Τό γκόλ τῆς τιμῆς
Τό γκόλ τῆς τιμῆς
ΠΡΩΤΑ τά καλά νέα:
ὁ Ἐρντογάν δέν εἶναι ἄτρωτος οὔτε στρατιωτικά, οὔτε πολιτικά, οὔτε οἰκονομικά, οὔτε γεωπολιτικά. Στρατιωτικά διότι ἤρκεσε ἡ μύτη τῆς πλώρης τοῦ «Λῆμνος», μία ἄσκηση τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεών μας στήν παραμεθόριο σέ μειονοτικά χωριά (τήν ἑπομένη τῶν ἰσχυρισμῶν Ἀκσόι πώς κλείνουμε μουσουλμανικά σχολεῖα) καί ἡ ἀπώθηση ἀπό τό Λιμενικό μιᾶς θαλαμηγοῦ πού μετέφερε παράνομους μετανάστες στό Αἰγαῖο (οἱ κουτοπόνηροι Τοῦρκοι εἶχαν σηκώσει σημαία τῶν ΗΠΑ!) γιά νά καταλάβει ὁ Σουλτάνος πώς ὁ Στρατός μας δέν φοβᾶται, δέν εἶναι ψοφοδεής, δέν παίζει, καί πώς μέ δύο τρεῖς συμβολικές κινήσεις μπορεῖ νά ἐξευτελίσει τόν Τοῦρκο. Καί νά στείλει τίς φρεγάτες του πρός ἐπισκευή στά ναυπηγεῖα ὅπως πρῶτοι ἀποκαλύψαμε ἀπό αὐτή τήν ἐφημερίδα. Τό ἀντελήφθη αὐτό ἕως καί ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πού ἔσπευσε νά φωτογραφηθεῖ τήν Παρασκευή δίπλα σέ ὁπλισμένα μαχητικά μας ἀεροσκάφη στά Χανιά κάνοντας τούς Τούρκους νά ἀφηνιάσουν.
Ὁ Στρατός μας, ἕνα ὁλόκληρο βῆμα μπροστά ἀπό τήν ἡγεσία μας στό σύνολό της, ἔδειξε λοιπόν στόν Ἐρντογάν τί «διάλογο» μπορεῖ νά κάνει ἐπί τοῦ πεδίου στό ὁποῖο προεκλήθη. Ὅπως τοῦ τό ἔδειξαν καί οἱ ἐθνοφύλακες στόν Ἕβρο τόν Φεβρουάριο. Πολιτικά ἐπίσης –συνεχίζονται τά καλά νέα– ὁ Ἐρντογάν ἔδειξε ὅτι δέν εἶναι τόσο ἰσχυρός ὅσο δείχνει ὅταν «γαβγίζει». Εἶπε ψέμματα στόν λαό του καί στούς βουλευτές του τά πρῶτα 24ωρα ὅταν διαπιστώθηκε τό ρῆγμα τριῶν μέτρων πού κατάφερε ὁ κυβερνήτης τῆς «Λήμνου» στήν «Κεμάλ Ρεΐς» του ἐντός ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπίδας. Τούς εἶπε κοτζάμ ἡγέτης πού ὁρκίζεται στό κοράνι νά εἶναι ἐνάρετος καί νά λέει τήν ἀλήθεια πώς ἡ «Κεμάλ Ρεΐς» κατάφερε πλῆγμα στήν «Λῆμνος». Ψεύτης! Εἶπε ἐπίσης ψέμματα πώς ἔκανε ἔρευνες. Δέν ἔκανε. Τό «Ὀρούτς» μία ἄνοιγε τά ἠχητικά του, μία τά ἔκλεινε. Ὁ Σουλτάνος ὅμως τό «σουλάτσο» του ἐντός ὑφαλοκρηπίδας μας τό προέβαλε στούς εὔπιστους ἀγαθούς ψηφοφόρους του τῆς Ἀνατολίας.
Εἶπε ἐπίσης ψέμματα γιά τήν Θράκη. Δέν πειράχτηκε οὔτε τρίχα κεφαλῆς μουσουλμάνου ἀπό τίς ἑλληνικές Ἔνοπλες Δυνάμεις. Ἁπλῶς ὁ Ἐρντογάν θορυβήθηκε στήν ἰδέα ὅτι ὁ ἐκεῖ τοπικός πληθυσμός θά μποροῦσε νά ὑποστεῖ στό πλαίσιο τῆς ἀμοιβαιότητας τῆς Λωζάννης ὅ,τι καί ἡ Ἑλληνική μειονότητα τῆς Πόλης τό 1955. Νά μείνει δηλαδή μέ τρία ἀπό ἑκατό μειονοτικά σχολεῖα γιά ἀρχή!
