Blog

Σύνδεση με τα προηγούμενα: Στο πρώτο μέρος του άρθρου (ημερομηνία ανάρτησης 10 Αυγούστου), παρακολουθήσαμε τις εξελίξεις που διαδραματίστηκαν στο εσωτερικό και στις διεθνείς σχέσεις μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών κατά το μεσοπόλεμο. Το διεθνές δίκαιο εκείνης της εποχής εξέφρασαν οι συνθήκες που επισφράγισαν το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, κυρίως η Συνθήκη των Βερσαλιών, και η Κοινωνία των Εθνών.  Η πρώτη βύθισε τη Γερμανία σε μια πολλαπλή κρίση, η οποία ευνόησε την ανάδειξη στην εξουσία του Εθνικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος της Γερμανίας ή Ναζιστικού, με επικεφαλής το δικτάτορα AdolfHitler. Οι νικητές τουΠρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, κυρίως οι Βρετανοί και Γάλλοι, ακολούθησαν μια ατελέσφορη πολιτική κατευνασμού της επιθετικής διάθεσης του Hitler, ο οποίος απέβλεπε στην ανατροπή της Συνθήκης των Βερσαλιών. Η Κοινωνία των Εθνών δεν κατόρθωσε να επιβάλει τις αρχές του διεθνούς δικαίου και να αναχαιτίσει την επιθετικότητα των δικτατόρων. Ο οραματιστής της Αμερικανός πρόεδρος WoodrowWilsonεμπνέονταν από αφηρημένες ηθικές αρχές, όπως “την ηθική δύναμη της κοινής γνώμης ”, και προσδοκούσε τη δημιουργία ενός ουτοπικού κόσμου “αδελφοσύνης και φιλίας”. Πρόκειται για αρχές, οι οποίες, όπως αποδείχθηκε από τα γεγονότα, δεν είχαν καμιά αξία και πρακτική εφαρμογή στη σκληρή πολιτική «αρένα» των διεθνών σχέσεων. Απεναντίας, η κυνική πραγματικότητα που επικράτησε στις διεθνείς σχέσεις εκείνης της εποχής ανέδειξε την επικράτηση ενός άγραφου νόμου δαρβινικής προέλευσης, που είναι γνωστός ως το «Δίκαιο του Ισχυροτέρου». Στο δεύτερο μέρος αυτού του άρθρου θα καταδείξουμε τη σύνδεση των ιστορικών γεγονότων που περιγράψαμε με το φιλοσοφικό στοχασμό.

ΕΔΩ! η συνέχεια. 
ΕΔΩ!  το προηγούμενο.