Δημήτρης Παπακωνσταντίνου: Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας…
Δεν σας έχει κάνει καμία εντύπωση αυτή η κλιμακούμενη αγάπη των ξένων – όλων μα όλων…- για την Ελλάδα; Η χώρα από αποδιοπομπαίος τράγος, έγινε αγαπημένο παιδί των απανταχού τεχνοκρατών…
Αλλά και των απανταχού γραφειοκρατών θα συμπλήρωνα… Γιατί ιδιαίτερα εκεί στην Κομισιόν, ο έρωτας για την Ελλάδα του Αλέξη – όχι των άλλων… – κοντεύει να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Μάλλον δεν έπεσαν θύματα κάποιας… σοσιαλμανίας οι αξιωματούχοι της σύγχρονης “Ρώμης”. Αλλού είναι το κλειδί. Στο αποτέλεσμα της χρησιμότητας του Έλληνα πρωθυπουργού και την πολιτικής του “ναι σε όλα” που ακολουθεί συνεπώς τα τελευταία δύο χρόνια. Από τότε που πήρε το μάθημά του εκείνη την φοβερή ημέρα του Ιουλίου του 2015. Τότε που από… επαναστάτης που ήθελε να αποτινάξει τον ζυγό των Ευρωπαίων εταίρων μεταμορφώθηκε στο πλέον πειθήνιο πρωθυπουργό της Ευρωζώνης.
Η περιοριστική πολιτική και η υπερφορολόγηση που επέβαλε στη συνέχεια στη χώρα, οδήγησαν στην έστω και με πολλές καθυστερήσεις και απώλειες κεφαλαίων ολοκλήρωση δύο αξιολογήσεων και στο κατώφλι μίας ακόμη επιτυχημένης που θα αποτελέσει και τον προπομπό της εξόδου από το “αριστερό Μνημόνιο”. Το τρίτο και… καλύτερο. Για να πάμε βέβαια σε ένα 4ο, το οποίο καθένας θα το ονομάζει και διαφορετικά… Όχι 4ο Μνημόνιο, μην το λέτε έτσι, προσπαθούσε να πείσει τις προάλλες τους επικεφαλής των μέσων ενημέρωσης, υψηλόβαθμος αξιωματούχος…
Τι και αν η φορολαίλαπα ισοπέδωσε τη μεσαία τάξη, τι και αν δημιούργησε μία κοινωνία ενός μικρού ποσοστού προνομιούχων και μίας τεράστιας μάζας αναξιοπαθούντων, τι και αν όλο και περισσότεροι Έλληνες ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, τι και αν συνεχίζεται αμείωτο το brain drain, τι και αν σωρεύονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές, τι και αν έχουμε φτάσει στο σημείο… τα περισσότερα νοικοκυριά που δικαιούνται το κοινωνικό μειωμένο τιμολόγιο του ρεύματος, να μην μπορούν να πληρώσουν ούτε καν αυτό… Τα νούμερα, έστω και με μπόλικη δόση δημιουργικής γκουρμέ κουζίνας, βγαίνουν μια χαρά.
Προς τέρψιν των “Θεσμών”. Όλων εκείνων δηλαδή που υπέβαλαν την Ελλάδα εξαρχής ως πειραματόζωο σε αδιέξοδες και καταστροφικές για την ελληνική κοινωνία πολιτικές. Χωρίς βέβαια να τους ενδιαφέρει πόσοι θα επιβιώσουν, πόσοι θα καταστραφούν, πόσοι θα τα καταφέρουν… Σε συνέπεια και συνέχεια όσων είχε αναφέρει από το Καστελόριζο προ επταετίας ο Γιώργος Παπανδρέου, ότι “δεν θα περάσουν όλοι το ποτάμι…”.
Έτσι και έγινε. Οι περισσότεροι “πνίγηκαν”.
Πράγματι, επτά χρόνια μετά, είναι πάρα πολλοί εκείνοι που δεν πέρασαν το ποτάμι… Όμως, τα νούμερα, βγαίνουν. Και η Ελλάδα ετοιμάζεται να βγει, λέει, από το πρόγραμμα. Όχι βέβαια με “καθαρή έξοδο” – οι αγορές βλέπετε δεν μασάνε… – αλλά θα βγει. Αυτό το “δώρο” θα μας το κάνουν οι “Δαναοί”. Θα έρθουν και θα μας φέρουν το δώρο της αναγωγής της Ελλάδας σε ένα ευρωπαϊκό “success story”. Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε, θα αναγγείλουν θριαμβευτικά. Η χώρα που μάτωσε, ίδρωσε, αλλά τα κατάφερε. Τι κατάφερε επί της ουσίας; Τίποτα. Ή… πολλά αν δεν μας απασχολήσει το γεγονός ότι η… επιτυχία στήθηκε πάνω σε μία εκατόμβη οικονομικών θυμάτων. Βεβαίως, θα περιμένουμε να δούμε και τα στίφη των επενδυτών που θα έρθουν και σχεδόν δεν θα έχουμε τι να τους κάνουμε όπως προέβλεψε για την επόμενη χρονιά και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος…
Πόσο θα κοστίσει το “δώρο” της εξόδου από το Μνημόνιο; Πάρα πολύ. Θα κοστίσει υψηλά πλεονάσματα που εγγυώνται κάποια στιγμή και νέα μέτρα μια και η φοροδοτική δυνατότητα της κοινωνίας έχει ήδη σχεδόν εξαντληθεί, θα κοστίσει ξεπούλημα όσων “φιλέτων” της δημόσιας περιουσίας έχουν απομείνει, θα κοστίσει μία συνεχή και αέναη επιτήρηση που δεν υπάρχει καμία εγγύηση, κανένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, καμία στρατηγική που να εγγυώνται ευημερία και ανάπτυξη. Το δώρο της ανακήρυξης του success story θα το έχει πληρώσει και θα συνεχίσει να το πληρώνει πολύ ακριβά η ελληνική κοινωνία. Όσα κοινωνικά επιδόματα και αν διανεμηθούν…
Βεβαίως, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, οι επιτελείς της κεντρικής τράπεζας, οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ, θα έχουν να λένε ότι οι ίδιοι πέτυχαν! Μα γι’ αυτό μας το κάνουν το “δώρο”. Και αυτό θα τους διασφαλίζει και μακροημέρευση, αλλά και τις θέσεις εργασίας τους… Και βέβαια θα είναι μία πολύ χρήσιμη προεκλογική καμπάνια για τις Ευρωεκλογές που κοντοζυγώνουν το 2019 και ουδείς επιθυμεί να ρισκάρει την ενίσχυση τυχόν ευρωσκεπτικιστικών τάσεων από μία αποτυχία της Ελλάδας και την ανάγκη νέας χρηματοδότησής της…
Αναδημοσίευση: http://www.capital.gr/o-dimitris-papakonstantinou-grafei/3252906/fobou-tous-danaous-kai-dora-ferontas