Blog

Ομιλία Τζορτζ Σόρος στην Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου 2023

Το βίντεο της ομιλίας του.

https://www.youtube.com/watch?v=t01WUx6Kl5s&ab_channel=OpenSocietyFoundations

Αισθάνομαι μεγάλη τιμή που απευθύνομαι σε εσάς απόψε.

Έχω περάσει όλη μου τη ζωή προσπαθώντας να κατανοήσω τον κόσμο στον οποίο γεννήθηκα και μπορώ να διεκδικήσω κάποια μέτρια επιτυχία. Σε σχετικά μικρή ηλικία συνειδητοποίησα ότι η κατανόησή μας είναι εγγενώς ατελής.

Αυτό συμβαίνει γιατί είμαστε μέρος του κόσμου στον οποίο ζούμε. Είμαστε και συμμετέχοντες και παρατηρητές. Ως συμμετέχοντες θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο προς όφελός μας. Ως παρατηρητές θέλουμε να κατανοήσουμε την πραγματικότητα όπως είναι. Αυτοί οι δύο στόχοι παρεμβαίνουν μεταξύ τους.

Η παρέμβαση δεν επηρεάζει εξίσου όλους τους τομείς της πραγματικότητας. Για παράδειγμα, φυσικοί επιστήμονες όπως οι αστρονόμοι μπορούν να έρθουν κοντά στην τέλεια γνώση επειδή έχουν ένα αντικειμενικό κριτήριο, όπως η κίνηση των αστεριών, που τους επιτρέπει να κρίνουν εάν οι προβλέψεις τους είναι σωστές.

Οι κοινωνικοί επιστήμονες δεν το έχουν τόσο εύκολο. Η συμπεριφορά των ανθρώπων αντανακλά ήδη την ατελή κατανόησή τους. Επομένως, δεν παρέχει τόσο αξιόπιστο κριτήριο για τους κοινωνικούς επιστήμονες όσο η κίνηση των άστρων για τους αστρονόμους.

Πώς μπορούμε λοιπόν να κατανοήσουμε την τρέχουσα κατάσταση πραγμάτων; Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να διακρίνουμε τι είναι σημαντικό από αυτό που είναι λιγότερο.

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με έναν τολμηρό ισχυρισμό. Ενώ δύο συστήματα διακυβέρνησης εμπλέκονται σε έναν αγώνα για παγκόσμια κυριαρχία, ο πολιτισμός μας κινδυνεύει να καταρρεύσει εξαιτίας της αδυσώπητης προόδου της κλιματικής αλλαγής. Αυτή είναι μια πολύ συνοπτική δήλωση, αλλά πιστεύω ότι παρέχει μια ακριβή περίληψη της τρέχουσας κατάστασης.

Η δήλωσή μου συνδέει την κλιματική αλλαγή, που ανήκει κυρίως στη φυσική επιστήμη, με συστήματα διακυβέρνησης, που είναι κοινωνική έννοια. Θα συζητήσω πρώτα την κλιματική αλλαγή και αργότερα τα συστήματα διακυβέρνησης.

Πάντα με γοήτευε το στρώμα πάγου της Γροιλανδίας που έχει βάθος πολλών χιλιομέτρων και έχει συσσωρευτεί πάνω από χίλια χρόνια.

Τον Ιούλιο του 2022, ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο συνέβη στη Γροιλανδία. Ήταν τόσο ζεστό που οι επιστήμονες εκεί μπορούσαν να παίξουν βόλεϊ με κοντομάνικα πουκάμισα και σορτς.

Όταν το είδα αυτό, έστειλα μια ομάδα φωτογράφων στη Γροιλανδία για να συγκεντρώσει οπτικά στοιχεία. Ήταν παρόντες όταν συνέβη ένα δεύτερο γεγονός τον Σεπτέμβριο και το ηχογράφησαν ζωντανά.

