Blog

Τα τελευταία χρόνια διαπιστώνεται μια ολοένα και μεγαλύτερη τάση για απόδοση δημοκρατίας εκεί που μάλλον δεν υπάρχει. Η εσωτερίκευση μιας «γνώσης» που είναι «φυσική» και ορμέμφυτη. Η ίδια μας υπαγορεύει το «σωστό», το «λάθος», το «καλό» και το «κακό».

Οι Έλλαδίτες και οι Κύπριοι Έλληνες, δηλαδή ο Ελληνισμός είναι ένας λαός που έχει αναπτύξει εκείνους τους βαθύτατους και πιο στέρεους μηχανισμούς εκλογίκευσης και εκδημοκράτισης των γραναζιών που συνιστούν το όχημα πάνω στο οποίο η κοινωνία πορεύεται στον χώρο και στον χρόνο.

---

Όπως το 1843, με την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, εκεί που η λέξη δημοκρατία είχε αφανιστεί, νά σου και πάλι αυτοί , οι ίδiοι την επαναφέρουν στο προσκήνιο. Και Εγέννετω δημοκρατία. Ξανά. Στους Έλληνες είναι πολύ δύσκολο να «φορέσει» κάποιος βασιλιά ή δικτάτορα. Γιατί είμαστε ο λαός του ΟΧΙ. Από το μεγάλο ΟΧΙ μέχρι το μικρό καθημερινό που λένε οι άνθρωποι μεταξύ τους. Γιατί είμαστε της αντίδρασης. Κι ας έχουμε άδικο. Τέτοιοι είμαστε. Αλλά αυτό δεν αρέσει σε κάποιους. Βάλλονται μετά βίας να μας φορέσουν το ξενικό αόρατο φέσι, γιατί αν ήταν ορατό, ξέρουν καλά ότι θα το πετούσαν στο χώμα.

Η μακραίωνη ιστορία μας δείχνει την πορεία της Δημοκρατίας ως πολίτευμα ανά τους αιώνες. Θα κάνω μια μικρή περιδιάβαση από τα αρχαία χρόνια ως το σήμερα, ώστε να δούμε αν και τί έχει αλλάξει και τι πρόκειται τελικώς να αλλάξει.

Στα σπουδαία χρόνια της αθηναϊκής δημοκρατίας, η οποία προσδιορίζεται από την συμμετοχή στην Εκκλησία του Δήμου και στην δικαστική εξουσία, με τις μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη που άνοιξαν τον δρόμο προς την άμεση δημοκρατία ώστε οι αριστοκρατικοί να μην μπορούν να επεμβαίνουν στα πολιτικά δρώμενα τόσο δυναμικά όσο προηγουμένως.Αυτό επετεύχθη με την απόδοση σχεδόν όλων των εξουσιών στην Εκκλησία του Δήμου. Βεβαίως, προηγουμένως ο Σόλων, ο γνωστός νομοθέτης και ελεγειακός ποιητής, έστρωσε τον δρόμο μέσω της Σεισάχθειας φτιάχνοντας νόμους βασιζόμενος στην αρχή της ανισότητας και όχι της ισότητας. Πιο συγκεκριμένα, ως Ταμίες μπορούσαν να υπηρετήσουν μόνο πολίτες της ανώτατης τάξης, ενώ οι πολίτες της κατώτατης τάξης είχαν μόνο δικαίωμα συμμετοχής στην εκκλησία του δήμου. Το πολίτευμα της Αθήνας παρέμεινε ωστόσο και μετά τις μεταρρυθμίσεις τιμοκρατικό, βασισμένο στην κοινωνική διαστρωμάτωση και στη νομή της εξουσίας από τους πολίτες ανάλογα με το εισόδημά του. Στην περίπτωση της Σπάρτης, δεν καταλύθηκε ποτέ το πολίτευμα που ήταν λίγο πιο σκληρό και αυστηρό από εκείνο της Αθήνας, όμως όυτε καν ο βασιλιάς δεν είχε περίσσοτερα προνόμια από τους πολίτες. Επομένως, και η Σπάρτη μπορεί να λογίζεται ως βασικό κομμάτι της γένεσης της Δημοκρατίας.

Επί των ημερών της δημιουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος στην αρχαία Ελλάδα, παράλληλα συνέβη η μεγάλη κυριαρχία των Ελλήνων στις θάλασσες και στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου. Η Δημοκρατία βοήθησε στην εξάπλωση και την δημιουργία της τεράστιας ισχύος που απέκτησαν οι Έλληνες. Αυτή η ανάπτυξη απηχείται και στην οικονομική ευμάρεια αλλά και στην ανάπτυξη των γραμμάτων, των ρητορικών σχολών και την πλάση όλων αυτών των σπουδαίων έργων που έχουμε σήμερα ώς κληρονομιά και δή ως οικουμενική κληρονομιά.

