Blog

Αρης Διαμαντόπουλος
Υποστράτηγος ε.α
Ψυχολόγος – Διδάκτωρ Φιλοσοφίας

Δημοκρατία  και  Αναρχία

Διαχρονικές πάντοτε και επίκαιρες σήμερα οι πολιτικές περιγραφές και αναλύσεις που κάνει ο Πλάτων, εκείνη την εποχή, για την αλλαγή των πολιτευμάτων στην «Πολιτεία» του.
Αφού περιγράφει με γλαφυρότατο τρόπο όλα τα συμπτώματα της αμαρτωλής δημοκρατίας της εποχής του, τα οποία ουδόλως διαφέρουν των σημερινών (συγκέντρωση του πλούτου στους ολίγους με συνέπεια την εξαθλίωση των αδυνάτων, μη μπορώντας να εξοφλήσουν τα δάνειά τους. Οι νόμοι να εξυπηρετούν τα συμφέροντα ορισμένων ως και του κυβερνώντος κόμματος και όχι αυτά του κοινωνικού συνόλου. Τιμές και επαίνους στους «εξυπνακηδες» διεφθαρμένους και χλευασμός στους ενάρετους και έντιμους πολίτες κλπ).
Αυτή η ως άνω κατάσταση τελικά ανατρέπεται βίαια εκ μέρους των εξαθλιωμένων, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να επιβάλλουν τις διακηρυσσόμενες από αυτούς αρχές της ισότητας και του αναρχισμού επιφέρουν στην πολιτεία απόλυτο χάος, με κατάληξη να επικρατήσει η τυραννία του πλέον ισχυρού απ΄αυτούς, όπως περίπου περιγράφεται από τον Πλάτωνα.
Μήπως έτσι δεν κατέληξε στην πράξη και η Μαρξιστική θεωρία εμπνευσμένη από τις παραπάνω σκέψεις του Πλάτωνα με την εγκαθίδρυση του τυραννικού κομμουνιστικού καθεστώτος ;
Αυτές οι Πλατωνικές περιγραφές ήλθαν και πάλιν στη μνήμη μου με τις τωρινές μαζικές και καταστροφικές δραστηριότητες των αναρχικών στη χώρα μας.
Δεν γνωρίζω ποιό είναι το ιδεολογικό υπόβαθρο του αναρχικού κινήματος στη χώρα μας, θέλω όμως να πιστεύω ότι είναι παρόμοιο με αυτό των «αναρχικών» που περιγράφει ο Πλάτων, εφόσον και στη σημερινή μας κοινωνία είναι εντυπωσιακές οι νοσηρές καταστάσεις λειτουργίας της δημοκρατίας μας, αυτού του ωραιότερου πολιτεύματος, που ταιριάζει στον πολιτισμό του ανθρώπου.
Αυτές, φρονώ, οι νοσηρές λειτουργίες της δημοκρατίας μας επέτρεψαν και την ανάπτυξη του αναρχικού κινήματος στη χώρα μας, τ’ οποίον προφανώς υποκινείται.
Αυτό το κίνημα του αναρχισμού, που στη χώρα μας δρα καταστροφικά από χρόνια, χρησιμοποιώντας την ιδεολογία ως προκάλυμμα (και είναι μεγάλης απορίας άξιο πώς η δημοκρατία μας δεν το εξουδετέρωσε μέχρι τώρα), δείχνει να έχει οργάνωση και να ενεργεί με κάποιο πολιτικό στόχο.
Οι κατά καιρούς και οι τωρινές καταστροφικές δραστηριότητες των αναρχικών στη χώρα μας με αφορμή την άδικη και ασυγχώρητη δολοφονία νεαρού μαθητή από αστυνομικό όργανο, αποκάλυψαν τις παρακάτω εν πολλοίς ενδείξεις οργάνωσης και δράσης αυτών:

• Η εντός ολίγου χρόνου από τη δολοφονία του άτυχου μαθητή οργανωμένη αντίδραση των αναρχικών στην Αθήνα και σε αριθμό άλλων πόλεων της Ελλάδας, δείχνει ότι έχουν κάποιας μορφής στρατιωτική οργάνωση και πειθαρχία, έχουν

 

αναπτύξει ένα γρήγορο σύστημα επικοινωνίας, ως και μέριμνα συνεχούς εξοπλισμού και εφοδιασμού τους με μολότωφ, η δε κουκούλα μάλλον εξυπηρετεί τη συνωμοτική τους οργάνωση, ώστε να μη γνωρίζονται και μεταξύ τους.

• Δεν πιστεύω η δολοφονία του μαθητή μας να συνδέεται αυθόρμητα με την καταστροφική τους αντίδραση, πλην όμως έχει σοβαρές πιθανότητες να αποτέλεσε αφορμή πλήρους εκμετάλλευσης για προώθηση των σχεδίων τους για τον τυχόν επιδιωκόμενο πολιτικό τους στόχο.
• Εκμεταλλεύθηκαν άριστα το συγκινησιακό συναίσθημα των πολιτών και ιδιαίτερα της μαθητιώσας και φοιτητικής νεολαίας, των οποίων οι ηλικίες τους χαρακτηρίζονται από επαναστατικότητα προς το κατεστημένο, επιτυγχάνοντας, ιδίως με το τελευταίο θλιβερό γεγονός, να εμφυσίσουν το μίσος εναντίον της αστυνομίας και μέσω αυτής προς το σύνολο του κράτους.
• Εχουν επιτύχει να συνδέονται και να καπηλεύονται τις μαζικές διαμαρτυρίες – τους αγώνες του δρόμου, όπως συνθηματολογούνται – των άλλων διαφόρων κοινωνικών ομάδων.
• Οι ίδιοι ως και οι άλλες κοινωνικές ομάδες έχουν εξοικειωθεί με τις καταλήψεις δημοσίων υπηρεσιών με την ανοχή της κοινωνίας και της πολιτείας, οπότε πλέον δεν είναι δύσκολο έργο σε μία μαζική διαμαρτυρία-εξέγερση ή απόπειρα κατάλυσης μηχανισμών του κράτους.

