Blog

ΚΥΠΡΟΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

 

Του Αντιστρατήγου ε.α. Γ. ΚΟΡΑΚΗ

 

Η αναμενόμενη προέγκριση της Κύπρου για ένταξή της στην Ε.Ε. επιτεύχθηκε. Το γεγονός αυτό είναι πολύ σημαντικό για την περαιτέρω πορεία της Κύπρου για πλήρη ένταξη. Για πρώτη φορά, από την Τουρκική εισβολή και κατοχή, η ανατολή του 2003 βρήκε την Κύπρο σε πλεονεκτική πολιτική και διαπραγματευτική θέση. Η μη υπογραφή του σχεδίου Ανάν για λύση του Κυπριακού στην Κοπεγχάγη που είχε σαν συνέπεια τη διατήρηση εν ζωή της Κυπριακής Δημοκρατίας, προέκυψε ως αποτέλεσμα συγκυριών, όπως, της σύγκρουσης συμφερόντων των Γαλλο-Γερμανών με τις ΗΠΑ και Βρετανία και της σθεναρής αντίστασης των πρώτων στις αφόρητες πιέσεις των δεύτερων για καθορισμό ημερομηνίας ενάρξεως ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην Τουρκία, της επικράτησης στην Τουρκία των απόψεων των Στρατηγών και του Ντεκτάς και τέλος στην αποτυχία κάποιων κύκλων στην δική μας πλευρά να ωραιοποιήσουν και να επιβάλλουν το σχέδιο ως λύση. Πρέπει να μην αυταπατώμεθα. Η Ε/Κ ηγεσία ήταν έτοιμη, κατά την άποψή μου, να υπογράψει το σχέδιο εάν συνηγορούσε και η άλλη πλευρά, γιατί πως αλλιώς μπορούν να ερμηνευθούν οι δηλώσεις για «τρελούς διαφωνούντες» και η παραδοχή ότι δεν υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης του σχεδίου υπό τις παρούσες περιστάσεις.

Το σχέδιο Ανάν είναι μια πραγματικότητα που θα την έχουμε μπροστά μας σε κάθε προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού.

Για αρκετά χρόνια πριν από το 1974 η κατάσταση στην Κύπρο είχε διατηρηθεί σε κάποια ισορροπία διότι η Ελληνοκυπριακή πλειοψηφία στο νησί εξισορροπούνταν με ην Τουρκική ισχύ στην περιοχή. Από το 1974 και μετά οι Τούρκοι έχουν συντριπτική ισχύ και στην Κύπρο και στην περιοχή.

Η φιλοσοφία του σχεδίου Ανάν που αποτυπώνει αυτή την πραγματικότητα συνίσταται στην πλήρη αυτονομία των Τουρκοκυπρίων με σημαντικά μειωμένη Τουρκική στρατιωτική παρουσία, οι λέξεις κλειδιά είναι η αναγνώριση έναντι της απόσυρσης. Αυτός άλλωστε είναι και ο ιστορικός συμβιβασμός των συμφωνιών κορυφής 1977 και 1979.

Η διχοτόμηση της Κύπρου δημιουργεί ένα διαφορετικό σύνολο προβλημάτων και δεν γίνεται αποδεκτή από το διεθνή παράγοντα γιατί ένα ασαφές σύνορο θα αποτελεί σημείο τριβής μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και παράγοντα αστάθειας στην περιοχή. Η διχοτόμηση στην Κύπρο δεν μπορεί να έχει καλύτερα αποτελέσματα από αυτά που είχε σε άλλες περιοχές που υιοθετήθηκε (Ιρλανδία – Παλαιστίνη). Άλλωστε οι στρατιωτικές ενέργειες που εκδηλώνονται έξω από ένα συγκεκριμένο και πολιτικά αποδεκτό πλαίσιο δεν νομιμοποιούν τα γενόμενα. Το Ισραήλ προσπαθεί ακόμη να απεμπλακεί από τις συνέπειες του νικηφόρου πολέμου του 1967 και οι στρατιωτικές επιτυχίες των Σέρβων στην Βοσνία δεν τους βοήθησαν να επιλύσουν την κρίση με ευνοϊκή γι΄αυτούς λύση.

