Εύα Τσαροπούλου*: Η λοβοτομή των σχέσεων
Διάβασα χθες για ένα ζευγάρι που υιοθέτησε ένα μπρόκολο για παιδί, γιατί είναι λέει vegan και δεν ήθελαν το παιδί τους να έχει δέρμα και αίμα!
Τις προάλλες, μία άλλη παντρεύτηκε τον εαυτό της διότι βαρέθηκε, λέει, να περιμένει τον πρίγκιπα που θα της φορούσε το νυφικό, οπότε ντύθηκε νυφούλα, στολίστηκε κι έκανε και δεξίωση, κόβοντας γαμήλια τούρτα με τον εαυτό της, ως τον καλύτερο σύντροφο που θα μπορούσε να έχει!
Στο Τομσκ, στη Ρωσία, ένας παντρεύτηκε μία πίτσα (!) γιατί αυτή ήταν η «αδελφή ψυχή του»!
Μία άλλη, απογοητευμένη απ’ τη μακροχρόνια σχέση της παντρεύτηκε τις γάτες της, σε μία ηλεκτρονική τελετή, που έγινε το 2004.
Ένας 27χρονος απ’ το Τόκυο παντρεύτηκε την Nene Anegasaki, που είναι μια γυναίκα βίντεο-παιχνίδι, σε μία τελετή που έγινε το 2009 και ήταν η «πρώτη του είδους» (φαντάζομαι τι θα ακολούθησε!).
Πιο παλιά ακόμα, ένας είχε παντρευτεί το άλογό του, ως τον «πιστότερο σύντροφό» του και υπάρχει καταγεγραμμένη περίπτωση γυναίκας που παντρεύτηκε (με τελετή, όχι αστεία) το φίδι της, διότι «όλοι οι άνθρωποι τρέφουμε ένα φίδι στον κόρφο μας, τουλάχιστον ας έχουμε καλή σχέση μαζί του!».
Κανείς τους δεν φοβάται να παντρευτεί, αρκεί να μην είναι με άνθρωπο!
Αν ζούσε ο Αυλωνίτης, το «ορέ, πού πάμε!» θα ήταν η μόνιμη ατάκα του!
Ετούτος ο κόσμος δεν πάει καθόλου καλά!
Αν η κάθε μπούρδα που μας έρχεται στο κεφάλι συνδυαστεί με τις φοβίες μας για τις ανθρώπινες σχέσεις, την αποστροφή μας για τις ευθύνες γενικότερα και την φαινομενική μας άνεση απέναντι σε ό,τι νομίζουμε ότι φέρνει η εποχή, σε λίγο, φοβάμαι δεν θα μείνει τίποτα όρθιο!
Έτσι, καλό να έχετε: Κάντε «ανθρώπινες» σχέσεις.
Μην φοβάστε που έχουμε όλοι σάρκα και οστά, που τρέχει αιματάκι στις φλέβες μας, που πονάμε όταν πέφτουμε, που δεν παίρνουμε πάντα πίσω ό,τι δίνουμε!
Οι σχέσεις «τσιμπάνε», είτε αυτές που κάνουμε με τους αγαπημένους μας, είτε αυτές που δημιουργούμε με τα παιδιά μας• τα κανονικά παιδιά μας, όχι τα μπρόκολα και τα κουνουπίδια μας!
Και κάθε τσίμπημα που μας κάνει να πονάμε, είναι ταυτόχρονα κι ένα σήμα ότι είμαστε ζωντανοί, ότι αισθανόμαστε, ότι δεν έχουμε μπει στη διαδικασία της αυτοματοποίησης, που είναι μια θαυμάσια διαδικασία, αλλά για τα ρομπότ, όχι για τους ανθρώπους!
Σταματήστε να κρύβεστε πίσω από ανόητα ελευθεριάζοντα τσιτάτα, που σας δημιουργούν παρεξηγημένες εντυπώσεις για τη «δήθεν» ελευθερία!
Ο αληθινά ελεύθερος άνθρωπος είναι πρωτίστως ο «υπεύθυνος» άνθρωπος κι όχι αυτός που εφαρμόζει ό,τι νομίζει για «φιλελευθερισμό», όπου νομίζει ότι τον βολεύει καλύτερα!