Το λιώσιμο του στρώματος πάγου της Γροιλανδίας θα αύξανε το επίπεδο των ωκεανών κατά επτά μέτρα. Αυτό αποτελεί απειλή για την επιβίωση του πολιτισμού μας. Δεν ήμουν διατεθειμένος να δεχτώ αυτή τη μοίρα, έτσι προσπάθησα να μάθω αν θα μπορούσε να γίνει κάτι για να το αποφύγω. Κατευθύνθηκα στον Σερ Ντέιβιντ Κινγκ, έναν επιστήμονα του κλίματος που ήταν επικεφαλής επιστημονικός σύμβουλος προηγούμενων βρετανικών κυβερνήσεων.

Έχει αναπτύξει μια θεωρία την οποία συμμερίζονται ευρέως οι επιστήμονες του κλίματος. Υποστηρίζει ότι το παγκόσμιο κλιματικό σύστημα παλαιότερα ήταν σταθερό, αλλά η ανθρώπινη παρέμβαση το διέκοψε. Ο Αρκτικός Κύκλος αποκλείστηκε από τον υπόλοιπο κόσμο από ανέμους που έπνεαν σε προβλέψιμη, κυκλική, αριστερόστροφη κατεύθυνση, αλλά η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή έσπασε αυτή την απομόνωση.

Ο κυκλικός άνεμος συνήθιζε να κρατά τον κρύο αέρα μέσα στον Αρκτικό Κύκλο και τον ζεστό αέρα έξω. Τώρα ο κρύος αέρας διαρρέει από την Αρκτική και αντικαθίσταται από ζεστό αέρα που αναρροφάται από το νότο.

Αυτό εξηγεί, μεταξύ άλλων, την έκρηξη στην Αρκτική που έπληξε τις Ηνωμένες Πολιτείες τα περασμένα Χριστούγεννα και το κύμα ψύχους που έπληξε πρόσφατα το Τέξας.

Ο Αρκτικός Ωκεανός καλύπτονταν από παρθένο χιόνι και πάγο που αντανακλούσε τον ήλιο σε αυτό που ονομάζεται «φαινόμενο albedo». Αλλά η άνοδος της θερμοκρασίας έχει προκαλέσει το λιώσιμο του πάγου και το στρώμα πάγου της Γροιλανδίας δεν είναι πλέον τόσο παρθένο. Καλύπτεται από αιθάλη από τις πυρκαγιές των δασών του περασμένου έτους στη δυτική ακτή της Αμερικής, τη ναυτιλία της Αρκτικής και άλλες αιτίες.

Ο Σερ Ντέιβιντ Κινγκ έχει ένα σχέδιο να επισκευάσει το κλιματικό σύστημα. Θέλει να αναδημιουργήσει το εφέ albedo δημιουργώντας λευκά σύννεφα ψηλά πάνω από τη γη. Με τις κατάλληλες επιστημονικές διασφαλίσεις και σε συνεννόηση με τις τοπικές αυτόχθονες κοινότητες, αυτό το έργο θα μπορούσε να βοηθήσει στην αποκατάσταση του κλιματικού συστήματος της Αρκτικής που διέπει ολόκληρο το παγκόσμιο κλιματικό σύστημα.

Το μήνυμα είναι σαφές: η ανθρώπινη παρέμβαση έχει καταστρέψει ένα προηγουμένως σταθερό σύστημα και η ανθρώπινη εφευρετικότητα, τόσο τοπική όσο και διεθνής, θα χρειαστεί για να το αποκαταστήσει.

Επί του παρόντος, σχεδόν όλες οι προσπάθειες για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής επικεντρώνονται στον μετριασμό και την προσαρμογή. Είναι απαραίτητα αλλά όχι επαρκή.

Το κλιματικό σύστημα είναι χαλασμένο και πρέπει να επισκευαστεί. Αυτό είναι το κύριο μήνυμα που θα ήθελα να μεταφέρω απόψε.

Το μήνυμα είναι επείγον γιατί πλησιάζουμε επικίνδυνα στο να παραβιάσουμε το όριο των 1,5 μοιρών που ορίστηκε στη Συμφωνία του Παρισιού το 2015. Βρισκόμαστε ήδη στους 1,2 βαθμούς και αν διατηρήσουμε την τρέχουσα πορεία μας, η υπερθέρμανση του πλανήτη θα ξεπεράσει τους 2,5 βαθμούς γύρω στο 2070.

