Blog

Ελληνοτουρκικά: «Και τι θέλετε να κάνουμε, πόλεμο»;

Από  Militaire News

Σύμφωνα με την UNCLOS, τόσο τα Χωρικά Ύδατα όσο και η ΑΟΖ ξεκινάνε από τις γραμμές βάσης. Ο εναέριος χώρος και η Συνορεύουσα Ζώνη εξαρτώνται από τα χωρικά ύδατα.

Γράφει ο  ΟΘΩΝ ΦΛΩΡΑΤΟΣ*

Όσον αφορά την Υφαλοκρηπίδα, απαιτείται να ξεκολλήσουμε επί τέλους από τον όρο αυτόν, πριν πάθουμε αμετάκλητη ζημιά. Η υφαλοκρηπίδα αφορά το βυθό και το υπέδαφος του και σύμφωνα με την UNCLOS άρθρο 76, μπορεί να φτάνει τα 200 νμ αλλά και όχι. Στην παράγραφο 5 του άρθρου αυτού, αναφέρεται ότι η υφαλοκρηπίδα δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 100 νμ από την ισοβαθή των 2500 μ. Ενώ μπορεί να φθάνει και τα 350 ν.μ.

Η Τουρκία δεν έρχεται αδιάβαστη, βασίζεται στη νομολογία του δικαστηρίου της Χάγης, του 1978, για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας Γαλλίας – Ηνωμένου Βασιλείου, σχετικά με τα νησιά της Μάγχης.

Εκεί η Γαλλία έλεγε ότι τα αγγλικά νησιά κάθονται πάνω στην δική της υφαλοκρηπίδα (ακριβώς ότι λέει και η Τουρκία).

Το Ηνωμένο Βασίλειο υποστήριζε ότι αφού τα νησιά του έχουν χωρικά ύδατα με βάση τη μέση γραμμή, έχουν και υφαλοκρηπίδα υποκείμενη των χωρικών υδάτων  (ότι λέει και η Ελλάδα στην επιχειρηματολογία της).

Το δικαστήριο της Χάγης δικαίωσε τη Γαλλία, λαμβάνοντας υπ’ όψη την μορφολογία του βυθού και όχι τα χωρικά ύδατα, τα οποία αποδέσμευσε από την υφαλοκρηπίδα.

Με το νέο διεθνές δίκαιο του 1982, άρθρο 74, μπήκε η έννοια της ΑΟΖ η οποία προσδιορίζεται μόνο από την απόσταση των 200 ν.μ. από τις γραμμές βάσης που προσδιορίζουν και τα χωρικά ύδατα.

Εφ’ όσον η απόσταση, ανάμεσα σε δυο ακτές κρατών, είναι μικρότερη των 400 ν.μ. τότε λαμβάνεται υπ’ όψη η μέση γραμμή.

Επιπροσθέτως, όλα τα κατοικημένα νησιά δικαιούνται ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα (αρθρο 121), όμως όπως προανέφερα, η υφαλοκρηπίδα είναι πιο σύνθετη στην οριοθέτηση από την ΑΟΖ.

Με δεδομένο ότι η ΑΟΖ δίνει δικαιώματα στη θάλασσα, το βυθό και το υπέδαφος του βυθού με μόνο κριτήριο την απόσταση και με την νομολογία του δικαστηρίου της Χάγης, είναι εθνικό έγκλημα να μιλάμε ακόμα για υφαλοκρηπίδα.

Επίσης με το νέο διεθνές δίκαιο έχει θεσπιστεί ειδικό δικαστήριο για διαφορές επί της UNCLOS, με έδρα του το Αμβούργο. Το δικαστήριο της Χάγης δεν αποκλείεται, αλλά έρχεται δεύτερο (άρθρο 287).

Η δική μας εμμονή για το δικαστήριο της Χάγης, αποτελεί έκπτωση προς την Τουρκία η οποία μη αναγνωρίζοντας την UNCLOS, προφανώς δεν αναγνωρίζει και το καθ’ ύλην αρμόδιο δικαστήριο του Αμβούργου.

Η επίλυση των διαφορών ακόμη και με κράτη που δεν έχουν υπογράψει την UNCLOS προβλέπεται “mutatis mutandis” στο άρθρο 284.

