Blog

Τα υποβρύχια 214 το 2017 εντοπίζονται στο Αιγαίο, μετά από πολλές διαδικασίες και πολιτικές διαβουλεύσεις. Τα υποβρύχια “έπεσαν στη θάλασσα”, όταν το ΠΝ με Αρχηγό τότε τον Β.Αποστολάκη, πήρε το μεγάλο ρίσκο να ολοκληρώσει το πρόγραμμα με αρωγούς τους εργαζόμενους στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.

Τα υποβρύχια 214 κόστισαν πολύ ακριβά στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία πλήρωσε την σχεδίαση και την ανάπτυξη του προγράμματος. Όταν υπογράφτηκαν οι “χρυσές” συμβάσεις, παραλήφθηκε να τεθεί ως όρος στην Γερμανική κυβέρνηση η στέρηση δικαιώματος ναυπήγησης του ίδιου υποβρυχίου στην Τουρκία.
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Οι Γερμανοί εγκατέλειψαν τα δικά μας υποβρύχια μισοτελειωμένα, έχοντας εισπράξει δις και βρέθηκαν στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου για να “χτίσουν” ακριβώς τα ίδια υποβρύχια στους Τούρκους με συγκριτικά πολύ χαμηλότερο κόστος!
Τα τουρκικά υποβρύχια θ΄ αρχίσουν να παραδίνονται το 2018 και είναι ένα θέμα που απασχολεί καίρια το ΠΝ, το οποίο μέχρι και ένα χρόνο πρίν σαφώς και είχε υπεροχή στο Αιγαίο με τα υποβρύχια 214. Αρα, μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε απέναντι σε μια ανατροπή της ισορροπίας στο Αιγαίο; Χαρακτηριστική απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα δίνεται στο εξαιρετικά επίκαιρο και ενήμερο ρεπορτάζ του mignatiou.com.
Σύμφωνα με το συγκεκριμένο ρεπορτάζ, η κατασκευή του πρώτου τουρκικού υποβρυχίου Type-214TN AIP εντάχθηκε το 2018 στον στόλο ως TCG Piri Reis, ολοκληρώθηκε, δηλαδή τρία χρόνια μετά την έναρξη της κατασκευής του. Σημειώνεται ότι το 2015 η Τουρκία ξεκίνησε την κατασκευή του νέου τύπου υποβρυχίου κλάσης REIS (το οποίο είναι φυσικά το Type 214 που διαθέτει και το Πολεμικό Ναυτικό), στα ναυπηγεία του Golcuk. Με την ολοκήρωση της κατασκευής το 2018, ακολούθηκε πρόγραμμα δοκιμών, με ορίζοντα ένταξης στο τουρκικό ναυτικό περί το 2020. Μέχρι το 2025 αναμένεται η κατασκευή ενός ακόμη υποβρυχίου ανά έτος, το οποίο σημαίνει ότι σε μια επταετία από σήμερα, (εάν φυσικά τηρηθεί κατά γράμμα το χρονοδιάγραμμα κατασκευής και δοκιμών) το τουρκικό ναυτικό θα έχει ενσωματώσει στην δύναμη του τουλάχιστον έξι νέα υποβρύχια. Υπενθυμίζεται αν και η βασική δομή του υποβρυχίου είναι όπως και των αντίστοιχων ελληνικών, το γεγονός ότι στην ανάπτυξη – κατασκευή του συμμετέχουν οι τουρκικές εταιρίες STM, ASELSAN, HAVELSAN, AYESAS, MILSOFT,KOC και ΤUBITAK, οι οποίες έχουν αναλάβει τον ηλεκτρονικό τους εξοπλισμό, το διαφοροποιούν αρκετά. Εκτός όμως από τα εγχώριας κατασκευής ηλεκτρονικά, τα οποία δεν είναι κατ’ ανάγκη πανάκεια, εκτός φυσικά της τεχνογνωσίας που υποδηλώνει το γεγονός από μόνο του, θα είναι εξοπλισμένα με αμερικανικού τύπου τορπίλες Mark 48, γερμανικούς πυραύλους IDAS για την αυτοάμυνα τους από ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα και ενδεχομένως πυραύλους cruise Gezgin-D. Επίσης, οι μπαταρίες των υποβρυχίων θα κατασκευαστούν στις αντίστοιχες εγκαταστάσεις για την ανάπτυξη συστοιχιών που λειτουργεί στις εγκαταστάσεις του Golcuk. Εν κατακλείδι, σε λιγότερο από μια δεκαετία η ναυτική δύναμη της Τουρκίας θα διαθέτει υποβρύχια ίδιου τύπου με το ΠΝ, γεγονός που συνεπάγεται ότι η ελληνική πλευρά θα χάσει ένα τακτικό πλεονέκτημα που στην σημερινή ισορροπία ναυτικών δυνάμεων θα λειτουργήσει ως πολλαπλασιαστής ισχύος στο πεδίο της αντιπαραθέσεως.
Δεν μπορεί να παραληφθεί επίσης ότι η ανάπτυξη της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, οφείλετε στο εμπάργκο που επιβλήθηκε στην Τουρκία μετά από τα γεγονότα του 1974 στην Κύπρο. Ως εκ τούτου οι εγχώριες λειτουργίες αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν σε τροχιά ανάπτυξης ή όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση να έχει φθάσει στο επίπεδο να ενσωματώνει σε υπάρχοντες και δοκιμασμένους σχεδιασμούς οπλικών συστημάτων, εγχώρια υποσυστήματα με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τον τομέα της υποστήριξης.