Αυτό θα μας οδηγούσε να ξεπεράσουμε πολλά σημεία καμπής, όπως το λιώσιμο του μόνιμου παγετού της Αρκτικής. Μόλις συμβεί αυτό, το χρηματικό ποσό που απαιτείται για την επανασταθεροποίηση ή την επισκευή του κλιματικού συστήματος αυξάνεται εκθετικά. Αυτό δεν είναι καλά κατανοητό.

Ο επιταχυνόμενος ρυθμός της κλιματικής αλλαγής θα προκαλέσει επίσης μεγάλης κλίμακας μετανάστευση για την οποία ο κόσμος δεν είναι καλά προετοιμασμένος. Αν δεν αλλάξουμε τον τρόπο, αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή, ο πολιτισμός μας θα διαταραχθεί πλήρως από την άνοδο της θερμοκρασίας που θα κάνει μεγάλα μέρη του κόσμου πρακτικά αβίωτα.

Πρέπει να επαναπροσανατολίσουμε τα διεθνή χρηματοπιστωτικά μας ιδρύματα, ιδιαίτερα την Παγκόσμια Τράπεζα, να επικεντρωθούν στην κλιματική αλλαγή. Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, Ντέιβιντ Μάλπας, ο οποίος ήταν αρνητής του κλίματος, παραιτήθηκε χθες.

Επειδή οι εικόνες μπορεί να είναι πιο δυνατές από τις λέξεις, θα σας δείξω ένα σύντομο βίντεο από το λιώσιμο του στρώματος πάγου της Γροιλανδίας με ένα σχόλιο του Sir David King.

Τώρα, θα ήθελα να στραφώ στη γεωπολιτική. Υπάρχουν δύο συστήματα διακυβέρνησης που αγωνίζονται για την παγκόσμια κυριαρχία. Μιλάω για ανοιχτές και κλειστές κοινωνίες.

Έχω ορίσει τη διαφορά μεταξύ τους όσο πιο απλά μπορώ: σε μια ανοιχτή κοινωνία ο ρόλος του κράτους είναι να προστατεύει την ελευθερία του ατόμου. σε μια κλειστή κοινωνία ο ρόλος του ατόμου είναι να υπηρετεί τα συμφέροντα του κράτους.

Ως ιδρυτής των Open Society Foundations, οι ανοιχτές κοινωνίες είναι προφανώς κοντά στην καρδιά μου και τις θεωρώ ηθικά ανώτερες από τις κλειστές.

Όταν μιλάμε για ηθική υπεροχή, όμως, συναντάμε μια δυσκολία: και τα δύο συστήματα θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους. Οι ανοιχτές κοινωνίες πρέπει επομένως να διακρίνονται προστατεύοντας ουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου. Αυτό σίγουρα θα προσέλκυε ανθρώπους που ζουν σε κλειστές κοινωνίες.

Φυσικά, τα κατασταλτικά κράτη μπορεί να εξακολουθούν να επικρατούν επειδή μπορεί να είναι σε θέση να αναγκάσουν τους υπηκόους τους να τους υπηρετήσουν.

Το γεγονός είναι ότι και τα δύο συστήματα έχουν τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία τους. Κατανοώντας τους καλύτερα μπορούμε να βελτιώσουμε την κατανόησή μας για τον κόσμο.

Έχω ξεχωρίσει τις ανοιχτές και τις κλειστές κοινωνίες. Αυτό αφήνει έξω πολλές χώρες που έχουν κάνει πολλά για να αποφύγουν να δεσμευτούν αμετάκλητα με τη μία ή την άλλη πλευρά.

Η Ινδία είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση. Είναι δημοκρατία, αλλά ο ηγέτης της Narendra Modi δεν είναι δημοκράτης. Η υποκίνηση βίας κατά των μουσουλμάνων ήταν ένας σημαντικός παράγοντας στη μετέωρη άνοδό του.

