Blog

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

Η Ελλάδα δεν μπορεί και σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να αναγνωρίσει μακεδονικό κράτος. Τουναντίον έχει υποχρέωση να αγωνιστεί με σθένος και με πείσμα για τα ιερά και τα όσια του Ελληνισμού τα οποία οι Σλαβομακεδόνες με τα ψεύδη τους προσπαθούν να σφετερισθούν.

Από τον υποστράτηγο ε.α. στρατηγικό αναλυτή Δημήτριο Θ. Καντερέ

Τον τελευταίο καιρό έρχονται στο φως της δημοσιότητας πληροφορίες οι οποίες φέρνουν την Ελλάδα να συμφωνεί ή ακόμη και να προτείνει η Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) να ονομαστεί “Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια”. Σ’ αυτή την απόφαση φέρεται να έχει οδηγηθεί η ελληνική κυβέρνηση μετά την από τις ΗΠΑ, τον Νοέμβριο 2004, αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων ως “Δημοκρατία της Μακεδονίας”. Μία απόφαση που δημιουργεί το ενδεχόμενο οι Σλαβοσκοπιανοί να επιτύχουν την από τον ΟΗΕ αναγνώριση του κράτους τους με το όνομα αυτό.
Η από την αμερικανική κυβέρνηση του προέδρου Τζορτς Μπους παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων ως “Δημοκρατία της Μακεδονίας” αναμφίβολα αποτέλεσε σημαντικό πλήγμα για την Ελλάδα στο εθνικό αυτό θέμα. Η αμερικανική απόφαση η οποία κατέδειξε την αδυναμία της ελληνικής πλευράς να αναδείξει το δίκαιο της, να αντιδράσει έγκαιρα και να προλάβει τη δυσάρεστη αυτή εξέλιξη, έχει ενθαρρύνει τους Σλάβους των Σκοπίων και ενίσχυσε την αδιαλλαξία τους στην εξεύρεση συμβιβαστικής με την Ελλάδα λύσεως στο πρόβλημα του ονόματος του κράτους τους.
Η κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά και τη δυσμενή αυτή εξέλιξη οπωσδήποτε είναι δυσάρεστη και δύσκολη για την Ελλάδα και μέχρι ένα βαθμό δικαιολογεί την απογοήτευση και ακόμη τη σύγχυση στους έχοντες την αρμοδιότητα και ευθύνη για τον χειρισμό του θέματος και τους Έλληνες γενικότερα. Η απογοήτευση και η σύγχυση αυτή είναι που καταδεικνύονται με τις από διάφορες κατευθύνσεις εκφραζόμενες απόψεις σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα δεν έχει πλέον άλλη επιλογή από το να συμβιβαστεί και να δεχτεί για το κράτος των Σκοπίων ένα όνομα που να περιέχει τη λέξη “Μακεδονία”. Το όνομα δε “Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας- Σκόπια” παρουσιάζεται ανώδυνο ή τουλάχιστον λιγότερο επώδυνο από άλλα ονόματα, που κατά καιρούς έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας, και οπωσδήποτε από το να αναγνωριστεί το σκοπιανό κράτος από τη διεθνή κοινότητα ως “Δημοκρατία της Μακεδονίας”.

