Blog

Οι πολυεθνικές εταιρείες αλλάζουν πλεύση διότι αντιλήφθηκαν ότι πλέον τα ομοσπονδιακά – συνομοσπονδιακά κράτη δεν αποδίδουν και “γεννούν” τον έντονο εθνικισμό.

Η Κευνσιανή ρευστότητα• το τέμενος της παγκοσμιοποίησης• είναι αποτέλεσμα των πράξεων όσων βασίστηκαν στην οικονομία του ρίσκου, μια οικονομία που ειδικά για την Ελλάδα λόγω της παγκόσμιας πλασματικής χρηματοπιστωτικής οικονομικής κρίσης την ώθησε να δανειστεί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τα μάλα και δεν ήτο Θέσφατο, ήτο σταθερά βήματα των οικονομικά ωφελημένων κυβερνήσεων – επιχειρηματιών.

Επιχειρηματίες – κυβερνήσεις που σταδιακά και εύλογα ως “σοσιαλιστικές” δημοκρατίες προάγουν τον καπιταλισμό – ιμπεριαλισμό – νέο ιμπεριαλισμό ως θρησκευτικό ΝΑΔΙΡ…

Ο παροξυσμός αυτού του φονταμενταλιστικού τοτέμ συσσώρευσε τόσα δημόσια χρέη που το κράτος μας, μετατράπηκε σιγά – σιγά (και μετά την ένταξη του στην Ευρωπαϊκή Ένωση) στον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του.

Οι φιλελευθεριστές κυβερνήτες που διαδέχονται ο ένας τον άλλον είναι υπέρμαχοι (εξ’ αρχής της ιστορίας – Γαλλική Επανάσταση – Διαφωτισμός – Αμερικανική Επανάσταση – Ριζοσπαστισμός – Φιλελεύθερη Οικονομική Θεωρία) της ελεύθερης οικονομίας.

“Ο Πλούτος των Εθνών” που βαρέθηκε την δημοκρατία, έφερε τις περισσότερες αυτοκτονίες όλων των εποχών. Οι πολιτικές της Θάτσερ, του Ρήγκαν, του Χάγιεκ, του Σόιμπλε, της Μέρκελ, του Μπάρακ Ομπάμα, σε αρωγική συνεργασία με τις πολιτικές της FED έδειξαν καθαρά πόσο υπεύθυνη είναι η εν΄ λόγω εισοδηματική πολιτική των πολιτικάντηδων. Των πολιτικάντηδων μερκαντιλιστών.

Σε αυτή την καμπή της οικονομικής ιστορίας – ιστορίας μπαίνει το εξής ερώτημα. Ευρώ ή Δολάριο; Καθόσον ο Μπάρακ Ομπάμα έξυπνα παραδίδει την καυτή πατάτα του δημόσιου χρέους των ΗΠΑ που έχει φτάσει στο ανώτατο συνταγματικό όριο στον “αδαή” επόμενο. Οι αυτοί “Φεουδάρχες” του ωφελισμού (βλ. Τραμπ και Κλίντον)• που από τις πρώτες ήτο η Βρετανικές κυβερνήσεις από το 1830• έφεραν την Βρετανική Κυβέρνηση με τον Κάμερον πρώτοι να περνούν το κατώφλι της εξόδου από τις “πολιτικές της ευτυχίας” που σαν στόχο είχαν την επίτευξη «της περισσότερης δυνατής ευτυχίας για τον περισσότερο δυνατό αριθμό ανθρώπων». Οι οποίοι στο επί έναν ολόκληρο χρόνο είχαν το περιθώριο να σκεφτούν. Να μείνουν ή να φύγουν από το Ευρώ. Ενώ εμάς το χρονικό περιθώριο δεν ήταν πάνω από 2 – 3 εβδομάδες.

Η Λερναία Ύδρα, το απρόσωπο σκοτεινό δίκτυο, ως διορατικός εχθρός βλέπει το τέλος ενός μεγάλου κεφαλαίου. Της ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ! Αλλαγή σχεδίων στην παγκόσμια σκακιέρα ενόψει οπισθοχώρησης των πολλών οπαδών. Των ψηφοφόρων. Των “στρατηγών – στρατιωτών” που πρώτος ο Θουκυδίδης στην γεωστρατηγική του χώρου επισήμανε το σημαντικό λόγο που παίζει το μάθημα της γεωγραφίας στην παιδεία και η γνώση του υλικού πλούτου της κάθε χώρας, της οικονομικής της κατάστασης, ο αριθμός του πληθυσμού της και πολλών άλλων παραγόντων.

Η γεωγραφία και τα πρωτογενή υλικά υποδεικνύουν ότι οι πολυεθνικές αλλάζουν έξυπνα τα δεδομένα των δράσεων τους κατά τον ρουν της ιστορίας . Οι πολυεθνικές αυτή την ιστορική χρονικά περίοδο, μεθοδεύουν την διάσπαση των ήδη υπαρχόντων κρατών. Που σημαίνει συρρίκνωση. Ζωντανό παράδειγμα οι πολίτες του Λονδίνου που θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν μετά το Brexit και ζητούν να παραμείνουν στην Ε.Ε. και στη ζώνη της Σένγκεν.

Έτσι λοιπόν έχουν οι υπέρμαχοι – υπερασπιστές της παγκοσμιοποίησης το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Δηλαδή με τον περιορισμό των εδαφικών – γεωγραφικών διαστάσεων έχουμε αυτόματα έναν αδύναμο δημόσιο τομέα, ο οποίος δεν θα μπορεί να διαχειρίζεται, μεσολαβεί, επηρεάζει, εμποδίζει, αποτρέπει ενέργειες που θα έχουν να κάνουν με το γενικότερο καλό του συνόλου ως εξουσιοδοτημένο από το λαό εκτελεστικό όργανο, έχοντας δυνατό και καίριο αντίκτυπο στο διεθνές εμπόριο και εν΄κατακλείδι στις business, με το χαρακτήρα του κράτους – επιχειρηματία, όπως είναι οι μεγάλες δυνάμεις οι οποίες με τη σειρά τους μιμούνται τον άξονα του Βερολίνου – Ρώμης και το χαλύβδινο σύμφωνο.

Οι άνθρωποι μπορεί παράγουν τον πλούτο όμως την μερίδα του λέοντος την παίρνουν οι ύαινες. Η Βρετανική ΜΚΟ OXFAM δημοσίευσε τη Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016 ότι 62 πλούσιοι κατέχουν όσα και το μισό του υπόλοιπου πληθυσμού, ενώ πριν από πέντε χρόνια ήταν 388 πλούσιοι που κατείχαν αυτόν τον πλούτο.

“Άνθρωπε εσύ γιατί αγωνίστηκες, γιατί πάλεψες, γιατί πολέμησες, γιατί μάτωσες; Για ένα αύριο που σαν αύριο ποτέ να μη μοιάζει…”