Ο Μόντι διατηρεί στενές σχέσεις τόσο με ανοιχτές όσο και με κλειστές κοινωνίες. Η Ινδία είναι μέλος του Quad (που περιλαμβάνει επίσης την Αυστραλία, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία), αλλά αγοράζει πολύ ρωσικό πετρέλαιο με μεγάλη έκπτωση και βγάζει πολλά χρήματα από αυτό.

Η Τουρκία του Ερντογάν είναι ίσως ακόμη πιο ενδιαφέρουσα. Ασχολείται ενεργά και με τις δύο πλευρές του ουκρανικού πολέμου και καθιερώθηκε ως ουδέτερος ενδιάμεσος μεταξύ τους.

Ο Ερντογάν έχει πολλά κοινά με τον Μόντι. Όμως, ενώ ο Μόντι φαινόταν να είναι σταθερά στη σέλα μέχρι πρόσφατα, ο Ερντογάν έχει κακοδιαχειριστεί την τουρκική οικονομία και θα αντιμετωπίσει εκλογές τον Μάιο. Όλες οι προσπάθειές του επικεντρώνονται στη νίκη των εκλογών.

Έχει πλησιάσει τον Πούτιν, ο οποίος θα κάνει την Τουρκία κόμβο διανομής ρωσικού πετρελαίου που θα του δώσει τα χρήματα που χρειάζεται για τις εκλογές.

Έχει επίσης γίνει πιο αυταρχικός στο σπίτι. Προσπαθεί να φυλακίσει τον ισχυρότερο αντίπαλό του, τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης, και να απαγορεύσει στο κουρδικό κόμμα να συμμετάσχει στις εκλογές. Δεν θα μπορέσει όμως να σπάσει την παράδοση που επιτρέπει στα πολιτικά κόμματα να επιβλέπουν την καταμέτρηση των ψήφων. Αυτό θα δυσκολέψει την παραποίηση των αποτελεσμάτων.

Ο σεισμός των 7,8 Ρίχτερ που έπληξε την Τουρκία στις αρχές του μήνα είναι μια τραγωδία. Το σοκ μετατρέπεται σε οργή σε πολλές πληγείσες περιοχές λόγω της αργής αντίδρασης της κυβέρνησης και της επιθυμίας να ελέγξει όλες τις προσπάθειες βοήθειας.

Αυτή δεν ήταν η μοίρα. Οι χαλαρές κατασκευαστικές πρακτικές της Τουρκίας και το μοντέλο ανάπτυξης του Ερντογάν με γνώμονα τις κατασκευές έκαναν τα πάντα χειρότερα. Ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα είναι η διεξαγωγή εκλογών.

Επιστρέφοντας στην Ινδία, ο Μόντι και ο μεγιστάνας των επιχειρήσεων Adani είναι στενοί σύμμαχοι. η μοίρα τους είναι συνυφασμένη. Η Adani Enterprises προσπάθησε να συγκεντρώσει κεφάλαια στο χρηματιστήριο, αλλά δεν τα κατάφερε. Ο Adani κατηγορείται για χειραγώγηση μετοχών και η μετοχή του κατέρρευσε σαν τραπουλόχαρτο. Ο Μόντι σιωπά για το θέμα, αλλά θα πρέπει να απαντήσει σε ερωτήσεις ξένων επενδυτών και στο κοινοβούλιο.

Αυτό θα αποδυναμώσει σημαντικά τον ασφυκτικό έλεγχο του Μόντι στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Ινδίας και θα ανοίξει την πόρτα για πιέσεις για τις τόσο απαραίτητες θεσμικές μεταρρυθμίσεις.

Μπορεί να είμαι αφελής, αλλά περιμένω μια δημοκρατική αναβίωση στην Ινδία.

Υπάρχουν πολλές άλλες περιφερειακές δυνάμεις που μπορούν να επηρεάσουν την πορεία της ιστορίας. Η Βραζιλία ξεχωρίζει. Η εκλογή του Λούλα στα τέλη του περασμένου έτους ήταν κρίσιμη.

