Blog

Η εξελισσόμενη σε εμφύλιο κρίση στην Ουκρανία έχει τόσες ομοιότητες με την λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη» και την πολιτική κρίση στην Τουρκία, στην απέναντι ακτή της Μ. Θάλασσας, ώστε χρήζει ιδιαίτερης αναφοράς. Η κινητοποίηση των λεγόμενων δημοκρατικών δυνάμεων εντός αστικού χωροταξικού πλαισίου εναντίον των υφιστάμενων πολιτικών ηγετών και συστημάτων τους παρουσιάζει ενδιαφέρον για την χρονική και μεθοδολογική εγγύτητά τους.
Η εν λόγω ομοιότητα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη και για τις δύο αντικρουόμενες παρατάξεις, καθώς προσφέρει γνώση και πρόνοια για τον αιφνιδιασμό της κυβέρνησης ή την έγκαιρη αντιμετώπιση των κινήσεων της αντιπολίτευσης από την κυβέρνηση. Η μεθοδολογία των διαδηλωτών είναι η ίδια με κάποιες διαφοροποιήσεις ανάλογα με την χώρα και το κλιματολογικό της πλαίσιο: κατάληψη της κεντρικής πλατείας της πρωτεύουσας, μαζική παρουσία διαδηλωτών μέσω του διαδικτύου, κάθοδος ηθοποιών, τραγουδιστών και λοιπών διασημοτήτων υπέρ των διαδηλωτών, ευρεία κάλυψη της κρίσης από τα δυτικά ΜΜΕ κλπ. κλπ.
Το κυριότερο όμως κοινό στοιχείο αυτών των κρίσεων είναι η γεωπολιτική τους διάσταση. Ιδιαίτερα στην Τουρκία και την Ουκρανία, η Δύση ταυτίζεται με την εκάστοτε αντιπολίτευση ενώ οι γεωπολιτικοί αντίπαλοι της Δύσης με τις υφιστάμενες κυβερνήσεις. Επίσης οι εν λόγω κρίσεις εκδηλώνονται σε χώρες που εφάπτονται των γεωπολιτικών σφαιρών Δύσης και Ανατολής. Εξαίρεση δεν αποτελεί ούτε η Βενεζουέλα αυτή την στιγμή, αλλά και η Γεωργία παλαιότερα καθώς επίσης και η Κεντρική Ασία.
Η επιτυχία αυτών των εξεγέρσεων δεν είναι διασφαλισμένη, ούτε καν  προδιαγεγραμμένη, και εξαρτάται από την αποφασιστικότητα των υφιστάμενων κυβερνήσεων να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να διατηρηθούν στην εξουσία ή να υποχωρήσουν προσωρινά και να αποχωρήσουν μόνιμα αργότερα. Όσο πιο αποφασιστικός ο νυν κυβερνητικός ηγέτης τόσο λιγότερες οι πιθανότητες επιτυχίας της εξέγερσης, λ.χ. στην Τουρκία με τον πρωθυπουργό Έρντοαν.
Όποια πλευρά και να έχει δίκαιο, βέβαιο είναι ότι η σύγχρονη αντίληψη της γεωπολιτικής εμπλοκής σε μία χώρα περνάει μέσα από την διαμόρφωση του πολιτικού της συστήματος προς το δημοκρατικότερο ή μη. Τα γεωπολιτικά όμως συμφέροντα απ’ όπου και αν προέρχονται, διόλου δεν ασχολούνται κατ’ ουσίαν με την δημοκρατία αυτή καθαυτή, λ.χ. στην περίπτωση της Αιγύπτου. Μέχρι αυτό να γίνει κατανοητό από όλους, θα θυσιάζονται ψυχές στον εμφύλιο βωμό των γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων.