Blog

Η Συμφωνία των Πρεσπών ενεκρίθη, όπως ενεκρίθη, από την πλειοψηφία των εκπροσώπων του Ελληνικού Λαού στο Κοινοβούλιο και ήδη είναι Νόμος της Ελληνικής Πολιτείας και παράγει αποτελέσματα. Πρώτο και ιδιαίτερα σημαντικό, για τα Σκόπια και από ότι φαίνεται για τα περισσότερα Κράτη της Δυτικής Συμμαχίας, η ένταξη τους σε αυτήν και στην συνέχεια στην Ε.Ε. Η πλειοψηφία των εκπροσώπων μας ενέκρινε και αυτό, αλλά όπως δείχνουν οι μετρήσεις, και οι δύο αυτές αποφάσεις τους δεν έχουν την ανάλογη έγκριση από τον Ελληνικό Λαό. Ποίος έχει δίκιο; Οι εκπρόσωποι μας ή ο Λαός; Το μέλλον και οι εξελίξεις στις σχέσεις των δύο χωρών, αλλά κυρίως τα οφέλη μας επί των Εθνικών μας συμφερόντων στα Βαλκάνια ή και ευρύτερα, θα καθορίσουν την ‘’κλίση της ζυγαριάς’’ στις επιλογές : Σωστό-Λάθος.

Το βέβαιο όμως είναι πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κατηγορεί την μερίδα εκείνη των Ελλήνων που διαφωνεί ή και όλων όσων έχουμε ισχυρές επιφυλάξεις, ότι η στάση αυτή σηματοδοτεί και την τοποθέτηση , αυτού του μεγάλου ποσοστού, στην δεξιά άκρη της ελληνική πολιτικής κλίμακας. Μπορεί στις δημόσιες μαζικές εκδηλώσεις αντίθεσης προς την συμφωνία, να μη γίνεται η καλύτερη τεκμηρίωση της θέσης και του συνθήματος ότι η ‘’Μακεδονία είναι Ελληνική’’, αλλά αυτό είναι αναμενόμενο. Το ίδιο συμβαίνει και με όλα τα συνθήματα στις διάφορες μαζικές συγκεντρώσεις. Εδώ δεν ζητήθηκαν εξηγήσεις από πολιτικούς άνδρες που από το μπαλκόνι διαβεβαίωναν τον Ελληνικό λαό ότι, ‘’θα γίνει επανίδρυση του Κράτους’’, ή ότι, ‘’λεφτά υπάρχουν’’ ή και πρόσφατα ότι, θα ‘’καταργήσουν τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο’’.
Η βάση της διαφωνίας της πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού είναι η ιστορία μας. Μία ιστορία πολλών αιώνων και αυτό δεν μπορεί παρά να γίνεται κατανοητό και σεβαστό, έστω και αν τροφοδοτεί με βαρύ ιστορικό συναίσθημα τα ψυχρά κρατικά συμφέροντα και τις διεθνείς σχέσεις. Είναι γεγονός πως τα βασικά στοιχεία της παγκοσμιοποίησης επιβάλλουν παραγνώριση των ιστορικών και γεωγραφικών δεδομένων. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως είμαστε αναγκασμένοι να αναγνωρίσουμε με την υπογραφή μας, ονομασία υπηκοότητας και εθνότητας, ‘’Μακεδόνας’’, έστω και αν αυτό η συμφωνία προσπαθεί να το διαχωρίσει από την δική μας ιστορική αρχαιότητα. Όμως είναι γεγονός ότι με ελληνική συγκατάθεση αναγνωρίστηκε μακεδονική εθνότητα και γλώσσα στα βόρεια σύνορα μας, κάτι που για πολλές δεκαετίες , καμία ελληνική πολιτική επί του θέματος δεν δεχόταν. Αυτός ήταν και ο λόγος που για πολλά χρόνια ο δικός μας στόχος ήταν να βρεθεί ένα έστω, μεικτό όνομα με το οποίο όμως θα χαρακτηριζόταν πέρα του Κράτους και ο Λαός που το κατοικεί , όπως και η γλώσσα που αυτός ομιλεί. Σε όλους είναι γνωστό ότι, από τους λαούς προκύπτουν τα ονόματα των χωρών και των γλωσσών και όχι το αντίθετο. Η Μακεδονική ιστορική κληρονομιά και οντότητα, ήταν μία και αδιαίρετη. Τώρα διασπάται σε ‘’βόρια’’, ή των ‘’βορείων’’ και κατά αντιδιαστολή σε ‘’νότια’’ ή των ‘’νοτίων’’. Οι πρώτοι θα είναι σε μορφή κρατικής οντότητας και οι δεύτεροι σε επαρχίας.
