορούμε να πούμε εμείς από τώρα, είναι, ότι η Ελλάδα πρώτη έδωσε αλησμόνητο μάθημα στον Μουσσολίνι, ότι αυτή υπήρξε ή αφορμή της εθνικής επανάστασης εναντίον του άξονα στη Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή, με τη μικρή βοήθεια που σταθήκαμε τότε ικανοί να της δώσουμε, κράτησε τους Γερμανοούς στο ηπειρωτικό έδαφος και στην Κρήτη επί έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε τη χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων του Γερμανικού Επιτελείου και έτσι έφερε ριζική μεταβολή στις εκστρατείες του και ίσως στην όλη πορεία του πολέμου». ΡΑ∆ΙΟΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ μετέδιδαν στις 27/4/42 προς τους Έλληνες: «Πολεμήσατε εναντίον πανόπλων και νικήσατε. Πολεμήσατε μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Ως Ρώσοι κερδίσαμε, χάρη στη θυσία σας, χρόνο για να αμυνθούμε. Σας ευγνωμονούμε». ΟΥΙΝΣΤΩΝ ΤΣΩΡΤΣΙΛ (1874-1965) Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρεταννίας. «Μαχόμενοι οι Έλληνες εναντίον του κοινού εχθρού θα μοιραστούν μαζί μας τα αγαθά της ειρήνης». (Από λόγο που εκφώνησε την 28ην Οκτωβρίου 1940 μόλις εξεδηλώθη η Ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος). Επίσης θα πει: «Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες». (Από λόγο που εκφώνησε στο ΒΒC τις πρώτες ημέρες του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου). ΓΚΙΟΡΚΙ ΖΟΥΚΟΦ (1869-1974) Στρατάρχης του Σοβιετικού Στρατού. «Εάν ο Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στις πύλες της Μόσχας, να συγκρατήσει και να ανατρέψει τον Γερμανικό χείμαρρο το οφείλει στον Ελληνικό λαό που καθυστέρησε τις Γερμανικές μεραραχίες όλον τον καιρό που θα μπορούσαν να μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία της Κρήτης υπήρξε το κορύφωμά της». ΚΑΡΟΛΟΣ ΝΤΕ ΓΚΩΛ (1890-1970) Πρόεδρος της Γαλλίας 1958-1969, Αρχηγός της Γαλλικής αντίστασης κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Αδυνατώ να δώσω το δέον εύρος της ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι δια την ηρωϊκή αντίσταση του λαού και των ηγετών της Ελλάδος» (Από ομιλία του στο Κοινοβούλιο μετά τη λήξη του πολέμου). ΜΩΡΙΣ ΣΟΥΜΑΝ (1911-1992) Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας 1969-1973 Μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας 1974. «Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης… Ποτέ μια ήττα δεν υπήρξε τόσο τιμητική για εκείνους που την υπέστησαν». ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΣ ΡΟΥΣΒΕΛΤ: Όταν και οι πλέον ατρόμητοι άνδρες έχουν χάσει κάθε ελπίδα, ο Ελληνικός λαός ετόλμησε με υπερηφάνεια ν’ αμφισβητήσει το αήτητο του Μηχανοκινήτου Θηρίου του Γερμανικού Στρατού. ΦΑΜΠΙΟ ΝΤΕΛ ΦΡΙΟΥΛΙ (Στρατηγός μαχητής 1940-41) γράφει: «Οι Ιταλοί στρατιώτες οι λαβόντες μέρος εις την Ελληνοϊταλική σύρραξη έφεραν διακριτικό σήμα, διότι πολέμησαν εναντίον στρατού υψηλής ποιότητας και μαχητικής αξίας παγκοσμίου αναγνωρίσεως». ΜΠΟΥΡΕ (Γάλλος Στρατηγός), γράφει: «Παρακολουθήσαμε τις νίκες σας εις την Αλβανία με ενθουσιασμό και ζωηρά πάλλουσαν καρδίαν. Η Γαλλία θα σας ενθυμείται με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη διότι οι ηρωϊσμοί των Ελλήνων ενέπνευσαν τας ισχυροτέρας ελπίδας στην δεινοπαθούσα ανθρωπότητα από τις δυνάμεις της βίας». ΡΕΜΑΡΚ (Συγγραφέας), γράφει: «Στο σκοτάδι της νικημένης Ευρώπης μόνο η Ελλάδα στάθηκε όρθια. Και να πάλι η Ελλάς αυτός ο υπέροχος συνδυασμός νεανικού κάλλους και ανεσπέρου φωτός, παραδειγματίζει όλους εμάς τους καταπτοημένους, πώς να ακολουθήσουμε το δρόμο της τιμής!» ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ (Φιλόσοφος), γράφει: «Γενναίε ελληνικέ λαέ, ζήσαμε μήνες εξευτελισμών και απελπισίας και ξαφνικά η φωνή σου ακούστηκε δυνατή να ανεβαίνει από τους βόμβους της κόλασης! Με τόση συγκίνηση την ακούμε! Είσαι για μας ο θρίαμβος της αρετής, η αληθινή αξία». ΑΝΤΡΕ ΜΩΡΟΥΑ (διακεκριμένος συγγραφέας), γράφει: «Σ’ αυτό τον πόλεμο εμείς οι ∆υτικοί νοιώθουμε υπερήφανοι από το θαυμαστό θάρρος των Ελλήνων που μας έμαθαν πώς να ζούμε, πώς να σκεφτόμαστε και πώς να πολεμούμε». ΤΡΕΒΟΡ-ΡΟΠΕΡ (Βρεταννός Ιστορικός), γράφει: «Την 13ην ∆εκ. 1940 εξεδόθη από τον Χίτλερ η μυστική κατευθυντήριος οδηγία αριθ. 20 με το Κωδικόν όνομα «Επιχείρησις Μαρίτα», με τις γενικές γραμμές του σχεδίου επιθέσεως εναντίον της Ελλάδος «υπό το φως της απειλητικής καταστάσεως στην Αλβανία…» Το σχέδιο προέβλεπε την χρησιμοποίηση ενός συνόλου μέχρι 24 Μεραρχιών συμπεριλαμβανομένων και αλεξιπτωτιστών διά την κατάληψιν Ελληνικών νήσων». P. ZHILIN (γνωστός Ρώσσος Στρατιωτικός Ιστορικός), γράφει: «Το γεγονός ότι, τον Απρίλιο του 1941, ο Χίτλερ επετέθη εναντίον των Βαλκανίων, ήταν χωρίς αμφιβολία, η κυρία αιτία της αναβολής της επιθέσεως εναντίον της Σοβ. Ενώσεως. Οδηγίες που εξέδωσε ο Κάϊτελ, στις 3 Απριλίου 1941, ανέφεραν ότι, ως αποτέλεσμα της επιχειρήσεως των Βαλκανίων, η επιχείρησις «Βαρβαρόσσα» θα ανεβάλλετο τουλάχιστον δια τέσσαρες εβδομάδες». ΠΛΑΤΟΡΟΒ (Υποστράτηγος Ιστορία Β΄ ΠΠ – Εκδόσεις Υπουργείου Αμύνης Ε.Σ.Σ.