Από το 1974 μέχρι τις τελευταίες εκλογές στην Τουρκία η πολιτική ηγεσία του κράτους αυτού προσπάθησε να δώσει στρατιωτική λύση και σε άλλα εσωτερικά προβλήματα (πραξικόπημα του 1980 , Κουρδικό πρόβλημα, Ισλαμικό κίνδυνο κ.λ.π.). Η ηγεσία που προέκυψε από τις τελευταίες εκλογές πιθανώς να αντιλήφθηκε ότι η εισβολή στην Κύπρο έχει παρεπόμενες παρενέργειες στην επίτευξη του στόχου της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. Μπορεί να διαπιστώνεται η ανάγκη αλλαγής προσέγγισης του Κυπριακού προβλήματος, παρεμβάλλονται όμως εμπόδια από τους θεωρητικούς της «στρατιωτικής δημοκρατίας» και ιδιαίτερα από τον εκφραστή της τον Ραούφ Ντεκτάς. Παρά το ότι η πλειοψηφία του «ισορροπημένου», κατά το διεθνή παράγοντα, σχεδίου Ανάν κλείνει προς την πλευρά της Τουρκίας, εν τούτοις ο Ντεκτάς δεν αποδέχεται το σχέδιο και προβάλλει τον ισχυρισμό ότι εφαρμόζει στο Κυπριακό την πολιτική που έχει υιοθετήσει η μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση. (Ο πανούργος Ντεκτάς είχε προβλέψει τη σημερινή πολιτική εξέλιξη στην Τουρκία όταν πριν από ορισμένα χρόνια ζήτησε και πέτυχε την έκδοση ψηφίσματος για την εφαρμοζόμενη πολιτική του από την Μεγάλη Εθνοσυνέλευση που συμμετείχαν όλα τα κόμματα ώστε σε περίπτωση που προκύψει μονοκομματική κυβέρνηση να μπορεί να επικαλεσθεί τον ισχυρισμό ότι εφαρμόζει Εθνική Τουρκική πολιτική και όχι πολιτική ενός κόμματος).

Το σχέδιο Ανάν στηρίζεται στα αποτελέσματα της εισβολής και όχι στις ανάγκες λειτουργίας ενός συγχρόνου κράτους, εξυπηρετεί τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και Βρετανίας. Κατοχυρώνεται η φυλετική διαίρεση, δημιουργεί ένα κράτος προτεκτοράτο αφού προνοεί εγγυήτριες δυνάμεις, παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα, νομιμοποιεί την παραμονή εποίκων, στρεβλώνει το κοινοτικό κεκτημένο με τρόπο που η βιωσιμότητά του να καθίσταται αμφίβολη εάν όχι αδύνατη, παραβιάζει την αρχή της δημοκρατικότητας αφού ανάγει ως ανώτατη εξουσία τρεις ξένους δικαστές.

Όλοι οι Έλληνες θέλουν λύση δίκαιη, βιώσιμη και καθαρή για την οποία αγωνίσθηκαν πολλές δεκαετίες. Αν η λύση που θα δοθεί δεν είναι δίκαιη δεν μπορεί να είναι και βιώσιμη και εάν δεν είναι βιώσιμη δεν θα είναι λύση, θα είναι διάλυση. Πιστεύω ότι οι Ε/Κ και Τ/Κ επιθυμούν ειρηνική συμβίωση, συνύπαρξη και συνεργασία. Αν δεν υπάρχει το αίσθημα ασφαλείας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών αρχών, τότε η συνύπαρξη θα είναι όνειρο απατηλό. Μέσα σ΄αυτές τις αρχές πρέπει να αναζητηθεί η λύση του πολιτικού προβλήματος.

Οι πολιτικοί μας ταγοί στην Ελλάδα και την Κύπρο ισχυρίζονται ότι εργάζονται για δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση χωρίς όμως κανείς, μα κανείς, να εξηγεί το περιεχόμενο αυτής της λύσης. Πιστεύω ότι οι θέσεις πρέπει να εξηγούνται με πειστικότητα στους ξένους επιδιαιτητές και να είναι απόλυτα καθαρές.

Κατά την άποψή μου η δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση πρέπει να διασφαλίζει σεβασμό του διεθνούς δικαίου και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, δυνατότητα εφαρμογής και υλοποίησης του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων και των βασικών και θεμελιωδών ελευθεριών, αναλογικό μοίρασμα εξουσίας στη βάση πλειοψηφίας-μειοψηφίας, κανένα επεμβατικό δικαίωμα σε άλλο κράτος, απομάκρυνση εποίκων, λειτουργικό σύνταγμα (ένα κράτος – μια κυριαρχία – μια ιθαγένεια). Όλες οι άλλες προβλέψεις εξυπηρετούν σκοπιμότητες και λειτουργούν αποσυνθετικά.

Με το περιεχόμενο του σχεδίου Ανάν νομιμοποιείται η Τουρκοκρατία και η διεθνής παρανομία, και συντηρείται η διαίρεση της Κυπριακής κοινωνίας με φυλετικά κριτήρια.

Όπως έχει το σχέδιο δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό για λύση του προβλήματος. Μέσω διαπραγματεύσεων οφείλουμε να εξασφαλίσουμε :

· Απομάκρυνση όλων των εποίκων. Ο εποικισμός διεθνώς θεωρείται αδίκημα. Στο αναθεωρημένο σχέδιο λύσης υπάρχει μεγάλη ασάφεια ως προς το θέμα των εποίκων. Γίνεται εισήγηση για παραμονή 33.000 και επιπλέον όσοι έχουν συμπληρώσει το 18^ο έτος και έχουν συνάψει γάμο με Τ/Κ. Με αυτές τις πρόνοιες θα παραμένουν περίπου 44.000 και θα αποχωρήσουν 80.000 (Ο σατανικός Ντεκτάς προνόησε να δηλώσει ότι οι έποικοι είναι μόνο 35.000 «οικονομικοί και άλλοι μετανάστες» και οι υπόλοιποι 80.000 είναι ήδη πολίτες του παράνομου Τ/Κ κράτους). Ποίοι λοιπόν και πόσοι θα φύγουν ; Κανένας. Έτσι στην Κύπρο νομιμοποιείται το διεθνές έγκλημα του εποικισμού με ευρωπαϊκές αλλά και διεθνείς σφραγίδες. Αλίμονο στην Κύπρο και στις μελλοντικές γενιές εάν αποδεχθούμε αυτή την κατάσταση των εποίκων.