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες. Πονάνε. Μας γεμίζουν πληγές, μας γεμίζουν σημάδια, μας δημιουργούν προβλήματα.
Ναι, σε όλα ναι. Και η αποχή είναι, νομίζουμε, η καλύτερη λύση.
Ποτέ η αποχή δεν ήταν η καλύτερη λύση, φίλε μου, σε τίποτα! Κι όσοι το νομίζουμε αυτό έχουμε αποδειχτεί μπρόκολα άνθρωποι και κουνουπίδια ψηφοφόροι!
Μην φοβάστε να αγαπάτε και να δείχνετε την αγάπη σας!
Βουτήξτε έναν άντρα, μια γυναίκα, ένα παιδί και τολμήστε να αισθανθείτε, μωρέ!
Γιατί τίποτα δεν θα σας δώσει μεγαλύτερη ευτυχία απ’ το να μοιράζεστε, τίποτα δεν θα σας δώσει μεγαλύτερη πληρότητα απ’ το συναίσθημα του άλλου, του όποιου άλλου!
Τίποτα δεν θα σας κάνει καλύτερους ανθρώπους απ’ τη δοκιμασία της ζωής δίπλα σε ένα άλλο ανθρώπινο ον, εξίσου δύσκολο, εξίσου παράλογο με σας.
Αφήστε τα μπρόκολα, που δεν θα σας χαμογελάσουν ποτέ ζεστά, παρατάτε τα φίδια που δεν θα σας κοιτάξουν ποτέ με ευγνωμοσύνη, σταματήστε να παντρεύεστε τους εαυτούς σας ή να παίρνετε τα βουνά γιατί δεν μπορείτε να βρείτε το «ιδανικό» σας.
Προσγειωθείτε, μωρέ, συνέλθετε! Δεν υπάρχουν ιδανικά! Κανείς δεν είναι ιδανικός!
Αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή απ’ την αποδοχή του μη ιδανικού εαυτού σας απ’ αυτούς που δεν τους νοιάζει καθόλου ο μεγάλος σας πισινός, το πεσμένο σας μόριο, η αδυναμία σας να είστε «τέλειοι», διότι απλώς σας αγαπούν ακριβώς για όλα αυτά που είστε και για όλα αυτά που _δεν_ είστε!
Eίναι τέλειο γι’ αυτούς και μόνο το ότι υπάρχετε!
Παραδειγματιστείτε και κάντε το ίδιο για εκείνους!
Οι λοβοτομημένες σχέσεις κανέναν δεν θα τον πάνε ποτέ μακρύτερα.
Κανενός τις πληγές δεν θα γιατρέψουν, κανέναν δεν θα τον κάνουν να τα βρει με τον εαυτό του. Μόνο κενά προσθέτουν στα κενά του.
Βουτήξτε έναν άνθρωπο με μαλλιά, με μάτια, με μπούτια, με πλάτες, με χαμόγελο, που έχει θερμοκρασία 37 βαθμών Κελσίου κι όχι απ’ αυτή των ερπετών!
Και κάντε μαζί του παιδιά, παντρευτείτε ή μην παντρευτείτε, φάτε τούρτες, γελάστε, πηγαίνετε εκδρομές, ταξίδια, κάντε γενέθλια, κάντε γιορτές, χορέψτε, δείτε ταινίες, αγκαλιαστείτε, φιληθείτε ζεστά, τσακωθείτε, φωνάξτε, αποτύχετε!
Ζήστε όλο αυτό το πανηγύρι που λέγεται «ζωή» και κρατάει τόσο, μα τόσο λίγο, για να το χαραμίσετε σε μπρόκολα, σε φίδια και σε απέραντη μοναξιά…
Αφήστε κάποιον να προσθέσει αξία στη δική σας ζωή…
Ίσως τότε, ετούτος ο κόσμος να γιατρευτεί απ’ τις πληγές που ο ίδιος έχει ανοίξει στο «σώμα» του…
Ήταν η κοινωνική μου προσφορά της Μεγάλης Δευτέρας
*Δημοσιογράφος της ΕΡΤ, Μέλος του ΕΛΙΣΜΕ.