Στις 8 Ιανουαρίου έγινε μια απόπειρα πραξικοπήματος σαν την 6η Ιανουαρίου 2021, στις ΗΠΑ. Ο Λούλα το χειρίστηκε με μαεστρία και καθιέρωσε την εξουσία του ως πρόεδρος.

Η Βραζιλία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης μεταξύ ανοιχτών και κλειστών κοινωνιών. βρίσκεται επίσης στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής. Πρέπει να προστατεύσει το τροπικό δάσος, να προωθήσει την κοινωνική δικαιοσύνη και να αναζωπυρώσει την οικονομική ανάπτυξη ταυτόχρονα.

Θα χρειαστεί ισχυρή διεθνή υποστήριξη γιατί δεν υπάρχει δρόμος για μηδενικές καθαρές εκπομπές σε περίπτωση αποτυχίας.

Η σημερινή κατάσταση έχει κάποιες ομοιότητες με τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά οι διαφορές είναι πολύ μεγαλύτερες. Υπάρχει ένας πραγματικός πόλεμος σε εξέλιξη στην Ουκρανία και αυτό έχει αλλάξει τα πάντα.

Μέχρι τον Οκτώβριο, η Ουκρανία κέρδιζε στο πεδίο της μάχης. Στη συνέχεια, η Ρωσία, με τη βοήθεια του Ιράν, εισήγαγε drones σε μεγάλη κλίμακα. Στόχος τους ήταν να στερήσουν από τον άμαχο πληθυσμό ρεύμα, θέρμανση και νερό και να υπονομεύσουν το ηθικό τους. Αυτό έβαλε την Ουκρανία σε άμυνα.

Ο τακτικός ρωσικός στρατός βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση. Οδηγείται άσχημα, είναι κακώς εξοπλισμένο και αποθαρρύνεται. Ο Πούτιν το αναγνώρισε αυτό και πήρε ένα απεγνωσμένο στοίχημα. Γύρισε στον Yevgheny Prigozhin, ο οποίος κατέχει έναν στρατό μισθοφόρων που ονομάζεται Ομάδα Βάγκνερ και είναι πρόθυμος να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα από τον τακτικό στρατό. Ο Prigozhin έχει εγκληματικό υπόβαθρο και ξέρει πώς να αντιμετωπίζει τους εγκληματίες. Ο Πούτιν του επέτρεψε να στρατολογεί κρατούμενους από τις φυλακές. Αυτό παραβιάζει τη ρωσική νομοθεσία, αλλά ο Πούτιν δεν υπακούει σε κανέναν νόμο.

Το στοίχημα λειτούργησε. Με τη βοήθεια των κρατουμένων, ο Βάγκνερ άρχισε να κερδίζει έδαφος.

Ο ουκρανικός στρατός επιβράδυνε την προέλασή του, αλλά έχανε περισσότερους από εκατό εκπαιδευμένους στρατιώτες την ημέρα που δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά. Η Ουκρανία αντιμετώπισε μια στρατηγική επιλογή: είτε να βαλτώσει στο να κρατήσει τον Βάγκνερ στο κόλπο ή να δώσει στη Ρωσία μια νίκη προπαγάνδας και να διατηρήσει τους περιορισμένους πόρους της για μια αντεπίθεση.

Στις 22 Δεκεμβρίου, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι πέταξε στην Ουάσιγκτον για να συζητήσει την κατάσταση με τον Πρόεδρο Μπάιντεν.

Συμφώνησαν ότι ο μόνος τρόπος για να τερματιστεί ο πόλεμος είναι να τον κερδίσουμε.

Όμως ο Μπάιντεν προειδοποίησε τον Ζελένσκι ότι υπήρχαν όρια σε αυτό που είναι διατεθειμένος να κάνει. Ένας Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία και η υποστήριξη της Ευρώπης προς την Ουκρανία πρέπει να διατηρηθεί.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν παρέχει στην Ουκρανία τα όπλα –αεράμυνα, άρματα μάχης και άφθονα πυρομαχικά– τα οποία χρειάζονται για να νικήσει μια ρωσική επίθεση και να αποτρέψει τις μελλοντικές. Αλλά η αντίθεση από τη Βουλή των Αντιπροσώπων υπό την ηγεσία των Ρεπουμπλικανών καθιστά απίθανο ένα άλλο μεγάλο δικομματικό πακέτο χρηματοδότησης από τις ΗΠΑ.

