Blog

Η Τουρκία κλιμακώνει καθημερινά τις απειλές της, προσπαθώντας με έργα και με λόγια να εκφοβίσει και ταπεινώσει τη χώρα μας. Ανεξάρτητα από την επιρροή των εσωτερικών της προβλημάτων στην τρέχουσα επιθετικότητα, το προφανές είναι ότι  η Τουρκία υπηρετεί με συνέπεια τον μακροχρόνιο στρατηγικό της στόχο για γεωπολιτική συρρίκνωση της Ελλάδος, εκμεταλλευόμενη για το σκοπό αυτό κάθε ευκαιρία, όπως η βαθειά κρίση που κατατρέχει τη χώρας μας.
Είναι αλήθεια ότι η κρίση,  έχει αποδυναμώσει επικίνδυνα όλους τους Παράγοντες της  Εθνικής μας  Ισχύος (θεσμούς, ένοπλες δυνάμεις, βιομηχανία, εμπόριο, οικονομία, πληθυσμό, επιστήμη και τεχνολογία, ηθικό, κλπ). Ουσιαστικά δηλαδή, αποδυνάμωσε όλες τις συνιστώσες της Εθνικής μας Δύναμης  που επέτρεπαν στη χώρα μας να πορεύεται ανεξάρτητη και ικανή να διασφαλίζει την ευημερία του λαού, αλλά και να υπερασπίζεται την εθνική της κυριαρχία. Η αποδυνάμωση καθενός των παραπάνω παραγόντων, έχει ασφαλώς το δικό της ειδικό βάρος στην εξασθένιση της εθνικής μας ισχύος. Ο πλέον αποτρεπτικός όμως παράγων  του οποίου η αποδυνάμωση αφήνει τις βαθύτερες και μονιμότερες πληγές στην πατρίδα, είναι ο Στρατιωτικός καθώς και οι συναφείς προς αυτόν, όπως ο  Δημογραφικός, η Ιδεολογία και το Ηθικό του λαού μας, που ευθέως συνεισφέρουν στην εθνική άμυνα.  Και σήμερα οι παράγοντες αυτοί και μαζί τους ολόκληρη η εθνική μας άμυνα, ασθενούν βαριά, διότι:
α)  Στις Ένοπλες Δυνάμεις, οι δραστικοί περιορισμοί των αμυντικών δαπανών, έχουν επιβάλλει την εξοπλιστική ένδεια που ισοδυναμεί με διαρκώς διολισθαίνοντα αφοπλισμό και  περιορισμό των επιχειρησιακών τους δυνατοτήτων.
β)  Το Δημογραφικό μας πρόβλημα διαρκώς οξύνεται, όχι μόνο λόγω της υπογεννητικότητας και της μετανάστευσης των νέων μας, αλλά και λόγω του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος, με άγνωστες τις επιπτώσεις του στην ασφάλεια της χώρας.
γ)  Το Ηθικό που καθορίζει τον βαθμό αποφασιστικότητας για τη στήριξη των εθνικών στόχων στον πόλεμο και στην ειρήνη, σήμερα μέσα στο περιβάλλον υπαρξιακής αβεβαιότητας της ελληνικής κοινωνίας, δοκιμάζεται σκληρά.
δ)   Η Ιδεολογία που στα εθνικά θέματα θα πρέπει να είναι ενιαία, ώστε να λειτουργεί σαν πηγή ενότητας και δύναμης του έθνους, επηρεασμένη από περίεργες ιδεοληψίες που όμως βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στην κρίση,  παρουσιάζει βαθιές ρωγμές που αποδυναμώνουν την εθνική μας ισχύ.

Η δυναμική προσπάθεια των γειτόνων μας να εκμεταλλευτούν αυτή την εσωτερική αποδυνάμωση της χώρας μας, δεν αντιμετωπίζεται με στρουθοκαμηλισμούς, ή με λεκτικούς λεονταρισμούς. Ούτε η επίκληση του δικαίου και της ηθικής, υψώνει κανένα τείχος προστασίας μας. Στην διεθνή πολιτική πρακτική, δεν υπάρχει ηθική ούτε δίκαιο, όταν δεν έχεις τη δύναμη να τα επιβάλλεις. Ακόμα και οι γραπτοί κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, δεν μπορούν στην πράξη να παρεμποδίσουν έναν αποφασισμένο αντίπαλο να ταυτίσει το διεθνές δίκαιο με το εθνικό του συμφέρον, όταν διαθέτει ΕΔ ικανές να υποστηρίξουν αυτή την επιλογή του. Μόνο η Εθνική Ισχύς μπορεί να αντιταχθεί αποτρεπτικά στη εχθρική ισχύ. Και η χώρα μας, διαθέτει μακρά ιστορική εμπειρία επ’ αυτού.  Όταν ήταν στρατιωτικά ισχυρή μεγαλούργησε, όταν ήταν αδύναμη συρρικνώθηκε. Αυτή λοιπόν την εθνική ισχύ για την αντιμετώπιση εξωτερικών στρατιωτικών απειλών, την εκφράζουν πρωτίστως οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας. Ακόμα και εκείνοι που αφελώς, ή δολίως αμφισβητούν τη χρησιμότητα των ΕΔ, όταν ηχήσουν οι σειρήνες του πολέμου, σε αυτές εναποθέτουν τρομαγμένοι τις ελπίδες τους και για τη δική τους σωτηρία. Αξιόπιστο υποκατάστατο των ΕΔ δεν έχει βρεθεί ακόμα. Μέχρις αυτό να ευρεθεί, μια επιλογή μας μένει. Να διατηρούμε με κάθε θυσία,  ΙΣΧΥΡΕΣ  τις ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ της χώρας μας. Είναι μια εθνική ανάγκη που πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά ο ελληνικός λαός.