Η Ουσία του Προβλήματος.
Όλα αυτά όμως είναι μόνο λογικοφανή και δείχνουν άγνοια ή τουλάχιστον παράβλεψη της ουσίας και του πραγματικού περιεχομένου του προβλήματος που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και ο Ελληνισμός σχετικά με το όνομα του κράτους των Σκοπίων. Ενός προβλήματος που αφορά άμεσα και ευθέως στην από πάσης πλευράς (ιστορική, πολιτιστική, πολιτισμική, γλωσσική κλπ) τεκμηρίωση της υπόστασης της Ελλάδος, του έθνους και της φυλής των Ελλήνων και κατ’ ακολουθία του Ελληνισμού ως ιστορικο-πολιτισμικής οντότητας και έννοιας. Μίας οντότητας και έννοιας που έλαβε τεράστιες διαστάσεις με το εκπολιτιστικό έργο του Έλληνα Μακεδόνα βασιλιά Αλεξάνδρου του Μεγάλου και αποτέλεσε το βάθρο πάνω στο οποίο θεμελιώθηκε ο σύγχρονος Δυτικός Πολιτισμός.
Οι Σλάβοι των Σκοπίων πρώτα από οτιδήποτε άλλο κάτω από τη λέξη “Μακεδονία” του κράτους τους διεκδικούν την κληρονομιά των αρχαίων Μακεδόνων και πρωτίστως το μεγαλείο των επιτευγμάτων του μέγιστου ανδρός στην ιστορία της ανθρωπότητας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κατά τους ισχυρισμούς των Σλαβοσκοπιανών το μακεδονικό έθνος- το κατ’ αυτούς αρχαιότερο έθνος της Ευρώπης- στην αυτόνομη 2.500 και πλέον ετών ιστορική διαδρομή του ότι δεν είχε καλή σχέση και ακόμη περισσότερο συγγένεια με το ελληνικό έθνος αλλά βρίσκονταν σε διαρκή αντιπαλότητα με αυτό. Συνέπεια αυτής της αέναης αντιπαλότητας μεταξύ των Ελλήνων και των Μακεδόνων είναι η από τους Έλληνες τωρινή κατοχή μεγάλου μέρους του αρχαίου κράτους των Μακεδόνων, με πρώτη τη Θεσσαλονίκη, οι παντοειδείς διωγμοί που υπέστησαν και υφίστανται οι Μακεδόνες στις <<κατεχόμενες>> από την Ελλάδα περιοχές τους και η άρνηση της Ελλάδος να δεχθεί και να αναγνωρίσει το ελεύθερο τμήμα τους ως μακεδονικό κράτος. Αυτή είναι η ουσιώδης και βασική διεκδίκηση των Σλάβων την οποία με την ενεργητικότητα και δραστηριότητά που έχουν παρουσιάσει μετά το 1946 πέτυχαν να την καταστήσουν πειστική σε ένα τμήμα της διεθνούς κοινότητας.
Από τη βασική διεκδίκηση των Σλάβων και τις συνυφασμένες με αυτήν αλυτρωτικές σε βάρος των ελληνικών και των βουλγαρικών μακεδονικών εδαφών επιδιώξεις τους ασφαλώς προκύπτει απειλή κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδος. Απειλή που υπό τις σημερινές σε περιφερειακό και παγκόσμιο περιβάλλον διεθνοπολιτικές συνθήκες μπορεί να μην είναι άμεση και σοβαρή, αλλά υπό άλλες συνθήκες και συγκυρίες, οι οποίες δεν αποκλείεται να δημιουργηθούν στο μέλλον, είναι δυνατόν να καταστεί σοβαρή.
Ανεξάρτητα όμως και από το κατά πόσο η σκοπιανή διεκδίκηση μπορεί να μετεξελιχθεί σε σοβαρή απειλή κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδος, και ακόμη αν εξασφαλιστεί ότι η απειλή αυτή δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ, η ουσία και κατά συνέπεια η σοβαρότητα του προβλήματος για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό δεν διαφοροποιείται. Το πρόβλημα παραμένει αναλλοίωτο και συνίσταται στην από τους Σλάβους αμφισβήτηση της υπόστασης του Ελληνισμού.

