ΤΟΥΡΚΙΑ – ΒΟΡΕΙΟΣ ΑΦΡΙΚΗ Του Αντιστρατήγου ε.α. Σ. Παναγόπουλου
ΤΟΥΡΚΙΑ – ΒΟΡΕΙΟΣ ΑΦΡΙΚΗ Του Αντιστρατήγου ε.α. Σ. Παναγόπουλου
Ο τρόπος με τον οποίο η Τουρκία αντέδρασε στις εξεγέρσεις στις Αραβικές χώρες και ιδιαίτερα της Μέσης Ανατολής, υπήρξε χαρακτηριστικός. Πολλοί προσδιόρισαν την πολιτική της Τουρκίας ως καιροσκοπική και δεν έχουν άδικο, καθόσον η Τουρκία σε όλες αυτές τις κρίσεις έβλεπε το πώς θα εκμεταλλεύονταν τις εξελίξεις επ΄ωφελεία των εθνικών στόχων της την επόμενη ημέρα. Στην περίπτωση της Αιγύπτου δεν προσδιόρισε εξ αρχής την στάση της περιμένοντας να κριθεί η τύχη του Μουμπάρακ, καθώς επίσης και στην αντίστοιχη της Λιβύης, όπως θα δούμε παρακάτω, καθόσον στόχος της ήταν να διασφαλισθεί η θεωρία της Οθωμανικής κληρονομιάς του Αχμέτ Νταβούτογλου, στις πρώην επαρχίες της «πάλαι ποτέ» Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ιδιαίτερα στο θέμα της Λιβύης, η Τουρκία δεν επιθυμούσε την ανάληψη ηγετικού ρόλου από την Γαλλία για την υλοποίηση της αποφάσεως του ΣΑ/ΟΗΕ και δευτερευόντως από την Ιταλία και προσπάθησε να τορπιλίσει την όλη προσπάθεια. Η μη πρόσκληση της Τουρκίας στη Σύνοδο που προκάλεσε για το θέμα η Γαλλία την 19 Μαρτίου 2011 στο Παρίσι, ήταν η προσβλητική απάντηση και η υποβάθμιση της Τουρκίας εκ μέρους της Γαλλίας. Η αρχική θέση του Ερντογάν ήταν αρνητική λέγοντας : «Δεν έχουμε καμία θέση στη Λιβύη και η όποια επέμβαση θα είναι αντιπαραγωγική», θέση που τήρησε κατά τις συσκέψεις του ΝΑΤΟ Council ώστε να μη αναλάβει ο Οργανισμός τη διεύθυνση των Επιχειρήσεων. Όταν λόγω των πιέσεων υπαναχώρησε και κατάλαβε ότι είναι δυνατόν να τεθεί στο περιθώριο, προσπάθησε να υλοποιήσει έναν αυτόνομο και διαφορετικό ρόλο, ώστε να επιτευχθούν οι νέοοθωμανικοί στόχοι της. Προς τούτο για την υποστήριξη των Επιχειρήσεων «εμπάρκο», απέστειλε την μόνιμη Ναυτική δύναμη που έχει συγκροτήσει (4 Φρεγάτες, 1 Υποβρύχιο, 1 πλοίο Υποστηρίξεως), προέβη σε παροχή υγειονομικής βοήθειας προς τους τραυματίες των μαχών, μεγάλος αριθμός των τραυματιών μεταφέρθηκε με επιβατηγά πλοία στην Τουρκία για νοσηλεία, και τέλος προσπάθησε να ζητήσει να αναλάβει τη διοίκηση του Α/Δ Βεγγάζης (δεν το πέτυχε). Στόχος όλων αυτών ήταν η επίδειξη-απόδειξη του ρόλου της ως περιφερειακής δυνάμεως, η οποία έχει παρακαταθήκες στην σπαρασσόμενη χώρα, καθόσον υπήρξε μέχρι του 1911 Οθωμανική Επαρχία. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, απώλεσε την Λιβύη μετά τον Οθωμανικό-Ιταλικό πόλεμο του 1911 με μεγάλη καταστροφή του Οθωμανικού Στόλου, γεγονός που επέτρεψε στους Ιταλούς να κυριαρχήσουν στην Ανατολική Μεσόγειο και να καταλάβουν ακόμη και τα Δωδεκάνησα. Ο πόλεμος αυτός απετέλεσε την αρχή της διαλύσεως της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, γεγονός που δεν αγνοείται από τους νέοΟθωμανούς οι οποίοι γνωρίζουν ότι η επίτευξη του στόχου ώστε η Τουρκία να καταστεί ισχυρή περιφερειακή δύναμη στην περιοχή Βαλκανίων-Καυκάσου-Μέσης Ανατολής και Βορείου Αφρικής, απαιτεί ισχυρή ναυτική παρουσία στον Εύξεινο Πόντο, Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο. Είναι χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα από την ομιλία του Αρχηγού του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου Στρατηγού Hilmi Özkôk στις 26-7-2005, σύμφωνα με το οποίο «Η Τουρκία κατέχει μία άκρως γεωστρατηγική θέση, δεδομένου ότι συνορεύει με τα Βαλκάνια, τη Μαύρη Θάλασσα, τη Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική………. Γι΄αυτό πρέπει οι Τουρκικές Ναυτικές Δυνάμεις να καταστούν ισχυρές για να στηρίζουν την παρουσία της Τουρκίας στην περιοχή……». Έκτοτε με συνέπεια η Τουρκία υλοποιεί με πίστη ένα θηριώδες εξοπλιστικό πρόγραμμα που υπερκαλύπτει όλες τις παραμέτρους του σύγχρονου Ναυτικού Πολέμου και έχει συγκροτήσει μόνιμη Ναυτική Δύναμη, η οποία από το περασμένο θέρος κάνει αισθητή την παρουσία της στη Μεσόγειο, στο Αιγαίο και στο Ιόνιο (να θυμηθούμε εν προκειμένω στην μεγάλη αεροναυτική άσκηση πέρισι το καλοκαίρι δυτικά της Ελλάδος στο Ιόνιο). Παράλληλα στα πλαίσια της νέο-Οθωμανικής πολιτικής η Τουρκία έχει κατορθώσει να εγκλωβίσει την πατρίδα μας, χρησιμοποιώντας την διπλωματική της πειθώ, προς την Αίγυπτο η οποία δεν κατέληξε σε συμφωνία με την Ελλάδα για την ΑΟΖ, προς την Λιβύη η οποία χρησιμοποίησε την γκρίζα ζώνη που η Τουρκία προσπάθησε να δημιουργήσει για την ελληνικότατη Γαύδο, με συνέπεια να μην υπάρξει συμφωνία με την Ελλάδα για το αυτό θέμα και τέλος οδήγησε σε υπαναχώρηση την Αλβανία στην υπογραφείσα συμφωνία με τη χώρα μας για το θέμα της ΑΟΖ. Περαιτέρω η Τουρκία προσπαθεί να οριοθετήσει την περιοχή ελέγχου της στην Ανατολική Μεσόγειο με δυτικό όριο τον άξονα Δυρράχιο της Αλβανίας (όπου διαθέτει Ναυτική Βάση) και την Βεγγάζη της Λιβύης, και τούτο εξηγεί την καιροσκοπική στάση της. Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου τελικά αντιστρατεύεται πλήρως τα Στρατηγικά σχέδια της Ελλάδος, εγκλωβίζοντας και δορυφοροποιώντας αυτήν, θέμα για το οποίο η πατρίδα οφείλει να λάβει τα απαραίτητα μέτρα.