Blog

Η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ 2004 ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Του Ταξιάρχου ε.α. Π. ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες (Ο.Α.) τελείωσαν, αλλά αυτό που τώρα κυριαρχεί είναι ένα αίσθημα θαυμασμού και μια διάθεση συγγνώμης από τον κόσμο που αμφισβήτησε τη χώρα μας και εμάς τους Έλληνες. Δικαιούμεθα να αισθανόμαστε υπερήφανοι διότι αποδείξαμε ότι η Ελλάδα μπορεί να συμμετέχει ενεργά σε διεθνή γεγονότα, όπως η οργάνωση των Ο.Α. και να κατακτά διεθνείς νίκες. Ακριβώς αυτή την επιτυχία μας πρέπει να κεφαλαιοποιήσουμε και ως πολίτες της Ελλάδας και της Ευρώπης, πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους ξένους, φίλους και συνεργάτες, ισότιμα, με εθνική υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση.
Αλλά και ως κράτος θα πρέπει να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας στους διεθνείς οργανισμούς, στις συμμαχίες και στις διμερείς ή πολυμερείς οικονομικές συνεργασίες που συμμετέχουμε. Παράλληλα βέβαια είναι αναγκαία και η τήρηση των διεθνών υποχρεώσεών μας προκειμένου να διαφυλάξουμε την αξιοπιστία μας την οποία μας χάρισε η ανάληψη και η επιτυχής οργάνωση των Ο.Α.
Οι Ο.Α. μας έδωσαν την ευκαιρία να παρουσιάσουμε τις ανεξάντλητες δυνάμεις πολιτισμού που διαθέτουμε. Η Ελλάδα δεν είναι η χώρα μόνο για «συρτάκι, σουβλάκι και μουζάκα», διότι πέρα από αυτά, μέσα από τις τελετές έναρξης-λήξης και από τις διαδρομές της Αθήνας :
• Αναδείχθηκε η πολιτιστική μας κληρονομιά.
• Προβλήθηκε η ιστορική συνέχεια του έθνους μας.
• Αποτυπώθηκε ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας μας και
• Τονίσθηκε η γεμάτη ζωντάνια ψυχή της σύγχρονης Ελλάδας.
Τα έργα υποδομής προβάλλουν μια «εντυπωσιακή» Αθήνα. Οι νέοι οδικοί άξονες, τα καινούργια συγκοινωνιακά μέσα (τραμ, προαστιακός), οι εκτεταμένες πολεοδομικές παρεμβάσεις σε κρίσιμα σημεία του αστικού ιστού όπως π.χ. στην παραλία Φαλήρου, οι σημαντικές αναπλάσεις στο κέντρο της Αθήνας και άλλα έργα, δίνουν στην Αθήνα την αίγλη που δικαιούται και την εντάσσουν στο ευρύτερο σύνολο της Αττικής. Διότι με αυτόν τον τρόπο και με νέα νοοτροπία και προοπτική του δημοσίου χώρου θα πρέπει να διαχειριστούμε τη νέα Αθήνα.
Το κόστος βέβαια της ολοκλήρωσης των έργων υποδομής είναι βαρύ. Υπολογίζεται, με κάθε επιφύλαξη βέβαια, διότι επισήμως δεν έχει ανακοινωθεί, στα 7 δις. ευρώ περίπου. Το ποσό αυτό όμως το πλήρωσε ο ίδιος ο Ελληνικός λαός και γι΄αυτό η πληρότητα που μας δίνουν τα έργα, για κάθε χρήση, δεν θα πρέπει να αγνοηθεί. Αποτελεί επείγουσα ανάγκη η αξιοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων είτε από το Δημόσιο είτε από ιδιώτες, προς όφελος των Ελλήνων πολιτών. Οι εναλλακτικές λύσεις είναι πολλές. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη και τη διάδοση του αθλητισμού και του πολιτισμού, για την προσέλκυση διεθνών αθλητικών διοργανώσεων, για καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, συνέδρια κ.λ.π. Γι΄αυτό το λόγο θα πρέπει να εξευρεθεί το κατάλληλο προσωπικό που θα αντικαταστήσει την υπέροχη στρατιά των εθελοντών που έδωσαν το δικό τους στίγμα στη διοργάνωση. Με την ευκαιρία θα πρέπει να τονίσουμε την προθυμία των ομογενών να ενταχθούν και αυτοί ως εθελοντές. Ολόκληρος ο Ελληνισμός ήταν σε συναγερμό.