Οἰκονομικά ἐπίσης ὁ Ἐρντογάν δέν πατᾶ καλά στά πόδια του. Ἔρχονται στιγμές πού ἡ Τουρκία θυμίζει τήν Σοβιετική Ἕνωση λίγο πρίν ἀπό τήν πτώση καί κατάρρευσή της.
Γεωπολιτικά, τέλος, ὁ Σουλτάνος δέ νοιώθει καλά: Κόντρα στήν συμμαχία του μέ τό Ἰράν καί τό Κατάρ μέ στόχο τόν ἔλεγχο τοῦ μουσουλμανικοῦ κόσμου διαμορφώνεται μία ἑτερόδοξη συμμαχία μεσογειακῶν κρατῶν χριστιανικῶν μουσουλμανικῶν (Γαλλία, Ἰσραήλ, Αἴγυπτος, Ἐμιράτα, Κύπρος, Ἑλλάς, Σαουδική Ἀραβία) μέ στόχο τήν ἀνακοπή τῆς ἐπέλασής του στόν μουσουλμανικό κόσμο καί τήν μείωση τῆς ἐπιρροῆς του στήν Μεσόγειο θάλασσα (δέν ἀρέσει αὐτό οὔτε στούς Γάλλους.) Γι’ αὐτή τήν συμμαχία καί γιά τήν θεωρία τῶν δύο «τόξων» ἔχει δουλέψει πολύ ὁ Δένδιας μέ ἐπισκέψεις τοι, γι’ αὐτό καί ὁ Πομπέο τόν ἄκουσε μέ προσοχή. Τά καλά νέα εἶναι αὐτά λοιπόν καί σταματοῦν ἐδῶ. Ὁ Ἐρντογάν φοβᾶται τόν πόλεμο πιό πολύ ἀπό ἐμᾶς. Ἀλλά παζαρεύει γιά τήν χώρα του μέ ὅπλο τήν ἔκτασή της καί τήν γεωγραφική θέση μέ τήν ἀπειλή πολέμου. Ὁ Στρατός μας τοῦ ἔστειλε μήνυμα συγκεκριμένο: «Μιά ζωή ἐσεῖςἐπενδύατεστήνξηράκαίἐμεῖςστόνερό! Τώραθυμηθήκατενάἀνοιχτεῖτεστήνθάλασσα; Σέκάτιπούδέν ξέρετε καί ποτέ δέ θά μάθετε ἄνκρίνουμεἀπότούςἀτζαμῆδεςκυβερνῆτεςσας;».
Τά καλά νέα γιά ἐμᾶς ὅμως ἐπαναλαμβάνω σταματοῦν ἐδῶ. Ὁ περιορισμός τῆς ἀπήχησης τῆς Τουρκίας στόν μουσουλμανικό κόσμο καί ἡ ἀκύρωση τῶν σχεδίων διείσδυσής της στήν Ἀφρική μέ πρῶτο στόχο τίς πηγές τῆς Λιβύης (πού θά τήν καταστήσουν ἐνεργειακά αὐτοδύναμη –καί ἔναντι τοῦ Πούτιν) πρέπει ἀπό κάτι νά ἀντισταθμιστεῖ. Ἡ Δύση θέλει τήν Τουρκία ψαλιδισμένη ἀλλά στό μπλόκ της. Τά κακά νέα πού μᾶς ἔρχονται λοιπόν ἀπό τό Συμβούλιο Γενικῶν Ὑποθέσεων καί ἀπό τό ραντεβού κορυφῆς τῆς Βιέννης εἶναι πώς Ἀμερικανοί – Γερμανοί δέ θέλουν νά χάσουν ἀπό τά μάτια τους τήν Τουρκία. Ἀκόμη καί ὁ Μπάιντεν πού τήν καταγγέλλει ψηφοθηρεῖ. Ὡς ἀντιπρόεδρος τοῦ Ὀμπάμα ἔδωσε ρέστα ὑπέρ τῆς παραμονῆς τοῦ Ἀττίλα σέ συνάντηση μέ τόν Κοτζιᾶ! Στό Συμβούλιο Γενικῶν Ὑποθέσεων οἱ Γερμανοί πρωτοστάτησαν στήν μή ἔκδοση κοινοῦ ἀνακοινωθέντος καταδίκης τῆς Τουρκίας, μᾶς μάλωσαν γιά τήν συμφωνία μέ τήν Αἴγυπτο καί δεδομένης τῆς οἰκονομικῆς μας κατάστασης –ἔχουμε ἀνάγκη τά χρήματα τοῦ Ταμείου Ἀνάκαμψης–μᾶς πιέζουν ἀφόρητα γιά διάλογο ἐφ’ ὅλης τῆς ὕλης. Ἐμεῖς διά τοῦ Δένδια σωστά μπλοκάραμε ὁμοίως τό κοινό ἀνακοινωθέν γιά τήν φιλορωσσική ἡγεσία τῆς Λευκορωσσίας –ἀναγκαστικά– ἀλλά κείμενο καταδίκης τῶν Τούρκων δέ λάβαμε!
