Blog

Κάθε επέτειος αποτελεί ευκαιρία προβληματισμού και αντλήσεως συμπερασμάτων. Ειδικότερα όσο ο χρόνος παρέρχεται και ξεθωριάζουν οι προσωπικές αναμνήσεις , τα συναισθήματα και οι επιδιώξεις μπορούμε να διακρίνουμε πιο καθαρά τα γεγονότα, τα πρόσωπα και να κρίνουμε πιο ψύχραιμα. Βέβαια πάντα οι ιδεολογικές παρωπίδες και οι σκοπιμότητες θα δυσχεραίνουν την προσπάθεια μας για αναζήτηση της άπιαστης αντικειμενικής αλήθειας. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει από το να διακρίνουμε, να επισημάνουμε και να διδαχθούμε από την αδέκαστη ιστορία.
Η συνταγματική εκτροπή του 1967 υπήρξε αποτέλεσμα της αποτυχημένης μεταπολεμικής μας πολιτικής εξέλιξης που βασίστηκε στα διχαστικά διλήμματα του παρελθόντος και τις ψυχροπολεμικές  ξενόφερτες υστερίες. Άδολες προσπάθειες για προσωρινή διάρκεια της παρεκτροπής και πραγματική εθνική αναγέννηση σε όλους τους τομείς απέτυχαν ένεκα προσωπικών φιλοδοξιών αλλά και ιδεοληψιών που κατέστησαν αδύνατη μια σε βάθος εθνική συμφιλίωση και ανάταση σύμφωνα και με τις αρχικές επαναστατικές διακηρύξεις. Η επιζητούμενη εθνική συμφιλίωση δεν υλοποιήθηκε και Έλληνες για ιδεολογικούς και μόνο λόγους, οδηγήθηκαν σε κρατητήρια και τόπους εξορίας.  Δυστυχώς και η αντίδραση της άλλης πλευράς απομάκρυνε κάθε περιθώριο ομαλοποίησης. Σε αυτήν την κατάσταση, ανθρώπινες μετριότητες προβάλλοντας, αλλά μη κατανοώντας ίσως και μη αποδεχόμενοι, τα αιώνια ελληνοχριστιανικά ιδεώδη σύντομα έγιναν πρωταγωνιστές των εξελίξεων και χωρίς συναίσθηση των κινδύνων οδήγησαν τη χώρα στην εθνική καταστροφή. Επιτυχίες στον οικονομικό τομέα, συνετή διαχείριση του κράτους και ασφαλής καθημερινότητα παραμερίστηκαν μπροστά στα τραγικά σφάλματα που οδήγησαν στην καταστροφή της Κύπρου και στην εμφάνιση της τουρκικής επεκτατικότητας. Αρκετοί από τους υπευθύνους, κατέρρευσαν μπροστά στο μέγεθος των φυσικών κινδύνων και ηθικών ευθυνών και το πανίσχυρο καθεστώς κατέρρευσε αμαχητί.
Η εθνική τραγωδία της Κύπρου έφερε τη δημοκρατία και τη μεταπολίτευση στην Ελλάδα. Αλλά κανένας δεν διδάχθηκε από την παρεκτροπή και τα οδυνηρά αποτελέσματα της. Με την μεταπολίτευση είναι γεγονός ότι η δημοκρατία μας σταθεροποιήθηκε και ενηλικιώθηκε, το βιοτικό επίπεδο βελτιώθηκε (κυρίως ένεκα δανείων και ΕΟΚ/ΕΕ). Βέβαια όλα αυτά συνέβησαν εν μέσω στρεβλώσεων ενώ οι θεσμοί μας υπολειτουργούν, ο πολιτικός κόσμος παραμένει αμετανόητος και ο Έλληνας πολίτης απαίδευτος. Και ξαφνικά μας είπαν ότι ήρθε το τέλος της μεταπολίτευσης και χαρήκαμε. Αλλά τίποτα δεν φαίνεται να άλλαξε. Κανείς δεν διδάχθηκε τίποτα, για όλα φταίνε οι άλλοι (ποτέ εμείς) και οι κακόβουλοι ανθέλληνες και κομπλεξικοί ξένοι. Πέρασαν σχεδόν πενήντα χρόνια από τότε και ελάχιστα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο και αναρωτιέμαι εναγωνίως γιατί. Ίσως η απάντηση είναι απλή και θα παραφράσω τη γνωστή αμερικανική ρήση «its economy stupid»: είναι η παιδεία ανόητε !