∆), γράφει: «Αρχικά η συγκέντρωση και ανάπτυξη των δυνάμεων προβλεπόταν να έχει πλήρως ολοκληρωθεί στις 15 Μαΐου 1941, δηλαδή την ημέρα κατά την οποία είχε ορισθεί η έναρξις της επιθέσεως εναντίον της Σοβ. Ενώσεως. […]. Εν όψει της διεξαγωγής της εκστρατείας στα Βαλκάνια, το Χιτλερικό Αρχηγείο έλαβε την απόφασή ν’ αναβάλει την έναρξη του πολέμου εναντίον της Ε.Σ.Σ.∆. κατά 4-6 εβδομάδες και την καθόρισε τελικώς διά τις 22 Ιουνίου 1941». BLUMENTRITT G. (Γερμανός Στρατηγός, αρχηγός επιτελείου της 4ης Στρατιάς 1940-41 και αρχηγός Επιχειρήσεων του Ανωτάτου Αρχηγείου του Γερμανικού Στρατού το 1943), γράφει: «Οι προετοιμασίες μας διά την επιχείρηση «Μπαρμπαρόσσα» διεκόπησαν μερικώς την άνοιξη από την εξέλιξη των γεγονότων στην Βαλκανική […]. Η σημασία της (ε.ε. εννοεί την εκστρατεία των Βαλκανίων), όσον αφορά την τύχη της επιχειρήσεως «Μπαρμπαρόσσα» ήταν ότι καθυστέρησε την έναρξη της επιχειρήσεώς μας εναντίον της Ρωσίας». READER E. (Γερμανός Αντιναύαρχος), γράφει: «Εν τούτοις όλα τα σχέδια δια την αιφνιδιαστικήν επίθεση εναντίον της Ρωσίας έπρεπε να παραμερισθούν προς το παρόν εξ αιτίας της απερίσκεπτης και αποτυχημένης επιθέσεως του Μουσσολίνι εναντίον της Ελλάδος […]. Κατά συνέπεια, στις αρχές Απριλίου 1941, ο Χίτλερ διέταξε να αναβληθούν τα προπαρασκευαστικά μέτρα δια την επίθεση εναντίον της Ρωσίας έως ότου ο Γερμανικός στρατός επανορθώσει την κατάσταση τόσο στην Γιουγκοσλαβία όσον και προπαντός στην Ελλάδα». ANDERS W. (Στρατηγός των Ελευθέρων Πολωνικών ∆υνάμεων στον Β΄ Π.Π.), γράφει: «Ο Χίτλερ καθόρισε την 15ην Μαΐου 1941, ως ημερομηνία της εξορμήσεως […]. Η κατάκτησις των Βαλκανίων … αργοπόρησε την επίθεση εναντίον της Ρωσίας. Η ημερομηνία της επιθέσεως εχρειάσθη ν’ αναβληθή, πρώτα δια 4 εβδομάδες και τελικά δια την 22 Ιουνίου. Η αναβολή αυτή είχε σημαντικές συνέπειες…». L. HART (Βρεταννός Ιστορικός), γράφει: «Η ταχεία κατάκτηση των Βαλκανίων εξηρτάτο από την χρησιμοποίηση τεθ/νων μεραρχιών και θα εχρειάζετο την κάθε μία από αυτές προτού μπορέσει ν’ αποτολμήσει να εξαπολύσει την επίθεση εναντίον της Ρωσίας. Έτσι, την 1η Απριλίου το «Μπαρμπαρόσσα» ανεβλήθη από τα μέσα Μαΐου στο δεύτερο 15νθήμερο του Ιουνίου […], η αναβολή ήταν μόνο πέντε εβδομάδες. Αλλά ήταν ένας συντελεστής διά να χάση τις πιθανότητές του νίκης, εναντίον της Ρωσίας». XALNTER (Γερμανός Στρατηγός, αρχηγός του Γερμανικού Επιτελείου μέχρι τον Σεπτ. 1942), όταν συνάντησε το Στρατάρχη ΑΛΕΞ. ΠΑΠΑΓΟ στο Νταχάου τον Μάΐο του 1944, όπου ο ΠΑΠΑΓΟΣ εκρατείτο ως όμηρος, ομολόγησε εις αυτόν: «…Η Ελληνική