Κάθε Αναφορά του Ονόματος στη Μακεδονία Αλλοιώνει την Υπόσταση του Ελληνισμού.
Αυτό είναι το πρόβλημα και σ’ αυτό το πρόβλημα η Ελλάδα καλείται να δώσει απάντηση με τη θέση της έναντι του ονόματος του κράτους των Σκοπίων. Με βάση την τοποθέτηση του προβλήματος από τους Σκοπιανούς, σύμφωνα με την οποία αυτοί είναι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων και συνιστούν το ξεχωριστό και διαφορετικό από το ελληνικό, μακεδονικό έθνος, η από την Ελλάδα αναγνώριση οποιουδήποτε ονόματος που θα εμπεριέχει τη λέξη Μακεδονία θα συνεπάγεται την αυτόματη αποδοχή της θέσης αυτής. Αυτό θα συνεπάγεται η όποια ονομασία και ακόμη περισσότερο η νεοεμφανισθείσα “Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας- Σκόπια”.
“Νέα Δημοκρατία” δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα άλλο από το ότι υπήρχε και άλλη “παλαιά” Δημοκρατία της Μακεδονίας. Αυτή η παλαιά Δημοκρατία θα ισχυριστούν οι Σλάβοι, και θα έχουν δίκαιο σ’ αυτό, ήταν η ΠΓΔΜ της οποίας η νέα θα αποτελεί τη συνέχεια. Με δεδομένο δε ότι αυτοί εμφάνιζαν την ΠΓΔΜ ως το διάδοχο κράτος του κράτους των αρχαίων Μακεδόνων εύλογο θα είναι η “Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας” να αποτελεί τη συνέχεια του κράτους αυτού. Η προσθήκη στο όνομα του τοπικού προσδιορισμού “Σκόπια” δικαιώνει τον ανυπόστατο ισχυρισμό των Σλάβων ότι η περιοχή της πόλης των Σκοπίων αποτελούσε και αποτελεί εδαφικό τμήμα της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας. Έτσι επιβεβαιώνεται ο βασικός ισχυρισμός αυτών ότι, το από αυτούς κατοικούμενο μακεδονικό τμήμα είναι το μόνο ελεύθερο στο οποίο <<θα πρέπει>> να προσαρτηθούν και τα τώρα <<σκλαβωμένα>> μακεδονικά τμήματα.
Από τα προαναφερθέντα σαφώς προκύπτει ότι το νεοεμφανισθέν όνομα όχι μόνο δεν αίρει ή δεν εξασθενίζει τους στρεφόμενους κατά του Ελληνισμού εξωφρενικούς ισχυρισμούς των Σλάβων αλλά εν μέρει τους επιβεβαιώνει και οπωσδήποτε τους ενισχύει. Τους ενισχύει μάλιστα περισσότερο από άλλα γεωγραφικού προσδιορισμού ονόματα όπως Άνω ή Βόρεια Μακεδονία, Μακεδονία του Βαρδάρη και άλλα που κατά καιρούς έχουν αναφερθεί. Η εκ μέρους της Ελλάδος αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων με το όνομα αυτό όπως και οποιοδήποτε άλλο που να εμπεριέχει τον όρο Μακεδονία αυτομάτως θα σημαίνει ότι οι Έλληνες αποδέχονται δύο χονδροειδέστατα και ασύστολα ψεύδη: Πρώτον ότι υπήρξε και υπάρχει μακεδονικό έθνος ξεχωριστό και μάλιστα αντίπαλο του έθνους των Ελλήνων και δεύτερον ότι οι Σλάβοι των Σκοπίων έλκουν την καταγωγή τους από τους αρχαίους Μακεδόνες. Αποδοχή από τους Έλληνες των ψευδών αυτών δεν θα συνιστά ή μη και μόνον την από τους ίδιους τους Έλληνες εκ βάθρων ιστορικο-πολιτιστική εκθεμελίωση του Ελληνισμού.

