Blog

– Εάν έπρεπε να συνοψίσω τον εικοστό αιώνα θα έλεγα ότι έθρεψε τις μεγαλύτερες από ποτέ άλλοτε ελπίδες στην ανθρωπότητα και κατέστρεψε όλες τις αυταπάτες και τα ιδανικά.
Yehudi Menuhin (μουσικός – Βρετανία)
– Από τεχνολογική άποψη επισημαίνω την ανάπτυξη της ηλεκτρονικής μεταξύ των πιο σημαντικών εξελίξεων στον εικοστό αιώνα. Από άποψη ιδεών επισημαίνω την αλλαγή από μια σχετικά ορθολογική κι επιστημονική άποψη των πραγμάτων σε μια μη ορθολογική και λιγότερο επιστημονική άποψη.
Raymond Firth (ανθρωπολόγος – Βρετανία)
– Ο αιώνας μας δείχνει ότι η επικράτηση των ιδανικών της δικαιοσύνης και της ισότητας είναι πάντα εφήμερη, δείχνει όμως επίσης ότι καταφέρνουμε να διατηρούμε την ελευθερία, ότι πάντα μπορούμε να ξαναρχίσουμε από την αρχή […] Δεν υπάρχει λόγος να απελπιζόμαστε, ακόμα και κάτω από τις πιο απελπιστικές καταστάσεις.
Leo Valiani (ιστορικός – Ιταλία)

Δυσκολεύτηκα πολύ να βρω ένα  πρόλογο που θα ήταν κατάλληλος για ένα τεχνικό άρθρο και συγχρόνως να μπορεί να  συνοδεύσει ερωτήματα του τύπου εάν η ανθρωπότητα μπορεί να λύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και να πάει μακρύτερα. Οι προβλέψεις για το πώς θα μοιάζει το τοπίο στο μέλλον, το οποίο έτσι κι αλλιώς έχει γίνει αγνώριστο από τις τεκτονικές δονήσεις που συντάραξαν τον σύντομο Εικοστό Αιώνα και συνταράσσουν τον νεογέννητο Εικοστό πρώτο, είναι παρακινδυνευμένο να χαρακτηριστούν ως προφητείες που θα χρειάζονται Μεσσία για την επιβεβαίωση τους.  Από την άλλη  όμως ο  κυρίαρχος λόγος μας κουνά το δάκτυλο στις ημέρες που βιώνουμε: «Προσέχετε γιατί υπάρχουν και χειρότερα ενδεχόμενα, όπως έχει δείξει και η Ιστορία…».
Όμως ούτε η γνώση της Ιστορίας εδώ μας βοηθά στην εξαγωγή λογικών απαντήσεων για την πορεία μας στο μέλλον.
Γνωρίζουμε ότι πίσω από το θαμπό πέπλο της άγνοιας μας και την αβεβαιότητα που μας διακατέχει για τις συγκεκριμένες εκβάσεις των εξελίξεων, οι ιστορικές δυνάμεις που διαμόρφωσαν τον αιώνα μας εξακολουθούν ακόμα να επενεργούν.
Ζούμε σε έναν κόσμο τον οποίο κατέκτησε, ξερίζωσε και μετασχημάτισε η τιτάνια οικονομική και τεχνικο-επιστημονική διαδικασία ανάπτυξης του καπιταλισμού, που κυριάρχησε στους τελευταίους δύο με τρείς αιώνες. Γνωρίζουμε  ότι έχουμε μπεί σε μια περίοδο παρατεταμένης «κρίσης», η οποία απειλεί να μονιμοποιηθεί ως ένα ιδιότυπο καθεστώς έκτακτου ανάγκης. Οι ρυθμίσεις που αφορούν στην ομαλή αναπαραγωγή του κεφαλαίου θεωρούνται «εθνική ανάγκη», ενώ οι ρυθμίσεις που αφορούν στις κοινωνικές ανάγκες χάνουν κάθε διαπραγματευτική αξία, σε ένα συνολικότερο περιβάλλον κατάργησης κάθε έννοιας πολιτικού κόστους και θυσιάζονται στο βωμό της «κρίσης».