Έτσι έχει γεννηθεί ένα σοβαρό, κατά τη γνώμη μου, ερώτημα, αν η υπογραφείσα συμφωνία , με ότι καθορίζει και όπως θα εφαρμοστεί στην πράξη, θα συμβάλλει στην φιλική διαβίωση των δύο γειτονικών λαών. Αν η είσοδος στο ΝΑΤΟ της ‘’Βόρειας Μακεδονίας’’ θα δημιουργήσει σχέσεις συνεργασίας και ασφάλειας με την Ελλάδα, ή θα μας βάλλει από το ‘’νατοϊκό παράθυρο’’ μία νέα ‘’σύμμαχο’’ τύπου Τουρκίας;. Τα πρώτα στοιχεία αντίδρασης των Σκοπιανών , όπως και η με πολλές δικαιολογίες, φρασεολογία των πολιτικών τους για τις προβλέψεις της συμφωνίας, δεν πείθουν ότι αυτή θα λύσει τις μέχρι σήμερα διαφωνίες . Προσπαθώ δε να φαντασθώ ποία θα είναι η εξέλιξη των σχέσεων μας με μία μελλοντική ηγεσία στα Σκόπια, της πολιτικής γραμμής Γκρουέφσκυ;.
Μακάρι τα συμφέροντα των δύο λαών και τα καλά που θα προκύψουν από την εφαρμογή της συμφωνίας στην πράξη, όπως λένε, να είναι πολλαπλώς μεγαλύτερα και ισχυρότερα στο μέλλον, από τις δικαιολογημένες , σήμερα ευαισθησίες , ώστε να καταλαγιάσουν σταδιακά τις αντιδράσεις. Δεν θα είναι όμως ρόδινη και η εξέλιξη εφαρμογής της Συνταγματικής αναθεώρησης στα Σκόπια, όταν ήδη ο σημερινός Πρόεδρος τους αρνείται να υπογράψει και να επικυρώσει τις αποφάσεις της Βουλής της χώρας του. Αυτό , πέρα από νομικό θέμα που υποτίθεται ότι έχει εξετάσει και το έχει λάβει υπόψη της η ελληνική Κυβέρνηση, είναι και ένα ισχυρό στοιχείο, μία βάση, εσωτερικής μελλοντικής αντιπαράθεσης ή ακόμα και μελλοντικών ανατροπών. Εκτός και αν εξωτερικοί κρατικοί παράγοντες θα ελέγχουν στενά και διαρκώς τις καταστάσεις. Θα βοηθούσε αν οι επερχόμενες γενιές, στη γειτονική χώρα, πατήσουν στα όποια καλά έχει η συμφωνία αυτή και τα αναδείξουν, αντί να παραμείνουν στις μέχρι σήμερα ανιστόρητες θεωρίες και επιδιώξεις που οι ρίζες τους πάνε πίσω σε μέρες δύσκολες του παρελθόντος της περιοχής. Αν και πρόσφατα, τέως έλληνας βουλευτής του Νομού Φλωρίνης(Γ.Λιάνης) δήλωσε ότι,: ‘’…τις προκαταλήψεις τις δημιουργεί η χώρα μας μέσα από έναν εθνικισμό…’’ , και συνέχισε: ‘’…αυτή η συμφωνία δεν αφήνει μεγάλες πληγές στο σώμα της Ελλάδας.’’ Κάθε άποψη σεβαστή, αλλά αυτό που θα είναι κριτής θα είναι το μέλλον και οι εξελίξεις ,όπως ήδη είπαμε. Αν τα πράγματα πάνε καλά θα μειωθούν και οι πολιτικές ευθύνες όσων σήμερα αποφάσισαν πως η ευαισθησία των ελλήνων πολιτών για την ιστορική τους κληρονομιά , έπρεπε να παραγνωρισθεί, έναντι των Εθνικών συμφερόντων που φυσικά αυτοί πρέπει να γνωρίζουν καλύτερα.