· Κατάργηση των συνθηκών εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων.

· Ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση προσωπικού, αγαθών και υπηρεσιών σε όλη την Κυπριακή επικράτεια.

· Εξασφάλιση λειτουργικότητας του κράτους με την κατάργηση όλων των περιοριστικών ψηφοφοριών σε όλα τα επίπεδα εξουσιών.

· Κατάργηση των προνοιών που προβλέπουν ειδικές σχέσεις με Τουρκία και Ελλάδα και των προνοιών που θέτουν υπό την έγκριση της Τουρκίας και Ελλάδος οποιαδήποτε εξέλιξη του συστήματος.

· Πρόβλεψη δημοκρατικού συστήματος διακυβέρνησης. Είναι επιβεβαιωμένο ότι τα πολιτικά προβλήματα δεν λύνονται στις δημοκρατίες με δικαστικές αποφάσεις. Το σχέδιο δημιουργεί κράτος δικαστών με περιορισμό της λαϊκής κυριαρχίας. Άλλωστε έχουμε την εμπειρία των Συνθηκών Λονδίνου-Ζυρίχης όπου με τα πρώτα προβλήματα που παρουσιάσθηκαν ο ξένος δικαστής έφυγε αεροπορικώς από την Κύπρο.

· Ασφάλεια. Η πρόβλεψη για ισοδύναμες δυνάμεις από Τουρκία και Ελλάδα λειτουργεί ενισχυτικά υπέρ της Τουρκίας για λόγους γεωγραφίας. Επιπρόσθετα οι έποικοι που θα παραμείνουν έχουν υπηρετήσει στον Τουρκικό στρατό κατοχής και είναι μια εν δυνάμει στρατιωτική παράμετρος που δεν προσμετράται.

 

Σταθερά ο Ελληνισμός συρρικνώνεται και ως Έλληνες δημιουργήσαμε την μεγαλύτερη λίστα χαμένων πατρίδων. Πόντος, Ιωνία, Κωνσταντινούπολη, Ίμβρος, Τένεδος, Ανατολική Θράκη, Ανατολική Ρωμυλία, Μοναστήρι, Βόρεια Ήπειρος. Συρρικνωνόμαστε γιατί έχουμε μετατραπεί σε καταναλωτική κοινωνία ευρωλιγούριδων (κατά την έκφραση του Αρχιεπισκόπου). Χάσαμε το σθένος να υπερασπιζόμαστε τις πανανθρώπινες αξίες του ελληνισμού, το δίκαιο, το ορθό και το επιβεβλημένο.

Για να μην αυξήσουμε τη λίστα των χαμένων πατρίδων, εφ΄όσον δεν εξασφαλίσουμε μέσω των διαπραγματεύσεων δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση οφείλουμε να μην προχωρήσουμε σε αποδοχή του σχεδίου Ανάν για λύση του Κυπριακού προβλήματος, αλλά να σχεδιάσουμε μεθοδικά και προσεκτικά τις επόμενες άμεσες και μακροπρόθεσμες κινήσεις με στόχο με τη συνεργασία των Τ/Κ να επανοικοδομήσουμε την Κυπριακή ανεξαρτησία, ένα Κυπριακό Κράτος, που να στηρίζεται στις αρχές της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.

Το 1992 απορρίψαμε τις ιδέες Γκάλι που διεπνέοντο από την ίδια φιλοσοφία χωρίς να έχουμε εξασφαλίσει τον ευρωπαϊκό μας προσανατολισμό.

Είναι η ώρα να τερματισθούν οι ωραιοποιήσεις και ευσεβοποθισμοί και να αντιμετωπίσουμε χωρίς παρωπίδες την πραγματικότητα. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να κάνουμε τις σωστές διαπιστώσεις και να ακολουθήσουμε κάτω από τις επιβαλλόμενες συνθήκες τη σωστή πολιτική.

Να ζητήσουμε από τους κυρίους που ενδιαφέρονται να λύσουν το πρόβλημα να εφαρμοσθούν οι αρχές που εφαρμόζονται και στα δικά τους κράτη, οι αρχές της Ευρώπης.

Όπως όμως μας δίδαξε ο Σωκράτης «μέχρι να κυβερνήσουν οι φιλόσοφοι ή να φιλοσοφήσουν οι Κυβερνώντες η πόλη θα κινδυνεύει».

Εγράφη την 19-1-2003