Blog

O ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ, 2009

Του Αντιστρατήγου ε.α. Δ. Λακαφώση

 

            Οι Ισραηλινο-Παλαιστινιακές και ενδοπαλαιστινιακές συγκρούσεις δεν «λένε» να σταματήσουν και οι διαπραγματεύσεις που ακολουθούν δεν έχουν ποτέ ουσιαστικό αποτέλεσμα. Αλλά, και μετά την τελευταία Ισραηλινή επιδρομή των 22 ημερών στη Γάζα, στις αρχές του 2009, θα βρεθούν αργά ή γρήγορα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και πάλι τα κύρια προβλήματα του Παλαιστινιακού : εδαφικό, ασφάλεια, Ιερουσαλήμ και πρόσφυγες, χωρίς να υπάρχει περιθώριο για βελτιούμενες και ανανεωμένες προτάσεις. Το «παζάρεμα» αναμένεται να είναι σκληρό. Πάντως, το τέλος (εάν και αφού υπάρξει) δεν μπορεί παρά να βασίζεται στις μέχρι τώρα – ίδιες ή τροποποιημένες – προτάσεις οι οποίες ποτέ δεν βρήκαν εφαρμογή μέχρι τώρα και το Παλαιστινιακό να έχει καταστεί Γόρδιος δεσμός.

Κύρια Προβλήματα – Προοπτικές

            Πρώτον το εδαφικό : Το Ισραήλ έχει αποχωρήσει μέχρι τώρα από τη Γάζα, 2005, και προτίθεται να αποχωρήσει και από τη Δυτική Όχθη και να ιδρυθεί νέο Παλαιστινιακό κράτος στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Με ποίο όμως όνομα; Το εγερθέν Ισραηλινό τείχος οριοθετείτο 8% της Δυτικής Όχθης στο Ισραήλ και πρέπει να υπάρξει συμφωνία ή να γκρεμισθεί το τείχος. Στο νέο κράτος, η Γάζα και η Δυτική Όχθη να συνδέονται με λωρίδα γης που θα παραχωρούσε το Ισραήλ έναντι του εδάφους για όσους ισραηλινούς εποίκους παραμείνουν στη Δυτική Όχθη.
Δεύτερον, η ασφάλεια : Το νέο Παλαιστινιακό κράτος να διαθέσει ελαφρύ οπλισμό για εσωτερική και μόνο ασφάλεια και να μην μπορεί να απειλήσει το Ισραήλ. Οι ισραηλινές δυνάμεις να παραμείνουν 2-3 έτη στη Δυτική Όχθη. Να προβλεφθεί ειρηνευτική δύναμη, όχι από ξένες δυνάμεις και όχι υπό το ΝΑΤΟ, πράγμα που απορρίπτεται εξ αρχής από τους εμπλεκομένους.
Τελικά, να παραχωρηθεί στο νέο κράτος ο εναέριος χώρος – μόνο για τις πολιτικές υπηρεσίες – και η κυριαρχία του εδάφους. Στα δε σύνορα με την Ιορδανία να υπάρξει ζώνη ασφαλείας και στα σύνορα με την Αίγυπτο διεθνείς παρατηρητές.
Τρίτον, η Ιερουσαλήμ : Η Ιερουσαλήμ να γίνει δίδυμη πρωτεύουσα, με διαχωρισμό ή μοίρασμα. Το κυριότερο, όμως, πρόβλημα είναι η παλαιά πόλη με τους κοινούς Αγίους Τόπους – Haram al Sharif και το δυτικό ή τείχος των δακρύων -. Οι Άγιοι Τόποι να μείνουν κοινοί για όλους ή υπό τον έλεγχο του εκεί μουσουλμανικών, εβραϊκών και χριστιανικών αποστολών.
Τέταρτον, οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες : Οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες υπολογίζονται, με τους απογόνους, να είναι 4 εκατομμύρια. Οι αραβικές χώρες να μην απαιτήσουν την επιστροφή του συνόλου των, στις χώρες τους, Παλαιστινίων προσφύγων στο νέο κράτος και να τους χορηγηθεί υπηκοότητα. Επίσης, να μπορούν οι πρόσφυγες να ζητήσουν αποζημιώσεις για τις εγκαταληφθείσες περιουσίες τους από το διεθνές πρόγραμμα ανάπτυξης της περιοχής. Το δε πλείστον των ισραηλινών εποίκων να παραμείνουν στη Δυτική Όχθη υπό Ισραηλινή, όμως, κυριαρχία.
Πλέον των παραπάνω που αφορούν τη «λύση των δύο κρατών», κατά καιρούς έχει κυκλοφορήσει και η «λύση του ενός κράτους», όπως το κράτος της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης χωρίς Apartheid, που είναι όμως ανέφικτη όπως μαρτυρεί το παρελθόν.
Ακόμη, ανεξάρτητα από τις προς διαπραγμάτευση μακροπρόθεσμες λύσεις, αυτό που προέχει άμεσα είναι η συμφιλίωση Hammas-Fatah και η μακροπρόθεσμη εκεχειρία Ισραήλ – Hammas, πράγματα πολύ δύσκολα.