Παράλληλα θα πρέπει να διατηρηθούν οι ανθρώπινες συνθήκες που επεκράτησαν στην Αθήνα και οφείλονται :
• Στην καθαριότητα της Αθήνας και των άλλων Ολυμπιακών πόλεων.
• Στην αυτοπειθαρχία που έδειξαν όλοι οι Έλληνες.
• Στο σύστημα μεταφορών όπως οργανώθηκε και εκτελέστηκε.
• Στην άψογη λειτουργία των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων.
• Στα αποτελεσματικά και διακριτικά μέτρα ασφάλειας.
• Στην ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και στον ενοποιημένο αρχαιολογικό χώρο. (Μια βόλτα στην Ερμού, στο Θησείο και στην Διονυσίου Αεροπαγίτου, αντικρύζοντες την Ακρόπολη και στο βάθος τον Λυκαβητό είναι χάρμα οφθαλμών).
Γενικότερα οι Ο.Α. αποτελούν μια εξαιρετική επένδυση για την Ελλάδα, διότι εισπράξαμε τεχνογνωσία, αποκτήσαμε υποδομές και εδραιώσαμε την εντύπωση μιας σύγχρονης και αξιόπιστης Ελλάδας. Θα πρέπει τώρα να προσελκύσουμε επενδύσεις, να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες στον τουρισμό μας και να αυξήσουμε τις εξαγωγές μας, διότι αρκετά με τον κατασκευαστικό κλάδο, ας προωθήσουμε τώρα και την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων μας. Το Ολυμπιακό στοίχημα έχει μεταολυμπιακές προεκτάσεις και θα κερδιθεί μόνο ως μεταολυμπιακό. Είναι καιρός πλέον να εφαρμόζουμε εθνικές στρατηγικές.
Όμως υπάρχουν και τα προβλήματα που γεννήθηκαν παράλληλα με την προετοιμασία των Ο.Α. ίσως και όχι εξ αιτίας τους. Για παράδειγμα υπήρξε αδυναμία αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων, συρρίκνωση του βιομηχανικού κλάδου, αδυναμία προσέλκυσης ξένων επενδύσεων και αντιμετώπισης του διεθνούς ανταγωνισμού, υποβάθμιση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων κ.α. Κυρίως όμως φάνηκε αδυναμία προώθησης περιφερειακών έργων που σε συνδυασμό με την προσήλωσή μας στην Αθήνα, όπου θα διεξήγοντο οι Ο.Α. επέφερε στασιμότητα στην περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας. Σημαντικό βέβαια πρόβλημα αποτελεί το συνολικό κόστος των αγώνων που ασφαλώς δεν ήταν αυτό που είχε προϋπολογιστεί. Τα ερωτηματικά είναι βασανιστικά. Υποκοστολογήθηκε το εγχείρημα ή κατασκευάστηκαν έργα που δεν είχαν περιληφθεί στον αρχικό φάκελλο; Γιατί εκτελέστηκαν τα έργα στην τελευταία στιγμή με αποτέλεσμα να επηρεαστεί η ποιότητα, αλλά και το κόστος; Γιατί οι «ευκαιρίες για τους πολλούς» εξελίχθηκαν στην «ευκαιρία των λίγων»; (Οι 61 εργολαβίες των Ο.Α. μοιράστηκαν με ακρίβεια μεταξύ 10 κατασκευαστικών ομίλων και οι δύο μεγαλύτεροι όμιλοι ανέλαβαν έργα που αντιστοιχούσαν στο 42% του συνόλου αυτών).