Είναι γεγονός ότι η περιοχή των Βαλκανίων είναι και πάλι, ένα σοβαρό πεδίο σύγκρουσης γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων μεγάλων και μεσαίων δυνάμεων. Η Κίνα βλέπει το σύνολο των Βαλκανίων, ως εμπορικό διάδρομο προς την κεντρική Ευρώπη, αλλά και ως καταναλωτική αγορά των προϊόντων της. Αυτό ενεργοποιεί το οικονομικό και όχι μόνο, ενδιαφέρον της Ε.Ε. Η μεγαλύτερη οικονομία της , η Γερμανική, έχει σχεδιάσει και επανατοποθετείται στην περιοχή που είναι ένας παραδοσιακός χώρος επιρροής της. Ο Αμερικανικός παράγων μέσω της ένταξης στο ΝΑΤΟ της ‘’Βόρειας Μακεδονίας’’, θέλει να κλείσει ένα ακόμα ‘’παράθυρο’’ πιθανής Ρωσικής εμπλοκής και επιρροής στην περιοχή που έχει σχεδιαστεί να περάσουν δρόμοι ενέργειας. Το επόμενο πεδίο Ρωσοαμερικανικής αντιπαράθεσης φαίνεται ότι θα είναι η Σερβία. Τελευταίο ,ίσως εμπόδιο για τους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Δεν είναι τυχαίο το έντονο ενδιαφέρον για την επίλυση των εδαφικών διαφορών Σερβίας –Κοσσόβου. Υπάρχει μία σχετική βιασύνη υλοποίησης των σχεδιασμών αυτών, απ’ ότι σχετικά δημοσιεύματα αναφέρουν. Στόχος την ένταξη και της Σερβίας στους Ευρωατλαντικούς θεσμούς. Αυτό θα επιτρέψει την έναρξη υλοποίησης , πέρα των άλλων και ενός τεράστιου , στρατηγικού επιπέδου , εμπορικού έργου, όπως οι δημοσιευμένες πληροφορίες λένε. Μία πλωτή διώρυγα που θα ξεκινά από τον Δούναβη και μέσω Μοράβα και Αξιού, θα καταλήγει σε τερματικό λιμάνι στον Θερμαϊκό κόλπο, κοντά στην Θεσσαλονίκη . Ένα τεράστιο έργο μεταφοράς αγαθών , που αν υλοποιηθεί θα μειώσει την απόσταση της κεντρικής Ευρώπης , Αιγαίου κατά 1200 χιλ. Η εμπορική ναυτιλία θα μειώσει τις διαδρομές της. Η αξία των στενών του Βοσπόρου θα μειωθεί, ενώ η προμήθεια της Ευρώπης με αμερικανικό LNG, από το Αιγαίο(Αλεξανδρούπολη) αποκτά πολύ καλύτερες προοπτικές.
Σε όλο αυτό το ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον της περιοχής μας ,όπου σχεδιασμοί μεγάλων δυνάμεων βρίσκονται σε εξέλιξη, είναι φανερό ότι η χώρα μας δεν μπορούσε να μη δεχθεί επιδράσεις και προκλήσεις για τα μελλοντικά της συμφέροντα. Ο ελληνικός άξονας Μακεδονία –Θράκη, με εμπορικό και διοικητικό κέντρο την Θεσσαλονίκη, φαίνεται ότι είναι ‘’πύλη’’, προς του θαλάσσιους δρόμους που οδηγούν στην Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή , όπου ο Ελληνισμός διά του Κυπριακού του βραχίονα και των κρατικών συνεργασιών , αυξάνει τον ρόλο του. Δεν είναι τυχαίο ότι τιμώμενη χώρα στην Δ.Ε.Θ. το 2017 ήταν η Κίνα, το 2018 οι Η.Π.Α., το 2019 θα είναι η Ινδία και το 2020 η Γερμανία. Θα ήταν δύσκολο να γίνει πιστευτό ότι, σε όλον αυτό τον γεωπολιτικό και οικονομικό Βαλκανικό επανασχεδιασμό, δεν παίζει σοβαρό ρόλο για τα συμφέροντα της Δύσης, η επίλυση της διαφοράς μας με τα Σκόπια , δια της συμφωνίας των Πρεσπών. Ελπίζω να αποδειχθεί ότι θα παίξει τον ίδιο θετικό ρόλο και για τα ελληνικά συμφέροντα.
Τέλος , επαναλαμβάνω ότι, το μέλλον θα δείξει αν αυτή η συμφωνία, άξιζε το κόστος παραγνώρισης της δικαιολογημένης ιστορικής ευαισθησίας της πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού.
*Αντιπτέραρχος(Ι) ε.α.
Ευάγγελος Γεωργούσης