Οἱ Ἀμερικανοί, ἐπίσης, βρίσκονται σέ προεκλογική περίοδο καί ἡ ἀπερχόμενη ἡγεσία τοῦ Σταίητ Ντηπάρτμεντ δέ θέλει νά χρεωθεῖ τήν ἀπώλεια τῆς Τουρκίας ἀπό τήν Δύση ἐπί τῶν ἡμερῶν της. Μολονότι ὁ Πομπέο «ἀγοράζει» τό ἐπιχείρημα Δένδια γιά τό ἀντιδυτικό τόξο «Τουρκία-Ἰράν-Κατάρ». Στήν πραγματικότητα λοιπόν ἡ Ἀμερική μεροληπτεῖ ὅπως καί οἱ Γερμανοί ὑπέρ τῆς Τουρκίας παριστάνοντας τήν οὐδέτερη. Τούτων δοθέντων τί μένει; Ὁ Ἐρντογάν ἐγκαταστάθηκε γιά μία ἑβδομάδα πάνω στήν ἑλληνική ὑφαλοκρηπῖδα στήν ΑΟΖ Καστελλορίζου καί θεμελίωσε στήν πράξη πώς πρόκειται γιά περιοχή «διεκδικούμενης δικαιοδοσίας» (ἀνακοίνωση ΗΠΑ). Μαζί μέ τά Ἴμια. Τώρα περνᾶ σέ νέα φάση. Χρησιμοποιώντας –πρώτη φορά βγῆκε ἀπό τά χείλη του– τόν ὅρο «Διεθνές Δίκαιο τῆς Θάλασσας» ἐπιχειρεῖ μέ μέσον τήν ἀσφυκτική πίεση πού μᾶς ἀσκοῦν στό παρασκήνιο ΗΠΑ – Γερμανία νά βάλει ὅλα τά θέματα στόν διάλογο. Καί γιά νά μαζευτεῖ ἡ Τουρκία σέ ἕνα τμῆμα τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου μακριά ἀπό τούς μουσουλμάνους τοῦ κόσμου ὅλου (γι’ αὐτό τό Ἰσραήλ σταματᾶ ἐποικισμό τῆς Δυτικῆς ὄχθης), καλούμαστε νά γίνουμε ἐμεῖς τό ἐξιλαστήριο θῦμα τῆς ὑποθέσεως. Ἐμεῖς καί ἡ Κύπρος. Ἄν ὁ Ἐρντογάν χρειάζεται μιά βαριά διπλωματική νίκη γιά νά τόν «κρατήσει» ἡ Δύση στήν Δύση καί γιά νά μείνει σταθερός (ἡ πτώση του θά προκαλέσει γεωπολιτική τρῦπα στήν Δύση φοβοῦνται οἱ ΗΠΑ), αὐτή πρέπει νά ἐπιτευχθεῖ στίς πλάτες μας. Ἄν εἶναι ἔτσι, τότε τό ρῆγμα πού προκάλεσε ὁ θαρραλέος κυβερνήτης τῆς «Λῆμνος» στήν τουρκική φρεγάτα ἴσως ἀποδειχθεῖ γιά ἐμᾶς τό γκόλ τῆς τιμῆς. Σέ αὐτή τήν φάση δέ πρέπει νά λυγίσουμε, δέν πρέπει νά δεχθοῦμε διάλογο ἐφ’ ὅλης τῆς ὕλης καί δέν πρέπει νά λέμε στόν λαό –σέ ἐπίπεδο ἀρχηγοῦ κράτους Προέδρου Δημοκρατίας– ἀνακρίβειες. Ἡ Τουρκία δέν εἶναι ἀπομονωμένη. Ἀλλά μπορεῖ νά ἀπομονωθεῖ μόνο ἄν κάνουμε διάλογο ὅπως ὁ κυβερνήτης Σαλιάρης: μέ τήν μύτη τῆς πλώρης! Ὄχι μέ τήν πρύμνη! Καί δείχνοντας στήν Δύση τί διακυβεύεται ἀπό τυχόν δική μας ἀποσταθεροποίηση. Μέ πρῶτο θέμα τό μεταναστευτικό. Πρέπει νά βάλουμε λίγο ἀπρόοπτο, λίγο «τρέλλα» στήν πολιτική μας. Ἡ στρατηγική τοῦ «προβλέψιμου» ἐξεμέτρησε τό ζῆν!
Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