Blog

Την Κύπρο και τα μάτια μας: Οδοδείκτης μας οι ηρωικώς πεσόντες και γνώμονάς μας το μέλλον των Ελληνόπουλων

 

Από την επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των πεσόντων αξιωματικών και οπλιτών κατά την τουρκική εισβολή του 1974 που τελέστηκε στο στρατιωτικό κοιμητήριο στον Τύμβο Μακεδονίτισσας, Λευκωσία 20 Ιουλίου 2021. ΚΥΠΕ, ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Το Κυπριακό ζήτημα ήταν ανέκαθεν ένα σύνθετο ζήτημα. Πολλοί παράγοντες επιδρούσαν στην τύχη του, εσωτερικοί του ελληνισμού και εξωτερικοί.

Η περισσότερο αρνητική πτυχή του Κυπριακού εντοπίζεται από πολλούς στις ευθύνες τις δικές μας, της Ελλάδος και της Κύπρου. Και όχι άδικα. Πολλές κατηγορίες έχουν αποδοθεί σχεδόν σε όλους τους Ελλαδίτες και Κύπριους πολιτικούς που ασχολήθηκαν με το θέμα.

Ουδείς, νομίζω, διέφυγε της κριτικής, η οποία εν πολλοίς είναι δίκαιη. Κάποιοι αδιαφόρησαν για την Μεγαλόνησο, ενώ άλλοι έβλαψαν τον αγώνα δια της ανεύθυνης υπερβολής. Υπήρξαν ασφαλώς και εκείνοι, οι οποίοι προσπάθησαν να διαχειριστούν το ζήτημα με κάποιο μέτρο, το οποίο όμως ισοδυναμούσε σα να βαδίζουν στην κόψη του ξυραφιού∙ δεν ικανοποιούσαν κανέναν.

Και είναι γεγονός ότι ό,τι χάνεται δια των όπλων δεν ανακτάται δια της διπλωματίας. Όμως, Ελλάδα και Κύπρος δεν έχουν επιλέξει την στρατιωτική σύγκρουση με την Τουρκία. Αυτό είναι σαφές. Οι προσπάθειες που καταβάλλονται περιορίζονται στην αμυντική θωράκιση της νήσου και στην διπλωματική κονίστρα.

• Σκοπός της ελληνικής πλευράς είναι αρχικά η αποτροπή επέκτασης της τουρκικής κατοχικής δύναμης και βέβαια η απομάκρυνσή της. Πρώτα για το καλό των Κυπρίων και ύστερα για το καλό του ελληνισμού.

Η Ελλάδα χωρίς την Κύπρο θα είναι ένα ανάπηρο κράτος. Την γεωπολιτική σπουδαιότητα της Κύπρου την αναδεικνύει και η ένταση με την οποίαν η Τουρκία χειρίζεται το ζήτημα. Γνωρίζει ότι, αν αποξενωθεί από τα κατεχόμενα εδάφη, θα απειλείται η δική της ασφάλεια. Γι’ αυτό διαπραγματεύεται με τόση αγωνία. Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουμε, ώστε να χαράξουμε την δική μας επιτυχημένη στρατηγική.

Στην γλώσσα του λαού μας απαντάται συχνά η φράση «Κυπριακό το κάναμε» για θέματα που χρονίζουν χωρίς λύση. Και, πράγματι, το ζήτημα της Κύπρου είναι το πλέον παλαιό. Σε αυτό συμβάλλει και ότι οι δυνάμεις που επενεργούν είναι πολλές και αντίθετες, αντικρουόμενες.

Υπάρχουν παράγοντες οι οποίοι επιθυμούν μια λύση ό,τι να ‘ναι και παράγοντες οι οποίοι δεν επιθυμούν καμία λύση απολύτως. Αποβαίνει προς όφελός τους η διαιώνιση του προβλήματος και η συγκέντρωση του ενδιαφέροντος στο συγκεκριμένο σημείο της ανατολικής Μεσογείου.