Αλλά ας μην μεμψιμοιρούμε, διότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός τόνισε : «Η διεθνής κοινότητα παραδέχεται, τώρα πλέον, ότι η Ελλάδα ξεχωρίζει για το υψηλό επίπεδο φιλοξενίας, του πολιτισμού της, αλλά και της ασφάλειας που παρέχει σε όλους με απόλυτο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Ελληνική κοινωνία απέδειξε ότι έχει μεγάλες δυνατότητες, σημαντικές ικανότητες, αδιαμφισβήτητες αρετές». Ακόμη υπογράμμισε την συμβολή όλως των Ελλήνων στην επιτυχία των Ο.Α. και ζήτησε «να αποδείξουμε ότι η επιτυχία μιας τόσο μεγάλης και πολύπλοκης διοργάνωσης δεν περιορίζεται σε δύο εβδομάδες πανηγυρικών εκδηλώσεων, αλλά είναι ορόσημα της νέας εποχής».
Το Ολυμπιακό Πνεύμα, όπως καθορίστηκε από το Αθάνατο Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα, επιβάλλει τη διαιώνιση των αξιών πάνω στον πλανήτη. Το πνεύμα δηλαδή που προωθεί την άθληση του σώματος και του νου, τον υγιή ανταγωνισμό και την φιλοδοξία της επιβράβευσης μόνο με κλάδους ελιάς που συμβολίζει την ειρήνη. Όμως το σύγχρονο Ολυμπιακό Πνεύμα φαίνεται πως έχει διαβρωθεί – μακάρι να είναι λίγο – από τον σύγχρονο πολιτισμό, που δεν έχει καμία σχέση με τον πολιτισμό της Αρχαίας Ελλάδας και το λιτό στεφάνι ελιάς. Αυτό δείχνει η χρήση φαρμακευτικών ουσιών στον αθλητισμό, η οποία πέρα από το γεγονός ότι μπορεί να έχει σοβαρές παρενέργειες και κινδύνους στην υγεία του ανθρώπου, είναι ασυμβίβαστη με την ευγενή άμιλλα και νοθεύει το Ολυμπιακό Πνεύμα. Είναι όμως μόνο οι φαρμακευτικές ουσίες; Δυστυχώς όχι. Στο Ολυμπιακό Επιστημονικό Συνέδριο που διεξήχθη από 6 έως 11 Αυγούστου στη Θεσσαλονίκη, τονίσθηκε η τρομερή προοπτική «γενετικά μεταλλαγμένων αθλητών». Παρ΄όλο που η αθλητική απόδοση καθορίζεται από πολυγονιδιακές παραμέτρους και ο γενετικός χειρισμός είναι δύσκολος, τα ηθικά διλήμματα που θα τεθούν θα είναι τεράστια. Υπάρχουν περιπτώσεις βέβαια που το Ολυμπιακό Πνεύμα αλλοιώνεται και με άλλα μέσα όπως :
• Όταν ο βασικός ανταγωνιστής του αθλητή δεν είναι ο αντίπαλος και επιδίωξη η νίκη, αλλά το ρεκόρ.
• Όταν η επένδυση στη νίκη είναι δυσανάλογα μεγάλη λόγω των υψηλών παροχών από το Δημόσιο.
• Όταν μέσα από τα μετάλλια γίνεται προσπάθεια δημιουργίας της εικόνας του ισχυρού κράτους.
• Όταν με αφορμή την ελλιπή νομοθεσία παρέχονται περιθώρια ελιγμών στους οπαδούς της ντόπας, των χορηγιών, των διαφημίσεων και της εκμετάλλευσης των αθλητικών ειδώνλων.
Τότε ο αθλητισμός μεταλλάσσεται σε πρωταθλητισμό και οι Ο.Α. σε μια αντιπαράθεση βιομηχανοποιημένων αθλητών. Συμμετοχή εδώ έχει και η κερκίδα, που ηθελημένα ή αθέλητα εγκαταλείπεται στην ντόπα της παραπληροφόρησης και του φανατισμού και απαιτεί νίκες, πάση θυσία, αποδοκιμάζοντας τους υστερούντες αθλητές. Η «σκιά» της Ολυμπιάδας της Αθήνας, που δημιουργήθηκε από το επεισόδιο «Κεντέρη-Θάνου» ανεξάρτητα των παραπάνω στρεβλώσεων του αθλητισμού.