Toν Φεβρουάριο του 1830, με το πρωτόκολλο του Λονδίνου, όταν ιδρύεται για πρώτη φορά το ελληνικό κράτος., στο άρθρο 3 αναφέρεται ότι «η ελληνική Κυβέρνησις θέλει είναι μοναρχική και κληρονομική κατά τάξιν πρωτοτοκίας». Της επιβάλλεται η βασιλεία και μάλιστα με ξενικό ηγεμόνα. Αυτό όμως κράτησε μονάχα μερικά χρόνια, όταν στις 3 Σεπτεμβρίου του 1843 ξέσπασε το κίνημα με επικεφαλής τους. Το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου ήταν προϊόν συνεργασίας τριών ανθρώπων: του κεφαλλονίτη αγωνιστή και διπλωμάτη Ανδρέα Μεταξά (Ρωσικό Κόμμα), που έφερε τον τίτλο του Κόμη, του αιγιώτη αγωνιστή Ανδρέα Λόντου (Αγγλικό Κόμμα) και του στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη (Γαλλικό Κόμμα). Αυτό το ριζοσπαστικό και όχι απλώς καινοτόμο πολιτικό βήμα, οδήγησε την νεοσύστατη Ελλάδα από την «ελέω θεού μοναρχία» του Όθωνα και των αντιβασιλέων στην συνταγματική μοναρχία. Πλέον η συγκέντρωση των εξουσιών μοιράζεται. Ξαναρχίζει, λοιπόν, το καράβι της δημοκρατίας να πλέει ξανά στην χώρα που για 5 αιώνες βίωσε εντόνως την υποδούλωση και τον εξανδραποδισμό.

Η προσπάθεια της εδραίωσης των δημοκρατικών ηθών δεν είναι απλώς μια προσπάθεια μερικών ανθρώπων. Οι Έλληνες, ως λαός, έμαθαν να ζούν μέσα σε τέτοιες λογικές παρά τις διάφορες πιέσεις προς την αντίθετη κατεύθυνση. Οι όποιες προσπάθειες που πραγματοποιήθηκαν και έκτοτε, έπεσαν στο κενό (Δικτατορία του Πάγκαλου, του Μεταξά, των Συνταγματαρχών). Τα ξενικά χέρια προσπαθούν να τιθασεύσουν τους ατίθασους Έλληνες. Αλλά είς μάτην. Γι αυτό προσπαθούν να τσεκουρέψουν τους πιο καίριους πυλώνες του πολιτισμού μας. Την ιστορία μας, την θρησκεία μας, και τις κοινωνικές μας αξίες μέσω της οικονομικής εξαθλίωσης και συντριβής και της χειραγώγισης των ΜΜΕ για ψυχολογικού τύπου πιέσεις και συνθηκολογήσεις.

Αυτα τα θέσφατα, η πατρίδα, η ανεξαρτησία, η ειρήνη, η ελευθερια τα οποια ειναι απαραιτητα να προυπαρχουν ωστε εμεις να δρουμε με αυτοδιαθεση και κατα το δοκουν και με δικους μας ορους ειναι οι εσχατες λογικες. Ειναι η κοσμοθεωρια ολων των εθνων. Γι αυτο συγκροτηθηκε ο ΟΗΕ αλλωστε. Οι παθογενειες οι ελληνικες ομως οδηγουν στην καταργηση του κρατους. Επειδή ο ελληνισμός είναι ένας λαός του δικαίου και της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας θεωρεί, μηδενός εξαιρουμένου ότι αξίες όπως η κοινωνική συνοχή, συναίνεσης, ο αλληλοσεβασμός, η αλληλοεκτίμηση και γενικά η ασφάλεια που αισθάνεται ο καθείς εξ ημών πολίτης μέσα σε ένα κράτος πρέπει να διέπεται από τις παραπάνω έννοιες και αυτό εν πολλοίς οφείλεται στην καλλιεργημένη φιλοπατρία.Αν δεν υπάρχει αυτό, πως η κοινωνία και το ίδιο το κράτος θα υπερασπιστεί τους ανθρώπους του και την ελευθερία του;

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Οι ένοπλες δυνάμεις είναι ο θεσμός που προστατεύει την ελευθερία της κοινωνίας, και επομένως την διατήρηση της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας. Το εθνοκράτος είναι ο θεσμός της συλλογικής ελευθερίας και αυτό είναι κάτι που πολλοί που μηδενίζουν τις παραπάνω έννοιες είτε δεν το έχουν αντιληφθεί είτε εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα που στόχο έχουν την κατάτμηση και σαλαμοποίηση των εθνών και των κρατών κατά το δοκούν.

Επειδή είναι χρέος μας να βυθιστούμε στο μέλλον, είμαστε υπόχρεοι να παραμερίσουμε την αυθαίρετη δημοκρατία που τις τελευταίες 3 δεκαετίες μαστίζει όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και άλλες μεσαίες και μικρές χώρες. Οφείλουμε όλοι, και ειδικά οι κρατικοί μηχανισμοί να αντιληφθούν ότι το εθνικό συμφέρον δεν είναι ιδιοτροπία όπως κάμποσα κόμματα υποστηρίζουν, αλλά είναι ο κεντρικός πυλώνας της εθνικής υπόστασης μας. Δεν είναι πρέπον και καθόλου δικαίωμα να διαφόρων φυλλάδων να ονομάζουν την εθνική ανεξαρτησία και συμφέρον ως ιδιοτροπία της Μαριωρής.

Στην εποχή που η πληροφορία αλλά και ή παραπληροφόρηση αποτελούν τα πιο προσβάσιμα πεδία της γνώσης, είναι εγκληματική η άγνοια και η απάθεια. Οπωσδήποτε και οποιοσδήποτε που λογίζεται πολίτης του κράτους της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας, των δύο συνιστωσών κρατών του Ελληνισμού, είναι υποχρεωμένος να προασπίζει σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο της έννοιας που καθιέρωσαν τον ελεύθερο τρόπο σκέψης του. Έτσι και οι εθνομηδενιστές που αισθάνονται απολύτως ελεύθεροι να εκφράζουν την άποψή τους, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή η ελευθερία της κατάρριψης όλων τους των πιστεύω, εδράζεται στην αρχή της ελευθερίας που οι ίδιοι οι Έλληνες δημιούργησαν χιλιάδες χρόνια πριν. Με τον τρόπο αυτό η έξη της αυθαίρετη δημοκρατίας θα πάψει.