Αυτή η εξέλιξη εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα; Είναι το ερώτημα που απαιτεί μιαν απάντηση. Πρωτύτερα, ωστόσο, πρέπει να απαντηθεί το εάν και κατά πόσον μπορεί το Κυπριακό να λυθεί επωφελώς για εμάς και τι σημαίνει «επωφελώς»;

Θα διακινδυνεύσω την κατάθεση της προσωπικής μου άποψης.

Φρονώ ότι αυτό που προέχει για τον ελληνισμό είναι η  π ά σ η  θ υ σ ί α  διατήρηση της πολύτιμης ελευθερίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Διατήρηση της ελευθερίας από την διαρκή στρατιωτική απειλή, καταρχάς. Κι αυτό προϋποθέτει τον αποτελεσματικό και αξιόπιστο εξοπλισμό της Εθνικής Φρουράς.

• Έπειτα, διατήρηση της ελευθερίας δια της αποφυγής του πολιτικού εξανδραποδισμού. Τυχόν πολιτική λύση, η οποία θα παραχωρεί πλεονάζουσες εξουσίες στην τουρκοκυπριακή μειονότητα, θα σημάνει το οριστικό τέλος του ελληνισμού στο νησί. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας απέρριψαν το Σχέδιο Ανάν. Η έγκρισή του θα οδηγούσε σε κατάλυση του κυπριακού κράτους, το οποίο είναι ταυτόχρονα και ευρωπαϊκό.

Η Κύπρος αναζητά λύση, αλλά όχι οποιαδήποτε λύση. Και αποκρούει πρωτίστως τις θανάσιμες λύσεις. Δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες εκείνοι οι οποίοι εισηγούνται λύσεις που ακυρώνουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Βραχυπρόθεσμα ίσως θεωρούν ότι θα ωφεληθούν από την απόσειση του διπλωματικού βάρους, όμως μεσο-μακροπρόθεσμα η Κύπρος θα ζημιωθεί πολύ και κατά τρόπο ανεπανόρθωτο.

Για να κλείσουμε με μια βάσιμη νότα αισιοδοξίας, η Κύπρος δεν είναι μόνη της και σίγουρα δεν είναι μακριά. Η Ελλάδα στέκει δίπλα της ακοίμητος φρουρός, παρά τις παλινωδίες του παρελθόντος. Επίσης, οι σχηματισθείσες συμμαχίες με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τις ΗΠΑ, προσφέρουν πολλά και πρέπει να περιφρουρηθούν και να βαθύνουν.

Η Τουρκία διατυμπανίζει ότι χωρίς εκείνη δεν νοείται λύση στην εξίσωση της ανατολικής Μεσογείου. Πλέον αποδεικνύουμε καθημερινά ότι αυτό ισχύει για Ελλάδα και Κύπρο. Χωρίς εμάς δεν μπορεί να υπάρξει και να ευδοκιμήσει καμία λύση στην περιοχή.

Η αύξηση της ισχύος μας, οι συμμαχίες και η διπλωματία δείχνουν τον δύσβατο δρόμο της ειρήνης. Έτσι, το «χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο» από πρόβλημα θα μεταβληθεί σε βατήρα διασφάλισης των εθνικών μας συμφερόντων.

Δεν θα υποχωρήσουμε από την Κύπρο. Δεν θα υποχωρήσουμε  σ τ η ν Κύπρο.

Οδοδείκτης μας οι ηρωικώς πεσόντες και γνώμονάς μας το μέλλον των Ελληνόπουλων. Ένα μέλλον ελεύθερο και ειρηνικό.

Εξάλλου, η ειρήνη στην περιοχή περνάει από την σωτηρία της Κύπρου.

Δεν ξεχνώ!

Παναγιώτης Στ. Μπαλακτάρης

Δικηγόρος, μέλος ΕΛΙΣΜΕ