Στα Ελληνίδα αυτό μεταφράζεται ως αρχή ευθυδικίας ή τηρουμένων των αναλογιών, στην αγγλική νομική ορολογία όμως, ο όρος μεταφράζεται ως: λαμβάνοντας υπ’ όψη τις διαφορές. Για περιπτώσεις όπου υπάρχουν διαφωνίες από γειτονικές χώρες, προβλέπεται στην UNCLOS η προσφυγή δε διεθνή διαιτησία, ακόμα και μονομερώς, στην περίπτωση που η άλλη πλευρά αρνηθεί ή δεν απαντήσει σε γραπτή πρόσκληση εντός προβλεπόμενης διορίας.

Επίσης αναφέρεται ρητά πως τα προβλεπόμενα στην UNCLOS είναι δεσμευτικά και για χώρες που δεν έχουν υπογράψει τη συνθήκη.

Με δεδομένο ότι η UNCLOS ορίζει πως οι διμερείς ή πολυμερείς συμφωνίες υπερισχύουν αυτής (γι’ αυτό και η Τουρκία προσπαθεί να μας παρασύρει σε διμερή συμφωνία).

Η ιδέα ότι μπορούμε να διαπραγματευτούμε ποικιλία εύρους χωρικών υδάτων αποτελεί απαράδεκτη έκπτωση προς την Τουρκία και είναι μία τερατουργηματικά αυθαίρετη ερμηνεία της UNCLOS, η οποία αναφερόμενη στα χωρικά ύδατα λέει «μέχρι 12 ν.μ.» εννοώντας την μέση γραμμή, όπου οι αποστάσεις είναι μικρότερες των 24 ν.μ., όπως κάνει και για την ανάλογη περίπτωση της ΑΟΖ. Σε καμία περίπτωση η UNCLOS δεν αναφέρεται στην δυνατότητα αυθαίρετης επιλογής του εύρους των χωρικών υδάτων κατά το δοκούν.

Τα drones στοχοποιούν τις θέσεις μας και δίνουν συντεταγμένες στο Τουρκικό πυροβολικό. Εάν συνεχίσουμε να τα αφήνουμε, οι Τούρκοι θεσμοθετούν καταστάσεις αμφισβήτησης των περιοχών που πετάνε δημιουργώντας τετελεσμένα.

Εάν αντίθετα τα καταρρίψουμε, μετά από κατάλληλη διεθνή προειδοποίηση ΝΟΤΑΜ που αναφέρω παρακάτω, περνάει το αποτρεπτικό μήνυμα σαφέστατα.

Οι Τούρκοι κατέρριψαν Ρωσικό αεροσκάφος για 18 δευτερόλεπτα παραβίαση και δεν έκατσαν να σκεφτούν ότι μπορεί να γίνει ο Γ! παγκόσμιος πόλεμος.

Οι συνεχείς αναφορές σε ατυχήματα και επεισόδια δεν βοηθούν, αλλά αντίθετα πείθουν την Τουρκία ότι δεν υπάρχει η θέληση για ουσιαστική αντίδραση στις ενέργειες της και την αποθρασύνουν.

Η Τουρκική πολιτική είναι διαχρονική και πηγαίνει πίσω στο 1921, με τον Εθνικό Όρκο να πάρουν πίσω τα εδάφη που έχασε η Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η σημερινή Τουρκική προπαγάνδα θυμίζει τα “μεθοριακά επεισόδια” που εφεύρισκαν οι Ιταλοί για να δικαιολογήσουν την εισβολή τους το 1940.

ΠΡΕΠΕΙ επιτέλους να τους κοπεί ο βήχας, από την Ελλάδα, γιατί δεν αρκεί να έχει κάποιος οπλικά συστήματα για τις παρελάσεις, αλλά πρέπει να γνωρίζει ο αντίπαλος ότι έχει και την θέληση να τα χρησιμοποιήσει, κάτι στο οποίο δυστυχώς υστερούμε από το 1996, όπου τη νύχτα των Ιμίων μπροστά στην επιλογή Πυρ ή Πίσω, εμείς κάναμε πίσω.

