Blog

Αγαπητά μέλη και φίλοι,

Η κακοδαιμονία της Ελλάδος δυστυχώς συνεχίζεται σε κάθε επί μέρους τομέα λόγω του ανεπαρκούς πολιτικού συστήματος το οποίο χαρακτηρίζεται από αναποτελεσματικούς κυβερνώντες και από πολιτικά κόμματα ανίκανα στο σύνολό τους να χαράξουν διακομματική Εθνική Στρατηγική. Απόρροια του γεγονότος αυτού είναι οι αποσπασματικές, συγκυριακές, εμβαλωματικές και αλληλοαναιρούμενες στρατηγικές αποφάσεις οι οποίες ποικίλλουν από κυβέρνηση σε κυβέρνηση και από Υπουργό σε Υπουργό.

Στο εσωτερικό της χώρας το μεταναστευτικό πρόβλημα διογκώνεται με άκρως δυσοίωνες προοπτικές (εκρηκτικός συνδυασμός δημογραφικού – μεταναστεύσεως – Ισλάμ) και οιοσδήποτε ανησυχεί ή διαμαρτύρεται για τα αυτονόητα, βρίσκει απέναντί του σύσσωμα Κυβέρνηση και την πλειοψηφία των ΜΜΕ να τον μέμφονται με τίτλους όπως αυτούς του ρατσιστού, ξενοφοβικού ή ναζιστού. Προ της στοχοποιήσεως αμυνομένων πολιτών και της αναλήψεως «αντιρατσιστικών» μέτρων, συνιστάται στο σύνολο των πολιτικών, να ορίσουν πρώτα επ’ ακριβώς τι είναι ο «ρατσισμός» (αξίζει μία σχετική συζήτηση) και επιπλέον σαν πρώτο δείγμα αξιοπιστίας και παραδείγματος προς τον «αμαθή» και «αντιδημοκρατικό» λαό που διαμαρτύρεται, να απομακρύνουν τα τέκνα τους από τα ιδιωτικά σχολεία και να τα εγγράψουν σε σχολεία όπως αυτό της Γκράβα (Πατησίων) όπου το 80% των μαθητών είναι αλλοδαποί.

Η γενική κατάσταση στην παιδεία είναι δυνατόν να συνοψισθεί στην κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, επαναφορά των αιωνίων φοιτητών, την επαναφορά της εκλογικής ομηρίας των καθηγητών και κυρίως στον προβληματισμό του Υπουργού Παιδείας στο κατά πόσο θα έπρεπε η γλώσσα μας να έχει τόσα πολλά φωνήεντα…

Δεν χρειάζεται κάποιος να αναλάβει ρόλο Κασσάνδρας για να προβλέψει ότι με το υφιστάμενο περιβάλλον (φορολογία, γραφειοκρατία, δικαιοσύνη, οικονομία, ανύπαρκτη έρευνα και καινοτομία, αντιεπιχειρηματικά μέτρα κ.λπ.), οι επενδύσεις και η ανάπτυξη αποτελούν ουτοπική αυταπάτη. Τα κοινωνικά αποτελέσματα της ανεργίας, της πενίας, της επιδεινώσεως του δημογραφικού και της μαζικής φυγής νέων στο εξωτερικό δίνουν το τόνο του αδιεξόδου, ενώ η ανομία και το έγκλημα αποτελούν καθημερινότητα στην ζωή των ανυπεράσπιστων Ελλήνων.

Στις Ένοπλες Δυνάμεις τα εξοπλιστικά προγράμματα έχουν περίπου μηδενισθεί (με αντίστοιχη συρρίκνωση της εθνικής αποτροπής), ενώ μάχιμα στελέχη (ακόμη και των ειδικών δυνάμεων), εντός της βραχείας θητείας τους, αναλαμβάνουν και καθήκοντα σχετικά με συσσίτια και εγκαταστάσεις των μεταναστών.

Στις σχέσεις με την ΕΕ, την χώρα μας συνοδεύει πλέον παγίως η αναξιοπιστία και γραφικότης αφού υπάρχει διγλωσσία και σειρά «ιδιόρρυθμων» διαπραγματεύσεων που καταλήγουν σε ενυπόγραφες συμφωνίες οι οποίες είτε δεν εφαρμόζονται είτε εφαρμόζονται κατόπιν εορτής, με «πόνο ψυχής» και πριν στεγνώσει η μελάνη της υπογραφής ζητείται επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας.

Προκαλεί μεγάλη ανησυχία η πίεση για ταχεία «επίλυση» του Κυπριακού (σε διζωνική και δικοινοτική βάση), η οποία φαίνεται ότι συνδέεται με τις εξελίξεις των σχέσεων Τουρκίας και Δύσεως, με το Κουρδικό και με την ενέργεια των υδρογονανθράκων της Μ. Ανατολής και της Α. Μεσογείου. Οι ελπίδες στρέφονται δυστυχώς στο προβλεπόμενο σχετικό δημοψήφισμα του κυπριακού λαού.

Ενώ από τα χείλη Υπουργών μας, ξεφεύγει κατά διαστήματα η λέξη «Μακεδονία», όταν αναφέρονται στο κράτος των Σκοπίων, προσφάτως ο πρώην Πρωθυπουργός Λ. Γκεοργκίεφσκι παραδέχθηκε ότι οι κάτοικοι της χώρας του είναι Σλάβοι και δεν σχετίζονται με τους αρχαίους Μακεδόνες. Δεδομένου ότι η ονομασία συνδέεται άρρηκτα με την εθνική ταυτότητα του γειτονικού κράτους, ας γίνει κατανοητό επί τέλους σε όσους απεργάζονται συμβιβαστικές «λύσεις», ότι η νομιμοποίηση της «Συνταγματικής ονομασίας» των Σκοπίων δεν θα προέλθει από τις επικυρωτικές υπογραφές ακόμη και όλων των κρατών του πλανήτου αλλά από την υπογραφή της Ελλάδος.

Οι ανωτέρω ενδεικτικές εξελίξεις (ο κατάλογος των εσωτερικών και εξωτερικών θεμάτων εθνικής εμβέλειας είναι πολύ μεγάλος) επιβεβαιώνουν τον αρχικό ισχυρισμό περί απουσίας Εθνικής Στρατηγικής επί στρατηγικών επιλογών, αποφάσεων και ενεργειών. Είναι καιρός η κοινή γνώμη να φωνάξει με κάθε τρόπο την απαίτηση ταχείας ωριμάνσεως του πολιτικού συστήματος, διότι όσο και εάν «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» καθένας αφουγκράζεται τον ρόγχο της και διαισθάνεται τα όρια των αντοχών της. Πάντοτε υπάρχει ελπίδα αλλά χρειάζεται πραγματική πολιτική ηγεσία με εθνικό (και όχι διεθνικό) όραμα, ειλικρινή σχέση με τους Έλληνες πολίτες, προσηλωμένη αμιγώς στα Εθνικά Συμφέροντα, με  πολιτική βούληση για ανατροπές, αποφασισμένη να θεσπίσει κράτος δικαίου και επιβολής των νόμων καθώς και έμπρακτη διάθεση να εμπνεύσει δια του παραδείγματος.

Σεπτέμβριος 2016
Αντιναύαρχος ε.α.

Β. Μαρτζούκος ΠΝ
Επίτιμος Διοικητής Σ.Ν.Δ.
Πρόεδρος ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.