Blog

Όταν το 1985, ως νεαρός ανθυπολοχαγός πρωτοαντίκριζα το ποτάμι του Έβρου σίγουρα δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ τις εικόνες που σήμερα βιώνουμε και τις αποστολές που οι Ένοπλες Δυνάμεις μαζί με τα Σώματα Ασφαλείας θα καλούντο να αναλάβουν. Ανάλογη ελληνική κινητοποίηση ίσως να μην είχε λάβει χώρα από την κρίση του 1987! Όμως οι σημερινές υποκινούμενες και προσχεδιασμένες ροές απελπισμένων ανθρώπων είναι εξίσου επικίνδυνες με τις μηχανοκίνητες τουρκικές μονάδες που αναμέναμε τα χρόνια εκείνα να προσπαθήσουν να διασχίσουν το ποτάμι, ανυπομονώντας για την συντριβή τους από τα πυρά μας στα ορμητικά νερά του Έβρου.

Υπερβολές ίσως πείτε, είναι δυνατόν, εκατοντάδες ή και χιλιάδες αξιοθρήνητοι άνθρωποι αναζητούντες μια καλύτερη μοίρα να αποτελούν μια απειλή κατά της Ελλάδος; Η προσωπική μου απάντηση είναι πλήρως καταφατική και θεωρώ όλες αυτές τις ψυχές ως απρόκλητους εισβολείς κατά της πατρίδος μου. Αναγνωρίζω ότι η πλειονότητα εξ’ αυτών δεν εμφορείται με «κατακτητικούς» σκοπούς αλλά εκ του αποτελέσματος θεωρώ ότι η είσοδος τους (και πολύ δε περισσότερο η παραμονή τους) στην χώρα μου αλλοιώνει τον τρόπο ζωής μου και μεταβάλλει την εθνική μας ταυτότητα. Αμφότερα δεν επιθυμώ να τα δω να αλλοιώνονται έναντι οποιασδήποτε διεθνιστικής ιδεολογίας αλλά ούτε και έναντι μιας μονόπλευρης και παρεξηγημένης ανοχής σε ανθρωπιστικά δικαιώματα τρίτων. Αυτά όλα αποτελούν προσωπικές σκέψεις, ενδεχομένως λανθασμένες, οπισθοδρομικές, φοβικές, ίσως και μη ανθρωπιστικές. Αυτό όμως που διακρίνω από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, είναι μια συντονισμένη αντίδραση (έστω και καθυστερημένη) του ελληνικού κράτους που βρίσκει θετική απήχηση στην πλειονότητα των Ελλήνων, αντίδραση μάλιστα η οποία έχει δημιουργήσει μια ψυχολογική ανάταση. Ειδικά στον Έβρο, όπου η προσπάθεια βίαιης διέλευσης των συνόρων έχει λάβει την μορφή μιας καλοσχεδιασμένης επιθετικής ενέργειας συνοδευόμενης με όλα τα στοιχεία τουρκικής υποστήριξης σε τακτικό, στρατηγικό και επικοινωνιακό επίπεδο, η πετυχημένη και άμεση ελληνική αντίδραση θεωρώ ότι εξύψωσε το εθνικό φρόνημα σε καιρούς χαλεπούς. Στο νησιωτικό χώρο, η μορφή της «εισβολής» είναι ριζικά διαφοροποιημένη γεγονός που καθιστά δυσκολότερη την αντιμετώπιση της.
Ασύμμετρη απειλή, υβριδικός πόλεμος, εκ μέρους της Τουρκίας κατά της χώρας μου, μικρή σημασία έχει η ονομασία και κατηγοριοποίηση όλων αυτών των ενεργειών. Ανεξαρτήτως ονομασίας, η εναντίον της Ελλάδος τουρκική επιβουλή είναι μια πραγματικότητα και αποβλέπει αρχικά στην αποδυνάμωση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και εν συνεχεία στην «φινλανδοποίηση» μας. Βασικός στόχος, η αποδυνάμωση της ημετέρας βούλησης αντίστασης . Σίγουρα, η τουρκική παρακίνηση της διέλευσης των συνόρων ενέχει και άλλες επιδιώξεις και απευθύνεται σε εσωτερικά και διεθνή ακροατήρια. Σε κάθε περίπτωση, οι σημερινές τουρκικές ενέργειες θα έχουν βάθος χρόνου και θα αποτελέσουν μια ακόμη καθημερινή δοκιμασία των ανακλαστικών και των αντιδράσεων μας. Οι παραβάσεις και παραβιάσεις του εναερίου χώρου, οι αντίστοιχες προκλήσεις στα χωρικά μας ύδατα θα πλαισιώνονται από εδώ και πέρα και από απόπειρες παραβίασης και των χερσαίων μας συνόρων.
Η αναμέτρηση και στο πεδίο αυτό θέλει επαγγελματισμό, καλό σχεδιασμό, επιμελημένη εφαρμογή, μεθοδικότητα, φαντασία, επιμονή και υπομονή. Σίγουρα εμπεριέχει κόστος, κινδύνους ενώ δυσάρεστα επεισόδια, τυχαία ή και προσχεδιασμένα, αναπόφευκτα θα λάβουν χώρα. Ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός πλέον έχει συμπεριλάβει και τις τρεις διαστάσεις (χερσαία, θαλάσσια και εναέρια) ενώ πλαισιώνεται με πληροφοριακές επιχειρήσεις και κυβερνοπόλεμο. Έχουμε πλέον εισέλθει στο στάδιο της «αντιπαράθεσης πλήρους φάσματος» με την Τουρκία και η πιθανότητα να μετατραπεί αυτή σε μια «σύγκρουση πλήρους φάσματος» είναι ορατή. Όσο γρηγορότερα αυτό γίνει αντιληπτό από όλους μας τόσο και πιο αποτελεσματική θα είναι η προετοιμασία και η αντίδραση μας άρα και τόσο λιγότερη πιθανή μια απευκταία πολεμική σύγκρουση.
Σήμερα, η πλειονότητα των Ελλήνων, ανεξαρτήτως πολιτικού χώρου, αισθάνεται ικανοποίηση και περηφάνια από την πετυχημένη κινητοποίηση -ειδικά στον Έβρο όπου επικρατούν πρωτόγνωρες πολεμικές συνθήκες- των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας, των κυβερνητικών φορέων και των ακριτών μας. Στην κυβέρνηση, στον πολιτικό κόσμο γενικότερα αλλά και σε όλους εμάς είναι καθήκον να διατηρήσουμε τη θετική αυτή συστράτευση και να οπλιστούμε με υπομονή καθώς η αντιπαράθεση θα είναι μακροχρόνια. Η θετική -ψυχική κυρίως- δυναμική και παρόρμηση που έχουν δημιουργηθεί πρέπει να διαφυλαχθούν ως κόρες οφθαλμών και να αποτελέσουν το εφαλτήριο πάνω στο οποίο με μεθοδικότητα και επαγγελματισμό θα αντιτάξουμε την ανάσχεση της τουρκικής επεκτατικότητας.

. ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ- Αντιστράτηγος (εα)
• Πτυχιούχος τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Παντείου Πανεπιστημίου
• Μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
• Υποψήφιος Διδάκτορας Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
• Διευθυντής Μελετών του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ)
• Συνεργάτης του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ)
• Διαλέκτης και συνεργάτης στη Σχολή Εθνικής Αμύνης (ΣΕΘΑ)
• 0030-210-6543131, 0030-6983457318
• rafaelmarippo@yahoo.gr