Blog

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΙΡΑΚ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΕΝΑΚΗ

 

Του Υποναυάρχου ε.α. Ι. ΙΩΑΝΝΟΥ Π.Ν.

 

Σε καμιά περίπτωση το άρθρο αυτό δεν έχει καμία φιλοαμερικανική διάθεση. Η εικόνα του δεκάχρονου ορφανού,Αλή, χωρίς κανένα συγγενή και με κομμένα τα δύο χέρια από τους ώμους, απεικονίζει το δράμα του πολύπαθου Ιρακινού λαού από ένα δικτάτορα που εξέθρεψαν οι ΗΠΑ, αυτό όμως που ενοχλεί είναι η εμπορευματοποίηση του ανθρωπίνου πόνου από καθ΄έξιν επαγγελματίες απατεώνες οι οποίοι είναι και σε τελική ανάλυση και εχθροί του Εθνικού μας Συμφέροντος.

 

Τον τελευταίο καιρό είμαστε μάρτυρες ενός πολέμου με τον οποίον κανείς βεβαίως εχέφρων άνθρωπος συμφωνεί.

Υπεύθυνος αυτού του πολέμου θεωρείται ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπους και ο Πρωθυπουργός της Μ.Βρετανίας Μπλερ, ενώ επιμελώς αποκρύπτονται από την Ελληνική κοινή γνώμη οι ευθύνες του Γάλλου Προέδρου Σιράκ και του Γερμανού Καγκελάριου Σρέντερ. Βασικό σημείο διαφωνίας των δύο πλευρών, ως τουλάχιστον έχει διατυπωθεί από τον Υπουργό Εξωτερικών της Γαλλίας, είναι ότι δεν θα πρέπει να διεξάγονται προληπτικοί πόλεμοι και ως εκ τούτου και αυτός ο πόλεμος δεν έπρεπε να γίνει. Βεβαίως αυτό που δεν είπε η Γαλλία είναι ότι, τα δικαιώματα των πετρελαίων του Ιράκ τα έχει σε μεγάλο ποσοστό Γαλλική Εταιρία Πετρελαιοειδών και και ως εκ τούτου η Γαλλία φοβάται την επαναδιανομή τους μετά την πτώση του Σαντάμ. Σ΄ότι αφορά την θεωρία του μη προληπτικού πολέμου, θα πρέπει κάποιος να θυμίσει στη Γαλλία ότι στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο φθάσαμε από την γνωστή ολιγωρία των Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ.

Το θέμα που δημιουργείται δια τα καθ΄ημάς είναι ότι, στη χώρα που διατυπώθηκε η ρήση «παν μέτρον άριστον» έχει δημιουργηθεί μια ασφυκτικά κατευθυνόμενη αντιαμερικανική υστερία η οποία μας έχει οδηγήσει σε μια Γκεμπελικού τύπου, κατά το μάλλον ή ήττον, πληροφόρηση.

Αν πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους θα παρατηρήσουμε ότι όλα ανεξαιρέτως τα Ελληνικά Τηλεοπτικά (Τ/Ο) κανάλια έχουν αποδυθεί σε έναν αγώνα δρόμου για το ποίο εξ αυτών θα πλειοδοτήσει στον προαναφερθέντα αντιαμερικανισμό ο οποίος έχει ενοχλήσει σε μεγάλο βαθμό την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα και η οποία διεμήνυσε ότι «Τέλος πάντων στο Ιράκ πολεμούν και πολλοί Έλληνες, πάψτε να υποστηρίζετε τον Δικτάτορα Σαντάμ» καθόσον από την αρχή των επιχειρήσεων προβάλλονται συνεχώς εικόνες του πολέμου με τους «κακούς» Αμερικανούς και Βρετανούς να βομβαρδίζουν τον άμαχο πληθυσμό του Ιράκ φονεύοντας και ακρωτηριάζοντας μικρά παιδιά.

Επίσης, τα εν λόγω κανάλια, έχουν επιστρατεύσει την τεχνική του μοντάζ, προκειμένου να παρουσιάζουν εικόνες του πολέμου ετεροχρονισμένες, σε σχέση με την είδηση ή και τον σχολιασμό, προσπαθώντας να μας πείσουν (τουλάχιστον στην αρχή) ότι, οι επιχειρήσεις έβαιναν υπέρ του Σαντάμ επαναλαμβάνοντας την εικόνα ενός Αμερικανικού ελικοπτέρου που το έριξε (!) ένας εβδομηντάχρονος Ιρακινός με όπλο τύπου Γκρα (!) Παράλληλα οι Έλληνες ανταποκριτές έφεραν στους ώμους τους την παραδοσιακή μαντίλα των Φενταγίν.