Η χώρα μας πάντως, έχει υψηλό επίπεδο αθλητικής κουλτούρας όχι μόνο διότι κατέλαβε την 15η θέση στη γενική κατάταξη μεταλλίων, αλλά και διότι αν επιχειρήσουμε μια αναγωγή του αριθμού των μεταλλίων ως προς τον πληθυσμό κάθε χώρας τότε θα δούμε τον μικρό αριθμό Ελλήνων στους οποίους αντιστοιχεί ένα μετάλλιο. Δηλαδή 1 μετάλλιο αντιστοιχεί σε 625 χιλ. Έλληνες ενώ στην Αμερική σε 3.495 εκ. και στην Κίνα σε 24 εκ. Κινέζους.
Η Ολυμπιάδα της Αθήνας δεν θα ήταν δυνατό να ολοκληρωθεί χωρίς το σύστημα ασφάλειας που εφαρμόστηκε. Η δαπάνη για την ασφάλεια έφθασε τα 1,2 δις. δολάρια, ποσό που καμία διοργανώτρια χώρα δεν πλήρωσε μέχρι τώρα. Ατυχώς ήμασταν η πρώτη χώρα που διοργάνωσε την μεγαλύτερη αθλητική συνάντηση του κόσμου μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου στην Νέα Υόρκη. Γι΄αυτό το λόγο τα όρια μεταξύ της υπερβολής και του απολύτως αναγκαίου ήταν δυσδιάκριτα. Το όφελος είναι ότι μετά τους Ο.Α. είναι βέβαιο ότι η χώρα μας θα θεωρείται ένας ασφαλής προορισμός και ότι τα Σώματα Ασφαλείας και μέρος των Ενόπλων Δυνάμεων θα διαθέτουν άρτια εκπαίδευση και πλούσιες γνώσεις σε σύγχρονα συστήματα ασφαλείας.
Οι Ο.Α. τελείωσαν, οι τελετές έναρξης και λήξης σκόρπισαν ΕΛΛΑΔΑ σε όλο τον πλανήτη, οι Έλληνες αθλητές μας γέμισαν υπερηφάνεια, η οργάνωση και η διεξαγωγή πήραν «χρυσό», οι εθελοντές απέδειξαν ότι πράγματι υπάρχει «Ελληνικό φιλότιμο», τα έργα τελείωσαν την τελευταία στιγμή, αλλά όλα λειτούργησαν σωστά – Ελληνική πρωτοτυπία και αυτή, η μουσική του Ζορμπά και ο Ολυμπισμός ένωσαν όλες τις φυλές και οι φίλαθλοι γέμισαν τα στάδια – ειλικρινείς, αυθόρμητοι, συναισθηματικοί, αλλά καμιά φορά παρορμητικοί δημιουργούσαν πάντα μια υπέροχη ατμόσφαιρα για τους ίδιους και για τους αθλητές με αποκορύφωμα την υποδοχή, κατά την τελετή έναρξης, των ομάδων της Παλαιστίνης, του Ιράκ, του Αφγανιστάν και της Κορέας.
Ο Έλληνας διακατέχεται από την ιδέα του Ολυμπισμού και αν παραδειγματιστούν όλοι οι λαοί και κυρίως οι υποψήφιοι διοργανωτές τότε οι Ο.Α. θα λειτουργήσουν ως ένας διεθνής μηχανισμός άμβλυνσης των οικονομικών, κοινωνικών, θρησκευτικών και άλλων διαφορών.
Τέτοια διεθνή αναγνώριση η Ελλάδα είχε να εισπράξει από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με το αξέχαστο «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» του Ουίνστων Τσώρτσιλ. Το χρηματικό κόστος βέβαια ίσως αποδειχθεί δυσβάστακτο, αλλά αν εξαλείψουμε τις σπατάλες, την παραοικονομία και την φοροδιαφυγή τότε θα το αποσβέσουμε σύντομα και τα οφέλη θα έλθουν, ίσως μακροπρόθεσμα, αλλά με πρώτο τον τουρισμό, θα έλθουν. Τελικά η Ελλάδα «πουλάει» και αν αποφασισθεί οι Ο.Α. να γίνονται στις χώρες που ήδη έχουν εμπειρία και έτοιμες εγκαταστάσεις, αλλά……..με χρήματα της ΔΟΕ βέβαια, τότε εδώ είμαστε.