αντίσταση, παραταθείσα επί εξ ολοκλήρους μήνες, ανάγκασε το Γερμανικό Στρατηγείο να μεταβάλη επανειλημμένως τα σχέδιά του, τελικώς δε να αναβάλη την έναρξη της εκστρατείας εναντίον της Ρωσίας, παρά την σαφή επίγνωση ότι η αναβολή αυτή θα ηδύνατο να αποβή εν τέλει καταστρεπτική δια τον Γερμανικό Στρατό και τις επιχειρήσεις του…». Συμπερασματικά θα πρέπει να επισημάνουμε τα παρακάτω: α. Ο Χίτλερ εισέβαλε στην Βαλκανική, αφ’ ενός μεν να βοηθήση τους Ιταλούς, λόγω των αποτυχιών των στην Αλαβανία και ιδιαιτέρως μετά την αποτυχία της Ιταλικής εαρινής επιθέσεως (Μαρτ. 19412), και αφ’ ετέρου να εξασφαλίση τα νώτα και τα πλευρά των Γερμανικών δυνάμεων που θα επιτεθούν εναντίον της Σοβ. Ενώσεως, φοβούμενος δημιούργία μετώπου στα Βαλκάνια όπως και κατά τον Α΄ Π. Πόλεμο. β. Η σκέψη του Χίτλερ διά την επέμβαση στην Βαλκανική εξεδηλώθη το πρώτο στις αρχές Νοεμ. 1940 ήτοι, μετά την αποκατάσταση της τοποθεσίας αμύνης του Θ.Ε. της Ηπείρου και την έναρξη επιθετικών επιχειρήσεων από τον Ελληνικό Στρατό εντός του Αλβανικού εδάφους. Ενισχύθη δε αυτή και ελήφθη η απόφασις της εκστρατείας στα Βαλκάνια να πραγματοποιηθεί άμεσα, μετά την αποτυχία της εαρινής Ιταλικής επιθέσεως. γ. Η εμπλοκή των Γερμανικών δυνάμεων στην εκστρατεία των Βαλκανίων είχε ως αποτέλεσμα την αναβολή της ενάρξεως της επιθέσεως εναντίον της Ρωσίας κατά πέντε εβδομάδες και όχι λόγω της «ασυνήθιστα υγρής ανοίξεως». δ. Η αντίσταση της Ελλάδος κατά του Άξονος άλλαξε την έκβαση του Β΄Π.Πολέμου. Υπήρξαν αρνητικές πολιτικοστρατιωτικές συνέπειες δια τον Άξονα, από την απόφαση της Ελλάδος ν’ αμυνθή. ε. Οι Γερμανικές Μονάδες στα Βαλκάνια ήταν περί τις επτά Μεραρχίες κατά το Ιούνιον 1941, δηλαδή αφού είχαν περατωθή οι επιχειρήσεις. Στην επίθεση εναντίον μόνον της Ελλάδος έλαβον μέρος αρκετές μονάδες Στρατού (περίπου 11 Μεραρχίες) Μονάδες Αλεξιπτωτιστών και Αεροπορίας (1226 Α/Φ). Οι Μονάδες αυτές εμείωσαν τον όγκον των προβλεπομένων, διά την επίθεση εναντίον της Ρωσίας, δυνάμεων. Έλαβαν μέρος στην επιχείρηση το σχεδίου «Μπαρμπαρόσσα», αρχικώς, ελάχιστες από αυτές και άλλες αργότερα, λόγω κοπώσεως, φθοράς, απωλειών και ανασυγκροτήσεώς των. στ. ∆εν αμφισβητείται από όλους σχεδόν τους ιστορικούς, αλλά και από τους πρωταγωνιστάς της εποχής εκείνης, ότι η αντίσταση της Ελλάδος και μόνον ήταν η κυριωτέρα αιτία που επιβράδυνε την έναρξη της επιθέσεως του Γερμανικού Στρατού, εναντίον της Σοβ. Ενώσεως. ζ. Εδώ τελειώνοντας τα συμπεράσματά μας, αξίζει τον κόπο να μνημονεύσουμε ότι, η μεγάλη επιτυχία του Ελληνικού