Η συνέχεια, μέχρι σήμερα δεν έδειξε πως άλλαξε κάτι στις επιλογές μας για εξασφάλιση αξιόπιστης αποτροπής, ότι και να λένε κατά καιρούς οι διατελέσαντες Α/ΓΕΕΘΑ. Οι Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν δεν εγκρίνει ο εκάστοτε Πρωθυπουργός, δεν θα ρίξουμε ούτε βαρελότο.

Πέρα από αυτά, η Τουρκία έχει εκλογές στις οποίες δημοσκοπικά, μέχρι τώρα, χάνει ο Ερντογάν. Εάν χάσει με όσα έχει κάνει, πιθανότατα θα ακολουθήσει την τύχη του Μεντερές και το γνωρίζει. Άρα δεν έχει τίποτα να χάσει, με το να προσπαθήσει να πετύχει μία θεαματική νίκη που θα άλλαζε τα πράγματα στο εσωτερικό του.

Το κακό είναι ότι και η Αντιπολίτευση, με όλα όσα έχει πει, πιθανότατα θα αποδειχτεί χειρότερη του Ερντογάν.

Η Ελλάδα θα πρέπει να προετοιμαστεί άμεσα για τα χειρότερα, γιατί αν δεν ξυπνήσουμε μόνοι μας από την πολύ «ψυχραιμία» θα μας ξυπνήσουν άλλοι.

Τα περί ψυχραιμίας και «δεν θα πέσουμε στην παγίδα», είναι αφελείς τοποθετήσεις που οι Τούρκοι τα εκλαμβάνουν ως φόβο.

Στην παγίδα βρισκόμαστε είδη:  Η Ελληνική εμμονή σε ηλιθιότητες, τις οποίες βαφτίζουμε υπευθυνότητα, θα μας οδηγήσει μέσα από τις αυξανόμενες Τουρκικές προκλήσεις να χρεωθούμε την όποια αντίδραση θα αναγκαστούμε να κάνουμε και μετά θα βγαίνει η Τουρκία από πάνω στο ΝΑΤΟ και αλλού.

Αντίθετα η μη ύπαρξη σοβαρής Ελληνικής αντίδρασης, κατοχυρώνει στην Τουρκία τετελεσμένα ως προς τις περιοχές που αμφισβητεί και περνάει διεθνώς την αντίληψη περί αμφισβητούμενων περιοχών που θα πρέπει να διευθετηθούν μέσω διμερών διαπραγματεύσεων.

Επί της ουσίας, οδηγούμαστε στο να διαπραγματευτούμε τι θα δώσουμε και τι θα μας αφήσουν οι γείτονες, μέσα από τις διεκδικήσεις και τους εκβιασμούς τους και την δική μας δήθεν ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση.

Εδώ που έχουν φθάσει τα πράματα, χρειάζονται κινήσεις που θα μας δώσουν την πρωτοβουλία κινήσεων, στοχεύοντας ευθέως τις Τουρκικές απειλές και εκβιασμούς, αλλά και θα περνάνε σαφέστατα το μήνυμα προς την Τουρκία ότι δεν είμαστε στο 1996.

Για το σκοπό αυτό ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ:

1. Να καταστεί σαφές προς κάθε “καλοθελητή, που μας σερβίρει την καραμέλα του διαλόγου, ότι η άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει το Διεθνές Δίκαιο και η συνεχής προβολή μονομερών, αυθαίρετων και ανυπόστατων αξιώσεων, δεν συνιστά Έλληνο—Τουρκική διαφορά και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι θέμα διαπραγμάτευσης Ελλάδας – Τουρκίας.
2. Να ξεκαθαριστεί ότι δεν μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε συζήτηση με την Τουρκία υπό καθεστώς τετελεσμένων, εκβιασμών, αμφισβήτησης της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας και απειλής πολέμου στην περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει τα δικαιώματα που έχει βάσει του Διεθνούς Δικαίου.
3. Να δοθεί άμεσα στο ΝΑΤΟ ρηματική διακοίνωση, ότι η Ελλάδα αποδεσμεύεται από τις υποχρεώσεις της, βάση του Άρθρου 5, έναντι της Τουρκίας για όσο ισχύει το CASUS BELLI, δεδομένου ότι δεν νοείται σύμμαχος να απειλεί σύμμαχο με πόλεμο.

