Blog

Ο Θουκυδίδης στην ιστορία του περιγράφει οικτρές συμπεριφορές μεταξύ των τότε κομμάτων, ενώ στον ίδιο χρόνο το Ελληνικό γένος αιμορραγούσε εξαιτίαςτου Πελοποννησιακού πολέμου.
Οι δημοκρατικοί βιαίως ανέτρεπαν τους ολιγαρχικούς της πόλης τους, υποκινούμενοι από τους Αθηναίους και οι ολιγαρχικοί επίσης ανέτρεπαν τους δημοκρατικούς, πειθαρχώντας στα κελεύσματα των Λακεδαιμονίων {1}.
Στα νεώτερα χρόνια ο Ελληνισμός πάλι περιπίπτει στην εθνική τραγωδία του εμφυλίου ενόπλου σπαραγμού με «Θουκυδίδεια» συμπτώματα, εμποτισμένα βαθύτερα από το πάθος του ιδεολογικού «αντί…» μεταξύ κομμουνιστών και φιλελεύθερων δημοκρατών.
Σήμερα το «αντί…» των κομμάτων οδήγησε την Χώρα μας στην χρεωκοπία και την κοινωνία στην εξαθλίωση.
Και δεν φθάνει η μέχρις εδώ συμφορά που έχουν προκαλέσει, αλλά εξακολουθούν με θράσος και με πείσμα να υπηρετούν το «αντί…» επάνω σ’ ένα ημιθανές σώμα της Ελλάδας…
Κατόπιν αυτών και τόσων άλλων κομματικών αντιπαραθέσεων, που δυστυχώς η Ελληνική ιστορία έχει καταγράψει, εγείρονται τα ερωτήματα:
Οφείλονται στην οργανική διαιρετότητα του κομματικού πολιτικού συστήματος, που έχει ως συνέπεια τον κατακερματισμό του κοινωνικού σώματος και τον αθέμιτο και συγκρουσιακό ανταγωνισμό μεταξύ των πολιτών;
Ή οφείλεται στην διαφοροποίηση των χαρακτήρων των λαών, ανάλογα με τη γεωγραφία και το κλίμα κάθε χώρας; Και εάν ναι, ποιος είναι ο βασικός χαρακτήρας των Ελλήνων;
Πράγματι, τόσο ο γεωγραφικός χώρος της Ελλάδας όσο και οι κλιματολογικές συνθήκες διέπονται από φυσικές αντιθέσεις, οι οποίες εγχαράχθησαν στη φύση των Ελλήνων ως συλλογικό ασυνείδητο κατά
τον Carl Gustav Jung, με τα κύρια γνωρίσματα την δύναμη και την διάνοια, όπως λέει ο Αριστοτέλης {2}.
Αυτός ο δυναμικός ανταγωνιστικός χαρακτήρας μεταπηδά και στο πολιτικό κομματικό σύστημα, με συνέπεια να δημιουργείται ένας επαναλαμβανόμενος και συναλλασσόμενος φαύλος κύκλος μεταξύ πολιτικών και πολιτών, όπως περιγράφεται από τον Πλάτωνα στην «Πολιτεία» στις εναλλαγές των πολιτευμάτων {3} και επιβεβαιώνεται σήμερα από το βίωμά μας.
Α π ε ν α ν τ ί α ς , αυτός ο δυναμισμός και με διάνοια χαρακτήρας των Ελλήνων, από καταστροφικός αναδεικνύεται σε δημιουργικό και προοδευτικό, όταν είναι ελεύθερος από τον κομματικό του εναγκαλισμό, όπως επαληθεύεται από την, σε παγκόσμια κλίμακα,πρόοδο των Ελλήνων στο εξωτερικό.
Άρα εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Μήπως το κομματικό πολιτικό σύστημα δεν προσάδει στον χαρακτήρα των Ελλήνων;
Και αν ναι ποια δημοκρατία είναι ευεργετική για την Ελληνική κοινωνία;
Η απάντηση δίδεται από τον πατέρα της δημοκρατίας τον Αριστοτέλη: «Το είδος της δημοκρατίας είναι ανάλογο με την πόλη και τον λαό και ότι η οργάνωση και η λειτουργία των θεσμών της δύνανται ν’ αποτελούν συνδυασμούς αριστοκρατίας και δημοκρατίας» {4}.
Με σεβασμό στους αναγνώστες Πειραιάς, 27 Μαίου, 2015

Σημειώσεις
1.Θουκιδίδου Ιστορία Γ΄81-82, 82-84, 84-85. Μετάφραση Άγγελος Σ. Βλάχος. Εκδόσεις Εστίας. Αθήνα 2008.
2.Αριστοτέλης. Πολιτικά. 1286b/20, /30-35. Μετάφραση-Σχόλια Νικόλαος Παρίτσης. Εκδόσεις Πάπυρος. Αθήνα 1975.
3.Άρης Διαμαντόπουλος. Ο Πλατωνικός Ηγέτης. Πολιτεύματα. Σελίδες 133-310. Εκδόσεις Δεσμός. Πειραιάς 2012.
4.Αριστοτέλης. Πολιτικά. 1317α-1321b/10. Μετάφραση-Σχόλια Νικόλαος Παρίτσης. Εκδόσεις Πάπυρος. Αθήνα 1975.