Στην ουσία, οι διατάξεις που αφορούν στη συνδικαλιστική και κοινωνική προστασία αναστέλλονται ωσότου γυρίσουμε σε κάποια «οικονομική ομαλότητα», στην πράξη επ’αόριστον. H ανάδυση όψεων «έκτακτης ανάγκης» στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αποτελεί ένα πιλοτικό πρόγραμμα για το σύνολο των χωρών του αναπτυγμένου καπιταλισμού.»
Είναι επιτακτική ανάγκη  η επικράτηση του ορθολογισμού και της αντικειμενικής πραγματικότητας του κόσμου μας σε μια εποχή που ο καταπιεσμένος ανορθολογισμός μπορεί να οδηγήσει σε ανυπολόγιστες κτηνώδεις εκφράσεις.
Στην δεύτερη δεκαετία του 21ου  αιώνα, οι δυτικές κοινωνίες αντιμετωπίζουν ξανά οικονομικά προβλήματα, τα οποία οδηγούν σε παρόμοια συλλογική καταπίεση με αυτή του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Η φασιστική ιδεολογία αποκτά και πάλι έδαφος, προβάλλοντας το ίδιο περιεχόμενο: μια θεωρία ελκυστική στα καταπιεσμένα συλλογικά υποσυνείδητα, στρέφοντας όμως την ενστικτώδη βίαιη αντίδραση των αδικημένων μαζών όχι προς τους αληθινούς υπαίτιους, αλλά προς τον εκάστοτε δαιμονοποιημένο, εύκολο στόχο (τον μετανάστη, τον διαφορετικό, τον αλλοεθνή). Αυτή τη φορά θα διδαχτούμε από τις εμπειρίες της ιστορίας, ώστε να μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος.
Και θα διδαχτούμε και από την γλώσσα των Επιστημών και της Στατιστικής που σίγουρα είναι αντικειμενική.
Ένα μεγάλο ερώτημα πλανάται στις ημέρες μας: Τελικά μετά από όλα αυτά τα ακραία άσχημα συμβάντα και γεγονότα προς τα πού εν τέλει οδεύει ο Κόσμος μας? Βελτιώνεται η Χειροτερεύει?
Ο Κόσμος μας πηγαίνει όλο και καλλίτερα και αυτό πρέπει να το παραδεχτούμε και να τον διαφυλάξουμε.
Τα παρακάτω προέρχονται από άρθρο του Dylan Matthews  που δημοσιεύτηκε στις 20 Μαρτίου, 2015 στο Vox.com και του οποίου η μετάφραση είναι δική μου. 
By Dylan Matthews on March 20, 2015
«Ο Τύπος – και οι άνθρωποι γενικά – διακατέχονται από μια ισχυρή αρνητική προκατάληψη. Οι κακές οικονομικές ειδήσεις καταλαμβάνουν περισσότερη κάλυψη από καλές ειδήσεις. Αρνητικές εμπειρίες επηρεάζουν τους ανθρώπους περισσότερο, και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ό, τι οι θετικές. Έτσι είναι φυσικό για πράγματα όπως η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ή η άνοδος του ISIS ή το ξέσπασμα επιδημίας Έμπολα να ζυγίζουν πάνω μας περισσότερο από ό, τι, ας πούμε, το γεγονός ότι η ακραία φτώχεια έχει μειωθεί κατά το ήμισυ από το 1990, ή οτι το προσδόκιμο ζωής αυξάνεται,  ιδιαίτερα στις φτωχές χώρες. Αλλά αξίζει να ρίξουμε λίγο την προσοχή μας  στους τελευταίους παράγοντες. Ο κόσμος γίνεται πολύ-πολύ  καλύτερος, σε μια ολόκληρη ποικιλία διαστάσεων.
Ας αναφέρουμε κάποιες από αυτές:
Διαβάστε ΕΔΩ! τη συνέχεια.