Βεβαίως όταν τα πράγματα, κυρίως μετά την πτώση του αεροδρομίου της Βαγδάτης, απέδειξαν ότι ο πόλεμος είναι ρεαλιστική και όχι εικονική πραγματικότητα και ότι αυτός δεν κερδίζεται με μοντάζ και τρυκ, ο παρουσιαστής ενός Τ/Ο σταθμού κυριολεκτικά εξερράγη αποκαλώντας τον Σαντάμ «ηλίθιο», «βλάκα» κ.λ.π. καθ΄όσον ενώ δεν είχε καθόλου δύναμη, είχε δώσει την ψευδαίσθηση περί της σκληρής αντίστασης των Φενταγίν και της Προεδρικής Φρουράς.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εμπάθειας και ανυποληψίας ενημερώσεως είναι η απουσία αναφορών στον αφανισμό 8.000 Κούρδων με αέρια μουστάρδας το 1989 από τον εξάδελφο του Σαντάμ τον «Χημικό Αλή» και όταν τούτο καθίστατο ανέφικτο, από την πίεση των γεγονότων και όχι βεβαίως από τη διάθεση των παρουσιαστών, τόσο η διάρκεια της αναφοράς όσο και ο σχολιασμός ήταν μηδαμινά.

Αυτός ο πόλεμος, εκτός από τον ευτελισμό και ευνουχισμό κάθε έννοιας ενημερώσεως και αντικειμενικότητος από τα εν γένει Ελληνικά ΜΜΕ, ηλεκτρονικά και έντυπα, είχε ως αποτέλεσμα την καθολική απογύμνωση, ως εκ της ανακολουθίας των θέσεών τους, κάθε λογής ειδικών και αναλυτών περί τις Διεθνείς Σχέσεις, την Γεωπολιτική και τα Στρατιωτικά Θέματα, δηλαδή από Καθηγητές, Στρατιωτικούς κ.α. στους οποίους προστέθηκαν και κατ΄επίφαση διανοούμενοι.

Έτσι λοιπόν, παρέστημεν μάρτυρες αναλύσεων ενός Καθηγητού «ειδικού» περί τα Διεθνή Θέματα, όπως έχει προβάλλει το είδωλό του, να λαμβάνει θέσεις υπέρ του Σαντάμ, όταν αυτός είχε κατ΄επανάληψη κριτικαρισθεί/κατηγορηθεί για θέσεις του στα Ελληνοτουρκικά που συνάδουν με την Pax Americana. Βεβαίως αναμένουμε ότι ο εν λόγω, με ύφος περισπούδαστο, θα μας αναλύει στο μέλλον το πώς θα πρέπει να διοικηθεί το Ιράκ και γιατί έχασε ο Σαντάμ.

Επίσης παρατηρήσαμε Στρατηγούς να ικανοποιούν τις ορέξεις και να μετατρέπονται σε φερέφωνα των «οικοδεσποτών» Τ/Ο εκπομπών, είτε συνομιλούντες αυτοί, Στρατηγοί όντες, με παιδάκια περί ειρήνης (!), είτε να προσπαθούν να πείσουν στην αρχή για τον κακό συμμαχικό σχεδιασμό των επιχειρήσεων λόγω της ταχείας προελάσεως των συμμάχων. Βεβαίως σε καμιά περίπτωση δεν ήσαν πειστικοί, τουλάχιστον για τους γνωρίζοντες τα στρατιωτικά θέματα, διότι και οι ίδιοι δεν πίστευαν ό,τι διετείνοντο, διότι γνώριζαν πολύ καλά ότι, δεν είχαν πληροφορίες περί των δεδομένων, προϋποθέσεων και ΑΝΣΚ του επιτελείου του Στρατηγού Φρανκς προκειμένου αυτοί εν συνεχεία να κάνουν μια αξιόπιστη Εκτίμηση Καταστάσεως. Βεβαίως μετά την κατάληψη του Α/Δ της Βαγδάτης, είδαμε, και ευτυχώς που την είδαμε καθ΄όσον λειτούργησαν τα ανακλαστικά του στρατιώτη και όχι οι ορέξεις του λαϊκίζοντος «οικοδεσπότη», μια αναδίπλωση κριτικής η οποία έδιδε κατά το μάλλον ή ήττον σωστές εκτιμήσεις.