Στην τρέχουσα δυσμενή από κάθε άποψη συγκυρία, τα στελέχη των Ενόπλων μας Δυνάμεων, ανδρωμένα χρόνια τώρα μέσα σε περιβάλλον εντάσεων και απειλών, αντιμετωπίζουν τις τουρκικές προκλήσεις με ψυχραιμία, επαγγελματισμό και αποτελεσματικότητα. Χρειάζεται να καταβάλλουν όμως υπεράνθρωπες προσπάθειες, ώστε να αξιοποιούν στο μέγιστο δυνατό  το έμψυχο και άψυχο υλικό που διαθέτουν. Οι δυνατότητές τους όμως αυτές είναι πεπερασμένες, τη στιγμή μάλιστα που ο αντίπαλος εξοπλίζεται διαρκώς και η αναλογία δυνάμεων επιδεινώνεται επιταχυνόμενα. Γι’ αυτό οι ΕΔ της χώρας μας έχουν ανάγκη άμεσης ενίσχυσης.

Η Πολιτεία δυστυχώς, αδυνατεί να τις ενισχύσει στο επίπεδο που απαιτούν οι περιστάσεις και οι ενδείξεις είναι ότι θα συνεχίσει να αδυνατεί για πολλά χρόνια ακόμα.  Ασφαλής ελπίδα συνδρομής από «συμμάχους» και «φίλους», δεν διαφαίνεται. Ως εκ τούτου, ως μοναδική πηγή συνδρομής προς τις ΕΔ μας, απομένει το Έθνος μας. Το Ελληνικό Έθνος που ευτυχώς παραμένει ακόμα ισχυρό και μπορεί να συνδράμει αποφασιστικά στην ενίσχυση των ΕΔ, όπως το έκανε και σε άλλες κρίσιμες περιόδους της ιστορίας μας. Αρκεί  ένα καλά οργανωμένο, καθαρό και αξιόπιστο κίνημα έμπρακτης αλληλεγγύης του ελληνισμού προς τις ΕΔ της χώρας μας.  Μια εκστρατεία που, και την συνοχή του έθνους θα δυναμώσει, και το ηθικό του λαού θα αναπτερώσει και τα πατριωτικά αισθήματα θα εξυψώσει και την εθνική υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση θα τονώσει.

Σε μια τέτοια πρωτοβουλία, οι βετεράνοι» των ΕΔ, δικαιούνται και υποχρεούνται να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, ώστε μέσα από τις συλλογικότητες στις οποίες ανήκουν, να πρωτοστατήσουν στην οργάνωση, την προώθηση και την υλοποίηση αυτής της  προσπάθειας, δίνοντας μάλιστα πρώτοι το παράδειγμα της έμπρακτης στήριξή της.  Διότι αυτοί κατανοούν περισσότερο την αναγκαιότητα, έχουν την εμπειρία και τις ειδικές γνώσεις των απαιτήσεων, διαθέτουν το κύρος των τίτλων που ακόμα φέρουν, έχουν την ελευθερία έκφρασης και δράσης που τους παρέχει η ιδιότητα του αποστράτου, αλλά και διαρκές το ηθικό χρέος υπηρέτησης της πατρίδος.

Διότι πατρίδα δεν ήταν μόνο αυτό που υπηρετήσαμε χθές, είναι το σήμερα, αλλά και προπάντων είναι το αύριο. Είναι αυτό που εμείς θα παραδώσουμε στα παιδιά μας. Και είναι προτιμότερο να τους παραδώσουμε λιγότερα υλικά αγαθά, παρά μικρότερη πατρίδα.

Η προσφυγή άλλωστε στη έμπρακτη στήριξη του Έθνους για την άμυνα της πατρίδας, δεν είναι πρωτόγνωρη στη διαδρομή της ελληνικής ιστορίας. Σε αυτήν για παράδειγμα, κατέφυγαν οι αρχαίοι Αθηναίοι με τη μέθοδο της χορηγίας, σε αυτήν στηρίχθηκε η πατρίδα μας στα μετέπειτα ως και στα νεότερα χρόνια με τη μορφή της ευεργεσίας. Τώρα ας προσφύγουμε σε αυτό, με τη μορφή αλληλεγγύης.

Το βέβαιον είναι  ότι κάποτε, η οικονομική κρίση θα υποχωρήσει, η ανάπτυξη θα επιστρέψει και στη χώρα μας, το επίπεδο ζωής της κοινωνίας μας θα βελτιωθεί. Οι γκρίζες ζώνες όμως, όπως και κάθε άλλη πληγή που επαπειλείται να ανοίξει τώρα στο κορμί της Ελλάδας, θα παραμείνουν, όπως δείχνει η ιστορική μας πείρα και θα είναι αδύνατο να θεραπευθούν μελλοντικά,. Χρέος αυτής της γενιάς των ελλήνων είναι να αποτρέψουμε  νέες τέτοιες πληγές. Και επειδή οι καιροί και οι εχθροί δεν περιμένουν,  θα πρέπει να ενεργήσουμε χωρίς χρονοτριβή, στη βάση της φιλοσοφίας μιας ελαφρά παραλλαγμένης ρήσης του Πινδάρου: «Δεν μου αρέσει να κρατώ κρυμμένο έναν μικρό ή μεγάλο πλούτο, αλλά προτιμώ να απολαύσω τα αγαθά μου και να αποκομίσω από αυτά κύρος, βοηθώντας την Πατρίδα μου».

Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
Γεώργιος Πιστιώλης