Επιπλέον, πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι σε περίπτωση Τουρκικής επίθεσης εναντίον μας, θα ΑΠΑΙΤΗΘΕΙ από την Ελλάδα η ενεργοποίηση του άρθρου 5, δεδομένου ότι η Τουρκία θα έχει θέσει τον εαυτό της DE FACTO εκτός Συμμαχίας.

Τι ανοησίες είναι αυτά τα γλυκανάλατα που ακούμε ότι η Συμμαχία δεν προβλέπει αντιμετώπιση σύγκρουσης μεταξύ των μελών της;

Αν υπάρχει στρατιωτική επίθεση παύει να υπάρχει συμμαχία, γιατί ο ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟΣ προφανώς θέτει εαυτόν ΕΚΤΟΣ συμμαχίας.

Αφού ξεκαθαρίσουμε τελεσιγραφικά τη θέση μας στο ΝΑΤΟ, μετά να εφαρμόσουμε μονομερώς όλα όσα προβλέπονται από την UNCLOS και αν θέλουν οι Τούρκοι, ας επιτεθούν αυτοί πρώτοι σε χώρα του ΝΑΤΟ.

Να δούμε επιτέλους και την σημερινή αξία αυτής της συμμαχίας για εμάς.

4. Να γίνει άμεσα μονομερής χάραξη και ανακήρυξη (όχι οριοθέτηση) ΑΟΖ με βάση τη μέση γραμμή, όπως αναφέρεται στην UNCLOS, και να δοθούν στον ΟΗΕ οι σχετικές συντεταγμένες προκειμένου να κατοχυρώσουμε τα δικαιώματα μας στην ΑΟΖ.

Εν δυνάμει ΑΟΖ δεν προβλέπεται πουθενά, αν δεν έχει ανακηρυχθεί.

5. Να εκδοθεί ΝΟΤΑΜ πως αεροσκάφη που παραβιάζουν το FIR Αθηνών και δεν συμμορφώνονται προς τις υποδείξεις, αλλά επιδιώκουν εμπλοκή, θα χαρακτηρίζονται RENEGADES και θα αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τα προβλεπόμενα διεθνώς για τέτοιες περιπτώσεις, ενώ μη επανδρωμένα αεροσκάφη που είναι εν δυνάμει απειλή για την αεροπλοία θα καταρρίπτονται.
6. Να δοθεί ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ, ότι ενόψει των Τουρκικών απειλών και μονομερών διεκδικήσεων, κατά παράβαση κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου, ότι εάν υπάρξει οποιαδήποτε ενέργεια της Τουρκίας η οποία θα εκληφθεί ως απειλή για την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος τότε, επιφυλασσόμαστε για τη λήψη κάθε διαθέσιμου μέτρου, διπλωματικού ή άλλου, στη βάση του δικαιώματος της αυτοάμυνας, προς εξουδετέρωση της απειλής.
7. Να γίνει άμεσα συμφωνία ΑΟΖ με την Κύπρο, ώστε να διευκολυνθεί στη συνέχεια η ολοκλήρωση της σχετικής συμφωνίας με την Αίγυπτο.

Φτάνουν πια οι ηλιθιότητες τις οποίες δεν θα έκαναν πρωτοετείς φοιτητές πολιτικών επιστημών και που κάποιοι νομίζουν πως είναι έξυπνη και υπεύθυνη πολιτική, με την οποία μονίμως βγαίνουμε χαμένοι μέσα από μία σαλαμοποίηση υποχωρήσεων, δεκαετίες τώρα.

Στο “Τι Θέλετε να κάνουμε πόλεμο;” την απάντηση έδωσε ο Τσώρτσιλ απευθυνόμενος προς τον Τσάμπερλαιν την ημέρα που ανέλαβε πρωθυπουργός, μετά την παραίτηση του δεύτερου.

Είπε : “Ανάμεσα στον Πόλεμο και την Ταπείνωση, επιλέξατε την Ταπείνωση και φέρατε και τον Πόλεμο”.

Η Ελλάδα επιβάλλεται να διεκδικήσει αυτά πού ΝΟΜΙΜΑ δικαιούται, βάσει του Διεθνούς Δικαίου και όχι να δείχνει φοβική και διατεθειμένη να διαπραγματευτεί το δίκιο της από φόβο μην τυχόν και το χάσει.

*Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός

Διδάκτωρ Ε.Μ.Π.