Συμπεράσματα

            Έχει φυτρώσει το μίσος αν και οι Άραβες παλαιότερα, όταν οι Εβραίοι εισέρρεαν στην Παλαιστίνη, διωγμένοι από άλλους λαούς, τους είχαν δείξει συμπάθεια.
Οι Παλαιστίνιοι τώρα αισθάνονται σαν να τους έκλεψαν τη γη τους. Αισθάνονται ότι κάθε προσπάθεια επίλυσης του Παλαιστινιακού έχει τη σφραγίδα της αμερικανικής μεροληψίας. Πάντως, οι ΗΠΑ πρέπει να τηρούν και συγκρατημένη στάση υπέρ του Ισραήλ.
Για να απαλειφθεί ο πόνος των Παλαιστινίων, πρέπει το Ισραήλ να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί για την παλαιστινιακή τραγωδία και η διεθνής κοινότητα να αναλάβει την τελική ευθύνη για την επί 60 χρόνια κρίση. Ο κόσμος θα αντιληφθεί τότε την ιστορική αδικία των Παλαιστινίων, αλλά και το Ισραήλ δεν επωμίζεται την όλη ευθύνη του Παλαιστινιακού. Αυτό αποδίδει αξιοπρέπεια στον παλαιστινιακό λαό, πολύ βασικό στοιχείο για την επίτευξη διαρκούς ειρήνης.
Ασφαλώς και το Ισραήλ πρέπει να έχει την ασφάλειά του. Αλλά, και οι Παλαιστίνιοι έχουν δικαίωμα για το δικό της κράτος.

Γεγονότα – Συμφωνίες Παλαιστινιακού : 2000 – 2009

2000	2002-2003	2005-2006	2007	2008-2009
Camp David, συνομιλίες (5-7-00). Έχει προηγηθεί η Oslo Treaty (13-9-93)	Arab Peace Initiative (2/02)	Απόφαση Ισραήλ από τη Γάζα (12-9-05)	Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό Hammas-Fatah (Μάρτιος 2007)	Εξάμηνη εκεχειρία Ισραήλ-Hammas (19-7-08)
Aπόσυρση ισραηλινού στρατού από το Ν. Λίβανο	Road Map για την ειρήνη (2003)	Εκλογές στην Παλαιστίνη (25-1-06). Η Hammas κερδίζει τις εκλογές	Η Παλαιστίνη στα δύο – σύγκρουση Ηammas-Fatah (13-6-07)	Tέλος εκεχειρίας (19-12-08)
			Εξουσία Γάζας από Hammas	Εισβολή Ισραήλ στην Γάζα (27-12-08)
			Συμφωνία Annapolis- έναρξη συζητήσεων Olmert-Abbas	Απόσυρση Ισραήλ από τη Γάζα (9-1-09)