Ένα άλλο αξιοθρήνητο φαινόμενο που παρατηρήσαμε ήταν ο έκδηλος λαϊκισμός και η εκμετάλλευση της αθωότητας της παιδικής ψυχής από πολιτικούς οι οποίοι κυριολεκτικά εξαπάτησαν τα παιδιά των Δημοτικών Σχολείων της Αθήνας κατά την παρέλαση της 25^ης Μαρτίου δίνοντάς τους εύσημα και συγχαρητήρια διότι με τα αα, εε, οο, που αναφωνούσαν, θα σταματούσαν τον πόλεμο αυτό !!! Οι εν λόγω άρχοντες θα ήταν προτιμότερο να αποκαταστήσουν τα βομβαρδισμένα Σχολικά Κτίρια από την καθομολογούμενη διάλυση της παιδείας καθώς και τις 5.000 λακκούβες και τα σπασμένα πεζοδρόμια της Αθήνας, πράγματα που δεν έχουν ταίρι ακόμη και στην Βαγδάτη μετά από 20 ημέρες βομβαρδισμών.

Μια περαιτέρω αναφορά σε αυταπόδεικτα πράγματα δεν θα εκτελεσθεί μολονότι για να αποπλυθεί η πλύση εγκεφάλου που έχουμε υποστεί απαιτούνται πολύ περισσότερες αναφορές στο θέμα.

Κλείνοντας θα πρέπει να τονισθεί ότι δυστυχώς φαίνεται πως τα τελευταία 30 χρόνια οι κινούντες τα νήματα ενημερώσεως/προπαγάνδας, ουδενός τιθεμένου στο απυρόβλητο και να δηλώνει αδύναμος ως εκ των μη αρμοδιοτήτων που του παρέχονται, μας έχουν απονευρώσει και αποπροσανατολίσει σε σημείο να συντασσόμεθα με δικτατορίες ακόμη και αν αυτές είναι εναντίον των Εθνικών μας Συμφερόντων όπως π.χ. προ εικοσαετίας ετάχθημεν (μέσω των ΜΜΕ πάντα) με το μέρος της Αργεντινής Δικτατορίας που για εσωτερική κατανάλωση της πραγματοποίησε την εκστρατεία στα Φώκλαντ παραβλέποντας όλοι οι «επαϊοντες» ότι η εισβολή αυτή είχε πολλά κοινά σημεία με την απόβαση των Τούρκων στην Κύπρο και ως εκ τούτου έπρεπε να είμεθα με το πλευρό των Βρετανών.

Σήμερα τασσόμεθα με το μέρος του Σαντάμ και του στυγνού του καθεστώτος παραβλέποντας τα οφέλη που θα προκύψουν για την Ελλάδα (με κατάλληλους χειρισμούςεκ μέρους μας), από την ίδρυση ενός Κουρδικού κράτους και την υποβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας εφ΄όσον το Ιράκ αποκτήσει μια μη εχθρική προς τις ΗΠΑ Κυβέρνηση σε συνδυασμό και με το «ολίσθημα» της Τουρκίας να μην «εξυπηρετήσει» τις απαιτήσεις των ΗΠΑ πράγμα που σίγουρα θα κάνει αυτές να μην αποδίδουν πλέον στην Τουρκία τον τίτλο του περισσότερο πιστού τους συμμάχου. Επίσης είναι ενδεχόμενο να «σπάσει» και ο άξονας Τουρκίας – Ισραήλ λόγω μιας «φιλίας» που πάει να αναπτυχθεί μεταξύ Ιράν – Τουρκίας – Συρίας, λίγο δύσκολο αυτό, αλλά τίποτε δεν μπορεί να αποκλεισθεί. Το Ισλαμικό κόμμα του Ερτογάν είναι ακόμη στο ξεκίνημά του.

Αυτά τα αυτονόητα και πασιφανή δεν προβάλλονται αλλά τουναντίον αποκρύπτονται από την διαπλοκή Πολιτικών-ΜΜΕ και των εργαλείων τους. Βεβαίως από το 1974 και μετά, μας έχουν πείσει όλες ανεξαιρέτως οι πολιτικές παρατάξεις ότι η τήρηση αντιαμερικανικής πολιτικής με παράλληλη επαιτεία προς τις ΗΠΑ όταν κινδυνεύουμε και στη συνέχεια να τις ευχαριστούμε από βήματος Βουλής ότι θα προάγουν αυτό που λέγεται Εθνικό Συμφέρον. Αν όμως αυτό δεν είναι φενάκη τότε τι μπορεί να είναι ;