Ο Ζελένσκι προχώρησε σε διπλωματική επίθεση στις ευρωπαϊκές χώρες καλώντας τις να παραδώσουν περισσότερα τανκς πιο γρήγορα. Ζήτησε επίσης μαχητικά αεροσκάφη και οι ευρωπαϊκές χώρες συμφώνησαν να ξεκινήσουν την εκπαίδευση Ουκρανών πιλότων για να πετούν αεροπλάνα τελευταίας τεχνολογίας.

Ο Πριγκόζιν έλαβε εντολή από τον Πούτιν να δώσει μια νίκη πριν από την επέτειο της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου.

Προσπαθεί να περικυκλώσει τους Ουκρανούς υπερασπιστές της πόλης Μπαχμούτ όπου απολαμβάνει αριθμητική υπεροχή.

Είναι πιθανό να τα καταφέρει, αλλά το θεωρώ απίθανο γιατί ο ουκρανικός στρατός προβάλλει σθεναρή αντίσταση και μόλις η Ουκρανία μπορέσει να χρησιμοποιήσει τα όπλα, έχει υποσχεθεί ότι τα πράγματα θα αντιστραφούν.

Όμως η πρόεδρος της Μολδαβίας, Μάγια Σαντού, προειδοποίησε ότι ο Πούτιν σχεδιάζει πραξικόπημα κατά της Μολδαβίας. Αυτή η απειλή θα μπορούσε να εκτελεστεί πριν από την επέτειο.

Στις 11 Φεβρουαρίου ^, ο Prigozhin έδωσε μια συνέντευξη στον Guardian στην οποία παραδέχτηκε ότι δεν θα μπορέσει να παγιδεύσει τους Ουκρανούς υπερασπιστές του Bakhmut. «Υπάρχουν πολλοί δρόμοι έξω και λιγότεροι δρόμοι μέσα», είπε. Πήρε μια προοπτική δύο έως τριών ετών μιλώντας για την κατάληψη του Ντονμπάς.

Αυτό δίνει στην Ουκρανία ένα στενό παράθυρο ευκαιρίας αργότερα αυτή την άνοιξη, όταν θα λάβει τους υποσχεμένους εξοπλισμούς, να πραγματοποιήσει μια αντεπίθεση που θα καθόριζε την τύχη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.

Οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ανυπομονούν να δουν τους Ρώσους να νικούνται στην Ουκρανία, επειδή θέλουν να διεκδικήσουν την ανεξαρτησία τους.

Αυτό σημαίνει ότι μια ουκρανική νίκη θα είχε ως αποτέλεσμα τη διάλυση της ρωσικής αυτοκρατορίας. Η Ρωσία δεν θα αποτελούσε πλέον απειλή για την Ευρώπη και τον κόσμο.

Αυτό θα ήταν μια μεγάλη αλλαγή προς το καλύτερο. Θα έφερνε τεράστια ανακούφιση στις ανοιχτές κοινωνίες και θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα για τις κλειστές.

Όσον αφορά την Κίνα, ο Xi Jinping θα ήταν ένας προφανής χαμένος. Η στενή του σχέση με τον Πούτιν θα του έκανε κακό. Αλλά η Κίνα μπορεί να βρίσκεται ήδη σε επανάσταση. Τα περισσότερα προβλήματα του Σι Τζινπίνγκ οφείλονται στον εαυτό του. Άρχισε να κακοδιαχειρίζεται την οικονομία από την αρχή της διακυβέρνησής του, όταν έκανε τα πάντα για να αναιρέσει τα μεταρρυθμιστικά επιτεύγματα του Ντενγκ Σιαοπίνγκ.

Η πολιτική του Xi Zero Covid ήταν η μεγαλύτερη γκάφα του. Επέβαλε τεράστιες κακουχίες στον πληθυσμό και τους έφερε στα πρόθυρα ανοιχτής εξέγερσης.