Στρατού, οφείλετο: – Στο υπάρχον τέλειο Σχέδιο Επιστρατεύσεως – Στους Ελληνικούς Σιδηροδρόμους – Στο φλογερό πατριωτισμό των Ελλήνων, και – Στη μεγάλη προθυμία του αμάχου πληθυσμού. Τ’ ανωτέρω ελάχιστα αναφερθέντα, από τα πάνπολλα ειπωθέντα από τους πρωτεργάτες των πολεμικών επιχειρήσεων 1940-1941, Πολιτικούς και Στρατιωτικούς, τεκμηριώνουν ότι, η αντίσταση της Ελλάδος εναντίον του Άξονος, ήταν η κυριωτέρα αιτία που επιβράδυνε την Έναρξη της Επιθέσεως εναντίον της Σοβ. Ενώσεως. Σήμερα, δυστυχώς βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ιστορικά κείμενα για την εποχή εκείνη, μετά από μισό αιώνα και, παραποιώντας τα πραγματικά γεγονότα της εποχής εκείνης, με τα οποία να προσπαθούν κάποιοι όψιμοι ιστορικοί και με αστήρικτες δικαιολογητικές σκέψεις, του τύπου: «ο Μάΐος του 1941 ήταν εξόχως υγρός κ.λπ.» να μειώσουν την προσφορά της Ελλάδος κατά τον Β΄ Π.Π.. Φαίνεται κάποιοι ιστορικοί καλυπτόμενοι, πίσω από την επιστημονική ασπίδα του Ιστορικού σκόπιμα αγνοούν τα γεγονότα και επιχειρούν να γράψουν μία νέα Ιστορία, διαστρεβλωμένη και μη αντικειμενική κατά την οποία προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα όπως εξυπηρετεί τους κάποιους σκοπούς των. Υπ΄όψιν λοιπόν των ταγών της πατρίδος μας για ανάλογον εγρήγορση και όπου απαιτείται εκδήλωση ενεργειών. Το ∆ίδαγμα που μας στέλνει και σήμερα η γενιά του 40 είναι, η ενότης ενός λαού, όταν αυτός σύσσωμος γιγαντώνεται και ανθίσταται απέναντι αδικίας είναι κάτι το ακαταμάχητο και ακατάβλητο. Εορτάζοντας σήμερα και πάλι την επέτειο της εποποιΐας του ’40, ας αποτίσουμε ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους νεκρούς ήρωες και ας δώσουμε όλοι μαζί, ιδίως οι νέοι όπως και τότε έκαμε η γενιά του ’40, την δική μας υπόσχεση, ότι τα κατορθώματα τους θ’ αποτελούν για εμάς οδηγό και φάρο στην δύσκολη πορεία του έθνους μας. Η θυσία τους ας γίνει για εμάς χρέος ενότητας και προσήλωση στα ιδανικά της Ελευθερίας και της ∆ημοκρατίας. Βαρύτατες οι υποχρεώσεις μας έναντι αυτής της ανεκτίμητης Εθνικής κληρονομιάς. Ιδιαίτερα η νέα γενιά, η ελπίδα του ΑΥΡΙΟ, πρέπει να ενστερνισθεί τα διδάγματα της εποποιΐας του ’40 και να αντιληφθεί ότι μόνο με την Εθνική ενότητα, την Ιστορική μνήμη του λαού μας και το δημοκρατικό πολίτευμα θα διαφυλάξουμε αυτήν την ιερή πατρίδα. Τέλος ας ευτυχίσουν οι ερχόμενες γενεές να έχουν την εθνική και πολιτική Ελευθερία χωρίς την φρίκη του πολέμου, να υπάρξουν όμως αξίας της Ειρήνης, που θα κρατήσουν προπάντων υψηλά την ηθική στάθμη του βίου των Ελλήνων. ΤΕΛΟΣ