Η Μόνη Επιλογή Είναι Αγώνας για τα Ιερά και τα Όσια του Ελληνισμού.
Αυτή είναι η πραγματικότητα σχετικά με την αναγνώριση του σκοπιανού κράτους με το όποιο όνομα που θα εμπεριέχει τον όρο “Μακεδονία” και αυτή ακριβώς η πραγματικότητα ήταν που διαπιστώθηκε από το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών υπό τον τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, το 1993, όταν το πρόβλημα πήρε την πλήρη σαφή και ουσιαστική μορφή του, και αποφασίστηκε να μην γίνει αποδεκτό κανένα όνομα που θα αναφέρεται στη Μακεδονία. Μία απόφαση η ορθότητα της οποίας επιβεβαιώθηκε πλήρως τόσο από την οργιώδη ασύστολη προπαγανδιστική εκστρατεία των Σλαβομακεδόνων να πείσουν τη διεθνή κοινότητα για το <<το αληθές>> των τερατωδών ψευδών τους όσο και από την αποδοχή του κράτους των Σκοπίων στους διεθνείς Οργανισμούς με το όνομα ΠΓΔΜ.
Το γεγονός ότι ένας μεγάλος αριθμός χωρών και πρόσφατα οι πανίσχυρες ΗΠΑ, οι οποίες σε μικρό ή μεγάλο βαθμό επηρεάζουν και διαμορφώνουν τις διεθνείς εξελίξεις και καταστάσεις στον κόσμο, αναγνώρισαν το κράτος των Σκοπίων ως Δημοκρατία της Μακεδονίας επιδεινώνει τη θέση της Ελλάδος. Η επιδείνωση όμως αυτή δεν μπορεί και δεν πρέπει να οδηγήσει την Ελλάδα σε συμβιβασμό που θα ισοδυναμεί με αυτοχειριασμό του Ελληνισμού. Όσο επώδυνη και επιζήμια και αν είναι για τον Ελληνισμό η αναγνώριση του σκοπιανού κράτους από άλλες χώρες με το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας αυτή δεν μπορεί να συγκριθεί με την αυτοκαταστροφή που θα σημαίνει η από τους ίδιους τους Έλληνες απάρνηση της ιστορικής κληρονομιάς τους και της υπόστασης του Ελληνισμού.
Τα έθνη που θέλουν να συνεχίσουν την ύπαρξή τους στο βάθος του χρόνου όταν βρίσκονται σε δυσχερείς καταστάσεις και ακόμη όταν ηττώνται δεν απαρνούνται τον εαυτό τους αλλά διατηρούν και ενδυναμώνουν τις ηθικές δυνάμεις τους και συνεχίζουν να αγωνίζονται. Και αυτό είναι που απομένει για την Ελλάδα στο πρόβλημα του ονόματος του κράτους των Σκοπίων. Όχι να απεμπολήσει τα ιερά και τα όσια της έθνους των Ελλήνων και να απαρνηθεί τον εαυτό της αλλά να αγωνιστεί για την επικράτηση της αλήθειας, του ορθού και του δίκαιου.
Στον αγώνα αυτόν κινήσεις τακτικής και ελιγμοί μπορούν και επιβάλλεται να γίνονται αλλά αυτοί θα πρέπει εξυπηρετούν και να συμβάλλουν στην επίτευξη του βασικού και σταθερού σκοπού που είναι η διατήρηση αλώβητης της υπόσταση του Ελληνισμού. Στο πλαίσιο αυτό πολλά μπορούν να γίνουν αρκεί οι Έλληνες να αφυπνιστούν, να συνειδητοποιήσουν την ουσία του προβλήματος, να αφήσουν κατά μέρος την ηττοπάθεια και να αποφασίσουν να αγωνιστούν. Να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά τα όπλα του πολιτισμού και του πνεύματος που τους έχουν εφοδιάσει οι πρόγονοί τους, με πρώτους τους Μακεδόνες, και η ιστορία τους. Όλα αυτά που δια μέσου της ιστορίας έχουν δημιουργήσει στρατιές αλλοεθνών Ελληνιστών σε όλο τον κόσμο και μπορούν όχι μόνο να αποκρούσουν τα ψεύδη των Σλάβων των Σκοπίων αλλά να γελοιοποιήσουν αυτούς και όλους εκείνους τους αχρείους που θέλουν να λέγονται πολιτισμένοι αλλά ο πολιτισμός τους εξαντλείται στην σκοπιμότητα, το ψέμα, την αυθαιρεσία, την ανηθικότητα και τη βία¹.

¹Είχα την τύχη να συμμετάσχω στην ειρηνευτική Αποστολή της ΕΕ στην πρώην Γιουγκοσλαβία όταν άρχισε η διάλυση αυτής και να συζητήσω το πρόβλημα του ονόματος του κράτους των Σκοπίων με δεκάδες πολιτικούς, διπλωμάτες και στρατιωτικούς χωρών της ΕΕ και του ΟΑΣΕ. Η γενική διαπίστωση από τις συζητήσεις εκείνες ήταν ότι όλοι οι νουνεχείς άνθρωποι όταν κατανοήσουν την ελληνοσκοπιανή διαφορά δεν διστάζουν να παραδεχτούν το δίκαιο της Ελλάδος. Με άρθρα μου σε περιοδικά και εφημερίδες έχω αποδείξει με αδιάσειστα στοιχεία ότι το ιστορικό όνομα του κράτος των Σλαβοσκοπιανών είναι Βαρδάσκα. Αυτοί στο πλαίσιο του Βασιλείου των Σέρβων- Κροατών και Σλοβένων δέχτηκαν το όνομα αυτό το 1929 χωρίς καμία αντίρρηση.