Είναι δυνατόν όμως οι ολίγοι αναρχικοί να ελέγξουν μηχανισμούς του κράτους; Και εάν ήθελε συμβεί κάτι παρόμοιο με ποιές συνθήκες μπορεί να επιτευχθεί;
Οπως απέδειξε η θλιβερή δολοφονία του μαθητή μας οι αναρχικοί ως ο επαναστατικός ανατρεπτικός πυρήνας, απλωμένος πλέον οργανωτικά στο πλείστον της επικράτειας, κατόρθωσε να κινητοποιήσει ανατρεπτικά μαθητικές και φοιτητικές μάζες καταστρέφοντας και κατακαίοντας δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες απλών πολιτών, εκμεταλλευόμενοι άριστα τη «μαζοψυχή» αυτή του όχλου, κατευθύνοντάς την προς τους επιλεγμένους στόχους.
Αύριο, που αναμένεται μεγάλος αριθμός ανέργων και άλλων μαζικών κινητοποιήσεων των διαφόρων κοινωνικών ομάδων, λόγω της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, που δυστυχώς βρίσκει την πολιτεία μας σε προβληματικές καταστάσεις, δεν μπορεί να αποκλεισθεί η πιθανότητα, αυτός ο επαναστατικός πυρήνας των αναρχικών, να οδηγήσει σχεδιασμένα αυτή την οργισμένη «μαζοψυχή» στην κατάληψη κυβερνητικών κτιρίων, συνδυάζοντας αυτές τις ενέργειες και με άλλες καταστροφές, προκειμένου να δημιουργήσουν συνθήκες αναρχίας, προς επίτευξη ανατρεπτικού πολιτικού στόχου.
Και αν για κάτι τέτοιο προετοιμάζοντο οι αναρχικοί, ήλθε η δολοφονία του άτυχου μαθητή για να εκδηλωθεί ενωρίτερα ο επιδιωκόμενος πολιτικός τους στόχος, μη αποκλείοντας να επαναληφθεί πιο δραστικά με την αναμενόμενη οικονομική κρίση.
Επομένως τι μπορεί να γίνει άμεσα για να προληφθεί ένα τέτοιο κακό και να μην επιτρέψουν οι συνθήκες στο μέλλον να δημιουργούνται τέτοια κινήματα αναρχισμού;

• Κατ’ αρχάς απαιτείται πολιτικός πολιτισμός απ΄όλους μας και ιδιαίτερα από την πολιτική ηγεσία, της οποίας το ήθος δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στη στείρα κριτική, στην αλαζονεία και στην ατολμία, αλλά να χρακτηρίζεται και από την ωριμότητα της διαλεκτικής σύνθεσης, κυρίως σε προβλήματα της χώρας μας που υπερβαίνουν το κομματικό επίπεδο και αφορούν το σύνολο της κοινωνίας.           

 

Δυστυχώς τέτοια σοβαρά προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν από χρόνια, η πολιτική ηγεσία γνωρίζει καλύτερα από κάθε πολίτη ποιά είναι αυτά και τα οποία
μαζί με αυτά που φέρνει η παγκόσμια οικονομική κρίση, θα φέρουν τη χώρα μας σε επικίνδυνη υπαρξιακή κατάσταση.

•     Το άλλο θέμα που χρειάζεται άμεσα επίσης να συμβεί είναι η αδρανοποίηση και η διάλυση του κινήματος του αναρχισμού, μαζί με τον αποκλεισμό των καταλήψεων δημοσίων και ιδιωτικών χώρων, διότι οι καταλήψεις δεν δηλώνουν τίποτα άλλο παρά κάποια μορφή «ανταρσίας» ορισμένων ομάδων στο σύνολο της δημοκρατούμενης κοινωνίας, ενώ συγχρόνως είναι ανάγκη ν’ αναμορφωθεί προ το πνεύμα της ευνομούμενης δημοκρατίας και ο συνδικαλισμός.

 

Εκτιμάται ότι προς αυτές τις κατευθύνσεις «εδώ και τώρα» άμεσα πρέπει να κινηθεί, αν όχι ολόκληρη, το πλείστον της πολιτκής ηγεσίας, με πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας, με μία ανασυντεταγμένη κυβέρνηση πλαισιούμενη από έμπειρους υπουργούς και άλλων κομμάτων, προς επίτευξυη συγκεκριμένων και συμπεφωνημένων στόχων.
Μία τέτοια πρωτοβουλία φρονώ ότι θα ανακουφίσει και θα εμφυσίσει πνεύμα αισιοδοξίας σε όλους τους πολίτες.
Ας γίνει… θα ωφελήσει την Ελλάδα και τους Ελληνες !

Ηταν ορισμένες σκέψεις που διατυπώθηκαν με κάθε αγαθή προαίρεση και ασφαλώς δεν διεκδικούν το αλάθητο.

 

                                                                             Με εκτίμηση
Αρης Διαμαντόπουλος