Στη συνέχεια, ως απάντηση στη λαϊκή πίεση, ο Σι εγκατέλειψε ξαφνικά την πολιτική χωρίς να βάλει τίποτα άλλο στη θέση της. Το αποτέλεσμα ήταν ο Αρμαγεδδώνας.

Χωρίς κατάλληλους εμβολιασμούς, οι λοιμώξεις εξαπλώνονται σαν πυρκαγιά. Τα νοσοκομεία και τα νεκροτομεία κατακλύστηκαν και ένας ανείπωτος αριθμός ανθρώπων, οι περισσότεροι ηλικιωμένοι, πέθαναν μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Το καθεστώς σταμάτησε να παρέχει πληροφορίες, αλλά οι άνθρωποι μπορούσαν να δουν τι συνέβαινε όταν οι συγγενείς και οι φίλοι τους άρχισαν να πεθαίνουν.

Το πρώτο, αστικό κύμα μολύνσεων κορυφώθηκε τον Ιανουάριο. το δεύτερο, το αγροτικό κύμα το κάνει σχεδόν τώρα, αλλά θα χρειαστεί άλλος ένας περίπου μήνας για να αρχίσει να λειτουργεί κανονικά το σύστημα υγείας.

Ο χαοτικός τρόπος με τον οποίο ο Xi Jinping έφυγε από το Zero Covid κλόνισε την εμπιστοσύνη του κινεζικού λαού στο Κομμουνιστικό Κόμμα υπό την ηγεσία του Xi. Η σημερινή κατάσταση πληροί όλες τις προϋποθέσεις για αλλαγή καθεστώτος ή επανάσταση. Αλλά αυτή είναι μόνο η αρχή μιας αδιαφανούς διαδικασίας, της οποίας οι επιπτώσεις θα γίνουν αισθητές για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Βραχυπρόθεσμα ο Xi είναι πιθανό να παραμείνει στην εξουσία, επειδή ελέγχει σταθερά όλα τα μέσα καταστολής.

Αλλά είμαι πεπεισμένος ότι ο Σι δεν θα παραμείνει στο αξίωμα για μια ζωή, και όσο είναι στην εξουσία, η Κίνα δεν θα γίνει η κυρίαρχη στρατιωτική και πολιτική δύναμη στην οποία στοχεύει ο Σι.

Ευτυχώς για τον Σι, δεν απειλείται προσωπικά από το εξωτερικό επειδή ο Μπάιντεν δεν ενδιαφέρεται για την αλλαγή καθεστώτος στην Κίνα. Το μόνο που θέλει είναι να αποκαταστήσει το status quo στην Ταϊβάν.

Λόγω της αδύναμης θέσης του στο εσωτερικό, ο Σι απάντησε θετικά στην προσφορά του Μπάιντεν στο Μπαλί για χαμηλότερες θερμοκρασίες μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας.

Αλλά η ανακάλυψη ενός κινεζικού μπαλονιού επιτήρησης που διασχίζει το μήκος των ΗΠΑ επιδείνωσε τις σχέσεις και είναι καθ’ οδόν να τις δηλητηριάσει όλες μαζί.

Η προκαταρκτική εξέταση των υπολειμμάτων δείχνει ότι σχεδιάστηκε για να κατασκοπεύει στρατιωτικούς στόχους και όχι για μετεωρολογικούς σκοπούς.

Σε κάθε περίπτωση, η μετατροπή του Xi Jinping σε συνεργασία θα ήταν μόνο προσωρινή και τακτική. Δεν θα ήταν αυτός που είναι αν μπορούσε να εγκαταλείψει τόσο εύκολα τις βαθιές πεποιθήσεις του.

Γεγονός είναι ότι παρακολουθούμε μια ιστορική διαδικασία στην Κίνα της οποίας η σημασία δεν εκτιμάται ευρέως.

Για να συμπληρώσω τη γεωπολιτική εικόνα, πρέπει επίσης να εξετάσω πώς λειτουργεί η δημοκρατία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Προφανώς όχι πολύ καλά. Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ έγινε πρόεδρος το 2016, αποτελούσε πραγματική απειλή για τη δημοκρατία μας.

Ο Τραμπ είναι ένας χαρακτήρας με βαθιά ελαττώματα, ένας απατεώνας της εμπιστοσύνης του οποίου ο ναρκισσισμός εξελίχθηκε σε ασθένεια.

Δεν αισθάνεται καμία δέσμευση στη δημοκρατία. Η δημοκρατία του παρέχει απλώς μια σκηνή στην οποία μπορεί να εμφανιστεί. Ως πρόεδρος, τον ενδιέφερε περισσότερο να ασχολείται με δικτάτορες παρά να προωθήσει τις δημοκρατικές αρχές.

Το πρότυπο του Τραμπ ήταν ο Πούτιν, ο οποίος συγκέντρωσε μια περιουσία ενώ διεκδίκησε τον απόλυτο έλεγχο της χώρας του.

Ο Τραμπ προσέλκυσε πολλούς μη μορφωμένους λευκούς οπαδούς, αλλά οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές του ήταν οι μέγα πλούσιοι – και σίγουρα τα κατάφερε.

Πρώτον, τους έκοψε τους φόρους. Δεύτερον, πρότεινε στο Ανώτατο Δικαστήριο ιδεολόγους που υιοθέτησαν μια ακραία εκδοχή της ρεπουμπλικανικής ατζέντας.

Τρίτον, έφερε το Ρεπουμπλικανικό κόμμα υπό τον έλεγχό του απειλώντας όσους δεν του ορκίστηκαν πίστη με αμφισβήτηση στις προκριματικές εκλογές.

Τέλος, ενθάρρυνε τις ελεγχόμενες από τους Ρεπουμπλικάνους πολιτείες να εισαγάγουν εξωφρενικά μέτρα καταστολής των ψηφοφόρων για να εξασφαλίσουν ότι το κόμμα του θα παραμείνει στην εξουσία επ’ αόριστον. Με αυτό το πρόγραμμα, σχεδόν επανεξελέγη το 2020.

Η ελπίδα μου για το 2024 είναι ότι ο Τραμπ και ο κυβερνήτης ΝτεΣάντης της Φλόριντα θα το αποκλείσουν για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων.

Ο Τραμπ έχει μετατραπεί σε μια θλιβερή φιγούρα που θρηνεί συνεχώς την απώλεια του το 2020. Οι μεγάλοι Ρεπουμπλικάνοι χορηγοί τον εγκαταλείπουν σωρηδόν.

Ο DeSantis είναι οξυδερκής, αδίστακτος και φιλόδοξος. Είναι πιθανό να είναι ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων.

Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει τον Τραμπ, του οποίου ο ναρκισσισμός έχει μετατραπεί σε ασθένεια, να είναι υποψήφιος τρίτος. Αυτό θα οδηγούσε σε μια κατολίσθηση των Δημοκρατικών και θα ανάγκαζε το Ρεπουμπλικανικό κόμμα να μεταρρυθμιστεί.

Ίσως όμως να είμαι λίγο προκατειλημμένος.

Ολοκληρώνοντας, θέλω να επαναλάβω αυτό που είπα στην αρχή: ενώ οι ανοιχτές και κλειστές κοινωνίες βρίσκονται σε αγώνα για παγκόσμια κυριαρχία, ο πολιτισμός μας κινδυνεύει να καταρρεύσει εξαιτίας της αδυσώπητης προόδου της κλιματικής αλλαγής. Πιστεύω ότι αυτό συνοψίζει με ακρίβεια την τρέχουσα κατάσταση.

Πιστεύω επίσης ότι μια ανοιχτή κοινωνία είναι ανώτερη από μια κλειστή κοινωνία και λυπάμαι για τους ανθρώπους που πρέπει να ζουν κάτω από κατασταλτικά καθεστώτα, όπως η Συρία, η Λευκορωσία, το Ιράν και η Μιανμάρ του Άσαντ.

Ευχαριστώ.